Alle inzendingen, jaar 2003, week 48

De dominee gaat scheiden de kansel is nu leeg Harten zijn gebroken de scheuren zijn geteld Hij liep verloren door de kerk en zocht zijn god in psalmen en gebeden Zijn ziel verscheurt de stem die zwijgt Dat liefde wonderen konden preken toen zijn hart nog loven kon Nu zoekt hij langs vele wegen een sleutel voor die ene deur Hij is…

Aardse geesten vechten om geschillen en de macht Duizend mensen sterven door granaat en kogelregen Waken duizend engelen aan gene zijde Brengen vriend en vijand naar de overkant Zijn de dragers van het licht en vrede wonen in een hemels land Dictators knechten volk en natie lang Zijn bezeten van hun rijkdom heersen ijdel en meedogenloos…

De traan, Die zijn ijzeren spoor achterlaat Langzaam langs mijn wang glijdt En zijn bestemming niet weet Door de mist verblind Niet wetend wat er komen zal De traan Daar gaat er weer eentje…

Nooit iets goed, Verloor haar kracht, Verloor zichzelf. Machtelozer, Hopelozer. Het verdriet droop eraf. Harder. Steeds minder gewend aan het leven, Kwam ze erachter dat ze liever bleef dromen. Dwarser, Stiller. Denkend aan haar eigen wereldje, Zorgde ze dat haar dromen voortdurend bij haar bleven. Steeds minder grip op de werkelijkheid…

Toen ik je daar zag liggen, Zwakker dan ik ooit had durven denken, Besefte ik pas echt dat er geen hoop meer was. Een brok schoot in mijn keel, Machteloosheid schoot naar mijn handen, En tranen prikten in mijn ogen. Nooit geweten, Dat het leven zo hard kon zijn.…

Moe van het verlangen naar een ademloze liefde heb ik verloren Maar de rust gevonden En met dit besef voel ik me als herboren…

Waar wreed vertrokken muilen zich achter prikkeldraad verschuilen. Waar brandend bommenluchten gillend langs de hemel vluchten. Waar splinters 'hoop' verscheuren en vlammend rood de aarde kleuren Waar blinde ogen in verwrongen lijken zielloos naar de hemel kijken. Rest, het slagveld van de dromen zal 'daar' ooit een eind aan komen.…

Hij zit bij het raam en ziet de zachte vlokken een voor een de wereld bedekken op tafel ligt de krant nog ongelezen stilte kruipt door de kieren de klok tikt het binnen grijs zijn ogen vallen langzaam dicht niemand meer om hem te wekken…

’s morgens als ik opsta kan ik soms zomaar gelukkig zijn zonder reden zonder zin zinloos gelukkig zijn het geklater van het water volgt het ritme van mijn lied mijn spiegelbeeld lacht zacht om een zelf bedachte grap de koffiekan vertel ik hoe goed dat ik me voel hij seint met geur terug dat hij begrijpt wat ik bedoel…

Dit jaar wil ik geen cadeautjes, alleen kerstman, wel een flink pak sneeuw. U woont toch dicht bij koning winter? Hij heeft genoeg, vast voor een eeuw. Als u het vraagt, dan geeft hij denk ik, u wel een zak of twintig mee. Of zal zoveel te zwaar zijn kerstman? En krijgt u dat niet op uw slee? Het mag natuurlijk niet gaan dooien, dan smelt mijn…

Alleen wij In de nacht Donker Harde grond Zachte blaadjes Jouw lijf Op het mijne Jouw gezicht Boven het mijne Zwevend Je ogen Samengeknepen Je mond In die lieve Glimlach Je hand Die een haarlok Van mijn gezicht Wegstrijkt En mijn wang Streelt Aait Zachtjes Lief Je bent lief Fluister ik De lieve glimlach Wordt breder De ogen…

‘s Nachts deint het schip waarin ik slaap op dromen Elke morgen spoel ik aan op dezelfde kust, wordt er niets in het logboek bijgeschreven. Tijd om op te staan. Heel even zijn er zeemansbenen, wankel, het wiegen gewend van het bed. In de spiegel wrijft een vermoeide matroos het zeezout uit zijn ogen. Geluiden op het achterdek. Kinderstemmen…

Twee handjes zo klein, je neusje zo fijn. Zo zoet is je geur, je mooie zachtroze kleur. Je huidje zo zacht, je huiltje vol kracht. Je oogjes nog dicht, vangen een vleugje licht. zo klein en teer ben jij, en wij,wij zijn zo ongelooflijk blij.…

Ken je me nog? Ik ben het , met die lach, met dat open hart Ach, je bent sterk, maar zo eenzaam, zo hard en zo ongelukkig Neem me toch terug want ik ben het; die vage herinnering aan wie je ooit was.…

Nu de helderste ster,niet meer weerkaatst in mijn laatste traan Nu mijn leventje op het absolute nulpunt is, Denk ik dat het tijd wordt om omhoog te kijken en door te gaan Verder de toekomst in,vooruitkijken,ondanks het grote gemis. Want op mezelf kan ik vertrouwen,ga door merg en been Verder de toekomst in maar....waar gaat die heen? En wil ik…

Er waren tijden waarin ik zei "ik hou van jou" Er waren plaatsen....daar bestond geen kou. Er is een tijd geweest van veel verdriet, Ik heb pijn gehad,omdat jij me verliet. Maar nu alles weer een beetje beter gaat En het geluk mijn hart weer groter maakt Maak ik plaats voor de laatste zin in deze reeks, Ik hou niet meer van je, maar mis je…

De rijken en de armen eten zelden samen Spreken niet dezelfde taal wonen ver in niemandsland De rijken kennen niet de wereld van de jungle op de straat Geld leeft in grote huizen hun kinderen doen aan cultuur en kunnen alles breken De straat is van het volk slechts de wet van overleven wonen in huizen zonder geld Hun kinderen zijn verdwaald…

waar voeten langzaam voortbewegen krakende takjes vermijden haast sluipend met schaduwgevoel achtervolgd de ril over rug en hart dat onbedoeld een keer teveel over- slaat scheelkijkend alle richtingen hand als spoorzoeker verdwijnt steeds even af en toe mag de misthoorn even blazen wanneer tot grote schrik geantwoord bijna…

verscheurdheid komt met de liefde wandelt zoet hand in hand naar een plaatsje bij de warme stoof gut, ze kruipen dicht in een ander vinden de zachte schoot van elkaar bakgeur vervult de keuken in de oven rijst het brood jij, mijn lief, slaat jouw armen kust me gulzig, bijt me rood zoent me, zoent me heel lichtblauw…

Ze schikte rozen bij het raam; zolang ze wist was dit het evenwicht: de bloemen en het doodgeverfd gedicht dat haar, een leven, was voorbijgegaan. Soms scheurden wolken in haar hoofd en doffe stenen troffen haar terrein. Te sterven, maar een levende te zijn; en niet beleven wat er is beloofd. Er kwam een stilte na de storm waarin haar hart…

En als het dan stil wordt, ’s avonds wachten wij beiden op de maan en weten dat geluid vaak ver is. En als het zo stil wordt, ’s avonds dat de bomen niet meer ruisen dan weten we God fluistert zachter dan anders En als tenslotte niets meer ritselt geen krekels meer, geen kikkers meer het drijvend blad van de waterlelie zwijgt dan weten…

ik heb het boek opengedaan het zwart van bladzijden gelezen waar wit eens had gestaan jaagt nu het kwaad de zinnen aan in het ruisen van mijn bloed fluisteren de echo's hun relaas haat klopt in de slapen van mijn hoofd een gevaarlijk rode waas letters dansen voor mijn ogen hun macaber lied de waarheid wordt gelogen de werkelijkheid…

Ik blik mijn tederheid in jouw intieme glimlach, ik adem eindeloos in jouw wrijvende ogen, wanneer ze ontluikend mijn gezicht beminnen. Ik vlecht mijn liefde in jouw zingend hart, ik ontvang jouw geluk in zuivere gebaren, wanneer ze sterk wederkerig naar tederheid verlangen. Ik lijst mijn verdriet in jouw verdwijnende blik,…

U vindt wel iemand voor mijn beide nieren, een pees, een bot, een trommelvlies, mijn ogen, een long, een lever waarop ik kan bogen en waarmee u wel drie man kunt plezieren. Maar schenk mijn hart niet aan het vrouwengilde dat het toen ik nog leefde óók niet wilde.…

III In grandioos gracelijk evenwicht Zwenkt de aarde om 't eindpunt van haar winterbaan; En, blauwgroen-fosferende karavaan, Trekt voort de Golfstroom, naar de pool gericht; En de optocht van zijn golven zie ik gaan Diep onder vlaggen van koralig licht; 'K zie hoe, rechtlijn'ge zomerdag, hij ligt Op grensloos vlak van nachtlijke oceaan.…

geducht doet het gerucht de ronde onbevrucht slaakt de diepe zucht, reuzezonde niet van de lucht, deze zaak het smucht, ik kom het tegen, te vaak kun je het nog een keer herhalen, zei de blonde…

confessie depressie belofte ontploftte streep ingreep bericht gedicht ontwricht donker geen licht 't stonk er afscheid bevrijd geen tijd druk geen beetje stuk het vreet je pluk ik nee de kip de dag zonder kop zie hem carpe…

Telkens gaat er iets voorbij je kijkt met een verwonderde blik je oogjes houden het bijna niet bij je hebt de grootste schik Daar gaan ze weer, kijk daar!! ze vliegen in het rond je wilt ze pakken en graait ernaar en stopt ze in je mond Je knijpt ze tot een vuist je kraait vrolijk en bent…

Woorden zeggen kan ik niet, laat staan hele zinnen. Ik weet niet hoe het einde moet, zelf niet hoe te beginnen. De keel zit helemaal dichtgeschroefd, piepend komt er soms wat uit. En als men denkt wat hoor ik nou, dat is dus mijn geluid.…

We zeggen zó snel, "je doet het fout", we doen dat ook bij onszelf, maar in feite máken we geen fouten, we doen 't soms verkeerd en dat mag, want als je álles goed zou doen, waarom zou je dan iets óver willen doen?…