Kinderen van Amstetten
Oostenrijk 2008
Zij bekijkt zich zelf in de spiegel
ze weet niet wie ze is
haar vaders geliefde?
slachtoffer ? of schuldig…
Het zal moeilijk worden daar buiten
In haar huilt een kind…is zij dat ?
Haar spiegelbeeld zegt niets.
Is ze mooi ? Ziet ze er normaal uit?
Wat is normaal…ooit in een grijs
verleden heeft ze het geweten.
Ze hoort het meisje huilen…Ze voelt
álles en niets voor dit kind
Ze is haar moeder en tegelijk haar zus
Haar vader, tegelijk haar opa
Hoe moeten ze verder leven? Ze vraagt
het zonder woorden aan de vrouw
in de spiegel.
Zijn haar kinderen eigenlijk normaal of is
hen onrecht aangedaan? Ze dacht het wel
zeker weten doet ze het niet …ze kent
geen zekerheid al zo lang niet meer.
Ooit had ze harder moeten schreeuwen.
Ze weet het niet, in de spiegel ziet ze
het meisje van toen. Hoewel haar mond
geen geluid maakt, krijst en schopt het
kind in haar…vanwege het onrecht.
Helaas het is allemaal te laat! Ze
is zover, neemt de kinderen mee
op weg naar de vrijheid, terwijl ze
fluistert: Pappa!
Geplaatst in de categorie: geweld