Alle inzendingen, jaar 2002, week 27

Als zo velen was je aangespoeld. op het strand, vlakbij paal zeven. Ik wilde je een plekje geven, voor zo lang het was bedoeld. Briesje deed melancho dansen, na het laatste zonnebad. Pas, had ik nog lief gehad, slechts een tel zag ik je glanzen. Verzonken stal ik je van het zand, wilde je de zee weer schenken. In parelmoer bedacht mijn…

'k Zit aan 't namiddagstille strand wat oud en vadsig bij te komen. Daar nadert over 't rulle zand een wezen uit zeer stoute dromen. Een vlotte tred, een slank postuur, een strakke broek, zwart lange haren, een topje... ach mijn smeulend vuur laait op en komt niet tot bedaren. Vooral niet als met zwoele lach zij rechtstreeks naar me…

Een doffe, droge, felle pijn omvat en wurgt mijn ganse denken; mijn ziel en zinnen zijn zo leeg ik kan geen aandacht schenken aan de helderwitte morgendauw die als een sprei van fijn satijn ligt uitgespreid; 't graf bedekkend. De pijn dreunt als een droef refrijn. Waarom heb ik steeds vergeten te zeggen dat ik van haar hield? 't Is…

De ambtenaar was weer eens vroeg gaan slapen. Hij droomde, dat-ie sufte op kantoor. Slechts uiterst langzaam drong iets tot hem door. Papieren vielen, die hij op moest rapen. Pas na een lange tijd ontstond er klaarheid. Toen hij ontwaakte, bleek z'n droom bewaarheid.…

Je neemt gewoon een stuk of wat personen, Die stop je in een huis, de deur gaat dicht En camera's die op hen zijn gericht Laat je hun doen en laten dan vertonen. Straks komt de nieuwste serie op teevee: Big Brother Vier met Volkert van der G.…

De jeugd onderschat gevaar bij vrijen; condoomgebruik is alleen voor "watjes", niemand vreest voor genitale wratjes. Zo kunnen de SOA's weer flink uitdijen. Maar AIDS laat beslist niet met zich spotten; hou op met jezelf nog te bedotten.…

Terwijl ze zegt "zeg zullen we" aait ze heel zacht haar poes. Hij slikt en bloost en stottert wat Ze lacht en zegt "de douche". Al spoedig is het nevelig, je ziet ze amper staan. Genietend van het warme water staan ze tegen elkaar aan. Het water loopt zacht strelend over glimmend blote lijven en terwijl hij aan haar oorlel zuigt wast…

in de kraters van jouw vulkaan omringd door zwaveldampen ben ik al veel te ver gegaan voel ik mijn hart verkrampen in de geisers van jouw verdriet brand ik mijn ledematen ben jij het die mijn hand niet ziet en zal mijn roep niet baten in de diepte van jouw tranen trekt de stroming mij steeds mee zal mij nooit meer veilig wanen drijf…

Deze nacht verdonkert en kleurt mijn gevoel als gedachten vertranen in nachtelijk dauw en staar wezenloos, verlamt voor me uit bevangen door sterke innerlijke kou Een eenzame traan zoekt langzaam haar weg schurend door een ijzig landschap van bitter verdriet Mijn gelaat verkrampt, gehard als kristal en toont versleten trekken die niemand…

In mij -Een lege hoek Een lange boog Een rode lijn Een groot wit vlak Beschenen licht Als zonneschijn Een ronde vorm Dat warmte zoekt Langzaam verglijdt Een open raam Levend groen Verdeelt evenwichtig Trillingen in rust Gedachteloos De geademde lucht- Sust alles stil…

golven gevangen in het web van getijden bestuurd door de maan…

druppels gestold licht duizend jaar opgesloten bevrijd uit de grond…

Men zegt dat ambtenaren beter werken Als er op tijd een uiltje wordt geknapt. Maar wakker of in slaap, zo wordt gegrapt, Er is toch nauwelijks verschil te merken. Dus men bevestigt weer een vooroordeel: Een ambtenaar die werkt die doet niet veel.…

Smartelijke en zoete pijn 't beheerst mijn hele zijn niet in staat te ontsnappen of uit dit leven te stappen Een pure zelfkastijding Lichaam en ziel uit balans gevoelens zonder kans hart uit borst gescheurd en telkens weer verbeurd Een langzame vernietiging Een pijnlijk traag sterven de ziel vol met kerven niet meer uit te wissen…

Zwak met de benen die de tijd vermijden staat ze in de stilte met haar breekbare blik en is het lachen dat ze hoort van de schaduwen die haar geen verlossing beloven. Sterven is een droom en leven een droom die haar vergeten is.…

in geel groene kleuren en zacht zoete geuren ritselt en ruist een kluwen bont blauwe vrouwen in wir war van touwen gekust en gekuist op zot zatte feesten door bar boze beesten betast en benomen een kluwen klink klare waarheid in vuil vieze klaarheid gepakt en genomen in vreemd vale kleuren en zilt zure geuren gezien en gezocht…

Gedachten drijven weg zinken naar de diepte met een stroomversnelling worden ze gehusseld om met de vloed terug te keren naar mijn Haventje. Gelouterd en ontdaan van overtollige ballast. Zo is er balans en zal het weer eb zijn.…

Ik wacht op Tjitske die met haar mandje over het bruggetje kaas is gaan kopen als een klein kindje staat in het hoge gras bij de sloot een ernstig kindje met groene vegen over de handjes en het gezicht dat naar de lucht wijst 'Allegear kleurkes allegear kleurkes yn 'e loft' Ze houdt een grote kale, versleten beer bij zijn…

Onstuimige zee wast in wollige golven uit de gouden bron ~ Boven drijven langs gouden bijen wolkjes blauw mondjes blazen dauw ~ In rust op gonzen van de golven drijvend mee schelpen rinkelen ~ Glinsterend water waterbellen vol muziek spiegelt zeeklanken ~ Lichte bries vervoert avondlucht bij windgetij…

hij vroeg om haar hand en kreeg haar hele lichaam echter nooit haar hart…

Ik heb van God een derde oog gekregen waarmee ik wonderschone dingen zie die verborgen in de mens, om t’ even wie mij weer doen geloven. Wat een zegen Maar alleen nu leeftijd parten spelen gaat, slaat dat op de ogen en zie zo best niet meer Ze beginnen uit te drogen en doen een beetje zeer dus vroeg ik Hans Anders snel om raad Hans heeft…

Toen de honderd krijgspiloten elkander hadden neergeschoten, kwamen zij in 't luchtgevecht per schietstoel op de grond terecht, waardoor de luchtslag, die bedaarde, in een grondslag ging ontaarden. Deze grondslag was de basis die bepaalde, wie de baas is. Deze eer kon God behalen, toen, tot slot, ten tweede male al die honderd krijgspiloten…

Van elke dierenswaardigheid ontdane Cadeau's, van aap of andere exoot; Een uitgeholde olifantenpoot; 't Wordt toch weer opgeëist door de douane Dus ga ik op mijn beurt naar 't buitenland Met kippenleren knapzak in de hand…

Je betreedt thuis, de stille trappen Waar slechts je schaduw wacht van je eigen gemaakte stappen Niemand met je in de nacht Een lege stoel met lege kleren Geen ander spoor dan dat van jouw Het alleen zijn al die keren worgt jou als met onbreekbaar touw…

Zachtjes waait het gordijn, in de hoek van de kamer, open. Zacht pastel verweeft met kristallicht en dwarrelt naar binnen. Buiten weerklinkt een kinderlach en een kinderliedje trekt mijn aandacht. Het raam staat open en ik zie een zachtblauwe lucht. Op het versgemaaide gras beneden mij spelen enkele kinderen. Ik adem de lucht in…

Piekerend in een dal Spreek je woorden Die vragen om bevestiging Roepen om begrip Hopen op erkenning Om wie je bent Maar ik zeg weinig Piekerend in een dal Hoop je op mijn woorden En zie je mij stiller worden Door de vraag ‘Wat zegt je hart?’ die ik niet stel Ik zou iets kunnen zeggen Over je schitterende ogen Je schoonheid…

de nacht komt aan het zacht verglijden van stromen woorden, gedachten het weten, voelen zacht verlangen naar huid, mond, lichaam wegdromen vervagen in hoge luchten zoeken naar erehagen verdwalen in mist dan zachte contouren in sterrenvonk lichaam lief…

bloemen belovend gaf hij haar modder en slijk waarin zij verdween…

Het aantal soa’s toont een forse stijging, zo melden onderzoekers ons verschrikt. Hoewel de druiper als een tijdbom tikt, zien jongelui dat niet direct als dreiging. Ze denken nonchalant, op sex verzot, toch kennelijk nog al te vaak: “soa what ?”…

Eeuwige vriendschap... ...is trouw aan elkaar blijven ...is als een vlot dat blijft drijven ...is elkaar kunnen vermaken ...is elkaar met woorden kunnen raken ...is midden in de nacht stiekem woordjes fluisteren ...maar ook naar elkaar kunnen luisteren Eeuwige vriendschap... ...van jou en mij Eeuwige vriendschap... ...dat hebben wij!…