Alle inzendingen, jaar 2009, week 36

een dromenspiegel weerkaatst zoete hunkering naar bemind bestaan…

je geeft me goud geen filigraan met lucht de schijn van werkelijkheid we gingen samen door geen deur als spiegels kaatsten we verbeelding bekennen nu volledig kleur je gaat voor mij meer stappen verder dan je denkt je treedt uit en geeft vertrouwen dat verplicht tot in de allerdiepste vezel van mijn lijf in overgaaf van je te houden…

uit chaos strijdt ze roodvlammend naar boven oogt met haar uitbundigheid zoveel kracht en warmte dat zij hem uit een grijs verleden weet te tillen en samen liefdeslingerend de kracht van passie hoog oplaaiend beleven…

terwijl ze in zijn armen de wals van het bevroren hart danste de melodie slangachtig wegdraaiend van staccato ritmes, ingehouden ritmes van majeur naar mineur en terug benam het haar de adem alsof haar hart verstild in witte boezem van ijs en sneeuw niet meer rood kloppend wachtte op de verlossing van de lente een hart dat wachtte…

het licht verflauwt ijle stemmen doven toonladders gedachten stom schreeuwen roestige filmrolblikken beelden verpulveren geuren walmen verdampen smaken zinken vallen flauw zinnen smelten schitterend tot een verpletterend niets het gevoel slijt de tijd ebt weg wist monumenten de ruimte dijt uit het heelal draait door dwaas…

De zeventiende-eeuwse handelsgeest bracht Hollanders over de hele aarde en Zeeuwen! Mannen van stavast met baarden. New York is zelfs 'Nieuw Nederland' geweest. Een iets ander verloop in dit verhaal, dan dichtte ik nu in een wereldtaal!…

En dan gaat het verder... Elke dag is het langer geleden. Maar voor mij nog als gisteren, voor anderen al weer verleden. Het missen wordt meer en meer... Elke dag nog denk ik aan jou, mijn hart doet nog zo'n zeer.. Het gaat mij allemaal te vlug, Soms denk ik dat je bij me bent, maar daarna besef ik... Jij komt niet meer terug!…

Met nevels omhangen zonder zicht, met niets omhanden doods en dicht voedt ze zich met beelden van weleer. Jagend over barre grond bloest, eenmaal met de kop in aas, haar gierenkraag en gaat ze op hinkepoten rond. Gevangen is ze in de ommegang van zon en maan. Het zweven heersend in een ander rijk vegeteert ze tot de zon weer aan de hemel…

Volg het pad Dat me leidt Naar je lichaam Ons afscheid Volg je benen Tot gezicht Zie de kist Waarin jij ligt Volg de woorden Die proberen Mijn verdriet te halveren Volg de tranen over mijn mond Die zo afdalen tot op de grond…

Mijn haren in de wind Mijn gevoel als een kind Mijn hart dat hier de weg vindt Wat begon met lege gedachten Begon te veranderen als de natuur Met zijn mooie blaadjes op de grond Drukke zware dagen Veranderden in lichte en zweverige maanden, Want alles ging voor de wind En tijden veranderden snel Maar het mooie gevoel Bleef rond mij…

De wind heeft volop storm gezaaid en de vele natte en dorre blaren, die zich in zo'n storm vergaren zijn tegen de ramen aan gewaaid en binnen, wat onderuit gezakt zittend, kijk ik wat melancholiek naar een alsmaar groeiend mozaïek dat op het venster wordt geplakt. Eindelijk moest ook die storm overstag, ze ging kennelijk alleen ten gronde…

in middagstilte aan het Drentse veld waar krekels ongewis hun tsjirpen laten horen de vogels heel ontspannen fluiten in overgave aan hun eigen toon zelfs bomen wachtend luisteren het gras zich neigt naar elke kleur daar wil ik heel alleen voor jou mijn allermooiste spel over de velden sturen de piano laten zingen over stilte in mijn eenzaam…

hard werken hallo in dit leven krijgt niemand wat kado…

Het heden, vandaag, een dag van de week, Een dag die zoals alle andere dagen leek. Opstaan, eten en hard aan de slag, Gelukkig dat je het allemaal mag. Je baalt en zucht want het is allemaal wat, De baas buldert erop los en je bent het zat. Ga toch werken ondankbare hond, De kwetsende woorden vliegen in het rond. Versuft schrik je wakker…

Met veel moeite was hij naar boven gegaan, en tuurde tussen de spijlen van het hout. Achter dozen zag hij een jeugdvriend staan. Een stoffige fiets van zo’n vijftig jaar oud. Op die muffe zolder overdacht hij de dagen die hij doorbracht op dat sterk gelaste staal. Dozen vliegen rond als het begint te dagen: die fiets was de beste vriend van…

De Hoge Raad bepaalt vandaag dat billenknijpen Voortaan is toegestaan, tenminste voor de grap Dus bij de koffieautomaat en op de trap Mag men naar eigen inzicht grabbelen en grijpen Je roept; ' een geintje!' en dan sta je ijzersterk Ontzettend jammer nu toch dat ik niet meer werk. ------- AMSTERDAM - Billenknijpen…

het leven heeft ijzeren knuisten de zon speelt en draait een koperen melodie over de aarde waar mens en dier vechten voor hun leven. De grond beeft en trilt en het schalt uit de zee: het zuchten, slaan en rollen, terwijl ik toekijk en ween, een klein liedje erbij en ik kan er weer een paar uur tegen, voor ik mezelf weer over…

Oostenrijk 2008 Zij bekijkt zich zelf in de spiegel ze weet niet wie ze is haar vaders geliefde? slachtoffer ? of schuldig… Het zal moeilijk worden daar buiten In haar huilt een kind…is zij dat ? Haar spiegelbeeld zegt niets. Is ze mooi ? Ziet ze er normaal uit? Wat is normaal…ooit in een grijs verleden heeft ze het geweten. Ze hoort…

Spinnenrag taaier dan staal in een oud huis onder aan een trap. De banden gieren er voorbij en de dagen lijken taaier nog, langer nog en ouder. Onder aan een trap. Een trap tot het licht aan. Deur open gesmeten. Stukken uit de muur geslagen. Een oude muur, ooit taaier dan de taaiste dagen. Vandaag uit elkaar getrokken. Onder aan een…

Knussig warm en wegverborgen gecreëerd leven in haar eigen geest buitengesloten zijn al haar zorgen nu alleen nog maar plezieren en feest nee, even geen werkelijke aardse dingen binnen de omheiningen van het omarmen alleen nog maar dromerig zijn en zingen de hele wereld met haar leven verwarmen ze wil houden van gehouden worden geen onvertogen…

Aan de rand van Den Ham in de borg op zolder komt de omgeving tot leven. Zwaluwen spatverven grijs op de trap. Kunstenaars zoeken een plek voor hun werken, gemalen en sluizen in ‘t Groninger land. Koeien vormen silhouetten door een bundeling licht uit het dak. Vlakken geel water spiegelen lucht. Glas tussen hout scheidt kracht van…

waar ik ook was zag ik jouw mooie ogen dromen hervonden krachten met een vonkenhart waar ik niet aan twijfel en zo, mijn lief mijn gevoelens gaan diep heb geen uren verslapen aan het gehemelte van down onder nee, in het land van gisteren arriveerde een koolwitje laverend in de wind op wolkjes licht nabij geheel onverwachts kwam…

een bakker met winkel in Knokke werd door het vele werk mesjokke hij bakte geen brood maar ging geheel bloot in de vitrine zitten lokken…

Hier ben ik thuis, dit is mijn leven. Hier werk ik in geur van vers hout. En wat ik maak, is mij om het even. Hier is mij alles bekend en vertrouwd. Daar stond hij meestal en hielp mij gedreven, Ik meester, hij leerling, gezel. Hier heb ik hem vaak het voorbeeld gegeven; Aandachtig, hij leerde zo snel. Hij keek met een timmermansoog. Zag…

als de mens zo open zou zijn als de blote hemel zouden wij als sterren stralen…

Een prins op het witte paard bonsde haar hart bij het ontmoeten zèlfs na vijfenveertig jaar glanzen haar ogen dromerig ze gaat hem weer ontmoeten ach ik was een adonis jong knap wild en ontembaar ik versierde elk jaar wel tientallen meisjes ze was er een van trouwen kwam niet in me op als ze me niet gekust had de eerste avond was…

wanneer bij ’t slinken van de dagen de zon de hemel blauw straalt het zachte ruisen van de bomen de stilte niet verstoort dan verzwijg ik nog even herfst en veins volop zomer…

Dat dikke dijen weer gezond mag heten is een levensvisie dat mij zeer verbaast. Zat zij er dan met haar slanke taille naast? Mijn vrouw zich nu weer volop klem te vreten. Dus weg met die vele afslankgebouwen! Dikke dijen mag weer. Vooral bij vrouwen. ----------------------------------------------- ...het hebben van dikke (stevige) dijen schijnt…

de hand door je haar de mist in je ogen alsof je het wist maar niet kon geloven je hals is zo zacht in zijn neiging naar schouders je armen zijn kracht mijn hand langs je kin omhoog naar je lippen het bloeiende rood geloken als wijn om even te nippen je neus is gewelfd in de boog naar je ogen je wimpers gekruld uit het zicht ik…

Geen reet Te doen Geen reet Te zien Nou ja Verderop Eentje ---------------------------- uit: 'Verzameld werk', 2004.…