Alle inzendingen, jaar 2016, week 43

De koorts van mijn lied, de landwijn van mijn stem Lieten hem deinzend achter, Wolfskeel Apollo, De god die zijn knapen verstikte en zwammen, Botte messen zong, wolfskeel, grintgezang. Toen vlerkte hij op, gesmaad, En brak mijn keel. Ik werd gebonden aan een boom, gevild werd ik, gepriemd Tot het water van zijn langlippige woorden in mijn oren…

Er komen steeds meer kandidaten bij Om straks de socialisten te gaan leiden Ze gaan elkaar met man en macht bestrijden Zo'n baan lijkt me nou echt geknipt voor mij U laat zich door 2 euro vast niet remmen Ik weet dus al op wie u straks gaat stemmen! Van de baan Nu zit ik dankzij Asscher met de brokken Had ik me net als kandidaat gemeld…

Kippen op hun nieuwe stek. Een weekje later in en rond het kippenhok, Ze veren niet recht als 2 katten elkaar achterna zitten gelijk zot, Bij het openen van de achterdeur, Strekken ze toch nog even hun nek, Maar vertonen ze gelukkig geen angst, zenuwachtig gekakel of ander gebrek, Als ik nader, blijven ze wat langer ter plaatse, Vooraleer…

de kerk luidt mijn ontwaken in met klok-geschrei, hoe luider de klanken de toren verlaten huist den angst in ogen die zoekend hun god nimmer zullen vinden god is als lego, een bouwsel van steen een puzzel die deze raadsel ontrafelt in oorlogen, doch net als het plastic slijt ook god en is zijn woord de mist die ik doorklief doch mijn…

Lucht luidt de avond in daglicht maakt zich uit de voeten Wind zucht door de kruin van bomen er geldt niet langer: 'n heilig moeten van het dagelijks werk de uren als klokslagen al geteld Dimt het licht we strekken onze ledematen buigen niet langer voor baas noch geld.…

Hoop doet leven; bij een onzekere gebeurtenis houvast en vertrouwen geven. Zo beschouwt het mannetje Piggelmee wijs, dat zijn ongewisse lotsbestemming hem iets extra's zal opleveren na het overleven van zijn grote overzeese reis. In ieder geval overstemt nu een gevoel van weemoed bij hem aan denken; aan die gelukkige huwelijks- momenten,…

Telkens weer dag en nacht, Telkens weer opstaan elke morgen Telkens weer dezelfde zorgen Telkens weer het werk dat wacht. Telkens weer zon en regen Telkens weer drinken en eten Telkens weer wat vergeten Telkens weer overwegen. En zo gaat het maar door Het is allemaal zo gewoon Het is ons aller leefpatroon We lopen in hetzelfde spoor.…

Ik hoor muziek van kogels fluiten de akoestiek van harten sluiten Ik zie een pad gevormd door haat aan 't eind een stad waar liefde gaat Ik hoor de toon van geld en macht en een patroon van 't kwaad dat wacht Ik zie een stad ineengestort het mensenhart ...'t zelfde lot Er roept een mens nog klein en teer 't heeft een wens…

Vaak ben ik beginnen schrijven aan een gedicht dat geen einde had. Ik heb geprobeerd de vreugde te vinden in een woord. Maar de vreugde bleef onvoltooid. Ik heb de droefheid gezocht in een klank. Maar de droefheid verstarde tot grijns. Ik zocht het kind en zijn droom, de vrouw en wat haar dreef, mezelf en mijn verlangen. Maar de klanken…

Ik ben boos Nee, ik ben woedend Maar heb ik het recht Om boos te zijn Ik kwel mezelf Met de gedachte Dat ik moet leven Met deze pijn Ik heb verdriet wel of geen tranen Het maakt het gemis Er niet minder door Ik roep je naam Maar krijg geen antwoord Het is enkel de stilte Die ik nu hoor De aarde draait nog steeds Maar voor…

Ik weet niet wat ik voel vandaag Zo'n vreemd gevoel van binnen Alsof er daar, het klinkt heel raar Iets dreigt te gaan beginnen Ik weet niet wat ik wil vandaag Ik kan het niet benoemen Maar alles lijkt gewoon teveel Teveel om op te noemen Ik wil de rust waarin ik was Het liefste niet verstoren Maar wat als uit dit vreemd gevoel Iets anders…

wolken drijven vechtend, om hun kleur vanuit de grijsheid op te tillen hier op deze aarde bloeit nog wel een bloem de bomen schatten waarde in en rusten in de grond de volksmond noemt de herfst het hart voelt koude winters in de splinters van wat oude tijd en spijt verwoordt wat ooit tot nooit gezegend is…

wanneer de nevel zal verdwijnen en de zon piept door de bomen dan is de tijd gekomen dat herfstkleuren zullen verschijnen het bos wordt stilaan kaal de vele bladeren op de grond kleuren schilderachtig in het rond in een tafereel van pracht en praal voor de dieren wordt het even wennen aan een omgeving zonder lover ze moeten oppassen voor…

In de huidige zee van veranderingen dreig ik kopje-onder te gaan, althans, mijn wrakhout is niet bepaald een suite in The Ritz en de hongerige haaien glijden al dreigend langs mijn spartelende voeten. Ik probeer uit de psychologische kluwen te komen, maar de misverstanden en noodlottigheden stapelen zich ongenadig en wreed op. Mijn liefste,…

Astronomen hebben zich vergist. Géén honderd miljard. Nee. Twee biljoen sterrenstelsels groot, is ons aller hemelrijk. Het aantal sterren per stelsel, rond de tweehonderd miljard, bleef ongeveer gelijk. Ik dacht altijd al te weten, dat planeten stofjes zijn. Onze aarde is bijna niets. Maar wie of wat zijn wij?…

Wat haat ik roepende tierende lui Dik vet adoratie voor het fluisteren, pakt steeds verf. Tja, wat leeftijdsgebonden zeker, slecht gehoor Pech onderweg ergens, zintuigen werken te goed. Toch gewoon delicatesse ten voeten uit, prevelen fluisteren Werkt helend, moedgevend en verzachtend, vet bewezen. Liefste vriendin - toeverlaat - mijn alles…

het is windstil geen blaadje ruizelt zij zitten aan mijn stam genietend hand in hand ik heb ze gezien als baby en kind hun stemmen opgeslagen in jaarringen die ik mag dragen samen zijn we gegroeid alleen hadden zij dat niet in de gaten omdat wij samen nooit konden praten ik ben er altijd de grote machtige eik maar pas de laatste…

Vader leest een versje voor. Gretig wordt er gezwegen. Ieder vormt een roze decor... Vader leest Hooglied Negen. ------------------------------ uit: Verhelderingen (2013)…

Het Moederschip kwam in de goede baan! De parachutes prachtig uitgevouwen! Het hitteschild was ook al te vertrouwen! De tocht naar Mars is écht niet naar de maan! Wat zijn we ongelooflijk in de nopjes! Alleen de lander zelf is naar de knopjes……