aan je voeten dansen in dauw en jij, je naam in mijn mond ik drink je stilte elke druppel leeg mezelf uit, jij vult alles raak me voed mij laat me je liefde voelen…

Ik tuurde even in je ogen, op zoek naar leven om het mijne zin te geven, opnieuw hoop te beleven voor een eeuwigheid kon ik niet voelen, in het duister woelen een kloof waar het verleden niet wou opgeven en een toekomst angstig weg bleef zweven liet hartstocht lamlendig afkoelen alvorens jij kwam aanspoelen voor een eeuwigheid kon…

Zoals de maan overdag Ik zie ze soms en kan niet helpen te staren Gecapteerd door het moment Even kunnen vergeten waar je bent Ik wil nog wat langer hier blijven Zorgeloos verder drijven Als ik mocht kiezen bleef ik hier nog enkele jaren Zo gloeit haar glimlach…

Je gaf me op die nieuwjaarsdag Toen de toegang tot je woning Een sleutel vanuit je hart Waar je dat van mij Mee binnen trad…

Diep in me hart Is voor jou een plaatsje apart Je moet weten Ik kan je niet vergeten Voel me vrij Blijf altijd bij mij Diep in me hart Ik zal altijd van je houden Maar je moet me voor altijd vertrouwen…

Een paukenslag En ogen die in elkaar verdronken We spraken in een taal Die enkel wij verstonden We deelden snel een blik In een zwijgend gebaar We braken muren af En bouwden in vertrouwen En toen ik in je armen lag Werden we verbonden In ziel en geest Voor altijd Voor verder dan de eeuwigheid…

Het leven heeft heel veel te geven, en niet alleen maar mooi Toch wil elk het leven ’t geeft soms wat geluk als fooi. Geluk is als de vlinder. Daarvoor komt mijn kindertijd terug. Wilde ik ze vangen, dan moest ik rennen, vliegensvlug Tot ik me hijgend neer liet vallen, lucht happend en in ademnood En was ik dan tot rust gekomen zat hij…

daar zitten we dan tegenover elkaar twee paar ogen die aftastend verkennen zonder woorden op elkaar weten af te stemmen mekaar begrijpen niets hoeft te worden uitgelegd slechts enkel lieve blikken waarmee alles wordt gezegd nee onze relatie gaat niet meer stuk wij zijn samen een want wij vormen zo in stilte onhoorbaar het zwijgend…

Als achter de wolken de zon verdwijnt En de nacht de dag langzaam verdrijft het duister het licht steeds dooft Dan weet ik dat jij me zult vinden Als doorheen mijn onvervulde dagen Van zoeken en zachtjes vragen Onrust in mijn hart begin te groeien Dan weet ik dat jij me zult dragen Als tegen het ochtendgloren De dag steeds nieuw wordt…

Jij liep langs mij heen en ik keek in jouw eeuwige ziel waar jij nog niet in geloofde al keek jij wel naar de mijne nu zien wij beiden bewust en zie ik jouw charmante gelaat liefdevol opdoemen uit de eeuwigheid voorbij al de rollen die jij zo teder speelde zonder jou is Sinterklaas Sinterklaas niet meer ook al komt dat niet op het Sinterklaasjournaal…

Jij kan harten omarmen harten verzachten harten verwarmen harten doen smachten harten repareren harten doen prijken harten kalmeren harten verrijken En ik? Ik kan er met verbazing naar kijken…

De vergulde haren, schitterend als zonlicht op het water, Doch ongrijpbaar als de golf die breekt en vergaat. Haar ogen, dieptes van de oceaan, mysterieus en eindeloos. Wat is het dat me ontglipt, dat ik niet kan vangen? De lach zo zoet als de vruchten na het rijpen, Doch voorbijgaand als een vallende ster. De lippen zo zacht en teder, Als…

Nu de lichtjes Langzaam doven En wij willen blijven staan Zullen wij meer Dan ooit daarvoor Samen verder gaan…

Hij streelde zacht haar tepeltje zij vlijde zich tegen zijn klepeltje zo vielen zij lepeltje-lepeltje In slaap…

Ik denk wanneer ik denk aan jou waar ben je toch, wat doe je nou en denk ik, als ik denk aan jou dat jij dat ook soms denken zou…

Nu onze voeten zonder lijnen zijn, alles uitgewist werd bij het oversteken is er nog slechts het breken van de sneeuwkristallen om onze opwarmende lijven heen ten teken dat we aangekomen zijn. Willen en streven raken langzaam afgedreven. Bestaan bestaat nog slechts uit al het overige vergeten. Het behoudendste in dit behouden huis staat afgemeten…

Van wat ooit zoveel ophef gaf, verwacht je iets grotesks: een mausoleum à la Tsjernobyl dat in een bundeling van zonnestralen als een kwaad aanhalen verschijnt op de regel van de horizon. Maar al wat je ziet is een kleine kubus van beton met onthande ribben en met name zonder ogen. Binnenin worden de berichten afgewogen, alvorens uitgestuurd,…

Ik blaas van afstand door jouw haren, telkens wanneer de nacht op binnen vallen staat. Hoop dat jij dit op dat moment dan zult ervaren, alsof je door een pijl van Eros wordt geraakt. Om er nog wat meer kracht op te zetten, loop ik in mijn slaap telkens door jouw straat. En in de stilte zonder jou te wekken, roep ik mijn naam zolang de droom…

Ben jij verliefd? Gisteren en vandaag Morgen? Misschien Ben jij van plan ooit Iets anders te zeggen? Ooit zal ik Iets anders zeggen Maar dan zal jij Er niet meer bij horen Jij bent dan reeds overleden Of ergens anders herboren Was je verliefd? Noch gisteren noch vandaag Maar al de dagen voorheen Morgen ? Misschien opnieuw…

Van kus tot kust wil ik je beminnen van mond tot monding stroomt mijn liefde over je heuvels en je dalen ja overal voel ik jou de toppen van jouw bergen gaan mijn lippen niets te boven zoals watervallen laten vallen zo laat ik mij op jou bevallen van land tot landing laat ik mijn zoenen stranden tot de bodem van jouw zee zoef…