Alle inzendingen, jaar 2009, week 21

Je krullen dansen als prettige getouwde harlekijntjes die de zon vangen weerschijn van vlaagjes blond weerkaatsen in het licht met lichte tikjes schouders raken het weerbarstige van je gezicht als kleine wondertjes omtoveren in een glimlach terwijl ik jou schrijlings voorbij wandel zodat onze armen elkaar raken je passen versnelt…

Een mistige dag in mijn hoofd, ik kan niet denken, totaal verdoofd staar ik wezenloos voor mij uit: een diepe zucht ontsnapt mijn mond, ongedurig kijk ik wat rond, dwarrel gedachteloos door de lucht, in beweging kom ik niet: overmand door een onpeilbaar verdriet, om een geliefde, die het leven liet, waar het ooit vandaan is gekomen; het…

als ochtendmens floreer ik al als dagmensen nog half slapen; staat de zon hoog aan de hemel dwalen mijn gedachten al traag en inefficiënt over vage paden creatief denken is 't combineren oude kennis tot ‘n nieuwe creatie; onbedwingbare zin creatief te zijn is met mystiek omgeven inspiratie informatie wordt gearchiveerd achter coulissen…

En kijk hier zit ik dan benen strak over elkaar Mijn vuisten verkrampt klaar voor het gevaar Zweetdruppels parelen rollen over mijn wang Ogen fel vol met vuur ik ben niet langer bang Diep in mij is de woede van alles wat is gebeurt Strijd is nu mijn motto niet langer meer getreurd Ik zucht snak naar lucht en vind mijn eigen kracht…

Het leven is geen lolletje, daar in de verte zie je 't graf, zó sta je op de aardbol, en zó val je er vanaf!…

Ik wilde het je nog vragen, maar nu is het te laat, want jij hebt vorige maand, die verdomde Cito-toets gehaald! Jij ging, Ik bleef, niemand weet waar ik met mijn gedachten zweef, Ik was aan het twijfelen, of Ik 'Ja' zou zeggen, 't is zo moeilijk om me erbij neer te leggen, Ik zal je missen, maar toch, hoe kon ik me toch zo vergissen?…

* wie denkt dat liefde enkel lente kent drijft op het gevoel dat een droom verwent het bestaan verhaalt van geboorte en afscheid maar uiteindelijk wordt leven door liefde verleid *…

op je wangen hangt een blos nog van het blozen wat je doet sinds je kind bent jeugd die van je af te lezen is het vanzelfsprekend middelpunt, een leeg glas bungelt losjes tussen je vingers in je andere hand zie ik nu zelfs half gewikkeld in een briefje de felgekleurde lolly weer van een medeminnaar uit de straat, gelukkig roept iemand…

Vertel hen over reizen en over de weg de eerste kleine stapjes en dat na de bocht opnieuw een pad en een knik verschijnt lopen een ander woord voor bewegen lijkt Talent voor wat dan ook geen garantie voor geluk, gezondheid of rijkdom blijkt Haten en beminnen, ervan weten en er niets aan kunnen doen, daaraan haast kapot gaan Er is niets mooiers…

op elke hoek zijn Ampelmännchen ze regelen het verkeer in Berlijn de rode, met zijn hoedje, zegt: Ho zijn groene broer vervolgens: Go Ossies wilden ze na de Wende lozen maar Wessies zorgden dat ze blijven er zijn zelfs winkels, waar de heertjes gedrukt staan op tig soorten souvenirs thuis springt het licht op groen als ik uit mijn nieuwe…

de zon is geel maar brandt geen gaten in het doek je ogen kijken maar ze spreken niet geen tranen in hun hoek het gras is groen maar ruikt veel minder dan voorheen het naakt is tegenwoordig bloter door de lengte van het been ik schilder nachten omdat de dagen me te helder zijn ik zie de pijn die kleuren doodt de grauwigheid…

Die heerlijkheid in een wolk van parfum in een sexy catsuite geweven in net Zo gleed zij wederom geil fluisterend langszij in het omgewoelde en bezwete bed Vingers glijden zoekend langs mijn dij terwijl volle natte lippen mijn wang bezetten Hoop ik dat mijn paranoïde vrees ongegrond is dat zij eens zal aan sluiten bij de netten…

Gods wegen zijn breed Gods wegen zijn lang Gods wegen maken een mens wel eens bang Vertrouwen in Hem Vertrouwen in u Bang zijn hoeft dan niet meer Tenminste, niet nu…

Hier had hij aangelegd aangelegd had hij hier Zijn scheepje had 'm hier met haar gebracht zeilklaar van de werf Stroomopwaarts was hij gegaan oploeven & afvallen minder Het bracht hen hier in de vestingstad Grave Hij mijmert al bijna veertig jaar aan de rivier Het scheepje... schip nu met vijfkoppige bemanning vraagt…

Zeg niet dat vroeger alles beter was, maar in de Tweede Kamer kan je horen, dat veel van ons decorum is verloren. Het parlement lijkt wel een kleuterklas. En wilde déze man het ooit gaan maken als nieuwe flapdrol van Sociale Zaken?…

ik ben doodmoe maar kan de slaap niet vatten want in mij daar voelt het koud en kil waar het gister nog zo vol van was daar is het nu heel stil en het stomme is, ik heb het zelf gedaan omdat er opeens iets knapte en er twijfel was heb ik het laten gaan waar ik gister nog van dacht wat valt er te verliezen daar heb ik vandaag niet voor…

uren vervagen naar het niets als ik al door het rood op jouw wangen met bewondering aan het genieten ben laat staan als je vinger mij aanraakt en terwijl vlinders zijn gang gaan willen de minuten niet stoppen noch tijdens het horen van je stem zou ik nog weken met jou op zoek willen gaan naar het diepste maar wanneer de dag zichzelf…

nooit stop ik met dit het snelle zilver de bar aan de oevers de wil hij hoort mijn gil de wind die zingt de engel wint bemint vindt…

ik stond bij de pin-automaat en drukte de pincode in daarna ging ik naar huis om te slapen. in mijn droom ging een camera rond in m'n huis die me maar bleef volgen, heel irritant, maar wat doe je er aan? niks vrees ik, in deze moderne wereld is een hoop aan de hand wat vanzelfsprekend is en als je dat niet meer be- seft…

Vandaag je 50ste levensjaar nooit volbracht Mij erbij neer leggen is soms zo zwaar Jij, met je enorme levenskracht Samen voetballen, gaat niet meer Je hart gaf je een waarschuwing Helaas maar een keer Of Samen naar de wedstrijden kijken Vitesse en Feyenoord Waarom moest je hart bezwijken Ik had je nog zo graag aangehoord…

briesje, geur van lavendel rode lach vanonder zonnehoed doorzichtig haar knoopjurk danst ze door paarse velden en heel, heel voorzichtig dwalen prille gedachten…

Ik wil je leren kennen Alles over je weten Dus spreek En laat woorden achterwege…

Zijn we meer dan een gedachte een ademdamp in de koelte van de nacht een passeren zonder te zien wonen we in illusies in onverwachte huizen ongrijpbare dimensies zijn we gekleed in vormen van ver weg? Maar we gaan stilaan verder de tocht nog niet volbracht op wegen die nooit meer kruisen langs zwijgende schaduwen tastbaar…

Zij wilde weten hoe het stond of dat zij al was versleten behoefte aan een warme blik met of zonder slecht geweten. Het was gedaan met het gemis ondanks dat haar hart gebroken was zij wilde dit verhalen op een man een simpele prooi, dat kwam van pas. Huiden waren aan elkaar verbonden ogen kruisen diep in verlangen het willen voelen, het…

Wee mij, nu de poorten sluiten, genadeloos als een mokerslag, nu de tijd in lange slierten langs mijn levensloop zal kruipen, nu de tralies mij omsingelen als een stalen spinnenrag, nu dat wanhoop en illusie als demonen binnensluipen. Wee mij, nu 't besef van boete mij omstrengelt als een knel, nu 'k het morgenrood niet zien wil om de werkelijkheid…

Vissen slaan stilte op in blindering van de zee sluiten mosselen de ogen. Zij weent haar tranen elders, ze haalt de netten op, mazen ruim gemeten. Dwarse wervelwind, bladeren verdort, vergaan, de liefde uitgeblazen. Gesponnen draden kleverig van angsten en kortdurend verlangen. Ritselt loof in zomers die we niet kennen, valt…

Ik kreeg van dichten nu ook blaren op mijn vingers het pennenlikken echter heb ik afgeleerd Sonnetten slingeren kletsnat aan slingers want word tot dichttalent in stijl bekeerd. Het pennenlikken echter heb ik afgeleerd de inkt bleef lekken dus dat werd een vieze boel maar word tot dichttalent en stijl bekeerd al weet geen mens helaas wat ik…

Bij jou vluchtte de stilte, Niet meer meer dan een vage herinnering. De muren waren voor jou Niet meer dan dingen die je kon afbreken, Als het je maar dichter bracht Bij het eiland waarop ik verkeerde. Je tranen zijn dolken op een wang, Je lichaam dat een laatste groet brengt, Je hart dat niet langer naar mij verlangt. De stilte immer weer…

Als ze je in de verte zien, roerloos als een regengordijn; ondoordringbaar, omdat je afstand genomen hebt van deze ongedwongen sfeer; de leegte van het bestaan op- vullend, je verzettend tegen waar je nooit thuis was, op eigen initiatief afstand nemend van water en aarde, stille stranden, blauwe luchten, de ontwakende steden: definitief…

Gek of geniaal om zoiets te bedenken zoveel mensen komen gaan en dromen in eigen beeld en taal proberen te leren mee te beleven wat jij toen voelde dacht jij soms God speelt met mij is dat wat je bedoelde in absurde vormen zonder normen speel jij ook met God ook met de natuur een boom word pilaar de slak wordt een trap maar je…