Alle inzendingen, jaar 2002, week 47

wij zijn een verhaal zonder eind een deel water dat zal koelen in vurige tijden een deel vuur wat altijd zal gloeien de vlam weer omhoog laat slaan. de inleiding is voorbij staat vetgedrukt in onze herinnering het is geen woord wat we nodig hebben is de kracht die ons vooruit duwt ogen die alsmaar spreken en tegelijkertijd het vuur…

De beveiliging is toegenomen Nu het land alweer gaat kiezen Houden bodyguards alles in de smiezen Om een aanslag te voorkomen De nieuwste beveiligingsplannen presenteerde de kamer pas Het hele gebouw krijgt vliegtuigwerend glas.…

De stilte is niet te dragen als ik aan jou denk. Ik ben ver van jouw armen, ver van jou en je familie. Maar dat alles heeft geen belang... Ik ken je adres niet, niet de stad waar je woont, niet je naam... Arm, rijk of bastaard, blank, zwart of bizar, ik herken je gezicht... En je zoekt een gelijkenis en je zoekt het oord waar ik soms…

Het CDA wil nieuwe wegen aan gaan leggen Van de 11 eurocent van Kok Dat veroorzaakt bij de VVD echter Amok Want het is goedkoper na ze zeggen Dat een jaar nadat de euro is geintroduceerd Het kwartje letterlijk wordt uitgekeerd.…

zonder spreken verkenden ze elkaars wereld zij smolt weg in zijn armen en ze verdronken in een wolkenzee dauw drupte in de glans van ogen die spraken de taal der liefde…

Je ogen glijden door de kamer het is een dode blik jouw wereld zit van binnen geen ruimte voor wie dan ook je wereld is te klein het meisje van vroeger de vrouw van toen is verdwenen, verdwenen naar de wereld die alzheimer heet.…

De vriend voerde het woord: de helft verzonnen, de rest gelogen. Het bos, de slagvelden van steen en kunstgras had hij veroverd met listen. Ik geloofde in die snedige stem, mijn tong was een knecht. Oren verwarden beloftes met bedrog, getroffen door bewondering. Zelfs de grap drong niet tot me door toen hij zei: “Mijn oma was gevechtspiloot…

Na tweeëntwintig jaren in dit leven maak ik het testament op van mijn jeugd. Niet dat ik geld of goed heb weg te geven, voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd. Maar ik heb nog wel wat mooie idealen, goed van snit, hoewel ze uit de mode zijn. Wie ze hebben wil, die mag ze komen halen, vooral jonge mensen vinden ze nog fijn. Aan mijn broertje…

ik stop mezelf in een bal en rol vlak langs je handen je pakt me maar je koestert niet en stuit me tegen wanden je wilt mijn ogen wel maar kaatst mijn blikken terug ik speel met jou dat spel maar als ik lach zie ik je rug je stapt alleen de wereld in met handen vol verlangen je speelt altijd met tegenzin want niemand kan je vangen…

hand om hand kameraden staakt uw wild geraas de missionair is nu de baas voert pardonloos uit dit land zwarte pieten aan het werk kindracht maakt sterk…

Je beloofde me ooit trouw En honderdduizend rozen Maar wat ik werk'lijk kreeg van jou Was een hevige neurose…

Doe ik mijn ogen toe, Dan wil ik ’t wel geloven; Doch als ik ze open doe Komt weer de Twijfel boven.…

Die kogels voor bekende Nederlanders Bleken dus afkomstig van één man. Wat één zo’n idioot bereiken kan! Een maniak vindt altijd tegenstanders. Eén ding wil ik nog graag weten slechts: Kwamen al die kogels nu van rechts?…

niets geeft je garantie voor een gelukkig bestaan of je nu wel of niet naar het stadhuis bent gegaan het gaat om je zelf of je wilt nemen en geven zonder dat bestaat er geen geluk in het leven…

Wij zagen hoe zij fier, het hoofd geheven, de zorg droeg voor familie, man en kind, en hoe zij, onverward door tegenwind, haar weg vond in een diep betrokken leven. Soms was het zwaar, maar klagen deed zij niet, ze trok zich moedig dwars doorheen haar zorgen, haar kleine leed voor iedereen verborgen, verbeet zich: wie niet huilt, heeft geen…

boeiend met je kruidige geuren suisende wind, unieke kleuren bladeren vallen op de straat takken die je achterlaat afscheid van wat is geweest het ontroert me nog het meest dat je bonte kleurenpracht 't gevoel van afscheid verzacht…

Hij ligt op straat dood te bloeden, omdat hij iemand voor onrecht wilde behoeden. Mensen staan te kijken om hem heen. Hij voelt zich eenzaam en alleen. De pijn die hij voelde ebt langzaam weg, en hij denkt maakt het nog iets uit als ik zeg: waarom?…

Die ander was net weg uit mijn leven, Toen jij plots voor me stond. Ik wilde me volledig aan jou overgeven En dat allemaal sinds die ene avond Maar waarom lukte dit me niet? Zat die ander nog in mijn hoofd? Ik bezorgde je een hoop verdriet En dat had ik je niet beloofd Je hebt me nu de deur gewezen, Maar ik verlang nog steeds naar jou…

Mijn veren vallen ze dwarrelen langzaam neer. En ik denk, ik denk niet meer. Mijn herinneringen verdwijnen ze lossen op in de haat. En ik weet, ik weet waar ze staat. Tik tik tik Hetgeen wat leeft ben ik Wegen worden oude bekenden slepend rond de benen, wenen om diegene die mijn leven vreemd wendde. Haar ideeën dwalen, ze bereiken…

De minister kocht groente en fruit in de hallen en wendde z'n steek aan als boodschappentas. 't Was een steek, die hij later afwezig liet vallen; onbruikbaar lag deze doorweekt in een plas. Z'n staatssecretaris was juist - wat een wonder bleek - dáár en hij pakte het fruit en het groen, want als onderminister bezat-ie een ondersteek. Dáárin…

3 kinderen heb ik, eigenlijk 5. 3 van mij en 2 van mijn man, dat staat buiten kijf. Met 2 van mij en 1 van hem is er goed contact. Met 1 van hem en 1 van mij hebben we 't wel gehad. Die van mij, die is verslaafd en doet alles verkeerd. Die van hem, is houden van haar vader domweg verleerd. Leuk is 't niet maar we denken nu 't is…

Men leeft niet zomaar elke virtuele ideologie, wat te denken valt voorbij aan wereldkundige maatstaven uit te beelden naar kieskeurige kosmopolieten wat ik zie rallentando de toon nog is gezet zonder zwevend laven.…

Tussen het woelige mensendeinen Glijdt mijn schaduw sereen mee Lijkt soms alsof hij wil verdwijnen Maar komt dan weer heel gedwee Hij voegt zich naast mijn persoon Om bij mijn voeten aan te sluiten Gedraagt zich als een zotte clown En is dan echt niet meer te stuiten Kronkelend en buigend over muren Buitelend over straat en stoeprand…

Een waarzegster uit het friese Bolsward zei me eens:"Het gaat nu wel erg hard, het ene onheil is nog niet van de baan of het volgende kondigt zich alweer aan, nog even en ik schilder mijn hele bol zwart."…

Perron 3 Maandagavond, nee dinsdagochtend 00.13 uur in mijn hoofd wil een zin niet wijken “hoop is uitgestelde teleurstelling” minstens twaalf jonge mensen misschien dertien verlaten de trein ik stap in in de lege coupé is hun warme aanwezigheid nog voelbaar onschuldig-blije stemmen galmen nog na ik dompel me in dit bad…

neem je woorden uit je mond ik heb ze niet meer nodig omdat je er niet achter stond zijn ze nu overbodig neem je brieven van mij af leugens die ik bewaarde omdat je nooit echt om mij gaf zijn ze nu zonder waarde zeg je vrienden waar je bent ik heb ze nooit gemogen ze hebben mij niet echt gekend maar wel teveel bedrogen neem je foto…

In elk straatbeeld hangt hij al te dromen van wat komen zal. Zelfs kou kan hem niet raken als hij nootjes zit te kraken. Kwistig gooit hij met cadeau's, het duurt meestal een poos, voor hij alles heeft verdeeld. Nog nooit heeft hij zich verveeld. Als in deze donkere dagen, ouders weer over de kinderen klagen springt hij gezwind op het…

Leefbaar Nederland wil Teeven Maar voorzitter Wim Jetten Kan Teeven niet goed zetten En laat daarom Teeven sneven Wie tovert hij nu uit de hoge hoed? Een konijn dat "tsjakkaa" doet.…

De onschuld is verdwenen slechts lege schappen zijn overgebleven na de rooftocht van realiteit voor mij blijft niets over dan te lopen over rotsen, zand dat ik ooit gebruikte om kastelen mee te bouwen nu is het niets ik kan niet dromen slechts dwalen in lege abstractie waarin ik niet meer weet waar het script is gebleven en niet meer weet…

De zondagsrust zal weldra wederkeren Als dat tenminste is wat u behaagt Hoe lief de hand die voedt het u ook vraagt De dwingelanderij kan niet meer deren Dus ziet u zondag Drieks gedicht hier staan Dan weet u: 't is voor hem niet slechts een baan…