Alle inzendingen, jaar 2007, week 17

dans ik als een malloot naar jouw pijpen veracht ik de dood in niet begrijpen ga ik terug naar de sloot kant, want dat netje ving toch niet vergeefs leven uit het water stonden wij samen verwonderd graaiend met vingers kikkervisjes, stekelbaarsjes, salamanders, als kinderen ?…

Het volk acht onze kroonprins rijp voor kroning Liefst binnen nu en ongeveer drie jaar Als ik dat lees word ik pas goed gewaar Hoe snel het tijdperk nadert van de koning Wat word ik oud, wat gaat de tijd weer vlug: Ik ben al bijna Van Twee Vorsten Terug…

Wij, in dit gespreide park. Loom van droom. Groen nog van klaver en rood van rozen. wringen de bodem open. Scheuten water in droge monden en licht achter zwarte ogen. zoeken barsten in de omklemming van de stam. Basismieren volgen kromme koninginnen. Sleets zijn hun vage kleden. Scheef de gesteven boorden van de klerken. Klokkenluiders…

Vroeger spraken haar ogen En vertelden zo hele verhalen Van liefde, onuitsprekelijk geluk Badend in een zee van zonnestralen Slechts één blik in haar ogen Gaf een ultiem gevoel van zielerust Deed zorgen moeiteloos verdrinken In een bruisende bron van levenslust Niets of niemand kon vermoeden Dat haar ogen ooit zouden zwijgen Of het boek…

't is niet eerlijk dat ik alleen maar droom over jou 't is niet eerlijk dat jij de zon bent in mijn ochtenddauw 't is niet eerlijk dat jij mijn nachtrust steelt maar eerlijk is eerlijk 't is heerlijk dat jij in mij een leven deelt…

Belaagd, door verkeerde mannen geleefd is er voor evalueren geen gelegenheid mis je de ervaring waarmee je overleeft en ontvlucht opgejaagd aardse dwaasheid Je staat voor wat mannelijkheid beweegt de sensuele ultieme schoonheid die helaas geen ruimte in haar geest heeft voor herstel door schuilen in eigenheid De man zoekt, ná jou, vooral…

Ik haal met liefde alle aardappelen één voor één uit de grond. Voor jou. Daarvoor heb ik ze ook verbouwd. Alleen voor jou. Voor de lange winters. Samen schillen en bakken met eigen boter. Weet je nog, dat we dat hadden afgesproken. En dan slacht ik er een varken bij. Ook alleen voor jou. Maar dat hoeft niet meer. Het gras van de buurman…

Waarom liefste? Waarom liefste wil je woorden en mij dwingen tot een lied? Liefde leeft in stille dingen. Liefde leeft in woorden niet. Liefde zucht in onze harten, in ons saam gedragen zeer. Wat wij hoopten en verwachtten. Wat mijn lief is liefde meer? Liefde leeft in grijze haren. In elke rimpel, van onze huid. Al die jaren, onze…

een karper in witgroen marmer op een sokkel in het gras wil per se men ziet het aan zijn vin de vijver in tegen de goesting van de sokkel in…

tegen het venster klinkt een doffe klap, ik loop verschrikt naar buiten zie een jonge merel op zijn rug die - nog warm in mijn hand - geen wiekslag meer laat horen zijn deuntje nooit meer fluiten zal ik leg hem in een droef gegraven kuiltje, er waait wat bloesem op het zand…

Namen langs de weg overal namen uit een verleden die nooit verleden tijd zal worden want de geschiedenis blijft hangen als een blad aan een boom: het komt, bloeit, verdort, valt af en het komt weer als knop in ons hart. Namen langs de weg die ik soms vergeet te lezen ook al is het er maar één vlakbij mijn huis vergeet ik te lezen. Namen…

De eenvoud van de daagse dingen... ge hebt het allemaal doen zingen, in liefde, dienstbaarheid en trouw. Ge waart begaan met vele mensen, vervulde graag hun kleine wensen en daarin werdt ge 'n grote vrouw. Nu is uw leven hier ten einde; wordt het voltooid bij Hem, de Zijnde, en danken wij, ondanks de rouw.…

als men de mens terugbrengt tot stem bij voorbeeld die van het vaderland dan valt de mens erachter op niets aan te spreken dan mogelijk een zekerige krakerigheid bij de overdracht van het gesprokene er komt dan meer ruimte bij grote publieken om de mens achter de stem in volle vaderlandse glorie te aanschouwen en adoreren mijn raad…

je hogeschoolt nog in dressuur ik zie het vuur in volbloed en gespitste oren speelt met samen zijn in draf en tred de zweep knalt pret galop laat hinniken éénstemmig horen jij bent de meesteres in roskam en verzorgen alleen die blonde hengst houdt nog geheimen in zijn oogopslag voor jou verborgen…

Veranderingen en ervaringen in een tijdbestek waarin ik mezelf niet zou durven te herkennen verklaar ik mezelf regelmatig voor gek. Mijn wereldje als wondertol, spint rond als caleidoscoop verbeeld, als makke lammeren en trekken in traag galop aan mijn horizon voorbij. Geklommen naar een bergtop waarop ik boven het aards gareel spiegelend mezelf…

Ik zal vandaag langs vele kraampjes lopen En vinden wat ik jaren heb gezocht Maar na een uurtje voel ik mij bekocht Ach, volgend jaar kan ik het weer verkopen Toch vind ik voor een prikkie hier twee schalen Die waren gisteren niet te betalen…

Komt u maar hier zijn de koopjes letters kosten slechts tien cent per stuk mevrouw maar sla ruim in mits u de waarde van het woord herkent verzamel zinnen die de dichter hier per bundel achterliet verrijk uzelf pak nu uw kans bezit de muze voor een prikkie ook al is ze tweedehands…

wat is haarlem ontstellend ver weg als je gewoon nog op de dam staat moet je eerst naar de haarlemmerdijk waar verplichte voetgang zeer vertraagt met een bord schandelijk gemeentelijk fietsen mag pas op de haarlemmerstraat je mondt uit aan het haarlemmerplein na veel kruising volgt de haarlemmerweg mooi dus dat ik bekaf in sloterdijk…

De groene kruinen knikken ja Het mag ook wel tenslotte is lente zomer En ik ben de rondwandelende dromer Die ogen tekort komt Bloeiwijzen opsomt van de planten in m'n bloementuin De groene kruinen knikken ja en dat bij geen zuchtje wind.…

het was de speld die ze niet zocht maar vond in een zee van zoethoudertjes ver, heel ver van de hooiberg ontdaan van de knop was de punt nog intact als een doorn in het oog van de vergetelheid en het speldenkussen vulde zich opnieuw met de roestige wonden van haar dageraad…

Heb alles al gezegd en alles al geschreven Leeg ondanks alle ervaring en al wat 'k heb mogen beleven Gevoel steeds meer afgevlakt emoties geen pieken en dalen Vroeger was ik een "brenger" tegenwoordig alléén een "haler" Bang mijn gevoel te tonen bang voor een kans op geluk Tenslotte ging alles steeds fout en elke relatie ging stuk…

Op het zijdezachte papier ontstaan kostbare, dynamische woorden. Letters dansen, vervagen door het vallende traanvocht. De pen is ter ruste gelegd… bedroefd, draai ik het papier tussen mijn handen. Een rol ontstaat, gefixeerd met rood satijnen lint. Zorgvuldig, gekoesterd in sierglas met kurkdop. Een schrijven over niet vergaande liefde…

de regels liggen klaar te rapen, volgen, vervolgen het strikje errond is gratis maar van nul en generlei waarde zoals dat met zoveel zaken gaat Pasen en wederopstanding de goede katholiek bidt de minder goede begrijpt en legt een linkje meer naar zijn eigen wereld draaien moet die handel dag op dag, nacht op nacht slapen, waken, slapend…

Soms kriebelt het ergens voel je een heftige drang tot kladders ophoesten de ene mens snottert mee een ander blèrt mogelijk hánd voor de mónd of laat zich preventief tegen-enten. Wat kan het schelen leuteren schijnt ook in de vingers te zitten al dan niet genetisch bepaald. Of het besmettelijk is werd nooit beschreven, alhoewel…

Altijd op zoek naar het onbereikbare heimwee naar juist die dingen waarvan je weet dat ze nooit meer terugkomen dus geniet nú van dat wat je hebt met volle teugen van het bereikbare al zijn het nooit de gouden ringen die je om je vingers zult dragen het zijn sterke schouders die de weelde kunnen dragen, maar emotie is gewichtsloos…

Soms haat ik je zo vreselijk Is alles in mij in rep en roer Dan wil ik tegen je schreeuwen Hoe hard maakt niets uit, geen mallemoer. Dan zal ik mijn gelijk hebben, al moet de onderste steen boven komen, als jij dan zo graag de macho wil zijn, doe dat dan in je dromen maar kwets mij niet door idiote dingen te willen loop me niet voorbij…

alleen mijn woorden weten niet de weg langsheen de rijst met ratatouille en worst ze blijven steken ergens in de borst- streek, breken stuk bij nader overleg of eigenlijk verdwijnt al wat ik zeg in de tomatensaus die wordt gemorst jouw letters los in de gratin gekorst bereiken niet mijn brug, mijn overweg ik leefde nochthans jaren…

Ik ben mezelf verloren zo maar ergens onderweg het bruist het kolkt een stortvloed van wind en regen slaat stuk tegen de wolken in het oog van de orkaan is het stil klaar voor de storm…

Mooi bekoorlijk zacht handen glijden over haar huid zonder enige weerstand weten `t zelf eeuwenlang bezongen in menig liefdeslied mannen knielen als voor de grootste opponent vrouwen weten mannen knielen eeuwenlang…

Hemel, zei hij en ik schreef het op irreëel decorgeschilder waardeloos gebazel over lichtval waar ik in hing als een spin Zijdezachte draden die de wind niet wilde breken en een weke warme glimlach, het vertrouwen van een kind dat vlinder wilde zijn Alle acht mijn ogen werden glimlachend bedrogen Alle acht mijn ogen hebben…