Alle inzendingen, jaar 2015, week 34

Met vurige blik vleit zij hem haar te vlammen met haar stampvoeten.…

ooit zijn wij de tent in gegaan nieuwsgierig naar leven binnen keken wij elkaar lachend aan clowns in ons eigen bestaan hebben de nummers gezien af en toe opgetreden gestoeid met vandaag en verleden maar het demasqué kwam sneller dan wij ooit verwachtten glans en glorie waren verbleekt de kleding werd sleets het heilige vuur was…

Nou Bert je hebt het prima voor elkaar Je gaat ze daar veel nieuwe dingen leren Maar denk erom niet al te veel bekeren Want dan zijn ze daar heel snel met je klaar Verhuizen...nou dat doe je met veel tact Ik zie...je hebt je vrouw al ingepakt…

Een mens hoeft niet altijd mee te voelen, een mens lijdt niet altijd met je mee, een mens kan zich niet invoelen, in jouw pijn! Maar hoe schrijnend is het te bedenken dat er mensen zijn, die doordat ze niet kunnen invoelen zo immens hard kunnen zijn, dat je de tranen in je hart voelt stromen! Een mens hoeft niet mee te voelen…

mensen lopen hem gegeneerd voorbij ergeren zich aan zijn onbeschaamd gedrag aanfluiting voor de chique promenade zijn gezicht wordt zichtbaar, karton glijdt opzij pas na uren richt de gestalte zich op schudt zich uit, staat op van de grond wankelt met het karton de promenade af en vervloekt vervolgens de nieuwe dag…

Natuurlijk zal er altijd iets belangrijkers zijn, dan je druk maken (niet VET) om je slanke lijn. Natuurlijk zullen er mooiere dingen te bedenken dan dat je voorgoed je lange lokken weg moet schenken. Natuurlijk zijn er andere dingen zat, waar ik het nog niet eerder over heb gehad. Maar: een mens mag zich druk maken (niet vet) om datgene…

zij zit daar maar stilletjes op de straat temidden van vogels die zij laat eten uit de holte van haar hand onverstoorbaar zijn zij samen het middelpunt dit kind en de vogels om hen heen de wereld gehaaste voetstappen Ieder voor zich god voor ons allen fietsen wachtende kinderen rondjes auto 's in wedloop op weg naar thuis…

als ik jantje hoor - volendamse smits - word ik even klein - weer - denk ik terug in de tijd zie ik hem weer staan míjn broer achter in de kerk in het koor waar hij zingt - met nachtegalen stem - o jesuke klein o jesuke klein, denkt de volwassene in mij hoe lei dit kindeke - dit jantje - onder het juk het juk van de roem en toch…

Voel je je veilig dan is dat voor jou heilig door de Geest van Hem.…

De dijk kent een leger dat integer Waakt; nimmer staakt als het water Te hoog blijkt te komen; de bomen Reeds heeft meegenomen in een Gevaarlijk drassig voorspel van een Storm die raast bij het luiden van De stormbel. Stevige mannen in oliejassen met Een spade in de handen op ferme Passen steken hun handen uit de Mouwen bij het ophogen…

Roerloos was hij blijven liggen Toen het leven hem was voorbijgegaan, Het was langs hem gegaan En had hem daarbij niet aangeraakt, Slechts het onbeweeglijke bleef, Overleefde het leven van de mens Die stuurloos verder ging…

en al het witte duizendblad dat honderdvoudig in de bermen langs de weg de ogen sluit hun nachtwake voor even een gegeven zacht moment, slechts daar waar stille hindes schuw hun lippen rond een veldbloem vouwen hoeveel vrouwen zouden er hetzelfde doen als ik? tot aan mijn laatste snik blijft alles dat een wonder lijkt me boeien in…

Lieve viervoeter, onze Babs, lieve hond Een jaar geleden werd je ziek en zwak We hebben alles geprobeerd, maar je was nier meer op je gemak Een vreselijke beslissing, die voor de deur stond Je laatste maanden waren zwaar We veegden en poetsten heel wat bij mekaar Helaas hebben we de strijd verloren En ben jij in de hondenhemel opnieuw geboren…

Je tijd van sterven naderde en ik was op drift en verward, het sleuteltje van mijn fietsslot brak af en ik belde aan bij een wildvreemde vrouw voor een nijptang, die ze me graag gaf. Toch lukte het me niet om in korte tijd de staaldraden door te knijpen. Ik stapte op de trein en twee uur later zat ik naast je, lieve papa, terwijl je met…

De jurk cirkelt rond in golvende beweging zij verbindt spanning.…

geen papyrus meer of dikke rollen perkament handgeschreven boeken worden als museumstuk gekend het goud op snee de wulps gekrulde grote halen in tijdloze levensverhalen zijn voorbij het handgeschept papier waarop vezels streden met de letters van de kroontjespen verleden tijd woorden kaatsen in het naamloze zwart wit het onpersoonlijke…

Tot vreugde van het leger van insecten, Zoals de teek, de sandfly en de vlo Ben ik gezegend met de bloedgroep O, Wat mug en daas veel eerder al ontdekten. Kan je als donor ook nog dieper zinken? Ze kunnen allemaal mijn bloed wel drinken.…

Goor geluid in dode oren die niet meer horen wat ze zien Wat ze zien is losgekoppeld van alles want het is helemaal niets Hun hart en vrijheid in doeken verborgen als zwarte waterval op hun rug Ze roepen maar ze horen niet want de oren propageren Zij zijn een tijdschrift de ogen zijn niemand en de oren zijn doof voor de afstand…

Neem bijvoorbeeld 'modder'. Je denkt direct aan klodder. Vervolgens aan aanmodderen, niet te nauw kijken en lekker onaangepast je gang gaan. Varkens komen voorbij en ja, je studieresultaten vielen tegen, maar uitgelaten kijk je rond: wie doet je wat in dit domein, hier zal niemand dat willen wegen. Je denkt aan stroop, aan brij, aan…

De bezoekers van Antwerpens trots gebouw vol schilder- en beeldhouwkunsten lopen misschien haastig door enige zalen heen blijven dan lange tijd stilstaan bij een schone schepping die hun zinnen streelt de zuigende ogen brengen in het denkende hart een nevelig purper dat zich steeds anders toont het versnipperde bont van een vervellende…

Wanneer ik schrijf denk ik wel eens aan jou, jij trekt mij over mijn verlegenheid, zoals je in gesprek ging met Ik ben, benoemde wat heel goed was maar ook wat er goed mis ging en al die dingen uitsprak waar je veel spijt van had. Kijk, dat kan ik in jou zo zeer waarderen, Jij draait er niet om heen, en schrikt er niet voor terug om wat…

een bonte stoet van woorden sleept zoveel woorden met zich mee sommige spelen in het duister blijf zitten waar je zit en verdrogen in zout andere borrelen aan het oppervlak meer of minder paraat voor een vurig Gallisch gevecht of voor iets anders vruchtbaars sommige slaan kletterend tegen de wand of schuren over de grond ze komen…

Ze zweeft buiten haar lichaam. Onwezenlijk als een luchtspiegeling die zij aanschouwt. Van alle stoffelijkheid ontdaan stijgt zij uit boven ieder ding en gespeend van de wil, is alles om haar heen in rust, in vrede, is stil.…

heb ik geen geheimen leg ik mijn ziel helemaal bloot voor jou koester ik immense liefde voel jouw handen in mijn schoot voor jou mijn allerliefste ga ik met passie voor je door het vuur voor jou schrijf ik verzen waarin ik je liefheb ieder uur…

Als ik sterf sterft niet mijn energie ook al lig ik volledig uitgeblust en zal mijn laatste adem mijn stoffelijkheid beëindigen mijn innige energie ontwaakt weer door d'ochtend-frisheid na 'n diepe nachtrust die mijn energie tijdelijk temperde maar na mijn stoffelijk verlijden spring-levender en energieker zal zijn dan in het afgelegde…

Zij gaf mij het leven zij gaf mij te drinken en te eten zij was mijn eerste houvast zij gaf mij liefde, dat kon ik toen nog niet weten Onvoorwaardelijk was zij er voor mij zonder haar geen leven ze leerde mij praten en lopen we hebben veel om elkaar gegeven In goede en minder goede tijden bleef ze altijd positief ze stimuleerde mij in…

het luchtledige laat mijn snaren trillen ofschoon de zwaartekracht aan mijn voeten kleeft, de nachtelijke muziek maakt onwijze sprongen of ik deze dans kan eerbiedigen om mij te dragen door de poorten van de dood laat mijn lijf onzeker schudden in het duister dat me plooit er is geen verlangen zonder averij geen wal om aan te meren…

Ik leg mijn hand In die van jou, Mens die met stomheid Geslagen is, het hoofd Vol onrustige gedachten En ontelbaar vele woorden - En niet één die de uitweg Weet naar je mond, je stem Die zelfs niet de zachtste Klank weet voort te brengen, Ik laat mijn hand In die van jou, En lees zonder taal Al jouw ongesproken woorden…

driehonderdste te kort, een schijntje op het grootste van een goed geheel: nog niet geslaagd kon het maar gevraagd zijn kon het maar tja, we weten ook dat landelijk gezien realiteit moet zegevieren en we vieren ja we vieren dat jouw lijf geslaagd is, door een goed gevecht de kanker is verslagen, je beroept je op jouw recht jouw…

Geheimtaal, uit een gebrek aan woorden. Na een duidelijkheid die woorden spuugden Als een explosieve vulkaan; die een verassing Gaf na een woordbreuk aan de boorden tot een Te kort in het communicatief bestaan. Spanning die tot ontlading leidt, wanneer het Al dagen rommelt met een Vesuviaanse kracht. Sereniteit geen optie meer is; en een hart…