Alle inzendingen, jaar 2003, week 43

Zeg Edwinlief, we moeten weer eens scoren Na Mabel en die buik van Máxima Ik trek een plan uit onze actiela: Laat opa en die malle Maartje horen Geen rechter vreet dat, maar het slaat precies Zo in als Charlie bij PR de Vries ------------------------------------------------------------------ Prinses Margarita en Edwin de Roy van Zuydewijn…

Laatst in het ziekenhuis Weer zo geschrokken Ik zag jouw gezicht Bij een ander in die kamer Mijn hart ging fel tekeer Jij was werkelijk daar En had me lamgeslagen Gemokerd met een hamer Daarna ging het wel weer En lag zij daar Mijn schoonmoeder Getroffen door die ziekte Met die grote K Zelfde gezicht en zelfde handen Wellicht in korte…

Ik heb voor jou gekozen tegen alle windrichtingen in, muren heb ik rondom me gebouwd, om rust te vinden binnin. Jij bereikt me in mijn stilte, ontmoet me binnen mijn grenzen, getraliede stormen wenen verhalen, die jij luisterend kan vertalen. Zonder enig voorbehoud vullen mijmerende muren koude ruimtes, met een warme, zachte eenvoud.…

rimpeloos stap ik op water aan de kust is storm op komst…

draadloos pasten wij in elkaar tot jij ging trekken…

als schuimende zee kwam jij ankers braken los en nog zoveel meer…

je handen korenblauw van kou en in je ogen kleurt de zomer nog zijn bloemen je lach ontluikt een lage zon en in het schralen van de wind geniet je een gefluisterd lied je bent altijd een vrijheidskind geweest dat wintert op het witte feest je aardt en draagt de tinten van de oogst een vruchtbaar rijp seizoen je warme lippen…

Je gaat op de vlucht voor jouw eigen leugens, je praat met alle winden mee. Je slaat een bladzijde om in een boek, je gaat me gewoon voorbij. Je schrijft zelf verhalen waarin je waarheden verdraait, je gelooft je eigen woorden. Ik huiver zo van jouw drang om mij verslindend te kwetsen, verlang je dan nooit naar onze dromen ? Besef je…

als de bomen bladerend, blad verliezen vogels vroeg een vlucht verkiezen boven de stad gehuld in mistig grijs waar na een koude nacht het eerste ijs takken kromt met rijp behangen die weemoedig naar de zon verlangen hoop ik op een spoedig slot van straffe wind en gestampte pot oh winter passeert toch zonder slag of stoot het maakt mij koud,…

Maar vijf procent, dat valt me echt niet tegen, ’n onsje meer, dat kreeg je toch al gauw. Ik dacht onwillekeurig aan mijn vrouw die ook vaak uiterst creatief kan wegen. Zo weegt ze zelf, zegt zij (mij lijkt het kras) nog nét zo veel als toen ze twintig was.…

in herboren liefde hernieuwt zich een droom die als zweem van verlangen ons zacht wil bekoren waar ik een traan in schoonheid diep geborgen in mijn hart koester als een parel ontsproten uit de nacht verglijdt toekomst in het niets een wens wordt verlangen waar tranen als parels zich hernieuwen in dromen…

als de deur is gesloten het slot is omgedraaid als het verlangen niet meer is te stoppen de liefde lijkt op te gaan in haat als het ontnuchteren is begonnen vraag ik me altijd af waarom ben ik ooit gaan geloven dat wij samen zouden blijven bestaan…

op handen draag ik je wieg je zo in slaap fluister over schaapjes en tel ze één voor één…

Gun Willem van den Vondel rust; Dees jonge bloem verging met lust, En liet de grafworm luttel spijs; De ziel zocht God in ’t Paradijs. ---------------------------------------------------------- * Vondels kleinzoon Willem overleed op 13 mei 1670…

Hoe vaak heb ik niet uw handen geraakt, of gleden mijn leden langs uw warme huid en vluchtte ik verschrikt door de woeste beweging van uw wapperende hand als ik mij te dicht bij u waagde, omdat de kruimels die uit uw gretige mond op uw schoot gleden mij telkens weer lokten Ik weet het, mevrouw vaak noemt u mij irritant maar voor…

Een portretschilder in Maastricht Heeft een meesterwerk verricht Heel authentiek En vol symboliek Alleen was 't gewoon geen gezicht…

ben ik dit, zo rond en dik. een broek die strak zit, dit ben ik. waarom ben ik dit, in een trui die niet lekker zit. dit ben ik, rond en dik…

Een verlies van iemand is hard. Je bent nog maar zo klein, maar je voelt de kille pijn. Het harde leven is gestart. Deze persoon was heel speciaal. In jouw ogen een held en geniaal. Hij beschermde jou tegen het kwaad. Deze leegte is het ergste wat er bestaat. Samen spelen in het gras. Hij versloeg elk nachtmonster dat er was.…

De onzekerheid blijft maar aan mij knagen. Er zijn nog zoveel onbeantwoorde vragen. Ik schiet pijlen in een donkere duisternis. De naakte waarheid is wat ik van jou mis. Deze waarheid zweeft als een nevel om jou heen. Jouw verdediging rond jouw ziel lijkt wel van steen. Als ik het einde van jouw labyrint heb weten te vinden, dan blijkt dat…

De kilte overvalt me Net alsof ik bij je ben Het sfeertje en de warmte Alsof ik je niet ken Heeft alles je verlaten? Is alles nu bij mij? Kon ik maar met je praten Dat maakte me vogelvrij Heel even in de wolken Gewoon net zoals jij Dan nam je al mijn zorgen En maakte je me mij De druppels zijn voor morgen Als je het onder ogen ziet Alles…

Soms borrelen woorden zomaar op Puur vanuit het hart uit eigen goedheid Je opent je mond al om toe te geven Als je plots pijn voelt ergens binnenin En alles… alles komt weer naar boven… De zon die je net nog verwarmde Verdwijnt voor je eigen getuigende ogen Geen zicht… En de aarde die net nog vrolijk draaide Stort in onder jouw trillende…

De tv toont geluidloos haar flitsende beelden in de nacht En hier zit ik dan… mijn bloeddoorlopen ogen staren Maar de oude schrikbeelden binnen eisen totale aandacht Dus hier zit ik dan… mijn lot in slowmotion te ervaren Niemand om mee te praten vannacht… Woorden hebben in mijn ziel gebeten als een giftige slang Daarom voel ik… mijn emoties…

Vlindertjes Vrolijk en vrij Dwarrelend Ergens binnen in mij Kriebelend Een heel fijn gevoel Jij kent het Weet wat ik bedoel De oorzaak Voor die vlindertjes in mij Die oorzaak Ja, dat ben jij !…

Kerstmis staat alweer voor de deur... dat is even iets anders dan de dagelijkse sleur Overal is men al druk in de weer, etalages weerspiegelen de kerstgedachte maar ook mijn hartezeer, want jij bent het waar ik altijd naar zal smachten Nu één jaar verder en nog geen teken van leven, ik heb de hoop en moed al opgeven... Maar het geluk tart…

Ik open het oude gietijzeren hek en een koude rilling bekruipt me. Het verlaten grindpad knispert onder mijn voeten, als ik verder loop. De stilte die hier heerst, maakt me onrustig en schichtig kijk ik om me heen. Verderop staat een jonge vrouw, met een klein kind aan de hand. Ogen priemen in mijn rug, maar ik kan niet ontdekken wie…

Ik kocht een kilo illusies en zette die op sterk water Als een appeltje voor de dorst voor de dag van later Ik plaatste de wekfles in de kast naast de pot morellen Zodat de illusies op brandewijn rustig op konden zwellen Ik koos voor deze oude manier van illusies conserveren Omdat het zeker goed zou gaan want het lukte ook met peren…

Een konijn zit in de maneschijn naar de lucht te staren Daar trekken de wolken traag voorbij en dat gaat zo al zeven jaren Soms dreigt het brave dier zichzelf in het wolkenspel te verliezen Maar omdat dit dagelijks anders is durft hij niet te kiezen Toch hoopt hij dat binnenkort hij dit alles kan vergeten Omdat hij zeven jaren lang genoeg…

Op het plein stond elke winter een oude oliebollenkraam aan kwaliteit en lage prijzen dankte de zaak zijn goede naam De vele spiegels in de wagen van zilverzacht geslepen glas gaven deze kraam het aanzicht alsof hij niet van deze wereld was Klanten die even moesten wachten staarden naar het fijne goud op de lijsten rond de spiegels en…

Zwak wordt ik van de gedachten, Ik raak in mijn eigen gevoelens verdwaald En steeds blijf ik weer wachten, Tot iemand anders het voor mij bepaald Af en toe word ik gek in mijn hoofd Hoe raak ik al die twijfels kwijt? En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef…

Waar eens de kastanje heeft gestaan, gaapt nu een heel groot gat. De beste jaren heb je ons gegeven, maar het leven heb je nu gehad. Niemand wist hoe oud je was, en wat je hebt doorstaan. Al die jaren gaf je schaduw, door ouderdom ben jij nu doodgegaan. Je levenskringen in je stam, ik heb ze niet geteld. Je takken hebben ze je het eerst ontnomen…