Alle inzendingen, jaar 2006, week 44

Je bent gegaan naar waar geen mens kan komen die niet het leven hier achter zich liet. Wij zien dit land nog enkel maar in dromen en jou te missen is ons groot verdriet. Mar wij geloven dat het licht zal stralen en dat de vrede die jij vindt je dekt; wij willen graag aan iedereen verhalen hoe liefde steeds opnieuw weer leven wekt. Jij bent…

Waarom help je me niet bij Het vormen van mijn gedachten Onafgemaakt ontsproten uit De diepte van mijn grijze brein Ik weet het al je denkt dat ik Het zelf wel kan het gaat toch Vanzelf zonder achteraf fatsoeneren En dat is het hem nu juist Ik zou met je samen willen dichten Een inspraak gezamenlijk gedicht Ik zou de strofen willen vormen…

Ogen spreken, zeggen meer Dan ik ooit heb gepraat Ze kijken, stoppen nooit vanzelf Pas dan als je ze zwijgen laat Versta ze toch, kijk ook naar mij Of ben ik blind, wil ik niet weten Dat je best wel kijkt, maar zegt Je kunt het wel vergeten…

In Napels is het rustig; wat een wonder Kerkklok en voorganger zingen me wakker Getuigen van het leven van hun Makker De katholieken kunnen niet meer zonder Beland in Napels’ groene hart en longen Zijn ’Rijksmuseum’, kinderen en palmen Blijf ik bij honden en bambini talmen Voor ik ’t vermenigvuldigde, verwrongen Gelaat van Christus zien…

jouw zwijgen is doorbroken de storm raast door je heen je hart heeft eindelijk gesproken muren vallen steen voor steen je jeugd was lente maar zo stil verward door kleur dorst je de geuren niet te ruiken genieten was voorzichtig en heel pril je wilde liefde delen ontsnappen uit het doolhof van je geest gevoelens en gedachten laten helen…

in de binnenwereld waar deuren nooit sluiten en muren doorloopbaar zijn gelden altijd regels zo moet je introvert zijn geen oogopslag durven zien noch de uitgestoken hand aanvaarden van wie nochtans je buurman is en ook niet van een ander de voorwaarden zijn simpel niemand laat je binnen en nog minder weer buiten je gooit je eigen ruiten…

Vissen duwend, spartelend tegen de kant waar straks de waterjuffers over het water zoeven in de vroege avond en de muggen zullen dansen zie ik de kleuren van dit heftig gebeuren onderwijl proef ik de geuren van submerse planten paars rank en prachtig naast het midden van de vijver hoger haast nog dan het huis waar de reiger vroeg al stond…

Het kan niet anders je ligt hier stil te zwijgen sinds de laatste julidag De dodenakker minder doods vandaag dag van Allerzielen Een ster was je in woorden rijgen aan de rode draad van je bestaan Ik deed er vaak 't zwijgen toe zo boven thee en cake Wat onlangs bleek is dat ik je stem begin te missen.…

De hoge Zon heeft heden schoon bevonden De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat, Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat. En diep in 't bos, waar fijne doodverblonde Blâren bevloeren 't wildomstamde pad, Ruisen in dans hun lichtverliefde ronden, Zijn goudnaakt gloriënd om haar lijfs bleekmat.…

Wolken verdwijnen in de nacht geen zonlicht, nergens meer beweging, slapen, dromen -tot het gezamelijk ontbijt-…

de graven maken zich op als toevallige tafelgenoten een blij weerzien tussen schoffel en chrysant bedrijvigheid boven de stilte als woordenloos gesprek van zorg en troost…

Vlieg vlieg maar mama naar jouw paradijs ondraaglijk is de pijn buiten jouw bewustzijn laat maar los mama het mag jouw lichaam, het leven deze dag strek jouw vleugels en vlieg maar mama schuil niet langer in de nacht ga maar, papa wacht…

zo gewend ben ik aan stilte onzichtbaar in een wereld overvol soms raak ik iemand zomaar aan en vraag, toe zie mij zie mij, als het mens dat ik wil zijn maar altijd weer vervolgen ze hun weg…

daar zit ik dan en mijn hart drumt de blues hand aan de voet van een glas bloedrode wijn die bij elke slok zoeter smaakt net als je afwezigheid het zijn de laatste -niet de glazen- maar bittere tranen die ik verdronken heb om, ja om wat om de gedachte dat ik iets missen zou -wat er nooit was- de tweekwartsmaat waar ik zo van…

Nee, ik zal niet op jeugdig strand met mijn hand klauwen in het zand en dan zeker niet als de Sibylle een eeuwigdurend leven willen. Apollo negeerde z'n liefje's geween, telde de korrels in haar hand bijeen, houwde de ouderdomslast uit graniet; met het jaar hield ze de gezondheid niet. 't Minste uit het voorbije leven paart zich aan…

je schreef zwarte woorden ik poetste ze tot grijs wit wilden ze niet worden ik lees ze tot een zin het begrijpen wil er maar niet in je strooft in verder gaan de cohesie is mij grotendeels ontgaan plaats je kleuren laat het licht je leven zien ik proef je toch wel in je geuren…

Je leest een kind voor uit een prentenboek. Ze luistert aandachtig; de tekst en prenten zijn prachtig. Haar ogen twinkelen... fantasie wordt begeleidt door prenten en zinnen. Spanning Ontroering Vertedering in elke zin of woordspeling. Haar ogen vallen dicht; ze is voor de prachtig geschetste wereld, aandachtig gezwicht. Het kind…

arm in Parijs tijdens een diepvriesoorlog kiest hij voor somber blauw dan rolt zijn naam over de tongen lauw gegil van vrouwen in zijn zog die één uur later niet uitgezongen raakten over het fluweel van de flirt hij hult zich in de roze tint van een circusjongen maar buiten de lijst huilt een jachtbommenwerper een paard in paniek snuift…

Een dread in een doosje Met daarin jouw geur Een foto in zwart-wit Kraaltjes vaag van kleur Een geheugen vol liefde Mijn hart vol van jou Treinkaartjes in m'n tas En ik ben het- de vrouw die alles heeft gegeven Niet meer kon dan dat Nimmer voelde bij een man Zoals ze ooit jou liefhad Hand in handje wandelen Op zoveel plekken geweest…

Vijfhonderd bankwerknemers zonder baan? Zulk nieuws is, mocht je bij zo'n bank niet werken Komkommernieuws waar jij niets van zult merken Dus neem je het voor kennisgeving aan Maar ja, het kan, mocht jou het overkomen Best rottig zijn. Zo door de bank genomen…

Toetsen aanraken woorden worden er gevormd met een computer.…

Kleurige bomen sprankelen als een vuurwerk op het doek van de avondschemering, uit velden glijdt gedragen door nevelslierten de geur van een oude zomer. Een eenzame schimmel draait het hoofd naar de hacienda waar in stallen een jongen de snaren van zijn gitaar beroert.…

ik woon en droom in mijn kasteel muren van fictie torens van kristal immense gewelven en bogen sterren in een sprookjesheelal mijn toren is geriefelijk de kamertjes zijn knus de lucht is koel kleurt en geurt naar bloemen hooi en zonnig zomerfruit de ramen open laten vlaagjes natuur naar binnen lopen stilte is gevuld met klein gezang…

Herfst ruist met wind rond 't ouderlijk huis Voorgoed ga ik 't huis verlaten Zal geen enk'le muis meer betrappen Van geen geluid -als 'r voetstap vertrouwd- meer weten En grappen... ze zullen geen echo meer vinden Verstomd de meezang met 'r draagbare radio Rond 't ouderlijk huis loopt wat verweesd 'n oud kind.…

het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik dichtgeslibd als een vijver met eendekroos ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt en wanneer het schuim van overbodige zinnen weggetrokken is een opspattende golven ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten zich…

Breed uitgesmeerd, ongegeneerd, met de voeten bewerkt, met de handjes versterkt, met de mond gebrabbeld, tandloos geknabbeld. Gegiechel en luidruchtig gesmak, op zijn dooie gemak. al spelend zijn chocoladeschoen opgesmuld, in een bruine smurrie gehuld, lachend en brullend van genot. Och, ik word nog zot!…

Het begin van alles is Een eind van alles. Een spoor Eindigt niet in het midden Maar ongeveer bij Het eind van alles en Het begin van alles…

hij heeft er moeite mee zijn eerste moord het woord alleen al heeft hem totaal ontspoord in de krant galant ligt hij in zijn cel alleen ineengekrompen bij de vraag moet dit nou echt vandaag? voor het tribunaal maakte hij zowaar gewag van een voorspelling lang geleden en veel geleden ook dat zweerde hij effenaf aangedaan levenslang…

weten dat de hemel dichtbij is zo dichtbij dat je hem nooit zal kunnen raken…

Bespeel met mij de Gevoelige snaren van de Liefde Gebruik met mij de Allermooiste woorden van Haar ziel 'k Deel dan met jou mijn en Jouw lichaam: liefkozing, Streling Ogen gesloten Gedachten geordend 't Beviel Mijn zoen gevolgd door Oneindig echt veel kussen Deling van liefde tussen twee Mensen; jij en ik 'k Kniel Voor…