Alle inzendingen, jaar 2009, week 14

Daar lag het stil te wachten Verstopt in zijn duistere hol De demon die haar straks meedogenloos verslinden zou Die haar van binnen en buiten opvreten zou Tot er slechts bot van haar overbleef Daar lag het op de loer tot het stiekem toe kon slaan Het zou haar leven straks vermaken tot één kwellende ellende Het wachtte nog…

aandachtig het glas geheven stilte angstig op de lippen de minuten haasten zich de eeuwen uit even terug even thuis vergeelde plakboeken omkrulde foto’s van ons bij het hek voor een onbewoonbaar verklaarde woning waar wij de vakantiegasten waren warme koeienlijven als troost de hond aan de lijn eeuwig waaks mysterieuze tekens op de…

Ik draag de stilte voor jou uit stap voor stap ademen jij en ik dezelfde taal vervlochten weef en geef ik je na vandaag weer een heel klein beetje mij en een grijns, ingelijst maakt harde hoeken soepel ik gaf jou ooit écht een heel klein beetje mij…

draaimolen, schommelschuitjes een hobbelende geit met kippen orgelmuziek en zoete geuren uit de zuurstokroze kraam de fietsenmolen met de kwast bij die gast moet je wezen mag je gratis nog een keer hou ik je suikerspin wel even vast touwtjetrekken, ballengooien eens even zien, alle blikjes om een knuffel, nee toch een horloge beetje stom…

ook al was het meer dan goed met alle liefde van rondom toch zie ik terug in zachte drift op beelden van weleer ben ik dit met bedroefde blik? de jongen met de blauwe ogen kon ik verder zien dan toen met gevoel van mededogen? vaak zie ik terug naar ooit van in mijzelf in perspectief heb ik het toen al geweten doorstaan toch niet zo simpel…

Hoe machteloos voel je je Als je aan de zijkant moet staan, Dat je niks kan doen Als je kind door een hel moet gaan. Hoe verdrietig ben je Dat je je kind niet kan troosten, Het wegnemen van de pijn en tranen. En zeggen dat het wel goed komt Ook al duurt het maanden. Hoe sterk word je dan Om met je kind de strijd aan te gaan. Samen hand…

De bakkers geven van lieverlee iodiumzout aan hun broden mee. 't Zit al vijftig jaar in 't Hollands deegwaar. Da's fast een hajtstikke choet ideej !…

Ik bewonder de wilde wrede schoonheid van de adelaar heerser van ‘t blauwe ruim Zag hem gaan in duikvlucht een vliegende assegaai boven de Oostvaardersplas Op z’n schitterend verenlijf de strengste kop in dierenrijk die ons toont wie en wat hij is De page van Jupiter, de god van hemel, donder en bliksem kent geen onderdanigheid…

Ik schrijf de regels beurtelings ,sknil raan sthcer ne sthcer raan sknil nav wat volgens mij doelmatig is, .sinregre u traapseb tid tnaw Het steeds verspringen, als u leest, !tseeweg si sleger red dnie t' naa U kunt als 't ware zig zag lezen. nezew sud tid laz kamegseel neE en zo beseft u keer op keer: !reew ne neeh teh gjirk ki :njif taW…

Een misstap is snel gemaakt Voordat jij 't je beseft, lig je onderuit Een faux pas van twee partijen Waarvan er een moet lijden De andere had de duit Een niche van leugens. Laf Voordat jij 't je beseft, lig je onderuit Biotoop van trotse pauwen Homogeen werk-groeigebied 't Intresseerde hen geen fluit Met veel panache gestreden Met kop…

zie het dieper in tastbaarheden van krijtstrepen in zachtgele belijningen leef daar waar voeten moeten gaan dwaal niet af naar cactusvelden laat je gaan in de hoefslag van leven kruip niet weg achter je beeld maar pers de vruchten leeg en drink… en drink….…

Als ik denk ik houd van jou dan bruist het in mijn hart zoveel gezichten namen lieve momenten al ging het mis elk een plaatsje apart maar waar juist die ene zijn naam schreef in onuitwisbare inkt is mijn gebleven…

de hoekigheid verbaast me steeds het blauwzwarte basalt scherpe kanten krassen wonden in mijn hand ik sjouw dat brok waardoor mijn leven stokt steeds met me mee nooit ben ik vrij er zit een steen in mij heb getracht zijn hoekigheden te verzachten weerbarstigheid raak ik niet kwijt de natuur geeft het figuur tijd zorgt dat de vorm…

klein en zwart blikt in haar diepe ogen een zacht gefluister welaan, ‘k vond dezelfde woorden natuurlijk verstond zij het als de lente toonaangevend van zich liet horen in een mijmerend windgezang toen wisten wij weer waar we ons beiden aan laafden…

verloren verdrietig een tijdje ontroostbaar eigen keus het was klaar ons samen zijn is nu verleden ondanks alles doet het pijn zal jij voor altijd mijn 'ware' zijn cultuurconflicten hielden aan dus liet ik je los met brandend hart vrij om te gaan. alle sporen zal ik wissen ter bescherming mij niet weer te vergissen.…

Toen ik besloot niet meer na te denken Werd ik overladen door mijn gedachten Alleen zijnde braakte ik jouw venijn Leeggelopen rolde ik mij op En mijn liefde stierf…

als jij nog bij mij was wat zou ik dan dingen anders doen ik heb veel fout gedaan en dat draai ik niet meer terug jij was mijn eerste echte liefde die er altijd voor mij was wat ben ik toch een eikel dat ik dat toen niet zag jij gaf me alles wat ik nodig had toch ging het niet perfect lag het aan jou, lag het aan mij over is het toch…

Zijn ogen waren niet te zien De zwarte klep diep naar omlaag gaf schaduw en bracht afstand aan Een kloof die niet meer viel te peilen en onbekendheid liet bestaan Zijn ziel was langzaam rauwgeschuurd Elk woord etste een nieuwe groef Was als azijn in open wond Na lange jaren van miskenning kwam geen klank meer uit zijn mond De drukte in…

Jij nam me mee die eerste keer aan houten hand invoelend de natuur versmalde jij mijn ratio naar pril gevoel en grijze lente en zij, met haar kromme bewegingen een beetje vochtig in haar trillingen bracht me weer thuis, bij het haardvuur waar haar gevoelens de bovennatuur hadden en samen in deze onvoorspelde liefde hadden wij…

De bloemen met blinkend geelgeglaceerde lepelbladeren Pasgekocht staan ze warm water te zuigen, gesloten als de ogen in de kamer naast ze Ogen sluiten in het langzame, vrij worden van dingen, een andere kleur in Een doorzichtigheid beweegt zich tussen twee mensen zoals de koelte door het halfopen raam van voet tot nek Het lukt in de vinger te…

"Um Gottes Willen, wàt flikt hij me nou? Het zal ook wel: 't is wéér die Berlusconi. Kijk hem daar bellen met z'n boeventronie. Ik wacht niet meer. Kom op, we gaan maar gauw." "Die Italiaan", dacht Merkel langs de Rijn, "kan als spaghetti zo langdradig zijn."…

Normaal echt allesbehalve tettezot stond ik nevens een kloeke porre die in Geel haar kiekens zichtbaar gelijk konijnen door den draod appetètlijk rond liet zingen met heel veel volk in de statie spek veur den bek op de boulevard steeds roerend naar ander plaatsie Ik in de hoedanigheid uit te wringen was die jenoffel nie te porren happig…

als een handtas en wat kwam daar allemaal wel niet uit : leugens, verdraaiingen, onzin, verveling, irrationeel gedrag... naast de gewone dingen natuurlijk : pennen, spiegels, paraplu's, lampen, sleutels die rinkelen, en zo voort... het is altijd weer anders, toch weer doller, absurder en soms juist gewoner dan je ervoor dacht,…

Ik wil jou voelen Samen met jou tegen de wereld, tegen iedereen Jouw lichaam door de ogen van een blinde waarnemen Ik wil jou alleen Ik wil jou zien Midden in de duisternis jou als lichtpunt zien Jou hebben als houvast, het lichtpunt tot me nemen Het dragen als mijn eigen last Ik wil jou horen Door het daverend applaus van een druk publiek…

mij is uit overlevering en van de buurvrouw bekend waar het einde is maar ik mag hangen als ik iemand kan vinden die mij weet te vertellen waar het begint ik ben altijd te laat…

het was een ochtend in Godelieve ter Hoeve dat ik werd geraakt door de glans van jonge witte snaren het schitterde zeldzaam helder licht op die dag waar een wijle de zon meende te heersen en ik haar gratie in volheid mocht aanschouwen die mij optilde in hemels riekende geuren waar heur grote ogen diep baadden in jeugdig lentevocht…

in memoriam sororis meae 23 januari anno domini l998 jij kruipt naar haar toe jij schaart haar in jij weidt haar af tot op het bot heer en meester ben jij kreeft van haar liefde echter niet het laatste vertrek een kist en wilde ganzen uiterwaardenwaarts hellouw door tot aan de waal waar de veerman niet meer vaart in de tocht een wak…

jij danst over lijnen met een pirouette krul jij de liefde om mijn oor ligt te hoog luisterend in regels van wit zoek jij daarin mijn liefde mijn variatie staat dichterbij dan alle vorige misschien is later gister al begonnen, en zet dat jouw in mijn beloftes van verleden tijd…

Dan vallen langzaam alle dimensies laag na laag verdriet gemaskeerd door nieuwe tranen ver van de kern waar het ooit begon laat het feestmaal nu maar aanrukken wij liggen aan in schone schijn…

mijn eerste pop behoed in de kelder tot in de hoekkast leeft nu naast een koek In een kinderhand taal spreekt zonder hapering in tijd en relatie die in rolstoel een leuk ritje maakt schillen en appelsien verdeelt in partjes sap dat langs vingertjes kittelig aan mijn kin als geboren gave zorg delen ze pakt haar zindelijkheid op…