Alle inzendingen, jaar 2011, week 44

en ik veeg de rimpeling weg met vingers die herinneren om dat te doen wat nodig is en ik draai de tol in mij zwart-wit…

Hebben ze stijf haar, willen ze krullen, hebben ze krullen, willen ze stijf haar. Hebben ze een tuin, willen ze 'n flat, hebben ze een flat, willen ze een tuin. Hebben ze een hond, willen ze een poes, hebben ze een poes, willen ze een hond. Hebben ze een job, willen ze werkloos zijn, hebben ze werkloosheid, willen ze een job. Hebben ze de drukte…

de hoofden geheven sokkels versleten door handen in gebed in wierookgeur kleurt glas in lood de vruchten van hun oogst zij hebben schapen gehoed de kudde geweid maar voor hen is geen heiligheid er is geen herder zonder vee zij delen samen het bestaan geef in viering die twee-eenheid aan…

De wereld trekt plots inmens aan het touw. Verloren maar toch trek ik nog terug want hou zoveel van jou.…

niet ik maar iets anders, steeds meer met de achtergrond een draaimolen het is niet anders, tot het eind draaiend…

Je maakt je vinger nat, strijkt langs het beige raamkozijn en proeft. De winterkamer is een long met nicotine aan de wanden. De klok, de kast, het schilderij – de negatieven van hun schaduw beplak je met een bollenveld uit Stalenboekje nummer 10. April ruikt naar behangerslijm en olieverf, mei naar azijn. Op rode knieën, kokos schrobbend,…

En verre tochten gaan en zullen gaan... En schepen varen heen en zullen varen... En ogen staren na en zullen staren... 't Slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!... Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan, - een oerwoud!... Ach! een droom, die op kan klaren, en is geen droom; vervulde wensen baren steeds nieuwe wens, en 't kan…

Het zal je maar symbolisch toebedeeld zijn Je zult maar voor dat zevende miljard staan Nou ja, die groei blijft toch wel oerend hard gaan Waarschijnlijk zul je dus weer gauw uit beeld zijn Die opgedrongen status duurt maar even Het ga je goed straks, in het echte leven…

Gedachten tot wanhoop gedreven Ik voel van binnen alleen de pijn Niet wetend waar ik ben gebleven Niet wetend waar ik nu zou zijn De dag geschreven in het zwart Geeft mijn blijvende zwakte aan Het leven is nu eenmaal zo hard Geeft een einde aan mijn bestaan…

Helaas heb ik u ook wat te bekennen Elk versje dat ik schreef is gebaseerd Op feiten die ik deels heb gefingeerd Toch ging ik schaamteloos maar door met pennen Prestatiedwang, zo moet het zijn begonnen Ik heb ze allemaal gewoon verzónnen. ----------------------------------------------- Hoogleraar Sociale Psychologie Diederik Stapel is betrapt…

kaken gehecht aan de pezen van de gevoelige snaar zo de klanken vals klinken onzuiver mijn hart doordrenkt verdronken in portret der eenzamen echo dit een houtje touwtje effect in een dominoreeks van gedachten stort mij in stroom in mij verzacht me tot in de kleinste vorm eerlijkheid bouw me op…

Ik word geschut en bewogen Wind raast door dit lijf Mijn wortels laten los Er is storm in mij Demonen bevrijd Ik wil al mijn wortels doorsnijden En meegesleurd worden Zwakte en kracht Liefde en haat Boos en blij Wie had ooit gedacht dat de lijn zo dun was? Wanhopige geesten Waarom ontdoe ik me niet van de wortels die mij binden?…

[Haiku] de laagstaande zon werpt boomlange schaduwen op doodse akkers…

Zacht hoor ik een bries door wonderschone kleuren in eenparige samenzang van den en eik haast word ik bedwelmd door de frisse herfstgeuren en overal een bont tapijt waar ik ook kijk alsof de natuur nog eenmaal feest wil vieren trekt zij nu haar kleurrijke feestkleding aan wil zich met het vele pracht en praal sieren toont de rede van seizoenen…

"Dank, dank nu allen God". Mooie, mooie orgelmuziek lekker en lang geïmproviseerd op een vast en vooral bekend thema maak me los maak alles los alles wat vast zit van kort en langer verleden laat mensen van voorbij weer voorbij komen Alles gaat schudden nergens meer schuilen niets meer verhullen tranen verraden huilen tranen…

of een welkom warm kan zijn, vraag je ik adem jou in met woord en wederwoord stapel de letters van kop tot teen steeds completer…

De draak heeft zijn vuur uitgespuwd in de diepste lagen van mijn vrouwelijkheid Verwoest zijn de rondingen van mijn karkas Niets dan een krater gevuld met leegheid Alle waaroms zijn in een mist verzopen en de antwoorden verteerd door het drakenvuur Helse pijnen vinden blarend een weg De draak zal worden bestreden met een gifkuur De draak…

Speedy Cock kraait vol van trots naar Frisur Adler op haar rots: ‘Voir, elle nage, zie ze drijft weer dankzij onze Eurodrijfveer! Als wij als gelijke staten allemaal een veertje laten is zij zo weer op de been en zijn wij door de crisis heen.’ De Laarzelandse Kaaiman roept: ‘Wij zijn voortaan uit gesnoept. Zie hoe zuinig wij nu gaan met…

zijn dwaze jaloezie vraagt tijd en aandacht uit ijdel en ik heb een douche die heeft altijd dezelfde flow voor de vrede…

Rebelse Rita verloor de moed en strijkt het zeil voor eens en voorgoed. Trots op Nederland liep vast op het strand. Wilders stak de loef, de storm tegemoet…

Hij wilde een dynamisch leven leiden. Te vermoeiend. Toen wilde hij een wijze zijn. Te tegenstrijdig. Toen wilde hij toch minstens een ´minor poet´ worden. Te goed. Te slecht. En toen wilde hij de meest ongepubliceerde dichter van Nederland zijn. Gelukt.…

Soms zit ik een beetje in een dip, soms zit alles een beetje tegen Toch mag ik niet mopperen Soms zit ik een beetje in de knoop, soms met mezelf wat overhoop Toch mag ik niet klagen Soms zie ik het even niet zitten, soms is het leven erg moeilijk Toch mag ik niet simpen Maar soms: wil ik even tegen alle raadgevingen in, alles…

Reik me je hand dan geef ik de mijne want ik kan het niet alleen Maar pas op, want als je mijn hand neemt en ik trek te hard, sleur ik je wellicht mee, maar, reik me je hand want ik kan het niet alleen!…

op het oog een doodgewone huis tuin en keukenschilder die de restauratie na restauratie voorziet van vrolijke tinten met ongekende ijver geeft hij kleur aan een voorheen somber wachtverblijf als een tovernaar met slechts een kwast legt hij de basis voor ontmoeting en het afscheid van morgen...…

als je dan door mijn haar streelt in zachte tintelingen rond mijn oor de schaduw van vandaag verjaagt voel mijn liefde, voel terug hoe dit vrije lijf geprobeerd heeft de wieg te zijn, een sleutel naar groter tot de buiging van dat jaar je anders bracht toen er nacht viel sloten ogen toen het licht werd sloot mijn lach rond wie je…

Het zijn paradoxen, Die met de logica boxen. Zo ken ik er een, Maar dat is er eigenlijk geen, Die gaat over heterodoxen. Maar de ergste van allemaal, Zijn mij te paradoxaal.…

bijna alles wat 'de vrijheid' is; 't is al besproken en gezegd verhalen van een generatie; ze worden schaarser, zijn ver weg een uitleg aan je kinderen lijkt 2de hands, niet echt toch moet aan het vrijheidsideaal heel veel waarde worden gehecht; "een cel is maar 2 meter breed"... wordt er nog aandacht aan besteed? 2de wereldoorlog aangekleed…

jij dicht de vergezichten ik kleur ze in met mes en fijn penseel in dialoog sla jij het laatste oordeel aan het kruis ik somber wolken voor het derde uur emoties worden aangescherpt in felle woordenstrijd het donkerrode tekent haat en nijd jouw poëtisch venster op de werkelijkheid heb ik met eigen kleuren ingelijst…

In 't oude eikenbomenbos zoeken prachtige herten onder droef bewolkte luchten, mistige verten naar wat ingedroogde vruchten, eikels, noten alles wat eetbaar is, en niet in droom gegoten nu honger zo noodlottig kan zijn, kou is ingetreden zonneschijn een groot gemis, ‘t winterlicht verschenen in ’t oude bos van schimgezichten en bosgeesten eten…

is er ontwaken komt er later wanneer grijpgraag lijkende wade zich witwievend vastkleeft boven gebroken dromen…