Alle inzendingen, jaar 2002, week 47

terwijl een bries de morgen wekt het gouden blauw de zee bedekt een albatros in engelenvlucht stralend wit door wolkenlucht voeten speels warm zand beroeren langs de vloedlijn je wil ontvoeren wadend door sprankelend licht gevuld met zonnegloed koesterend de warmte die de huid zo tintelen doet geniet ik nog maar even van dromen…

handen wurgen zwart ogen gillen wit en angst vervloeit langs muren die de stilte zat zijn en elkaar spinnen ragen rood het harigt op de poten ze hoeken voor hun leven rennen voor de dood ze trekken draden treurmuziek in webben vaag verdriet want als de prooi gevangen is eindigt abrupt een levenslied ze wroeten in mijn geest vernachten…

Langs Griekse beelden torst een oude vrijster Achter mooi groene blouse haar dubb'le toren: De Zeuskop kan maar matig haar bekoren, De Mouzageet bewondert ze ook niet bijster; Tot, plots, ze een roep, zoetlijk als van een lijster, Van tussen 't groene heuvelpaar doet horen, De jongen ziend met in zijn voet de doren: 'Zo'n snoes! - Het wurm…

was ik maar als was in een mand dan kon ik lekker liggen blijven in geur van zilt bezwete lijven verbleekt door zon, geschuurd door zand was ik maar als was aan een lijn verblindend zou ik naar je zwaaien kom dichterbij, ik wil je aaien verleidend intensief robijn frisse wind door al mijn draden warmend licht bespeelt mijn huid nog niet…

Waarom bestaat Liefde, Waarom bestaan Dromen, Waarom bestaan Fouten, Waarom bestaat Lach, Wij maakten de liefde, de dromen, de fouten, en de lach voor iedere dag.…

Veel wonderlijks is er te zien, maar ik loop heel alleen de oude steegjes van de wereld door, de tijd sluit zich eromheen. Op al die binnenplaatsjes daar, zongen toen nachtegalen, en jonge meisjes uit de buurt strooiden er rozenblaadjes. Ik ben op zoek naar jou, maar ik, ik ben een ander. Witte rozen, rode rozen, praten met goede vrienden…

Quantum oergedruis siddert nog tussen de tenen van de tijd en in de oksels van melkwegstelsels Weerkaatste materie gestolde energie druppels dartelen tussen de rimpels van hun waarschijnlijkheid Het niets van Nietzsche lost op in quark gelei maar pas op voor wormgaten in de snaren van de nietigheid Werkelijkheid is pure wiskunde geworden…

Ik wil mezelf zijn maar ver weg van de mensen die me kennen weet ik niet meer wie dat is Ik wil van mezelf houden maar ver weg van de mensen die van me houden weet ik niet meer wat liefde is Ik wil schreeuwen maar ver weg van de mensen die naar me luisteren ben ik mijn stem verloren Ik wil mezelf zijn maar ik weet niet wie dat is…

Ik ben zo dichtbij je geweest Jij liet me eindelijk in je Leven Heel even Een druppel geluk Bracht een zee van ellende Heel veel Zo dichtbij En toch ook weer niet Ben je het vergeten Doe je alsof Je bent niet Wie ik dacht dat je zou zijn Of juist wel Maar mijn hoop was sterker Ellende Met niemand te delen Het begin van Een…

Heb je even? 'k wil je vragen waar ik het aan verdiend heb, de aandacht die jij me schenkt. Kom je even? 'k wil je laten voelen hoe mijn hart klopt, vol van genegenheid voor jou. Blijf nog even? 'k wil je vertellen van dat speciale plekje, dat je hebt veroverd in mijn hart. Wacht nog even? 'k wil je verhalen van al die…

De zon is onder en in ’t bos wacht al de nacht. In slierten waaien nevels langs de randen van al in diepe schemering gehulde landen, in ijle mist gaan lome koeien langzaam zweven, alleen in ademwolken leeft hun stille leven. Hun laatste nacht - morgen gaan ze eraan. Uit verre wei komt klacht tot hier: de stier.…

Staan op een stil veld Na mijn dood ben ik pas mooi Ik ben een kerstboom…

op het randje van de nacht de slaap wil nog niet komen zegt hij haar goedenacht belooft van haar te dromen op het randje van zijn geest gevoel van onbehagen het stoort hem nog het meest dat het steeds komt met vlagen op het randje van de dag zijn dromen zijn vervlogen verdwijnt nu ook zijn lach weet dat hij heeft gelogen op het randje…

Waarom toch al dat verdriet, zo veel getob en pijn, Met een hele toekomst in het verschiet, waarom kan ik niet gelukkig zijn? Waarom zie ik mezelf toch zo negatief, kan ik niet lachend door het leven gaan? Een tijd geleden vond ik mezelf nog een hele pief, toen kon ik nog de hele wereld aan. Waarom kan ik niet genieten van het leven, niet…

Haar botten rusten al lang in een kist en trekken zeer veel gelovigen aan die haar martelaars dood hebben gemist Zij is de onvolprezen heilige van Caen die naarmate haar meer was misdaan steeds dichter bij God kwam te staan Haar geest leeft hier bijzonder sterk om haar kist versierd met zilverwerk Wat alle harten zeer ontroert en steelt…

Ze zeggen altijd: I'm dreaming of a White Christmas Nou dat hoeft voor mij niet, zeker niet nou Die sneeuw is voor mij geen gemis Ik wil een Kerst samen met jou Kerstmis is een tijd van liefde, dus fijn Nu ik zo juist mijn grote liefde heb verloren Heb ik geen zin in die tijd en heb alleen maar pijn Maar ja het moet want Jezus werd geboren…

weg van bomen die steeds dikker worden bladeren die het blauw groenwaaien in de lucht van wortels waarvoor stenen zijn gevlucht jarenlange traagheid die ze plet in hun verzet van dichte ramen met hun blinde ogen in beton dat rotter wordt door oxiderend leven van dagen die als zand hun levens slijten in woestijnen van de tijd…

Het lijkt wellicht wat triviaal ge-emmer, een pop die wordt bestempeld als iets fouts. Men had in Rusland echter al vanouds een afkeer van Amerikaanse glamour. Onlangs onthulde mij een diplomaat dat KGB voor “Koop Geen Barbie” staat.…

Alles wat voor mij van waarde was Is waardeloos gemaakt Neem mijn kleren en mijn meubels mee En zet me uit mijn huis Steel mijn video en mijn TV Haal mijn geld maar uit de kluis Rol mijn zakken sleep mijn auto weg Ik ga wel op de fiets Ze mogen pakken wat te pakken is Nee het doet me werkelijk niets Want ik heb genoeg aan jou…

Af en toe ontmoet ik jou In je dochters ogen Als ik haar in mijn armen hou Omdat ze je zomaar mist Ik heb nog nooit met jou gesproken Daarvoor heeft de tijd Onverhoopt een stok gestoken Maar iedere dag ben jij Er altijd een beetje bij Je bent voor mij geen vreemde meer Al heb ik je nooit gekend Ik voel de leegte net als zij…

Gij zult mij allen, allen kennen, maar 'k zal voor allen duister zijn; want slechts wie 'k van mijn spot zal schennen zal lichtend van mijn luister zijn. Slechts wie na de eêlste weelde-spijzen zal hongren naar mijn schampre smaad, draagt eens vóór 't aangezicht der wijzen de plooi der wijsheid in 't gelaat. Maar hem, die mij niet heeft…

Met allerzachtste kousevoeten kneed je een onzichtbaar brood sensueel verlangen nestelt warm en zichtbaar voelbaar in mijn schoot Trefzeker en gevoelig juist de snaar die wordt geraakt subtiel gericht op het effect speciaal voor jouw publiek gemaakt Onpeilbare diepten verborgen in alomvattend groen vervuld door slechts een simpele wens…

Gevangen in een nis van grote bezorgdheid niet meer weten wat geluk is de laatste zonnestralen ben je al zo lang kwijt. Je eerst zo gulle lach wordt nu schijnbaar gevormd door je mond niemand die in je ogen zag niemand die het stille verdriet daarin vond. Je tranen zijn verborgen in het verste hoekje van je hart samen met al je zorgen…

Een gouden ei rust in zijn linkerhand zijn rechter houdt de toverstaf omsloten en moedig stapt hij voort, en vastbesloten op weg naar waar hij weet het magisch land De maan verlicht hem onbekende wegen eenvoudig weten is hem niet genoeg verlangt te vinden waar hij niet om vroeg te vinden om weer door te kunnen geven Het regent sterren uit…

Nu jij er niet meer bent Is alles veranderd Ik kijk in jouw tuin Waar jij hebt gewandeld Het is koud en stil Leeg en verlaten Zelfs de vogels kregen iets in de gaten Geen kruimels Geen water Ik kijk in jouw tuin En zie je weer gaan Afscheid met een lach en een traan Ik kijk in jouw tuin En denk dan even Over de zin van het leven…

Oma je was voor mij Een figuur apart Ik sluit je voor altijd In mijn hart Je was zo goed voor iedereen Na je dood voelde ik mij zo alleen Nu kan ik alleen nog aan je denken En geen bloemen meer aan je schenken Je zong altijd een vrolijke noot Jouw liefde voor mensen Was zo groot Niet meer te tellen al die mensen Die jij je hulp bood…

Lang gerekte velden. Met schaapjes en rivieren. Een prachtige wereld. Maar het kan me niet plezieren. Overal behuizing. straten overal. zoals de wereld nu is. En hoe het blijven zal. En elders in het heden. Vliegen mensen heen en weer. Overal uitlaatgassen. Zure regen daalt er neer. Maar 's avonds in mijn dromen. Als iedereen slaapt…

Een antwoord op het antwoord laat muzikanten verder stuipen over onbegrijpelijke liefdes in een omhullende notendop; onverstaanbare vibraties laten het complex gestel kruipen, de massaliteit tussen door doet als of een sprekende pop.…

Het gegeven zijn kans in alle hevigheid doet gelden zonder het ego te doen schaden; al je weergeeft ook de ruimte om heen bevrijdt, schone zaken binnen het concept immers te raden.…

De hemel staat vol sterren, ik voel me niet alleen. Geen wolk kan ze versperren, ze komen er doorheen. Die sterren zijn mijn makkers, ze fonkelen alom. Het zijn geen arme rakkers maar een enorme rijkdom. Urenlang kan ik kijken, naar dit prachtige geschitter. Eén voor één zie ik ze hun hand uitreiken op zoek naar een bezitter. Wat is…