Alle inzendingen, jaar 2003, week 6

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

Je zult je zinnen nu verzetten krakend zet je, je eerste schreden in de boze mensenwereld van waaruit je de regenboog kunt raken met je mooie oog of liggend in het gras een zachte wolk voorbij ziet drijven ver weg zo zal dat gaan en we lopen met je mee zo langs de zee zo langs de zee.…

De bomen van het bergdorp voeden zich met het water uit het meer onbarmhartig stenigt de zon d'eenzame wandelaar die kuiert tussen de verdwenen schaduw van de huizen het dampen van de stoffige straat wordt af en toe verlicht door een vlaag van koele bergwind een seconde opluchting wordt luid gezongen door een vermoeide krekel die huist in…

Het had een onderonsje moeten blijven, zijn mailtje aan de stoot van het kantoor Maar onmiskenbaar klonken bij het schrijven zijn hormonale ondertonen door De boodschap wilde ook al niet beklijven, vond in haar mooie oortjes geen gehoor Wat heet: ze las collega's hardop voor "...zou jij met mij de lunch willen bedrijven?"…

zacht breekt de zon door in je lach ogen zijn lichter heel onverwacht hoor ik je stem een blik die ik ken je handen veranderen de tijd strelen mijn huid ik hijg adem mijn liefde ver voor je uit we vrijen genieten ultieme momenten ik dicht de winter jij opent met lente…

toen ik dacht dat je zei dat je hier wel blijven kon zag ik sterren schijnen een lichtend pad over ons samenzijn hoorde ik rivieren bruisen hoe het water zich met volle kracht schuimend op de rotsen gooit en wij daarboven onroestbaar toen ik dacht dat je zei diende je mij te corrigeren het nalaten van dat kleine feit die ochtend in een…

In roer en rep je voor het vaderland Zon daar wil ik zijn Gepekeld glas zo lichtgebrand Ten strijde onder ’t juk van de verwachting Kruip ik door modderschuit als ware Wars van doodsverachting Om na gedane arbeid terug te keren Vol verhaal en zinnebeeld Gepekeld glas zoete nectar Alsof ik was het boetekleed Te heet gebakerd Maar…

Doe niet een ander aan Wat ge zelf niet wilt ondervinden Doch ga op de barricade staan Naast ketters en doopsgezinden Gelijkheid van recht en spreken Is een aardse verworvenheid Beter tot elkaar te preken Dan ten onder gaan in burgerstrijd Wees oprecht en zonder wroeging Omarm uw naaste en haar buur Gedenk hoe ’t historisch toeging…

Het gestommel in de kelder draagt een versje voor Een klaagzang op het zijn en het wezen Of een ode aan de diepte – ik weet niet wat ik hoor Heb nog nooit zoiets gelezen Het is vast de angst door de Duitser beschreven Die als jager in de nacht – gevoed door het duister Zich parasiteert aan het leven En op het juiste moment wacht – dacht…

De aria van het aureooltje klinkt zwaar en moedeloos Ze spreekt de taal der lichtekooien Vloeiend over de tong Een keelgeluid verklapt het einde Geen kik, maar hese windhoos…

Toen ik me abusievelijk interesseerde Voor wat boeken en een geleerde Werd het een levenslange dwaling Aristoteles gaf me de lach terug En maling aan de daling Die zich vanaf de Grieken in de mens manifesteerde Teruggevallen in onzekerheid Is de massa nu bereid Zichzelf de oorlog te verklaren Niets kan mij meer zorgen baren Dan dat we…

stront eigenwijs stuk vreten de bah-ballade braakt een noot in vuil verwikkeld stik de ademdood je persoonlijkheid gespleten met zicht op diepe loze kreten een dorre poel of is het sloot het geurt gelijk de ochtendmond heeft zelfs een dood vogeltje gewiekt doch uitgevlogen kort voor hoge nood maar haar vleugels zijn versleten de verlossing…

Bijna de helft van wie mobiel wil bellen Heeft interesse voor UMTS. Men snakt naar video en MMS En is bereid veel centen neer te tellen Voor zo’n futuristisch apparaat. De rest snapt écht niet waar het over gaat.…

Ik vlieg door tijd en ruimte Mijn toekomst achterna Het kompas wijst naar de einder De vraag waarom ik besta Vecht tegen het orakel als donker met het licht Weersta de ultieme kracht Of wees een slaaf van het lichaam Dat toegeeft aan materie – bang is voor haar macht Iedereen is een mirakel Wonder boven wonder Van biologisch evenwicht…

Hallo mijnheer de president laat ons toch met rust want je bent je niet bewust van je eigen lust om anderen te vermoorden Hallo mijnheer de president gun de wereld toch de rust branden dienen niet met bloed geblust en olie is voor ons geen must voor oorlog in verre oorden Hallo mijnheer de president Ich habe es nicht gewusst is wat me…

Nu draagt, zelf triomfant balancement, Zelf zwevend rag, zelf ontzaglijk insekt, Mij de aeroplaan, wiens vaart, zilverig, trekt Een draad, hoog boven zee en kontinent: De trots van wie zich, mens, als Brahman kent, Houdt breed zijn dubb'le vleugels uitgestrekt; De zekerheid, die 't Brahmanweten wekt, Houdt recht naar Hem 't evenwicht heengewend…

jouw hart wordt ook het mijne als ik het kloppen hoor terwijl ik je ontdek en langzaam reis van plek naar plek ik word meer en meer verlegen doch ook brutaal en ongehoord zo reis ik verder en ontdek je onverstoord er lijkt geen einde aan te komen maar....mijn uiteindelijke doel zijn de tranen die nu stromen omdat ik zoveel bij je voel…

Mijn bestaan Is vergaan Door jouw komst Nooit meer onbekommerd Doen wat ik wil Zonder al te veel zorgen Voor de dag van morgen De verandering is groot Het begon in mijn schoot En nu jij bestaat Leef ik voor jou Met veel zorgen Vooral voor de dag van morgen…

Zwervend over vlakten Eenzaam en blut Dronken door uitdroging Op zoek naar m'n hut Uitgekleed door de maatschappij In de commercie verdonken Een berg onzinnige produkten Stonden naar me te lonken Ik heb alles gekocht Ik heb alles uitgegeven En daarvoor de duurste prijs betaald Ik blijf blut mijn verdere leven…

Valentijn, terugkerend refrein, liefde, geen venijn, kon 't elke dag maar valentijn zijn!…

Zoals alle dagen verstrijkt er weer een dag Zoals alle dagen gaat ook deze dag voorbij Maar als nooit tevoren zag ik zo'n mooie lach Ik voelde me als nooit tevoren zo blij Zoals alle dagen nuttig ik weer mijn eten Zoals alle dagen ga ik door met het leven Maar die lach van jou zal ik nooit vergeten Zo'n lach heeft nooit iemand mij gegeven…

Als ik je stem hoor, valt de wereld in stilte Als ik je zie, verdwijnt de rest Als ik aan je denk, vervul je mijn hoofd want jij bent mijn roos, mijn leven, mijn alles…

Als ik bij je ben krijg ik bijna geen adem hopend dat de klank van je stem mijn oren bereikt zodat ik in je ogen kan kijken. Op dat moment stopt de tijd en zie ik de engel die je werkelijk bent…

alle woorden die ik schrijf zijn reeds geschreven wellicht de orde die ik ze geef maakt ze uniek echter niet zo uniek dat ik er van kan leven dus leef ik mij uit voor een klein publiek alle woorden die ik spreek zijn reeds gesproken wellicht de zin die ik ze geef maakt ze uniek echter niet zo uniek dat ze niet worden gebroken dus breek jij…

je huid is stiekem mijn taal jouw adem mijn verhaal het tere bloot kleurt je aandoenlijk rood ik streel tot je maagdelijk wit bent eindeloos natuurlijk dat is jou bekend twee lijven beramen in warmte en kracht een nieuw lichaam floretzacht wij zijn het zwakke vlees ontstegen en hebben Pro Deo de geest gekregen…

Verkilling door een tedere streling. Wantrouwen in een uitgereikte hand. In vuurvaste woorden elkaar afgebrand. Een kus slechts gegeven na bedeling. Elke lach in een golf van pijn gestrand. Zij waren samen ooit het gedroomde stel. Nu spelen ze star ieder hun maskerspel. De vlam van toen is voorgoed uitgebrand. Het bed kraakt al lang niet…

Huilende vlinders in een witte wei Geknakte sneeuwklokjes op een Onzichtbare rij Een kille bries die het zwakke gras doet huiveren Een vermoeide witte duif die de treur niet kan zuiveren Het vredig leven in de witte wei Zwaar als lood Want gisteren ging de perenboom dood…

de stilte evenaarbaar de liefde evenmin het leven is haalbaar veranderen heeft geen zin werken is genaakbaar het doel haalt zich in eenzaam en verzaakbaar de hersenen in hun pin een hoofd zonder leven het gevoel laat zich doen ideeën staan te beven we geven van katoen…

ik zie twinkel in de lichtjes die glinsteren in jouw nacht tussen de sterren van de hemel wijl de maan nog op mij wacht ik hoor de tinkel in het klater van het water dat er stroomt langs de keien in het zand wijl de kater van jou droomt ik voel ge-tintel in mijn hart van het bloed dat er gloeit ook het kloppen van mijn aderen omdat jij…

Het jongetje waarnaast ik zat was vreselijk gemeen: Ik zei dat ik de juf aanbad toen klikte het meteen…