Alle inzendingen over zwerven OR voetspoor OR nalatenschap

Voetsporen van jou en mij. Steeds verder het geluk voorbij.. Voetsporen van ons bestaan. Steeds verder bij elkaar vandaan.. Voetsporen van vier naar twee Stil dragend het verleden mee..…

Ouderschap is Leiderschap Leiderschap is Wilskracht Wilskracht is Liefde Liefde is nalatenschap…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

De blaren laten los en op de wind drijven ze donker langs de grijze lucht, alsof een vlucht verlate vogels wegtrok. Onder de bomen hangt een scherpe geur van vochte grond en van doorweekte blaren; geen leven, geen geluid in 't grille licht, dat gul door de ijle takken binnenvliet, en eenzaam valt een schot, een verre knal, die heel het woud…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

zwerven wil ik zwerven met mijn geest zoekend ontdekken hier ben ik nooit geweest zwerven wil ik zwerven als een beest een pad begaan door niemand daar wil ik zijn geweest zwerven wil ik verdwalen nog ’t meest als ik maar nergens aankom dan ben ik er geweest…

jaren verstoften in lucht die onaangekondigd uit zijn tijdloze winterslaap was gevlucht ik wist de poppen op schappen hun kleding een ruïne van verkleurde lappen heb nooit geweten van de veelvraat van ratten zij werden gestoord in eigen oord waar ze nestelden in poppenmoedersarmen die in koude nachten hun kroost konden warmen dit is de nalatenschap…

dat wat je nagelaten hebt is niet meer dat wat je me meegaf 't is geen bezit of zorgeloos bestaan daar trachtten we niet voor te leven nee, juist dat wat er niet over was van onze mooie dromen en zorgeloos elkaar beminnen de lichtheid van bestaan daar zal ik nu mee moeten leven met halve liefde en een groot gemis van niet alleen dat wat…

stilte zei de man hij rust condoleances over en weer gesnotter door helende woorden gesust hij ging zo plots zonder enig verweer starend in zijn graf werd ik me ervan bewust wat een ander me ook gaf jij gaf me meer…

Met de mond beleden woorden verwaaien tot gemakkelijk praten. Met voeten getreden en in zompige modder sporen achtergelaten. Iemand is de weg kwijt door de zelfgestrooide stenen op te rapen. De tredmolen van tijd laat almaar draaiend het geweten inslapen.…

niet dat ik geld of goed heb weg te geven slechts wat gedichten laat ik na en wat zijn verzamelde woorden meer dan zinnen 't gestapeld verlangen van weleer of is het meer...…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Het regent maar. De dag is nat de nacht ingeslopen wat weet ik ervan? waar zacht lopen en slapen dan?…

De alpinist zoekt eens rust in de Ardennen, ziet hun najaarsbos, beleeft inniger dan ooit zijn tochten door de bergen. Brabantse busreis: zakelijke gebouwen glijden steeds voorbij, waartussen vrij bosleven onbelemmerd luchtig wuift. Langzaam rondlopen, stilte beleven op de zandverstuiving, denkend aan kindervermaak, dat hier vroeger…

Zwerven naar ginds, Dolen naar her En ben je er Dan weer verlangen Naar daar – Rusteloze geest…

Los van de aarde van ons geluk en leed laat ik weldra slechts een glimp van mijn leven aan jou en andere naasten na Vergeet mij en laat mij gaan ik kwam slechts even langs en ben nu verdwaald en dolend als een geest Ik kom niet meer terug want na mijn laatste zucht ging ik op in de kosmos en verwerd ik tot aarde en lucht.…

mijn pens (niet voor de poes) = voor de hond 't bloedend hart (z.g.a.n) half om half gehakt = voor mijn lief of voor de gek & wat die ervoor geeft wat er van me overblijft: gevoelens zijn gevierendeeld mijn gedachten reeds verstrooid…

ik schenk m'n hart aan wie mij lief heeft mijn pens is voor de hond verkoop m'n laatste gedachten & gevoelens aan elke gek die er iets om geeft…

Dertig jaar eerder werden we geboren, maar snel hadden jullie ons ingehaald. We trekken nu al jarenlang samen op, toch worden levensjaren niet door ons, maar door een verre horizon bepaald. Ooit bereiken wij die horizon. Daar gaan wij over in verhalen. Daarna zijn wij niet langer 'wij'. Laten we nu al verhalen schrijven. Zo blijven jullie…

we verdronken water uit een vluchtig slapen verdrongen bewolking uit onverwachte hoek we werkten, tot verder voorbij, tot werkbaar lieten namen achter in beschreven tijd sindsdien aangetekend, zodat onze brieven niet verjaarden in woorden, met handen gemaakt, onbesproken…

Mijn voetspoor in het zand is de weg die ik bewandel met angst te verliezen zonder het lef te kiezen en het slaan van wonden ik zoek jouw hand slechts een streling is genoeg die angst te overwinnen…

ze had nog zo gestampt winterlaarzen met profiel waarmee ze goed grip had op de weg glimlachend keek ze om zelfverzekerd dat hij haar spoor niet kon missen ging ze naar binnen toen begon het zachtjes te sneeuwen…

Ieder vergeten moment laat een spoor achter woorden die je terugvind zijn zinvol ondertiteld door de tijd geschreven met kleurrijke fantasie-inkt omdat jouw verlatenheid in de nacht zich verspreidde uit een lang en ver verleden blijven jouw voetsporen zichtbaar in de herinnering van jouw dromen.…

Het waren geen krijtstrepen of een rekensom voor verlangen er stonden geen woorden in het zand er was een zilte wandeltocht door eenzaamheid van het verlaten land en voor iedere dode een vlieger een kind dat huilde op het strand zonder moeder en strijkbout met een touwtje in zijn hand.…

plots met handschoenen aan eerste paasdag was ze onverwacht verdwenen geruisloos en blootvoets opgestegen alle nagels voor vertrek dieprood gelakt haar laarsjes komen nu goed van pas voor het meisje dat nog wel even leren moest wat ritsen was de een stijgt sereen en blootvoets op de ander komt ontheemd en rillend aan gaat onbewust in voetsporen…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…