Alle inzendingen, jaar 2004, week 47

Het woord is luchtig. Het leven is vluchtig. De dood is in elk woord. Ik ben voortvluchtig, gevangen in het woord, ontsnapt aan het leven.…

natuurhistorisch gezien ben je meer dan halfaap, je loopt op twee benige rechten en ontwikkelt toevallige mond werkjes, een besproken invloedssfeer daarom is de rij ook zo lang vandaag de boeken beloven veel te weten een basis natuurlijk aangemeten schatplichtig aan elke gewetensvraag wind, licht en druk spannen langzaam samen om levensvatbaar…

blinde vlekken dode hoeken in mijn hoofd geheugenlekken herinneringen uitgedoofd schier onwetend wat de dag hierna mij biedt snel vergetend … en zelfs dat onthoud ik niet…

tussen dove, blinde muren zwijgen stilaan al zijn zinnen vervagen heden en verleden in schaduw en trage dood verbleken mensen en dingen tot grauwe schimmen leeft hij in niemandsland waar Alzheimer koning is zijn schrale lijf van geest en ziel beroofd…

Van het verleden moet je leren, weten wat wel kan en wat niet, geef een plaatsje aan de woede, aan de pijn en het verdriet. Sta niet toe dat het verleden, je nieuwe toekomst zo bepaalt, dat het zo is dat het verleden, je nieuwe heden achterhaalt.…

Met haiku's kan men de gedachten voorspellen de clou: Optellen!…

Steeds als ik 's avonds door het donker fiets breekt het zweet me uit. Angsten en eenzaamheid nemen de overhand. Angstig kijk ik om me heen: ben ik echt wel helemaal alleen ? Steeds als ik iemand passeer denk ik: dit is de laatste keer. Het komt denk ik door alle verhalen over enge mannen die je komen halen. Dan ben ik toch heel erg blij…

Ik zoek je Overal Ik kijk soms wel drie keer om In de hoop je toch te zien Ik zoek je Ik elke bus In elke winkelruit In elk deel van de dag Ik zoek je Maar kan je niet vinden En eigenlijk weet ik het maar al te goed Dat je voor mij niet meer te vinden bent Ik zoek je Ook in mijn hart En kom altijd hetzelfde uit Bij…

ze lijdt met vogels in een kooi gevangen ook voor de walvis laat ze menig traan de groene vrede staat bij haar vooraan haar leven is een, dierlijk haast, verlangen naar koesteren van schepsels, naar humaan behandelen van wezens wier belangen voor mensen (wee die gluiperige slangen) al eeuwenlang slechts mondjesmaat bestaan haar liefde…

't Was een kruis voor een echtpaar in Namen dat z' er nooit tegelijkertijd kwamen. Op een avond riep zij: hé, wacht eens op mij! En ja hoor, toen kwamen z' er samen.…

winden waaien over akker zon staat niet meer op haar hoogst regen tikt mijn wereld wakker na het zaaien zal ik maaien wat ik heb geoogst tere bloemen snijd ik dierbaar droog ze leg ze naast mijn bed maar van wat ik ook geplant had is een kostbaar deel geplet ruk de wortel van het onkruid niet in wilde woede weg nagels breken tranen wreken…

Het stadion is dag en nacht geopend. De voetbalfanatiekeling kan echt er vierentwintig uur per dag terecht. De voetbalshow, die plaatsvindt, is doorlopend. Aan leegstand wordt nu geenszins meer geleden. Het is een continubedrijf geworden. Gedreven spelers meldden zich in horden en zijn in voetbalploegendienst getreden. Ze hebben zich in…

De imam gaf minister Verdonk heel beslist geen hand, daar lichamelijk contact tussen een man en een vrouw volgens de Koran ondermijnend is voor hou en trouw. Verdonks zichtbare ongeloof beroerde toen het land. De imam houdt desondanks vriendelijk voet bij stuk, daarmee weerstreeft hij knap de (on)maatschappelijke druk.…

Onthecht valt een blad Ten prooi aan de zwaartekracht Op het zachte mos…

De dagen zijn zo koud en guur sinds jij bent weggegaan, misschien kan 'k op de lange duur wel weer het leven aan; maar even zie 'k geen zon, schijnt alles koud en kil, verdriet kent mededogen noch pardon, 't verlamt mijn geest en steelt mijn wil... Ik weet dat 'k je jouw ontrouw haast honderd keer vergaf, toch is er één ding dat ik wou…

elke keer weer elke keer als ik online ben dan zie ik die titel ....IS EEN BOERINNETJE dat omdat ik haar blokte omdat zij mij uitschold m'n leven verpest ik zit hier met tranen ik kan niet meer rijmen niets lukt alles MISlukt!…

Ik zal fragiele muren bouwen Om het land van jouw verraad Ik bind mijn passie om de jouwe Jij bent de weg die niet bestaat Ik ben niet meer wie ik ooit was Het zijn illusies die ik fluister Gevoelloos zwijg ik bij jouw graf Ik hoor de klanken van jouw luister Ik wacht in angst, ik maak mij klein Het bloed druipt langs de lege muren…

Laat mij het lied zijn van de nacht De duistere klanken van de aarde De kille pijn, de stille kracht Weinig zicht maar zoveel waarde De dood is zachter dan het leven Puur volmaakte rust en pijn Laat mij de stille klanken geven Van wie ik ben, wie ik wil zijn Het licht verblindt mijn tere ogen Het land des duivels voelt volmaakt…

Ik zal op je blijven wachten Langs de weg van jouw gedachten Langs het pad van jouw bestaan Tot ik met je mee mag gaan Neem me mee naar jouw verleden Naar jouw toekomst en het heden Naar de wereld van jouw zijn Jouw verlangens en jouw pijn Jouw wereld heb ik aan mijn zij Gewoven in het land van mij Met mijn gevoelens diep verbonden…

Het schijnt licht te zijn tegen zo’n achtergrond van meer dan spectrum alleen en geen palet drukt zich meer in kleur dan hier deze ochtend dit pijnlijk mooie landschap waarvan de zon haar mond open- valt en een gelukkige ziel zich wandelaar mag wensen.…

Dagen die achteloos aan je voorbij gaan. Dagen waarin jezelf voorbij bent gelopen. Of dagen die zwaar van leegte waren. Niemand gezien, niks gedaan. Dagen waarvan je je herinnert dat je moeitevol bent opgestaan. En je afvroeg: waarom ben ik opgestaan?…

Daar rijst me in 't hart een droef gedicht, Terwijl de hemel straalt en lacht: 'Een bloem ontluikt bij stervend licht En leeft - een enkele lentenacht. De wind is stil en alles rust; De bloemen knikken, fluistren zacht En dromen dat de zon haar kust - Nog één bloem slechts waakt en wacht. Zij waakt en wacht totdat de trans Gekleurd wordt…

Die zondagmoren: zullen wij gaan, of zullen wij niet? Toch maar gegaan... Maar het waaien houdt aan, wordt een zware storm; het schip hulpeloos in weer een wind. Op de achterbank een huilend kind. Bange ouders met een extra last. Dan de draden vast voor de veilige sluis. In het nu stille water drijven witte kwallen...…

Ik wil jou verwijderen wissen uit mijn hoofd de vlam die nog wakkert moet worden gedoofd Ik wil jou verwijderen je echt nooit meer zien niet meer aan je denken omdat ik dat niet verdien Ik wil jou verwijderen mijn hart is moegestreden jou voor altijd verbannen want ik heb genoeg geleden…

Over onze liefde, wind en water: Heb je het dralen gezien dat de kust nadert: zal ik eb zal ik vloed? en de maan en de stand van de aarde die bepalen het aangaan het afgaan het over en weer Heb je gehoord het dilemma zal ik, zegt het, moet ik dan altijd het turkoois dat zweemt naar groen en aarzelt tussen blauw. Heb je om je hoofd…

Ik voel mijn gewaarwording Waar ik tot op de dag van vandaag Nog zielen van heb De kracht die ik put uit olie bronnen Wiens sap mij angst aanjaagt Ik zal branden Opdat mijn dialect onverstaanbaar wordt En ik hijg In mijn vlucht poging naar een plek Die ik niet bedenken kan…

We reden langs het Darmkanaal, gut wat een lucht gaf dat, de ventilator schee eruit, op weg naar Darmstadt. Maar dat kon ons niet bommen, we waren stoer en jong en lui. Ik droeg mijn gele sweater, jij je gebreide bruine trui. De avond viel, het zicht was slecht, de weg glibberig en glad. Donderwolken pakten samen op de weg naar Darmstadt…

Zeldzame vlinders Met vleugeltjes zo teer Streken onverwachts In mijn broze hart neer Fluweelzacht en fijn Heb ik ze ontvangen Verloren in liefde Totaal onbevangen Ze streelden me lieflijk Gevoelig en trouw En fluisterden zacht Dit geluk is voor jou Lieve vlindervriendjes Nu lijkt alles voorbij Zijn liefde was te klein En te groot…

Ons dorp was nimmer zo nat de regen watervalt van de dakpannen cascades van sluiers omspannen het landschap en de hof wordt een bad Een verdwaalde moesson teistert het lage land waarop de boer verbijsterd het gewas verdrinken ziet de maïs wuift en golft als tropisch riet Ik drijf langs wolken vol donder naar een eiland in de zon het leven…

Nou wil Georgina op het internet Met hulp van röntgenfoto's aan gaan tonen Dat er geen sprake is van siliconen Daar zij zich tegen zulk gegis verzet Dit schijnt groot nieuws te zijn voor tal van dwazen Mij komt het echter voor als opgeblazen…