Alle inzendingen over zwijgzaam OR genieten OR verlossing

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Ik ben niet meer bang voor moordenaars Nu ik het water heb gezien Waanbeelden en illusies Zwevende gezichten, vriendelijke schilderijen Schoonheid als ruilwaarde Als één schaap over de dam springt Valt de rest in het water Demp de putten, red het kalf Verwarrende gedachten Lopen we doelloos rond? Maar ik ben niet meer bang voor moordenaars…

Peinzend, doordrenkt van onbehagen telt hij de dagen. Goed humeur veinzend worstelt hij zich door het oneindige pijnlijke leven. wrok, woede angst, armoede; hij kent het gevoel… starend naar zijn lege glas wenst hij dat het ten einde was. Gekweld door gedachten geveld door het wachten zich van zijn voornemen bewust; “Doe het dan, lafaard…

Strijden heeft geen zin meer Je gevecht eindigt vandaag Als vrienden nemen we afscheid Leeggestreden lig je nu in afwachting Van het moment van verlichting Strijden heeft geen zin meer Je leven is bijna gesmolten Totdat de dood het overneemt Langzaam versluieren je ogen Je gaat naar de oevers van rust Strijden hoeft niet meer Je lichaam…

Recht is de rug krom de redenering, ik sla kruisen in de lucht en wacht op bezwering Waar hij is voor mij de verlossing nabij.…

Ik had de taal in beide handen sprak niet over bemantelen en naar vraagtekens werd nooit gezocht toentertijd hadden jassen geen knopen meer een touw werd gestrikt en strak getrokken, ruimte was er in overvloed, daar wel oude aardappels, vervoerd op gammel ijzer gaven doffe hongerogen weer heel even een zachte glans van gevuld zijn ik…

Sta op en wandel Laat het stof waaien Uit het hoofd Zoek het hart Der dingen Die sterken Herrijs uit het graf Ga naar het huis Van zon en licht Sta op en leef…

Hef toch het hoofd omhoog broeders, Want Gods rijk is naderbij. Wij zullen hem dan zien, Ja ook echt van dichtbij. We zullen dan God lof toebrengen voor zijn troon En zingen voor zijn Zoon.…

De verlosser als de mens gaat verlijden lost het lijden op laat het lichaam los lonkt de (h)eerlijkheid als de mens is overleden is de geest verlost in de verlossing…

Waar 't daglicht gestaag verdwijnt, verschijnt de schemer voor duistere nachten. Smachten en verwarring die domineren, bezeren d'ogen vol van tranen. Wanen en spinsels die de geest kwellen, vertellen uitkomst naar 't licht. Ontwricht en belast door 'n gekwelde geest. Gevreesd om controle te verliezen, kiezen gedachten voor zekerheid. Bereid…

jouw kleuren vervagen naarmate de dag groeit de reden van het bestaan hangt nog aan een zijden draadje in vurig overleg worden scenario's besproken doch zijn ze het snel eens openen de kooi en laten hem vrij voor altijd ~ Voor Fred, rust zacht ~…

Weinig bevallen; droge gevolgen van vruchteloos spel op de Drentse matras. Binnen het Meppeler Diaconessenhuis komt volgend jaar dus geen kraam meer te pas.…

in 't holst van de nacht trekt zij laag over laag aan om zich te beschermen tegen muiszacht opent zij de ingang waar hongerige ogen angstvallig zoeken naar de maan die daar staat het bergpad verlicht dat zij betreden zal om zo boven op de top zichzelf te bevrijden van…

met al mijn liefde til ik je op uit het nu laat ons geruisloos zweven op tonen van de vrijheid vliegend naar verre oorden waar we ons laven aan alle schoonheid die voor 't oprapen ligt kleuren wangen rood onze longen vullend met zuivere adem die ons voor altijd verlossen zal…

je eigenlijke kleuren worden steeds duidelijker zichtbaar nu je je eindelijk mag ontdoen van die jas die je al die jaren met je mee torste omdat…

Daarin blijkt de droes niet zoals ze is, houvast als medicijn is wat je hebt gesteld om de wereld in breder perspectief van liefde te beschouwen, verlossing van de last om zonder gemis te rouwen? Voor de eenzamen.…

geboren worden is verlossing sterven een werkwoord en loslaten de opdracht dood wordt gegaan snel of traag ongewild of graag het is gewoon gedaan…

Genietend van de laatste zon. Vertroebeld braakt de hemel verlossing, opgelucht schieten regengeuren op: de zomer wordt gereinigd. Weer TROMGEROFFEL bij het vallen van de guillotine, daar vloeit water. Gedaan met de druk, hier is ‘t water.…

Zwart in een kleine ruimte Wazige vlakken door het raam Druppels rollen langs mijn wangen Het wordt te warm Mijn ogen sluiten en openen Adem in mij nek Weg uit deze beklemming Wapperende haren Tranen rollen over mijn wangen Van de harde wind Uit het geopende raam…

Je stootte mijn korsten open niemand kon dat beter dan jij en droeg me naar Golgotha toen bloed de wonden schoonde daar stierf ik in de open ruimte waar grenzen van de doolhof waren neergehaald en ademen weer voelde als toen…

De zee wind,golven banen van schuim vluchtig en toch taai als stroop wanhopig vasthoudend tot verdord, verdroogd ophouden te bestaan.…

vandaag sterft de dood met volle overgave op hout, niet uit het lood de mens kan zijn dorst weer laven…

De Verlossing komt steeds van de Heer, Hem zij de Glorie en alle eer!…

De liefde en ontroering die ontstond toen haar lichaam in aanraking kwam met het vooruitstrekkende heiligdom Neem mijn hand, pak hem goed vast Ze voelt haar vlinders op zoek naar een uitweg door de slokdarm om de lucht te vullen Vlieg Vlucht! Laat ze gaan Het zijn maar eenvoudige insecten Ze volgden één voor één tot het hemeldak gevuld…

oude woorden dagen nu de tijd naar verten neigt dichter wervelt de wind die het blad omslaat laat los van binding vrij hoor, de pauken slaan…

Mijn zoektocht naar de bron is gesmoord in een poging het verleden aaneen te rijgen. Ik zie geen kans de zee des levens te bestijgen, zolang ik jouw fluistering niet heb gehoord. Het blakende zand doet de voeten branden, een innerlijk vuur raast in ziedende vaart. Er is geen medicijn die deze storm bedaart, dit blijft een gevecht met gebonden…

zodra luchten klaren, wolken in ruimte tuimelen wij over eilanden dwalen liefste, bewaak mijn dijken onze bladstille getijden; in leidzaam wederhoor, zo sereen weidse wijdte; streel het ogenblik, de stilstand van tijd het strijken over huidse haren schenk ons genade tem de eindeloze zuchtrivier dona nobis pacem…

De ondergang de wederopstanding het gedicht een bloem de zon de motor woorden als water de verlossing komt altijd Later…

als jij zacht mijn lichaam streelt voel ik gedachten dwalen in tijd waar rust nog schreeuwt om zwijgzame verhalen die geruisloos zijn ontstaan zonder enige pretentie vredig, kalm doch aangenaam als in een andere dimensie vergeet ik leegte om me heen geniet ik stil en huiver van de stilte heel alleen die schittert, puur en zuiver want…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…