Alle inzendingen, jaar 2016, week 11

O het tranen-vergieten is geen zonde, Gepleegd aan 's werelds mooi somber voortglijden Zacht door de eindeloze gang der tijden... O wie nog tranen, tranen vergieten konde... Hij zou de wrede, wrede wonde op wonde, Die dorsten mensjes in het hart te snijden Hem, die wilde allen in zich zelf verblijden, Helen door tranen. Tranen Zijn Geen…

hij ziet weer zilveren vogels vliegen zonder enig geluid pas als de bommen vallen gaan zijn dromen uit dan is er chaos herrie stof explosies klinken dof in die paniek vindt hij zijn weg zonder een woord te hebben gezegd de vertrouwde straat was al kapot geschoten hij zoekt zijn eigen plaats kijkt verbijsterd op bij een bekende…

Voor mij geen Trump, ik ben vóór Hillary Hoog tijd toch voor een vrouw, een presidente? Wie anders heeft daarvoor genoeg talenten, bezit voldoende personality? Nee, Trumpster heeft slechts kolder in de kop, alleen als clown is hij géén grote flop -…

toekomst ervaren met één enkele bloem die zijn exquise geur verspreidt een oeverloze grensoverschrijdende onvermijdelijke beleving welke mijn wereld compleet verandert niet langer verloren in de schaduw van een grijze wind maar midden vruchtbaar makend leven eindelijk Liefde vindt…

Wie dood gaat verliest zijn ego. Wie sterft verliest zijn zorgen. Kwalen verdwijnen uit het zicht. Jezelf doodlachen is feestelijk. Lachen om de dood, maakt leven licht.…

Een kophaas, klaar met het gebolder op de hei Die schrok van schoten, jagers kwamen naderbij Hij hoorde ze van voor en achter en opzij Hij rook de penetrante hazewindengeur en kwam in het geweer, hij voelde de horreur Gehaast riep hij; er komen moordenaars, terreur! Dus haasjes rep je, allemaal het leger in!…

we verdronken water uit een vluchtig slapen verdrongen bewolking uit onverwachte hoek we werkten, tot verder voorbij, tot werkbaar lieten namen achter in beschreven tijd sindsdien aangetekend, zodat onze brieven niet verjaarden in woorden, met handen gemaakt, onbesproken…

Lentezon aarzelt met liefde die als een zomer welkom is nu je twijfelt over het leven door de dood en het gemis van een moeder zonder zorgen als een ontbijt, een lente-morgen lentezon aarzelt met het groeten zo veel willen, nog meer moeten de noeste arbeid wil niet lonen lentezon verlangt naar de glimlach zomaar spontaan op een lentedag…

Het glas is halfvol Als het roodborstje zingt Als de dagpauwoog de tuin bezoekt Als de bomen fluisteren op het ritme van de wind Het glas is meer dan leeg Als de tv aangaat Als de ene mens de ander een vreemdeling noemt Een vluchteling En er is geen plaats meer in de herberg Het is vol Ga maar in de stal geboren worden in een kribbe Je…

Wat is dichten? Woorden vinden voor wat niet gezegd kan zijn: geur van lente, kracht van winden, iets van vreugde of van pijn; Alles wat een mens kan raken: levensmoed of dankbaarheid, doelloosheid of lichtend baken, juichen soms om wat verblijdt. Wat is dichten? Veel vermoeden, weten dat je 't niet verklaart; zoveel hoofden, zoveel hoeden…

Praten met mijn vader Luisterend naar zijn zoon In de stilte van de nacht Zo intens en ongewoon Verhalend over dingen Die voor ons bijzonder zijn Zittend bij elkaar Soms rechtlijnig overal tegen Vaak wel op één lijn Pratend met mijn vader Ook al is hij jaren dood Van hem mag ik klein blijven En hij blijft altijd groot…

Is het Albert of juist niet? Is het Linda die ik net niet zie? Is het John senior ik twijfel, is het dan junior? Ik weet het niet. Zittend onder de grond, een weg banend naar boven, grote hopen in het gras. Ik zou wel eens willen weten wie van de familie Mol het was. Zie de grond, op en neer bewegen ze laten zich niet zien. Waar gisteren…

De eerste vlokjes dalen aarzelend neer, intiem en mollig, een zigzag-zicht. Belofte van meer en meer. De tinten van de narcissen krimpen in door wit. Vogels duiken pijlsnel in de nissen. Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer? Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht. Verzilverde stilte daalt nu verder neer. Daarom wil…

We zijn onszelf kwijt En juist nu komen we Elkaar tegen - In de muziek van de Avondstad worden we Opnieuw geboren - Je neemt me mee naar Je blauwe kamer En we beleven de kracht Van die machtige muziek Die leidt tot de ontdekking Van ons eigen lied waarin wij Elkaar mateloos bezingen In een avond die naadloos In de morgen…

Morgen gaat bijzonder zijn een one of a kind superspeciaal. En het mooie is morgen kan ik delen met jullie allemaal, mits hij komen mag. Morgen komt nooit meer terug, het wordt een gisteren en vorige week, tot een uiteindelijk weet je nog, of nog treuriger een vergeten dag.…

Wat een mooi gezicht Al dat vredige fakkellicht. Als je alle mensen zou vragen Ook zo’n fakkel te willen dragen Komt er vrede in zicht. Door rede Komt vrede.…

Achter een steen ligt dood verborgen goed verstopt geen kans op morgen zorgvuldig gewikkeld in linnen achter die steen ligt een vraag in diepe duisternis die het licht niet kan verdragen rol de steen maar weg laten we uit de doeken doen de grootheid van God een vriend die sliep mocht daar ontwaken zo is de dood…

steek je kop maar in 't zand want er is niets aan de hand zet je masker op zolang angst regeert heb je er dan nog niets van geleerd dat je keer op keer vervalt in oude streken tot het je niet meer aan durf zal ontbreken je de angst kunt laten voor wat het is en je bevrijd zult worden uit deze duisternis…

Winterkost beduidt een Hema worst. Zo'n Gelderse rookworst waar de mensen van de gestampte pot zo smakelijk van kunnen eten. Na een koude winterdag krijgt een oer Hollandse traditie zijn beslag, als de hele familie zich rond die rookworst aan tafel schaart. Samen een deelbare herinnering voor de toekomst vergaart. Waardoor de koude en de…

Liggend ontwerpt hij het stadsdak, prent het patroon van bladloze takken tegen fel blauw in zijn brein, dat bloemkooltje, leeg nog en klein. Waakzaam ontvangt hij licht en lawaai, zonder oordeel. Honden, motoren, een boor. Ik duw zijn wagen en merk hoe hij schift, niet meer schrikt, scheidt wat hem boeit en wat niet. Hij verovert de woorden…

jij bloeit ondanks de rijp op je bladeren neigt langzaam naar de zon met zijn al warme stralen wiegt op een lome wind om je eerste kleur te halen preludeert met lichte tonen op de zomer die gaat komen met een nieuw penseel juicht jouw ziel bruisend lente in dit fraai tafereel…

Zie doch eens: in deze poel Was te voren geen gewoel, Geen geruchte, geen geschil; Alle dingen waren stil, Al de vogels zonder nijd, Al de vogels zonder strijd; Maar een schreeuwer, metter vlucht, Hier gevallen uit de lucht, Maakte, door zijn hees geschal, Twist en oproer overal; Maakte dat het ganse rot Kwam gesprongen uit het kot, Kwam…

De firma SuitSupply brengt herenpakken Met schaars geklede vrouwen aan de man Al spreekt Opzij-publiek er schande van De omzet blijkt toch allerminst te zakken Ik test nu of een titel met wat bloot Mijn lezerskring vandaag ook flink vergroot…

is er een kleindochter kun je rustig sterven je evolutionaire taak zit er wel zo'n beetje op maar nee, moet je weer oppassen op die kleine wat dan ook weer een onmisbaar schatje wordt dus blijft een mens liefst nog maar even leven…

Beste mensen, Ik stuur dit onderstaande gedicht in voor een héél speciale vriend, zelf is hij niet instaat door zijn ziekte zijn eigen werk voor te dragen, maar het is toch wel even leuk om een gedicht eens anders in beeld te brengen. Een goede vriend heeft dit werk van hem op muziek gezet, en deze voordracht in een "speciale bewerking" gemaakt…

Waar liefde woont, zal vrede overwinnen Geen haat en nijd zal er dan meer zijn Daarom: Heb lief en doe elkaar geen pijn En laten we dan maar bij onszelf beginnen. Waar liefde woont, daar komt Jezus binnen Hij wil bij ons zijn in vreugde en verdriet Wees daardoor getroost en wanhoop niet God blijft ons met Zijn liefde omringen Waar…

Je noemde me "Ineke" "Ineke" is mijn naam. Zo noemen ze mij, zo spreken ze me aan en zo was de naam van de baby met de fragiele beentjes in het wiegje dat ome Guus getimmerd had: de beentjes spartelden op het lakentje; inderdaad een teken van kwetsbaarheid, aangeboren kwetsbaarheid die mij bleef vergezellen, die mij blokkeerde, die rotsblokken wierp…

wie te vroeg opstaat is nog niet aan de dag toe hij maakt de wankele oversteek van drijvende dromen naar hier en nu hij wuift de mijmeringen weg geeft het denken aarzelend een hand hij hoort de klop van de dag en buigt nukkig het hoofd voor vandaag wie het dekbed loslaat wacht een koude onthulling…

Het scheurt. Voorzichtig, langzaam, tergend traag. Langs de transen, door het bouwwerk van mijn levensloop. Dwars door stapels fouten, verrotte houten fundamenten, even vele pracht momenten, craqueleert het tot het barst. Het knarst, het wringt, het volgt de nukken van de wind. Het brengt mij weder, tot het teder schijnsel, van…

Natuurlijk stem ik Jan Jacob Krediet lid 50 plus partij voor op basis van mijn historisch perspectief want wie handelt, die wandelt wie gaat delen, die gaat helen maar ten principale op basis van onze Nederlandse Christelijk-Joodse traditie OVERWIN HET KWADE DOOR HET GOEDE en natuurlijk niet op basis van Oekraines deelname aan…