Alle inzendingen, jaar 2015, week 49

Wanneer ik een sigaartje rook, verander ik zelf in een sigaar. Voel ik het vuur dat me in vlam zet. Ben ik de rook waarin ik op zal gaan, de as die straks alles zal verteren. Nee mevrouw. Nee meneer. Sigaren zijn niet goed of slecht. Een mooie sigaar, dat bent u zelf. Vuur, rook en as. Dat bent u! Zo verloopt ook uw eigen leven. Aandachtig…

hoog op de berg sta jij te kijken naar hetgeen zich onder je afspeelt handen in je zakken machteloos, want wie heeft jou nog nodig voor wie was jij belangrijk wat deed je er toe in deze koude kille wereld waarin je nooit begrepen bent nooit gehoord, noch gezien het hebben van een mening niet voor jou was weggelegd daar sta je dan…

Dit lijkt me een boeiend spelletje Wanneer je in een trein gezeten Door het landschap glijdt Keer de rollen om Stuur de passagiers de wei in Zet de koeien in de 2de klasse Stel je de vraag Hoe reageren de reizigers Binnen het prikkeldraad Wanneer ze door de ruiten Van de voorbijflitsende trein De gezonde koeienkoppen opmerken Wedden dat…

Ik zag haar op de televisie, ze glimlachte als geen ander en haar haarlokken vielen speels over haar mooie gezicht ze kon zo in de Marie Claire of de Cosmopolitan maar naast haar zetel stond een dreigende mitralleur. Ja, zei ze, ik wreek mij op mijn ouders en mijn broers en als IS-ers door een vrouw gedood worden, dan gaan ze naar de…

Het laatste licht voedt met verschrompelde nerven van een eikenblad, wat ze eerst aanbad, synergie laaft zich uit de kern van het hart, tonen vergaan in de alles omvattende synergie van stilte. van niets te leven dan van de synthese uit de winterwarmte van de grond om in de gerijpte nevels over te gaan, waaruit de verborgen…

Omdat de dood in mensen huist de buitenkant van dingen is kan ik alleen in dingen leven zien Hun stug en tegendraads bestaan hun onverminderd staren in het zicht van de mij toegemeten jaren Daarom zie ik meer in dingen dan in mensen die een mens die in mij groeit in richting en in zwijgen naar hen toe. --------------------------------…

er is weer een herder neergestreken die eigen wijsheid verbetert in taal en teken zing zijn lied draag de leiband like zijn kudde jij nu nog onwetend lief hij is de ster hoedt met halfgoden en zijn virtuele leiderschap de volgzamen op zijn pad doodt initiatief miskent het eigene prijst de hype want die maakt iedereen gelijk…

Zoals bij 't sneeuwen die vlokskens, verveerd, weiflend en trage vallen op eerd, zo moeten alle gedachten van ons, van uit de hemel van room en dons, dalen op aarde waar alles dooit wat sneeuwwit en droomrig de dingen vermooit. Droef is de dooi maar als, uitgeblomd, dat donzen droomsel gefilterd komt uit zuivere lagen…

Het stijgt en daalt alsof het zwelt en krimpt Een groei die keihard gaat en overrompelt Waarna het zaakje plotseling verschrompelt En toch weer opgepompt wordt of gepimpt Wat ogenschijnlijk pal staat, blijkt vaak pover (Geldt ook voor heel wat slap gelul daarover)…

Mijn ouderwetse pyjama, is van superzacht flanel. Ik wil zo graag naar bed. Dag wereld, dag, vaarwel. Ik heb geen benen om op te staan. Mijn wereld is tot bed verworden. Oude kippen zijn al lang op stok. Morgenochtend pas kraait de haan. Ik rek me sloompjes uit en gaap. Zal ik nog wat zorgen maken? Nee! Ik draai me heerlijk om. En slaap…

Ik weet het nog als de dag van vandaag, Dat u, mama naast mij zat, ook al lag mijn moed zo laag, toen u voor mij bad. Toen op een dag ging het heel slecht, ik dacht dit is het einde, maar haar ogen gingen open, en keken in de mijne. Mijn liefde werd steeds sterker, En mijn angst werd groter, Toen op een dag het vonnis kwam, Ze is verlost…

Voor vlinders zich verpoppen Moeten ze zich eerst verstoppen Dat gebeurt steevast In een soort couveuse kast Een poppenkast. Nu denkt u zeker en vast, Wat een poppenkast.…

Hij fietst naar zijn werk. Doet dit al veertig jaar lang. Vandaag voor het laatst.…

Woorden, wat kunnen ze veel doen Met woorden kun je iemand kwetsen En over personen roddelen en kletsen Maar het getuigt van weinig fatsoen. Helaas gebeurt het toch steeds weer Met woorden kun je elkaar verlagen En onschuldige mensen aanklagen Dat is niet het gebod van God de Heer. Hij wil dat we in liefde met elkaar leven En dat we respectvol…

wie zal ik nog geloven wie spreekt er nog de waarheid wie neemt mij in het ootje wie zegt mij nog dat het 'm spijt wie maakt er toch zo'n zootje wie anders kijkend naar boven ja vroeger toen had ik een God tegenwoordig heb ik een i-pod…

De momenten waarop je jezelf tegenkomt Degene die je kent Die je vreest of vermomt Waar je onbedoeld steeds voor wegrent Slaapgebrek, ziekte, of een ander zwak moment Het gevoel besluipt te zijn verdomd Het spiegelbeeld dat je tenen kromt De kracht komt voort uit wat je herkent Een verlangen dat te lang niet is verwend Onbekend gebied lijkt…

lieve allemaal eigenlijk ongehoord dieren vermelden in een zegswijze/spreekwoord gewis toch wil ik graag van u vernemen wat uw mening hierover is een kwartel die doof is/zo dom als een koe/apetrots hondenweer/luizenstreek krokodillentranen/slakkengang voorts dooie mus/wezel zo bang enzovoort toch kwetsend voor…

Het DWDD pop-up restaurant Is na een dag of twee alweer gesloten Het eten was er zogezegd zwaar ...... De recensenten schreven moord en brand De pasta van karton, de haas was goor Daar draaiden Robert en Matthijs op door!…

Een spel: Denk aan een vrouw die je lief is met zulke intensiteit dat je de afstand die haar van je scheidt overbrugt. Leg haar teder met je laatste krachten in het bed van je gedachten en slaap dan doodvermoeid in. Wat beter is: Als beiden denkwerk doen ontmoeten ze elkaar halverwege en sparen ze tijd en energie om lang en…

Zo'n mooie meid had ik nog nooit gezien. Ik stond haar diep getroffen aan te staren: perfect gemodelleerd, goudblonde haren, zo rank, zo rijp, en hooguit negentien. Helaas ben ik wat schuchter, en mitsdien geen meester in gewiekste commentaren. Zij had geen last van dergelijke bezwaren en vroeg: 'Heb ik wat van je aan misschien?' Maar…

Ieder jaar weer moeite met deze donkere dagen Kan zo veel duisternis moeilijk verdragen Die korte dagen, lange nachten We moeten op het lengen van de dagen nog even wachten Over 2 weken is het zo ver Ga ik niet meer werken, met in de lucht een ster Alhoewel ik vanochtend heb genoten De lucht was allerlei kleuren gespoten In januari…

Als het zonlicht dooft straalt het ginds voor anderen baan die rust niet kent.…

achter onze daagse gezichten en zuinige woorden net boven de aarde kondigden naderende wolken voor alles wat leeft en gist de neerslag aan met krijt trokken we een onvaste streep door onze kamer wat over bleef tussen hemel en aarde was een fladderende vogel die het luchtruim zocht of remde hij af voor de landing?…

Hoe bedank je iemand voor zijn hulp, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn aandacht, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn LIEFDE, nou DAAR kan ik wel wat mee. Ik stop met tikken, leg mijn ipad weg, kijk mijn eega aan en zeg: heb ik je vandaag al gezegd, dat ik van je hou? Want zo, doe je dat volgens mij nou, Immers morgen…

Met open ogen het verlangen bekijken door duur van de droom.…

Ik heb getracht de zin van het bestaan te zien en ook die van de mijne Maar ik zag veelal donkere wolken, striemende regens, hagel, sneeuwstormen, ijzel en gladheid met heel veel vallen en weer opstaan En dan de wind, die winderige wind zowel uit oost, west, noord en zuid snoeihard lang m´n hoofd razen Maar ook soms een spatje zon voorafgaand…

Daar op die tak wipt een spreeuw, van ‘t ene op ‘t andere been. Met één oog kralig dicht geknepen, sukkelt hij tussen droom en geeuw. Daar op die tak wipte een spreeuw, maar met een slapende poot, stortte hij heel rap naar benee.…

Mona Lisa, grote voorname diva. Van het verleden, maar ook van de tegenwoordige tijd. Jouw mysterieuze glimlach is voor de eeuwigheid. Als een verrassing die niet twijfelt aan een eigen realiteit. Mona Lisa, geschilderde Maria. Icoon uit het verleden, maar ook van de tegenwoordige mens. Die vele harten in verlangen heeft gebroken…

De zachte wind Op je wangen doet je Liefdevol Naar de wereld kijken Hoe je opgroeide En hoe je later Een man werd Hoe je in isoleer Jezelf tegenkwam Onduidelijke beleving Van een schok Een beving In je gestel Zittend in die ene cel Mysterie komt naar boven Wenen Om de weg Hartzeer Keer op keer…

zoveel doorkijkjes bepalend in het uitzicht doe je ogen dicht en open jezelf voor meer dan die oppervlakkigheid…