Alle inzendingen, jaar 2002, week 48

Met de stilte als de laatse bongenoot staan ze naast elkaar met ogen die alleen verschillen bekijken en haten wat niet verandert omdat ze niet meer geloven dat hun woorden en gedachten alleen met angsten en toverspreuken wapens zijn geworden.…

Blijf vannacht en laat me je vast houden neem me in je armen en hou mij ook vast ik had het moeten proberen, je niet te bezeren ik had moeten proberen je te laten weten dat ik er nog steeds voor je ben voordat ik je liet gaan en je alleen liet staan neem nog een keer met mij de dans ik laat de wereld om jou draaien neem de kans…

Jij en ik nog een keer samen, Tegen beter weten in, Niet om lang te laten duren, Niet omdat ik je bemin. Maar om even weer te voelen, Hoe het was toen het begon, En misschien het woord te vinden, Dat ik toen niet zeggen kon.…

Zij hoort zich het scheppen van orde op zaken waar van ik naar haar het fijne niet denk te weten; eigenlijk weet ik mij gesteld de scheppingspreek te kraken, een titelloze pretendent die ongrijpbare lucht laat meten.…

Buiten is het koud, binnen is het warmer. Wij zitten knus bijeen, lekker met zijn drietjes alleen. Buiten is het koud, binnen is het warmer. Wij zitten knus bijeen, en jij, jij zit daar alleen. Buiten is het koud, binnen is het warmer. Wij zitten verdrietig bijeen, want we missen er een. Buiten is het koud, binnen is het warmer.…

zijn verbaasde ogen keken mij doordringend aan wij hadden hem belogen over Sint Nicolaas’ bestaan zijn hersentjes verwerkten de informatie traag maalden en bewerkten een te verwachten vraag “de Kerstman en de Paashaas zijn beiden een verklede vent dat geldt dus ook voor Sinterklaas papa . . ., ben jij wel wie je bent?”…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

Het is stil in huis, ik zie je foto staan. M'n ogen branden, er vloeit een traan. Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in. nooit wil ik weer wakker worden, mijn leven heeft geen enkele zin. Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan, m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

Bedankt voor de liefde die jij me geeft Bedankt voor dat mooie gevoel dat bij me leeft Dat gevoel voor jou is oprecht en heel apart En leeft voor altijd in het diepste van mijn hart Jij en ik, samen één Twee zielen bij elkaar, nooit meer alleen…

Ken je het type Rubensvrouw? En weet je wat ik droomde vannacht? Wat ik altijd al graag wou? Waar ik altijd al op wacht? Dat dat type mode werd. Dat dik weer mooi zou zijn. Dan was mijn figuur perfect. Zou ieder streven naar zo'n lijn.…

er zitten hoeken in de klanken van de gong het tellen is begonnen de gezichten zijn nog jong ogen knipperen niet eens ze incasseren ongevraagd de dreunende geluiden die het discodansen vraagt blikken star gericht op verten die oneindig lijken rook verdampt het beetje zicht laserlicht om uit te kijken woorden rappen zonder adem…

we ruzieën met mekaar steken de draak samen uitdagend, telkens weer is hij een klasse apart praten en zwijgen lachen en brommen, aantrekken en mekaar afstoten toch een man van mijn hart…

Er was eens een muisje heel klein. Vond het grote veld niet altijd fijn. Ze wilde graag delen, Net als zovelen, Maar de staart zat in het venijn.…

de kok mocht tijdens mijn afwezigheid mijn paard berijden maar (de schurk) bedonderde mij want hij deed dat met een korte ei…

Hoogverheven kathedraal, muziektempel in aanbidding, je starre kille stilte, doorbroken door stemmen, op golven gedragen vibratie, muzen in zedelijke bekoring, die sopranen hoog'lijk beamen, in harmonie met tenoren, die het gehoor streelt, en snaren van emotie's beroeren, eruptie's mijn ziel doen ontladen, in samenschijn met de nuances…

Ik reed links, veel te hard, en door rood licht, door alcohol onmatig opgehitst, werd uiteraard een keer of zes geflitst. Een boete dus, ‘t bewijs is waterdicht. Toch denk ik: foto’s, ach, het komt wel goed als men dat rolletje ontwikkelen moet.…

De maandelijkse cyclus van de man, een jaarlijks zakelijk geschenk dat aan een koordje aan de muur hangt zodat men ziet waaraan ik altijd denk. Als ik mijn ogen blootstel aan dat plaatje draai ik zenuwachtig heen en weer en of ik het nu wil of niet ik kijk alleen maar meer en meer. En als op de allerlaatste dag van de maand mijn wederhelft…

Met warm onthaal werd ik binnengelaten Met je zoon in jouw gezin Urenlang discussies en praten Het einde van een begin. Nu zit je daar met De dood op je gezicht, Kon ik je maar helpen pa Zodat jouw last werd verlicht Je bent verschenen in mijn dromen, Van ons nam je afscheid De tijd is nu gekomen Ik hou je in mijn hart, voor altijd…

Dwalend, als een schaap zonder herder ben je op zoek naar het ware geluk Je zoekt het alsmaar verder met op je schouders een loodzwaar juk Je bent kapot van angst en verdriet je ziet geen licht meer in het duistere dal omdat de goede herder je niet ziet en die, voor je gevoel, nooit meer komen zal. De weg lijkt heel erg lang en het dal…

Hij is een trouwe kameraad Gewoonweg onafscheidelijk, Is altijd aan mijn zij Verlaat mij nooit Of ik nou droevig ben Of uitgesproken blij Hij blijft bij mij Parkinson weet van geen wijken Ineens was hij mijn metgezel En merkte ik zijn aanwezigheid Hij kwam bij armen en bij rijken Zo ook bij mij en was nog onbaatzuchtig Ik deed nog erg…

Iemand zei tegen een kok in Hoboken Dat zijn salades zo ranzig roken Hoewel ie eerst reageerde Alsof 't hem niet deerde Loopt ie nu toch van woede te koken…

Je was ziek lieve oma Eerst was je nog hier Met al die kanker in je lichaam Had je toch nog veel plezier In het leven. Je bent dood lieve oma Ik weet niet waar je bent Ik weet het is beter zo Omdat ik je heb gekend, In het leven.…

er zijn glimmers gegapt uit het museon alle beveiliging faalde, oh zo vaag dan rijst bij mij meteen de logische vraag hoe diefmans langs alle lasers lopen kon detectie, camera, bewakers faalde terwijl hun handlangers de buit weghaalde in het museon zijn velen diamanten geroofd, maar door wie is nog een raadsel (officieel dan)…

Was ik maar een vlinder die leefde in je buik Dan zou ik je laten voelen wat echte liefde is En zou ik je elke dag zachtjes laten zweven zodat iedereen kan zien hoe fantastisch het is om verliefd te zijn Was ik maar een gevoel dat leefde in je hart Dan zou ik je echte liefde leren te verstaan En zou ik je tonen hoe het…

het land van vreemde klanken is nabij ik hoef nog slechts een dijk te overbruggen verborgen achter wolken woeste muggen ligt daar het thuis van kruidkoek en stabij wat brengt mij in die kille negorij hoe is een stadsmens zo diep kunnen zinken in Moddergat een beerenburg te drinken de fierljep van huis naar woestenij hier trouwt mijn liefste…

Prachtige verhalen waaien om ons heen maar de mooiste woorden die ik hoorde sprak jij toen je zei: mijn liefste, ik hou van jou het verhaal waarin jij woont dat blijf ik trouw.…

Ik heb spijt van wat ik heb gedaan, maar jij wil niets meer van me weten dus laat ik je maar gaan. Dit is echt niet wat ik wil. Zonder jou is het zo koud en stil! Ik kan je niet vergeten, als je dat nou eens zou weten! Mijn gedachten gaan alleen nog naar jou, omdat ik zoveel van je hou!…

Het vreemde aan al wat mensen ontgaat schijnt de invloed van stof tot overdenken; wat goed lijkt ter hand genomen onder de avondlijke vaat, porselein net zo goed te breken als te schenken.…

Een uitstralende kracht in de wijkende lucht eens alle rassen zal brengen tot een markante edelsteen; edelmoedig sprookje, een paddestoel en veranderende zucht, de hypothesehelft van een vloek verdwijnt daarin hoog heen.…

Gegeven de wetten die schromelijk nageleefd gooit karakterologisch socialisme de bijl er bij neer, de staat in een staat verlegt nieuwe kansen nagestreefd, het middel op meer plaatsen in gebruik en, de rode marxist in verweer.…