Alle inzendingen, jaar 2005, week 46

Vanuit de eenzaamheid veroorzaakt door gemis en pech ontspringen tranen reeds onderweg in verschillende banen naar die grauwe plas Ragfijne gedachten krachtig maar onzichtbaar rijgen onze zielen teder aan elkaar Vier weken wachten op je onmisbare gezicht slapeloze nachten hunkeren naar dat rustgevende licht nu ik plots in het donker…

Zweten bezeten zijn schaduw zichtbaar op de muur verbeten kreten neemt hij haar heilige vuur Dierbaren paren explosief vanuit het brein gevoelssnaren doordringbare begeeft hij zich op haar terrein Erotiek magnifiek stijgen zij naar het ultieme dramatiek fotogeniek zweven ze uit het anonieme Buitengemeen…

je woorden komen zo vreemd voor ben je niet een deel van mij? ik kan niet geloven wat ik hoor weet je nou wel wat je zei ? je zo te zien doet me verdriet ik troost me: één zo’n mensenleven opgeofferd. Dat is ook een streven maar je kennen? Nee, dat niet…

Regendruppels groot en nat het kan me niets, het kan me wat! Springend dans ik op de straat omdat ik weet dat alles verder gaat. Hagel, sneeuw of harde regen voor mij is het enkel een zegen. Iedereen binnen, ik lekker buiten regendruppels, hoor mij eens fluiten! val maar neer en maak mij nat het kan me niets, het kan me wat!…

Een vogeltje vliegt door de brievenbus En penetreert het blokjesheiligdom. Een laffe schutter legt het beestje om. Wij zijn niet blij met deze dooie mus. Na Pim en Theo wéér zo’n wrede daad! Geen straf te zwaar voor deze onverlaat! ______________________________________ ...een mus gooide wat domino-stenen om die opgesteld waren voor een…

Bijna elke zomer naar de brug over het water van het Nieuwe Kanaal schepen, zwemmers, boze schippers mee laten sleuren door binnenschepen buiten en haast altijd mooi en warm weer. De brug trillend als weer een trein zacht glijdend over de ijzers nog lang geen verroeste glorie bij het verlaten van de stad verbinding zoekt met de provincie.…

soms kom ik je tegen zijn woorden niet nodig een tedere aanraking in volkomen begrijpen de wereld is onbelangrijk want wij zijn de wereld in ongeschonden rust…

ik heb gewacht op dit moment de toekomstlacht er is zoveel verkracht door woorden die te sterk raakten die zwakke punten zichtbaar maakten in samenkomen van gevoel met jou ontdekte ik dat zinnen spreken in het woord vergeten dat licht er atijd is in zon die schijnt te weten hoe misverstaan begon ik zie je nu al vaag de schemering…

ik vraag het je van vrouw tot vrouw want bidden kan ik niet hoeveel liefde heb je te delen en waar komt ze vandaan ik kniel maar neer in dit gesprek en eindig gewoon met wees gegroet…

De Vliet, die van Oud-Gastel vliedt naar Kruisland, daar werd een mensenhoofd uit opgevist waarover een verhaal werd opgedist hetwelk ik smalend afwijs als abuis, want een visser’s grootspraak is zijn handelsmerk. “Wel táchtig centimeter !” lijkt mij sterk.…

adem mijn dromen voorzichtig in als ik jou vertel met zachte stem wat je toe mag komen ik waas niet bij daglicht ben noch een schaduw in de nacht voel de bries van tederheid die het versteende verzacht, je naar jezelf geleidt diep in jou aardt de binding, de kern van rust vandaar uit wordt vervreemding in slaap gesust…

Wanneer het lichaam rusten moet De gedachtes werken gaan. En slaap noch werkelijkheid gevat kan worden. Wat rest mij dan te doen? Niks anders dan het los te laten... De tranen komen ’s nachts Wanneer alles donker is En slechts het huilen van de wind Mijn stil verdriet verstoort.…

een onschuldige mus uit Leeuwarden schoot men zonder achting aan flarden 'vanellende' gebood zijn werknemer schoot dit drama vind ik niet te harden…

te vroeg voor Sinterklaas dus het moesten wel kabouters zijn? ik hoopte eigenlijk op smurfen maar die waren wellicht op smurfbessenjacht en ratten, daar geloof ik niet in evenals dat muizengespuis nee, allemaal verzinsels van vroeger maar om terug te komen op mijn nachtelijke bezoekers het is nou niet bepaald netjes om met je vieze…

Je slaapt niet en je eet niet Schrikt van elk sentiment Vreemde kronkels in je darmen Als je in nabijheid bent Van de vrouw die is verworden Tot datgeen dat niet bestaat Strak gevangen in gedachten Die je niet ontsnappen laat Je weigert elk compromietje Met de harde werkelijkheid Dus je leeft je lange dagen In volmaakt verleden tijd…

Late herfstdag en luid gesnater over lekker hapjes, middagdutje, mooie uitstapjes. Plots stilte. Enkel nog beeld, want allen zijn gevlogen richting het hoge blauw. Kijk die vogellijfjes uitgestrooid, net als pepernoten in de lucht.…

Wie ademt leeft, of toch wel ooit, want veel van wat wij ondernemen is enkel ijdelheid en droom, een staren naar een verte die telkens wijkt en wendt. Een stille ademhaling, een in en uit, een geven, nemen,vrucht'loos zoeken muziek en kleuren, daden, boeken en weten dat er niets het heimwee echt geneest... Wie zei er weer: het leven…

na een eindeloze nacht van schrijven en van lezen wacht ik op een morgen die enkel mist brengt het miezert wolken regenen uit als moest het zo zijn toch laat ik me niet kisten ik trek mijn wandelschoenen aan zet er stevig de stap in vriezeganzen vliegen over wind bijt rode wangen maar als ik thuiskom sla ik kille handen om een kop…

wat zou het prettig zijn geweest als ik vanmorgen wakker was geworden in het bezit van slechts één zekerheid: dat ik nog maar de helft van liefde over had dan had ik kunnen gaan ik had de deur van onze toekomst zacht achter me dichtgedaan met deze zin: 'de groeten schat' En ik was lekker solitair gaan leven Maar 'k hou nog evenveel, misschien…

Mijn lichaam vol verlangen, liefkozend glanzend in de zon, Verschijning van de waarheid, vlees en botten, mijn lichaam, De waarheid van botten, oorspronkelijk verborgen, achter katoen, linnen of satijn Nee, dat naakte glanzen, dat is fijn Waarom zo haten naar de kleuren? Het is net als de liefde bedrijven, met al onze kleren aan Mijn…

Woestijnen van wuivende winden betokkelen z'n slaap en verdwaasd klautert hij aan wal Op marmerwitte galerijen van gekauwde steen 'n verlaten interesse deint een machinaal aloha doelloos op en neer In 'n schicht van hebzucht lanceerde hij fortuinlijk 'n ontspoorde industrie en was weer een illusie rijker toen hij jammerlijk werd…

zij was als eerste heftig' honnepon wij twistten samen in de Marathon chubby checker bij d'rolschaatsbaan rockend duinzij op de Sportlaan haar lippen proefden naar likeur haar lijfje voelde van fondant zij toonde slank fragiel elegant 's avonds tegen elf haar chauffeur vroeg 'zeer geachte jongeheer heeft u bezwaar of hartezeer als…

ik zag de ader kloppen in je hals je ademde iets sneller mijn handen waren traag en streelden je toen feller je huid verstrakte in het groeien van je lust je hebt mijn tepels zacht gekust je wilde met mijn borsten spelen vingers gleden naar beneden ik voelde hoe je binnen kwam en mij heel teder nam we waren samen dat moment…

Het beeldhouwwerk toont alleen maar de stenen waarneming van de buitenkant. De binnenkant ongemoeid laat voor de beitel. Een denkend teken als fragment moment versteend. In de beginne een brok beeld van oeroud arduin. Beeldig geheugen naar wie passeert en denkt.…

de wereld vervloekt en verneukt mijn woord gegeven of beloftes gedaan mijn vertrouwen gegeven en mij weer omgedraaid lief gehad en gehaat begrepen bejubeld en verguisd geroddeld en goed gepraat alles alles om te ontdekken en te overleven wie ik was om te zijn wie ik ben maar nooit nooit heb ik jou bedrogen…

twee mensen glijden als één over de vloer hij een pooier zij zijn willige hoer ze dansen dansen samen zij warm afhankelijk hij kil en stoer twee mensen glijden als één in een bed hij getrouwd en klootzak zij voor hem alleen maar een slet ze vrijen zwijgend samen de pooier en zijn hoer haar liefde verloren hij koud en klaar ze…

Nog niet vergeten nog zoveel vragen niet gesteld er is zoveel dat ik moet weten wat je me nooit hebt verteld de weg loopt dood een kans op weerzien is er niet zoveel verlies zo groot de leegte het verdriet ik leid een goed leven krijg alle liefde die een mens kan wensen toch mis ik jou het meest van alle…

November heeft zich uitgespreid nieuw confetti ogen raakt weliswaar de dagen stuk waar midden op de tafel je handen lagen ligt de mythe dus klim op mijn rug ik ben nog ongemoeid gebleven en mos bekleedt mijn knieën kus mijn hals nog de morgenzomerwind ademt jou in omgekeerde rollen kom zoals zovaak het nooit is geweest op besneeuwde takken…

Verschuilend achter emoties achter stress en liefde komen slechte momenten waar zondig beter klinkt wanneer het kruis opduikt. Het gevoel is aangetast je kunt jezelf alleen verwijten pijnzend achter schermen en je eigen stenen muurtje gifzwart is verlangen en heden.…

De lach op mijn gelaat is weergekeerd Mijn ogen blinken, vertaald Mijn mond plooit zich tot een lach Verheven, gegeven, betaald Mijn lichaam spreekt, gedreven Door een leven van ontbering Gekastijd maar nog niet gesneuveld Weergekeerd naar zijn oorspronkelijke staat Mijn handen verlangen een gevoel Mijn ziel verlaat jullie wereld Mijn…