Alle inzendingen, jaar 2004, week 6

Jij bent niet meer bij ons Maar in ons hart blijven we je meedragen op moeilijke momenten je raad vragen jij blijft als een rots in een oceaan waar vogels even rusten en dan weer verdergaan…

Blauw van de kou staan stenen bomen naakt te dromen In de fletse zon. Na een ijskoude zucht glijden willoos de vlokken als piepschuimbrokken uit de grauwe lucht. Geruisloos koos ’t sneeuwkristal de waterdood. 't Is AL! Er gebeurt nooit iets.…

Gedragen door de wind mijn lief door de wind gedragen Oneindig ver nooit verdwaald in herinneringen rustend rustend Gedragen door de wind mijn lief door de wind gedragen Onder de maan over golven van de zee voorbij de goudkleurige zon zwevend zwevend Gedragen door de wind te licht om te blijven met een glimlach fluister ik…

Ik heb je ooit nog lief zo koel beschreven een Boursin gekruid die uit het koelvak komt ik heb je warm gewreven met mijn tong gestreeld en met mijn ogen dicht heb ik je zelfs verbeeld als het zachte glijden naar heerlijk-heden toen ben ik gezwicht en maar gebleven…

Het zal nog uren donker blijven De laadklep valt met zwaar geluid Daarbinnen dringen paardelijven De schooljeugd is het bed al uit Bij daglicht komt het volk opzetten Van heinde en ver, vaak boers gekleed Veel bruin en groen en grijze petten Het ruikt naar paardemest en zweet De handel bloeit, men dromt tezamen Slaat vinnig toe, van hand…

Ik tel de voetstappen naar jouw kamer in het mooie, koude huis, wij praten om te overleven jij en ik, wij rijgen woorden aan elkaar en kijken vooral kijken naar elk gebaar meten de intensiteit van de ogen Wij proberen weer alleen te zijn na alle samen doorgebrachte dagen houden elkaar vast en voelen ons verliezen alsof we nooit hebben bestaan…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur Nu is de zoete heidewind Vol zoete honinggeur Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd Nu is de hoge lucht alom Een blauwe zaligheid Maar als de heide schoonste wordt Dan komt de winter aan Want bloemenschoon duurt maar kort En vreugd is gauw gedaan En 'k zou mijn leven…

De bonte bloemen slapen In zilv'ren maneschijn Ze staan te knikkebollen op steeltjes rank en fijn Zacht ruist de bloeiende appelboom Als lispt hij in een zoete droom De dartele vogels zongen De zon een goede nacht En gingen vredig slapen In nestjes warm en zacht De nachtegaal zingt gans alleen Zijn lied klinkt door de blaad'ren heen…

Ik heb gehuild, gelachen en gevochten Ik lag in warme bermen en in gladde bochten Ik hief het glas, het viel in duizend scherven Ik wist de grijze hemel Toch weer blauw te verven Ben blijven pogen Al verbranden al mijn schepen Ik heb gebaald, gefaald En heb hem vaak geknepen Er was applaus en ik werd heftig uitgefloten Maar als ik ga dan zeg…

Sabine, ik zou je willen sluiten in mijn armen elk dag genieten van je charme Een goed gevoel dat gloeit van binnen Ik hoop je mijn hele leven te beminnen Ik hou van jou mijn liefste schat Voor jouw verschijning ga ik helemaal plat Beelden die altijd door mijn hoofd zullen schieten Waar ik dagen, maanden, jaren van kan genieten…

met weer een windvol blaast ze me onder onderzee, ondersteboven maar houd ik stand probeert ze mijn wil te buigen, stemming te roven zo wordt er altijd gestreden hand tegen hand om en om zo nemen de elementen ons samen en weerom…

Stralend-witte vader, in een snorrende wolk hommels op de aarde neergedaald. Lieve moeder in het groen gelegen, brandende van boterbloemen; bunkers. Zing ik als de kindren zongen, bommen, bommen, goede bommen, op de aarde neergedaald. --------------------------------------------------------- Uit: 'Duizenden zonsondergangen', 1972.…

Wil je nu al het rijgsnoer lospulken De strik van dit keurslijf Door een gure winterkoning geknoopt Zie je dan niet hoe hij reutelt en treuzelt Nauwelijks wijkt van de troon De laatste trots Gun ons een voorschot De milde spoeling van jouw meisjes Week onze wangen in het lengend licht Want geef maar toe De bevrozen aarde houdt een belofte…

Heerlijk met jezelf lachen en niemand in de buurt Een goed nachtelijk gesprek wat tot de ochtend duurt De geur van een schone handdoek die te drogen hangt in de zon Een zware wedstrijd winnen die eigenlijk rampzalig begon Ineens iemand lief aankijken die jou ook heel lief vindt Je kunt nog een paar uurtjes slapen terwijl je net wakker…

vraag me niet hoe oud ik ben mijn ziel kent geen leeftijd kijk naar de zee vertel mij hoe oud zij is zo is het ook met mij er zijn telkens nieuwe golven bruisend in een branding ik draag schepen over oceanen de wind speelt mijn takken wuiven in zijn hand bladeren zijn mijn kinderen bodemvoedsel in de herfst elke dag kom ik tot jou…

biddend en spiedend hangt hij stil, hoog in de lucht, prooi onontkoombaar…

vertwijfelde ogen het kiezen breekt haar hart geliefd is zij door velen slechts één verovert haar zacht geboren voor de nacht omgeven door dromen liefde is haar tranen één voor één gelaten…

ik aanbid je als godin je mooie haar en trotse kin de felle blauwe ogen ik duik er midden in je huid is goud in glinstering van zinnen je straalt een hete passie uit bent een vulkaan van binnen je borsten rank gepunt een slanke leest en billen die de honger van het beest graag willen stillen je buik is strak en rond in donkerblond…

Eén schaduw teveel In gebroken verlangen Eén droom teveel In een leven lang Vier woorden Goed bewaard In beslag genomen Jou gevraagd Verradend beminnen Zwervend in gevoel In woorden gebladerd Onzegbaar verkoeld Donker verdriet Steeds weer herhaald Een hart van morgen Begraven vandaag Hand zonder hand Eén schaduw te weinig…

Weerstand gebroken Verpulverd door de eeuwen Herinneringen…

Je zat aan mijn bed als ik ziek was nam altijd een breiwerkje mee, veel werd er niet gesproken want jij breide en ik keek t.v. 't Belangrijkste was altijd gewoon je aanwezigheid vlak naast m'n bed, of m'n tranen afdrogen soms en in diepe stilte een gebed. Als ik me wat beter voelde ging je met me mee naar benee, samen de rokerskamer…

Ik mag dat zootje kroost niet langer slaan, dat leidt in ons gezin tot complicaties: waar moet ik dán nog heen met mijn frustraties ? Zo is aan kinderen geen lol meer aan. Geen klappen meer met knoet of blote vuist ? Verdorie, daarom namen we ze juist !…

Er was laatst een koe nabij Wesel Die deed het opeens met een ezel Men vond het best wel Een kostelijk stel Maar nu zit die boer met een kwezel…

Alles om me heen grijpt me aan alleen mijn houvast zal blijven staan gedachten stellen niks meer voor het houden van dat gaat door Het kan vol van liefde zijn koesteren zul je deze tijden zoals de smaak van een oude wijn door "deze" liefde moet ik je vermijden…

triller moet een grote beurt hij zeurt aan alle kanten een slippertje was snel gemaakt de monteureuze met die roze suikerspin deed er oude onderdelen in…

Ondergeketend Dwingt zij hem contractueel naaldhakkendraaiend voor charmes gezwicht voert haar hand de boventoon hij gaat onderuit…

Het communiceren met de geluiden van de straat deed mij de taal van de geheime liefde kennen. Woorden waren niet nodig, want ik wist in iedere blik precies wat jij wilde zeggen; ik voelde 't ook. Was het de vonk die oversprong, of de begeerte naar een hangende tros druiven, waar jij met je kin omhoog, op je tenen, net niet bij kom komen.…

Ik heb jou de vrijheid ontnomen, opgesloten in de kerker van mijn hoofd. Mijn lach van tralies die jou moest bewaken, heb ik als een labyrint om jou heen gebouwd. En dan was er nog de lichtbruine zee, wazig van tranen, die ik nog om het doolhof heb geplaatst, opdat jij echt niet kon ontsnappen. Erop vertrouwend dat de lucht onmogelijk…

Haar oorbellen, Te zwaar geworden Voor haar oren Scheuren net niet Haar huid. Doorzichtig zie je In haar handen, Aderende rivieren Zuchtend het beetje Leven, dat er rest Vervoeren. Haar ogen verstomd, Lachen, spreken Niet meer. Slechts af en toe Zie je een glimp Van een geleefd leven. Achter gesloten ogen Staart ze in…

waar een kind zijn tranen tot de ochtend huilt nachtenlang op zoek naar een droom niet wil ontwaken in wat is verdwenen zijn wensgefluister reikt tot een ster om wat is verloren in het land van schaduw waar zielen verdwaald dolen in licht op zoek naar verlangen een weg in tranen waar de ochtend ontwaakt zacht als een droom…