Alle inzendingen, jaar 2007, week 29

Voel je vrij, en denk aan mij, wonden helen in de tijd, blijf bij mij, zij aan zij, ik wil je nog lang niet kwijt... Leef je leven, het duurt maar even, maar beleef het wel intens, probeer gewoon jezelf te geven, dat is mijn hartewens... Volg je hart, vergeet je smart, heb lief, voor dag en dauw, dit is voor ons, een nieuwe…

Waar zijn ze gebleven, de helden van weleer Zoetemelk, Coppi, Merckx, Janssen, Anquetil Wim van Est, wiens Pontiac horloge bleef lopen Zelfs toen ie zeventig meter diep het ravijn in viel Tegenwoordig lijkt niet te vermijden dat de Tour Die beheerst wordt door wetenschap en oortjes Niet gewonnen wordt op brood en bananen Maar alleen nog op…

Men zegt dat Dood tot nieuw beginnen leidt en Dertien de perfectie zal voldragen van meer, verleden, steeds te weinig tijd vermetel dan dat hij haar dorst te vragen om exegese van de symboliek en sprongen in een donker diep wou wagen zo vielen zij tezamen voor mystiek maar wisten niet dat Argus had gelogen toen kaars gedruppeld werd tot…

Dan kijkt ze me met grote ogen weer terloops bruinkleurig aan langs me heen door me heen verkleur ik onder haar blikken verlangend naar haar geur…

hij is meesluipend maakt zelden klappers vooruit rechtdoor neemt nooit zelf initiatief leeft naar regels erkend ook administratief beent sparend bij op tandjes en trappers lepe leipheimer laat aanhankelijkheid zwaar wegen pas contre le montre zal hij solo de tour aanvegen…

je schoonheid min je ogen noem ik a de geest die in je dartelt b je ogen c opgeteld en minstens een kwadraat gegeven: (a+b+c)2…

stoere wildbloem broos vlam je op stil lonkend tussen 't wuivende graan een wonderlijke groet naar de horizon die eenzaam wacht…

In een papaverveld één lieveheersbeestje vliegt en lacht én lacht van rood naar zwart wat is zo grappig? zoemt de geelgestreepte bij Buurvrouw, bent u kleurenblind? Ziet u niet, hoe op dit veld alle bloemen lijken op een plagiaat van mij!?…

Niet alleen de sneeuw vlucht stiekem naar beneden mijn gedachten vloeien mee Even geen ellende geen verderf Alleen witte eenvoud Een veilig laagje bedekt de zorgen Bergt ze even op Even langer Voor altijd Witte eenvoud waakt Vergeet me niet...…

Hoe eenzaam keek de dame rond op 't bankje op de hei. Toen kwam een heer. Hij vroeg terstond: 'Is deze plaats nog vrij?' Ze zaten even naast elkaar, genietend van de hei. ' 'k Ben hetero,' sprak hij tot haar. 'Ik ook,' bekende zij. Gebroken was hierdoor het ijs: het schiep meteen een band. Hij zei: 'Ik wil met jou op reis' en vroeg 'r…

Wat een heerlijkheid Nu ik jouw liefde ken En als een marathon Door je hart heen ren Wat een heerlijkheid Om jou te beminnen Strelend en zo helend Gevoel buiten zinnen Wat een heerlijkheid Om te kunnen leven In rust en tederheid Door liefde omgeven Wat een heerlijkheid Nu ik je heb gevonden Voor onbepaalde tijd Door liefde verbonden…

In de nachtelijke dromen mijner leven staat de “7” ver en vaag omschreven als stil verlangen op wat geluk doch het valt in zeven delen stuk bij ’t hanen kraaien in ’t ochtend gloren die mijn droom wreed komt verstoren mij de dag laat zien zonder fantasie tuur nog zoekend rond of ik de “7” zie dan in ’t zonlicht gewaar ik een vriend en zag het…

Hoop woont in alle harten, stilt met veel geduld de smarten geeft verwachting aan het leven, je hoeft er niets voor te geven. Vertrouwen woont daar ook zo raakt men niet van de kook, twee strohalmen in het leven, zijn ooit aan ons allen gegeven. Komt er toch een stille traan, blijf daar dan even bij stilstaan,…

Met onuitwisbare tekens ben je gekerfd in mijn hart, als leven die klatert. Mooie momenten, zichtbaar en tastbaar laten mij verliezen in de tijd. Het licht in je ogen, je warme huid, de tederheid waarmee je mij aanraakt, is als een eindeloos landschap van geven en nemen. De warme gloed van verbondenheid, zo tijdloos mooi, zo tastbaar…

het verlangen naar taal om je verstaanbaar te maken je gevoelens te uiten in weergaloze woorden we zitten hier toch al te dikwijls om woorden verlegen -bovendien heb ik de illusie- 'het schrijven van 't ultieme gedicht al langgeleden opgegeven' dus probeer ik het alleen nog maar bij benadering wanneer ik daar weleens in de buurt…

Zij slaakte kreten, hief haar kleine armen: het hemellichaam hing weer klaar te pronk. Geen glimlach van een ongehoord erbarmen, een oor was het dat mij hier tegenblonk. Een rechteroor, zei ik, en dat het slonk, het oor van Schuilevink, maar huilt een kind, hoe zachtjes dat ook in een hoekje klonk, dan vond het absoluut gehoor bij deze vrind…

Lopend langs water Dragen glinsterende golfjes Dwellende gedachten Over bezonken beslissingen van later Moeten nu beslecht Door versnelde stromen aangespoeld Voel ik mij gevangen in een web Van water Druppels Sijpelend door mijn denkend brein Vlakken scherpe zijden Van dit luw en lijzig leven Af…

intens verbonden met alles om mij heen de druppel die de wolk verlaat de boom die mij zijn adem geeft ben ik meer dan het lichaam waarin ik woon…

Woorden in het hoofd bedacht om te klinken op het teken van de spreker die nog wacht tot ze waarheid zijn gebleken…

...e se a volte da l’impressione del ragazzo chiuso, un pò musone non farci caso che dentro ha un grande sorriso... (Eros Ramazzotti) Muziek zegt alles met of zonder woorden die niet nodig zijn voor deze taal die jij en ik begrijpen door te luisteren met onze poriën van kippevel Luister maar lieveling naar Ramazzotti en je weet…

Hij voelde zich blij en sprak zeer vrij: wil jij misschien een relatietje met mij? Ik bedoel dat moet toch kunnen kijk niet een met van dat trouwgedoe of een met van dat flauwgedoe maar gewoon, zo’n flinterdunne?…

Slaapt, slaapt, kindje slaapt, en doet uwe oogskes toe, die pinkelende winkelende oogskes daar, ‘k ben ’t wiegen al zo moe: ‘k en kan u niet meer wiegen, ‘k en ga u niet meer wiegen, slaapt, slaapt, toe! ‘g Hebt uw hert- en uw mondje voldaan, g’ hebt al uw krinkelende krulletjes aan, ach en ‘k en kan van uw wiegske niet gaan: slaapt, slaapt…

Wimperbrauw wenkt wapperend, ogen knippen uit en aan het licht. Blikken blozen, dolen en zienderwijze verslecht het zicht. Beeldig troebelt de liefde blind.…

Zoals de zee met haar eeuwige getijden is altijd alles in beweging: de liefde, de haat, het begeren; de stilte en de rust ondanks alle schijn van het tegendeel. Alles komt en gaat, wordt geboren en sterft weer: de glimlach en de grimassen, de tederheid en het mededogen, alles komt en gaat en niets is hier bestendig. Vervloeien van werelden…

Als een morgenster Zo schitterend geweven In haar nachtkasteel Haar rode paradijs De warmte van haar hart Doet mij beseffen Er is een God En zij is het bewijs Als een koningin Haar troon van lichte zeden Haar lichaam naakt Zo lustelijk bemint Door lust gehaat Door jaloezie verstoten Zo lieflijk schoon Men noemt haar satanskind…

hortensia mooie bolbloem lieflijke roze bloempjes jullie geven zoveel vreugde bloemenpracht…

in de lengte van de nacht gloeit de huid nog eenmaal in het koortsig oor de schreeuw van een kat flakkerend beeld achter gesloten ogen brandt de droom als tondel lekkend vuur aan ’t oor gelegd op weerloze hals springen vonken over verschroeide vingers diep in de huid en weer staat laaiend de nacht in vlammen. sunset 24…

ik zag de straat zijn spelletjes weer spelen het kletsen en de lach het hangende vervelen een bal die kaatst in glanzende portieren de enge buurman verderop laat zijn gordijnen kieren onzekerheden schreeuwen hard merken onderscheiden namen ze voelen zich vaak heel apart maar het liefste zijn ze samen hun ogen zien alleen vandaag want…

Soms is het moeilijk te verwoorden wat ik voel, kan ik je soms niet vertellen wat ik echt bedoel, verdriet en vreugd liggen dicht bij elkaar, kan het ontkennen, maar het blijft gewoon waar, de vreugde van het houden van jou, en het verdriet, als je zomaar weg blijven zou... is er in de toekomst nog echt plaats voor 'wij…

Twee flessen Wodka staan leeg onder de tafel We waren dronken, wie had dat ooit gedacht... De kaarsen staan er triest bij, opgebrand Herinnering aan afgelopen nacht Ze staat naakt in de keuken zet koffie en smeert broodjes Geen grote honger, hoeven er niet veel te zijn... De zon valt door het raam naar binnen Blond haar glanst als goudkleurig…