Alle inzendingen, jaar 2002, week 41

Ze raast maar door met volle kracht haar hete blikken schieten vuur Al stormenderhand ontwricht ze mijn leven onder haar slagregens verval ik in zuur Ze bliksemt me neer met haar buien hagelt mij in depressies vol eindeloos verdriet Ik roep haar nog eenmaal terwijl mijn laatste druppel de rand overstroomt maar ze hoort me niet…

Zoveel moeilijker Zoveel echter En zoveel harder Dan schrijven Is het om te praten Met minder woorden Toch hetzelfde zeggen Zodat je laat zien Wat je voelt Door middel van praten Door je houding Laten spreken Wat je eigenlijk Nog zeggen moet Maar zo zorgen Dat je toch Uiteindelijk Niet te praten hoeft Spreken van ogen En gebaren…

Je kinderen zijn heel belangrijk. Ze zijn alles in je leven. Je wilt ze 't liefste altijd bij je houden en al je liefde aan hen geven. Natuurlijk weet je dat ze eens uitvliegen en zo hoort het ook te gaan. Soms blijven ze vlak bij je wonen, maar soms gaan ze ook ver bij je vandaan. Dat dit moeilijk kan zijn,daar weet ik ondertussen alles…

In de berm ligt een speelgoedbeer. Uit zijn buik hangen de houtwol darmen, toch sluit een kind hem in zijn armen. Op zijn gezicht een glimlach van geluk, maar het beertje is nog stuk.…

heel lang heb ik gezocht naar, de juiste woorden.. die zijn er niet, niet voor dit verdriet…

Als gekken rennen ze achter een bal, en lopen in de media-val. Want hoe je het ook benadert of ziet, het is geen sport maar commercie. Ze gaan er zelfs voor over lijken, als je slaagt behoor je tot de voetbalrijken. Je ruikt niet meer je eigen stank, miljoenen staan immers op de bank. Je mentaliteit die was niet pluis, menig tegenstander gaat…

Trager dan je blote oog loop ik door het veld dat gaandeweg verbost. Het mos een olievlek, de horizon een poort. Het standbeeld zal ik zijn van de wandelaar die ieder jaar -voor mij dus om de haverklap- een roos aan zijn voeten krijgt. Dan voorover neigend zie ik net wat rest van de steel vergaan.…

De veiligheid is heel gewoon. De politie valt niet uit de toon. Wees niet bang en vertrouw op gemeentelijk blauw. Deze dag spande Délfts blauw de kroon.…

Ik heb de maan zien huilen vannacht, want zou hij weten dat………. wij er hier zo’n puinhoop van maken en onszelf langzaamaan vergiftigen? Zou hij weten dat………. er mensen zijn, die zichzelf opblazen om maar zoveel mogelijk onschuldigen de dood in te jagen? Zou hij weten dat…….. er iedere tien seconden een kind sterft van de honger en tengevolge…

Straks gaat de zon onder En mijn stem wordt langzaam zachter Stil wordt de hemel in donkerblauw gekleurd Ik weet het wordt een lange nacht. Traag leven mijn herinneringen In het diepste van mijn ziel Verlangend naar het heden Kijk ik lachend om mij heen. Naar buiten wil ik gaan In de massa opgaan, tussen de mensen staan Nu sta ik in…

Zo kil, koud en alleen, kan ik me voelen de laatste tijd. De herfst kruipt in me, de duistere luchten, de koude wind. Ik weet het niet meer, wie ik ben. Alles loopt door elkaar, door elkaar gewaaid, bevroren. Waar was ik gebleven. Soms ontdooi ik weer en ontdek ik een karakter, dat soms grappig is en lief. Maar waarom nu zo kil, koud…

Een traan glijdt over je wang Een ander valt op de grond Je kijkt me verdrietig aan En je beweegt vaag je mond Ik zie het aan je ogen Het verdriet dat wil je kwijt Maar ik wil het ook horen Gewoon horen dat het je spijt Drie hele kleine woordjes Heel simpel en terecht Dan pas kan ik je weer in mijn armen sluiten Heel teder en oprecht…

Vanmorgen bij het opstaan had ik niet een reden om fluitend aan het werk te gaan of me zelfs maar aan te kleden Niemand die me missen zal als ik een dagje binnen blijf van de wereld weggesloten gedachten stollend in mijn lijf Niets lijkt nog belangrijk geen vreugde of verdriet en zelfs de diepste liefde och nee, het raakt me niet Waar…

zijn timing was perfect door oefening verkregen zijn tijd reeds uitgerekt tot een minuut of negen hij kon er zelfs bij praten weliswaar korte zinnen maar het aanzien bij zijn maten haalde hij er mooi mee binnen er was er een die er om moest gieren zijn eigen jozefien en daarmee voor hem de boel verstieren binnen een minuut of tien…

Ben ik nu verdrietig Of ben ik erg boos Dat je zomaar onverwachts Een ander boven mij verkoos Ik weet eigenlijk zeker Dat ik niet verdrietig ben Het is een ontembare woede Alsof ik mezelf niet ken Ik ben nijdig en kan wel gillen Machteloos van top tot teen Ik wil er niet meer over praten Ik kom er echt wel overheen Liegen kan ik…

Ik durf niet meer zo goed ben bang voor wat de liefde met me doet Ik stelde me weer open even heel fijn Het duurde heel kort het mocht niet zo zijn Mijn muurtje staat er weer ik durf niet meer Niemand komt er meer doorheen wel zo veilig zo alleen…

Misschien is alles wel ontstaan uit de spontane huppeldans van iemand die ongewild op een doorn had getrapt. Of, wie weet, was de eerste dans een vorm van gebed, om aandacht van een hogere macht, nog voor de mens de spraak had bedacht en volgde muziek uit het stampen met de gezonde voet. Zeker is dat jij in mijn armen een Argentijnse…

Van mishandeling tot miscommunicatie Van ego-centrisme tot uitsluiting Zoveel slechtheid kan er zijn in een ouder-kind-relatie Dat kan leiden tot verwaarlozing Slechtheid spreken is niet moeilijk Goedheid in tegendeel Maakt geen relatie stuk Kijk jij ooit naar een persoon in z’n geheel? De oorzaak van dit allemaal Is gewogen op de liefde-balans…

Jammer dat ik je verjaardag missen moet Een vogelvlucht ver ben je van mij Ik kan hier weggestuurd worden op staande voet Maar dat maakt je niet blij Op afstand zal ik bij je zijn Jouw bloed stroomt in mijn aderen Ons hart is één en altijd één Hechter dan de cohesie van 2 stoffen…

Koude handen, stille nachten, warme handen, mooie nachten. Ik mis je je warmte je gezelligheid je uitstraling je.... je alles warme handen op mijn rug scherpe nageltjes die herinneringen achterlaten bekende adem een bevriezende muur ik kan je niet aanraken ik voel je niet ik zie je niet ik weet alleen dat je van me houdt…

Dag Man met de zeis, je hoeft me niet te komen halen voor de reis. Ik heb in het traject een bocht verkleind, wat vouwen in de kaart gelegd. Morgen wordt mijn lichaam opgedregd.…

Applaus, applaus en nog een keer applaus Weerklinkt wanneer de rouwstoet langs komt stappen Van mensen die maar niet schijnen te snappen Dat stil respect veel beter past bij Claus Zo gaat met hem, dat wordt vandaag weer helder Alweer een stukje eerbied naar de kelder…

De zomer is voorbij Vogels trekken weg Dag duurt korter dan de nacht En blaadjes pronken Met hun nieuwe kleuren Maar hoe fleurig het nu is Straks is de wereld troosteloos Met enkel kale bomen En bruine bladeren op de grond Het raakt me net zoals de dood Ook ik val naar beneden Als een blaadje op de hoop…

Bedankt voor alle dingen jij laat mij weer zingen Jij veranderde mijn leven je hebt me veel gegeven Bedankt voor iedere dag voor de gein,voor de lach voor de lol,voor het plezier je bracht weer leven hier Bedankt voor de dromen Bedankt dat je in mijn leven bent gekomen.…

Spinnen weven ongestoord vliegjes worden ingepakt nu de zon een klok rond eerder zakt en mijn boomgaard aan de mist behoort Kou zal hier de macht weer grijpen aanvankelijk om het blad te kleuren alvorens alles kaal te sleuren zodat ook hij mijn gaard kan rijpen…

Dwaze konijnen zitten in mijn hoofd, ze graven in mijn geweten. Ik zou ze op willen eten, met frietjes en in rode wijn gestoofd.…

Zit al maanden te turen, wachtend, lurkend, nooit zo lekker gevoeld, ik krijg echt rare kuren, is dit wat men met liefde bedoelt? Je agenda staat heel erg vol, bij elk feest slaat mijn hart op hol, dan vraag ik me af, heel misschien, ga ik dat meisje uit m'n dromen zien... De tijd is gekomen, een lasershow verblindt mijn gezicht, meisje…

Waarom kijk je mij niet aan Waarom zie je mij niet staan Ik doe alles om je aandacht te trekken Maar je kijkt niet je blijft het verrekken Kan je niet even kijken Even van je vervelende gewoontes afwijken Een stekende pijn schiet door me heen Je kijkt niet, ik voel me zo alleen Ik droom van mijn hoofd in jouw handen Die gedachte voert me…

ik hou zo erg van jou dat ik je zou willen opsluiten in de aller kleinste kamer zodat je bent afgeschermd van buiten ik hou zo erg van jou dus ik laat er in die kamer niemand bij ik zal je afsluiten van familie, vrienden en andere mensen maar behalve natuurlijk voor mij ik hou zo erg van jou dus in mijn wereld vol achterdocht en pijn laat…

snakkend wakker geworden in een zuur en stinkend bed te midden van verdampende benauwdheid hoewel ze reeds uit het zicht verdwenen is om elders nachtrust te verstoren zijn hier nog steeds haar verse natte sporen omringd met een lijntje zout blijft bedbreed uitgesmeerd de herinnering geconserveerd mijn angstdroom onverflauwd…