Alle inzendingen, jaar 2003, week 2

behoedzaam kijk ik door je ogen lees de woorden van weleer ieder verhaal blijft ongelovelijk elke vertelling doet me zeer maar nimmer heb je mij bedrogen of ooit ook maar een keer verveeld want elke keer wanneer ik kijk aanschouw ik in jouw ogen mijn spiegelbeeld…

Je lieve woorden raken mijn lippen keer op keer Mijn lippen tintelen en willen meer Opeens kom je dichterbij en in een flits voel ik me vrij Je mond tegen de mijne en je tong doet het fijne Draaiend heen en weer smaakt het naar meer Oneindig blijft ons speeksel samen vloeien Innerlijk voelen we diepe liefde bloeien Blaadjes die zweven op…

Wachten is een onderwerp, waar niemand graag van hoort. Als je ergens op wachten moet, is datzelfde wachten iets wat je aardig stoort. Die 'stoorzender' kom je overal tegen. Met wachten wordt ook niet verzwegen, wat een irritatie er boven komt drijven. Maar we laten ons er niet onder krijgen! Want als wachten nu het ergste…

Nog zie ik je kijken over het bollenland, met je sigaartje en je fiets aan de hand. In de verte hoorde je de golven van de zee, zo stond je, in diepe gedachten verzonken. Een man van weinig woorden maar met 'n lach, een stille man die genoot van elke nieuwe dag. Herinneringen en gevoelens nam je met je mee, van stil geluk en innige blijdschap…

Zittend in een stoel denk ik na Consequenties nemen en keuzes maken Het leven valt niet mee Beslissen, het is zo moeilijk Studeren of werken, staan of gaan Beslissen is niet aan mij besteed Het is waar ik mee leef Beslissen, het is zo moeilijk Zittend in een stoel denk ik na Ellende in de wereld, pijn in mijn hart Een schreeuw om een traan…

hij streelde haar verlangen zij kuste zijn verdriet de tranen op haar wangen die zag hij echter niet zij vroeg hem steeds te blijven hij keek dan in zijn glas beloofde haar te schrijven en greep dan naar zijn jas hij speelde met haar vrijheid zij stoeide met haar trouw en in elkaars nabijheid dacht niemand aan zijn vrouw…

je hebt je vruchten weer geschonken ik heb ze voor je opgeraapt op een sierlijk schaaltje laten lonken wel zó dat ze niet zijn weggekaapt je hebt je bladeren laten zweven fors heeft de kou roofbouw gepleegd en ik heb stilletjes weggegeven jouw blad - tranend bijeengeveegd en daar sta jij, o trotse boom de winter kleurt je kaalheid maar…

Hee kleine man aan het begin van jouw avontuur Geef me je hand dan neem ik je mee voor het eerste stuk, zolang als het duurt En als je dan ontevreden wordt je boosheid op mij richt Weet ik dat je alleen verder kunt en dat brengt een glimlach op mijn gezicht Pappa…

lopend door je gedachten kom ik op plaatsen waar zelfs jij niet bent geweest je slaat een arm om me heen voelt je veilig en laat je helemaal gaan je gevoel smeekt ja toe zeg ja voor altijd geluk in je leven verschrikt kom je terug op aarde verstand neemt het weer over en sluit je af je denkt aan? ik kan je niet meer volgen je bent…

Verhoogd ritmisch bonzend hart Sigaret walmt in de hand Mijn tweede pakje, net gestart Ontleed gehaast de krant Weer koffie waar mijn lijf om vroeg Dozijn nadert al snel Van koffie krijg je nooit genoeg En je bibbert minder fel Verweerde uitslag op mijn lijf Brandt door van teen tot oor Jeukend, schrijnend, pokdalig stijf Dat komt wel…

laten we proberen er samen voor te gaan van onze fouten iets te leren maar nooit stil te blijven staan en rotsvast te blijven geloven onze dromen worden waar vertrouwend op de toekomst op onszelf en op elkaar laten we proberen om altijd dag na dag ons niet te laten storen door elke tegenslag maar laten we genieten van wat het leven…

ik zou iedere vonk in je ogen aanwakkeren tot vuur met je laaien en woeden tot onze binnenbrand uitslaat en niemand de vlammen meer meester kan worden wij zijn elkaars slaven vrijheid tot passie verteerd zinnen gericht op behagen de haast is verleerd alleen handen spelen het spel van beminnen lippen verwennen het zachte van binnen…

O Bernhard, steun ook mij, een trouw adept, gij die bereid zijt, hen die slaan te helpen, ja zelfs degeen met geld wil overstelpen die dóórslaat als hij op de kleintjes mept, Prins, hoor de bede waartoe ik hier overga: betaal de drank die ‘k dagelijks achteroversla.…

De moeilijkste momenten stond jij voor me klaar. Als je het kon aanvoelen dan was je daar. De hoop en liefde wat jij me had gegeven. Gaf mij kracht..... ik vergat mijn verleden. Kan jij het begrijpen, een gevoel.....dat je niet kan vermijden? Onbereikbare dromen die uiteindelijk zijn uitgekomen? Het is ook zo raar in al die jaren.…

de zon kuste de horizon zoals ik jou ooit wens te kussen weet je dat mijn hart voor jou zong zonder refrein ertussen je woont in mijn hart dag en nacht ik denk aan je droom van je ik smacht ernaar altijd bij je te zijn ik zal met je willen delen al je pijn je betekent heel veel voor mij ik lag vannacht om je te huilen maak me gelukkig…

Wat meer verdraagzaamheid! Voorwaar, De strijd wordt onbehaaglijk! Ook wij zijn wel verdraagzaam – maar De rest is onverdraaglijk!…

Geen verleden, geen toekomst, Geen dromen, geen ontwaken, Alleen maar leven, Leven en zijn. Vleugels vliegen, dansen zacht, Nergens naartoe, nergens vandaan, 't Ritme van leven, Leven en zijn. Alles zou ik geven, Al wat ik niet ben. Alles, om heel even, Zonder na te denken, Een eendagsvlieg te zijn.…

Ze streek hem door z'n dunne haar en zat bij hem op schoot. Het was een liefderijk gebaar, waarvan hij zeer genoot. Ze pronkte in d'r nachtkledij, die hij d'r had gegeven. Nauwelijks in bed, vroeg zij: 'Zeg Paps, vertel je even?'…

zie ons struikelen in de stroming hoe fel onze armen kleuren tegen het blauw van het water hoe ze het lef hebben zo uitbundig te durven dansen op de wegen van -alles, maar niet dit- grauw maakt de omgeving afzetten tegen ons, of wij met onze felle kleuren tekenen er dwars door. we liggen dicht tegen het doek wat zo’n verschil maakt.…

Als je 't met jezelf eens bent, ben je iemand, die zichzelf kent. Als je met jezelf kunt leven, hoef je niemand verantwoording af te leggen, alleen aan jezelf, eerlijk gebleven. Eerlijkheid, is een prioriteit, zowel voor jezelf als voor een ander. Geduld en verdraagzaamheid is prettig en verander daarom niet teveel aan de wereld om je…

Ik heb mijn kaarten aan je getoond je laten zien wat er in mij woont Waar mijn leven nu om draait ik heb de eerste zaadjes gezaaid En wil nu weten waar jij voor leeft hoe jij de dingen beleeft Vertel me wat er door je heen gaat als ik je het besef geef dat je echt bestaat Geef me een teken of een signaal vertel me jouw verhaal Ik…

varend zonder vaste koers sla ik al zittend op de bank geen munt uit deze situatie het schip met geld varend op juiste geldstromen meert hier niet af grenzenloos is mijn investering van verlies en winst met als batig saldo opnieuw voor de euro...pezen!…

Gitzwarte wolken smoren licht Stemmingen bedrukt Gevoel dat overheerst Beschouwt jezelf mislukt Wereld zonder zelfrespect Spiegelbeeld vol haat Hoe sterk moet je wezen Besluiten dat je gaat Hoe zeker moet je zijn Te voelen dat je past Als dromen zijn vervlogen En leven meer een last…

Als de maatschappij zijn route niet tegen de triniteit stoot kan men hem eens zijn in het zicht van de behouden haven; dan aangekomen in leer ons maat met de langjarige jood, brengt de boodschaptoast aan een half verheven enclave.…

Zou ik ermee iets kunnen zeggen voor en tegen jou bedoeld legde ik de nadruk op wat als de waarheid eerder gezegd; juist klei wordt ook telkens vervormd na eraan gevoeld, eraan te geven wat ermee door kunstzinnige taal werd uitgelegd.…

je jas heb je als eerste aangetrokken gesprongen uit bed, door schaamte gekweld de paniek die je ontwaken heeft versneld maakt jou niet de enige die is geschrokken daar sta je verloren weggekropen met een agent vlak voor je, in de gang geen plek om je te schuilen, ben ik bang geen ruimte om van ons weg te lopen tegen de muur sla jij je angstige…

De kracht van de slaap Schud ik van mijn schouders Het ochtendlicht heeft zijn recht nog niet gekregen Slapende geest oneindig tegenstrijdig met de werkelijkheid Ik leg me neer in de zaligheid van het niet echt zijn…

al die gezichten ze weten het en kennen mij een vreemde in hun land ze kijken maar begrijpen niet, hun ogen zien ook nooit mijn stil verdriet de kapot geschoten zon het branden van mijn handen toen de oorlog pas begon ik droom nu de familie het spelen van muziek het dansen van zovelen we vluchtten voor de dood de honger en het…

Ik sta tot mijn knieën in het water Levenloos geklater van onsterfelijke druppels, mijn gezicht ranselend als kleine knuppels De zwarte schapen in de lucht Bekend en berucht bij zoveel individuen die lijdzaam weer wachten tot het zal luwen…

Met een potlood in zijn hand kijkt hij uit het raam. Voor hem ligt een vel papier daarop wel vijftien keer zijn naam. Er loopt een druppel uit zijn neus langzaam omlaag naar zijn mond. Hij kijkt paniekerig om zich heen, zijn zakdoek ligt namelijk op de grond. Wild slaat hij om zich heen, hij kan niet goed tegen paniek. Dan gaat hij schoppen…