Alle inzendingen, jaar 2003, week 6

Kijkend in't gelaat, van hij die kilte omvat, weerspiegelt mijn dood.…

“Hier stond mijn vroegste bed.” Ik fluister terwijl ik de planten toon in het park waar de zwanen zwijgen en het naar kruiden ruikt, zoals toen. Dit is het meeste dat ik wens: Een dame, handen in de heupen, kijkt door mij. Voor mij: een moeder in felgestipte zetel. Voor mij, geruisloos: jij. Thuis nader ik opnieuw Achter glas gleed ik…

Je dwaalde door de schrale gang, de schemerlampen op kuithoogte in een jeugdherberg voor verdwaalde zielen. Gevaar kreeg hier geen kans, Grillen die zenuwen vernielen. De nacht viel door de glazen koepels Een herfstsluier schoof voor de sterren tot jouw wiek droog was, het vet gestold. Je zond mij een wenskaart, de foto van een ontluikende…

hij is mijn vlam hij is mijn leven hij is degene die me liet zweven hij is degene die me liet staan hij is voor de mooiste gegaan zij weet niet hoeveel geluk ze heeft zij heeft nu de jongen waarvan je zweeft…

Graven in de herinnering aan degene die voorgoed is heengegaan schept een nieuwe werkelijkheid een illusie gevoed met eigen beelden uit een aantoonbaar onbetrouwbaar geheugen alsof leven en dood bestaan bevestigen gedachte aan een kus aan een lach gevangen tussen twee ontvleesde handen…

Een gewichtig man in Greven Wilde groots en meeslepend leven Maar na een smak van het dak Zat zijn poot in de prak En is 't bij meeslepend gebleven…

jouw handen hebben mij zo vaak gedragen jouw lippen hebben mij zo vaak gekust nu tel je stil de uren en de dagen en bent je van de wereld niet bewust jouw ogen konden mij van alles zeggen ik teer nog op de liefde die je gaf het is niet zo eenvoudig uit te leggen maar wat ik voel neemt niemand me af soms kan je nog genieten van het kleine…

ik wens jou alles wat ik maar kan wensen en als het kan zelfs nog een beetje meer dat zoiets moois bestaan kan tussen mensen dat vind ik echt een wonder telkens weer…

Zonder ooit nog lieflijk om te kijken, het uurwerk van mijn klok te ijken, neem ik afstand van onze vader tijd, en voel ik niets dat lijkt op spijt. Tranend kijk ik hoe je ó zo lief slaapt, hoe je ten laatste male knorrend gaapt. In de spiegel van de liefde, zie ik aankomen, het mes dat mij kliefde. Af is het ogenschijnlijk eeuwige leven…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant van…

Een zeug blijkt veel meer te genieten Als zij zich tegoed doet aan pulp Voor varkens is dat voedselhulp Gelijk aan een zak verse frieten 'Kijk, ´n halve big meer, lieve beer!' Nu lust ík dus m'n eten niet meer…

Vertel me van de liefde die altijd blijven kan en die haar weg zal vinden naar mijn verkilde hart Laat mij weer voelen warme tederheid voorzichtig ontdooiend de bevroren stroom Die vitale levenssappen ooit een bruisende beek te lang met harde knuisten in een ijzige knelling hield Vertel me van de liefde die altijd blijven zal maar…

Tranen, blijken van verdriet Rollen zachtjes uit de ogen Kruipen langzaam in de nek Verdwijnen op een onzichtbare plek Iets heeft ze daartoe bewogen Het echte intense verdriet Is niet te omschrijven Totaal ontredderd staan De wereld als het ware vergaan En voelen aan den lijve Huilen in je hart Er lichamelijk ziek van zijn Voor niemand…

Geef mij werk en ik zal werken Geef mij een zaag en ik zal zagen Zonder al te veel te vragen Geef mij een bijl en ik zal hakken Alle verdorde en dooie takken Geef mij een hamer en ik zal slaan LAAT mij gewoon aan het werk gaan Geef mij een huis en ik zal er in wonen Geef mij een vrouw en ik zal met haar vrijen Strelend over haar zachte dijen…

Je bent doodgegaan, alles is voorbij, zeggen ze Maar: Ik heb je lichaam verloren Maar ben je niet kwijt Je zult jouw hand nooit meer op de mijne leggen Maar ik ben je niet kwijt Jouw ogen zullen nooit meer in de mijne kijken Maar ik ben je niet kwijt Nooit meer zal ik mij tegen jou aan kunnen vlijen Maar ik ben je niet kwijt Want…

Feiligens de mûne oan ‘e râne de tsjerke yn it fermidden de kastanje op it hôf de skoalle noch hieltyd mei de Bibel ik rin derom hinne de tafel, de stuollen, it flierkleed de gong mei it húske dernjonken de koken mei it pannerek it swilk en de reade sône ûnderoan de trep boppe wennet yn iensumens en ûnskuld eangens ferside.…

kortsluiting harde woorden met rake klappen en vele rollende tranen spijt…

Pa van Amstel was een woordgrapgenie hield van brandnetelkaas en pretpoëzie dus toen zijn vrouwtje beviel van een dochter, niet iel noemde hij haar vrij dichterlijk Aubrey…

Ik wil je bedanken voor je liefde voor je liefde en nog voor veel meer maar ik kan het je niet zeggen want dan schieten me woorden te kort ik zou je zomaar willen zoenen gewoon omdat ik me zo voel en vandaag de dag kan ik je zeggen wat ik voor je voel de vogels fluiten naar je toe de wind die blaast alleen naar jou en ik word warm van binnen…

Ik voel warmte door mijn lichaam stromen Ik zie hoe jouw ogen de mijne tegemoet komen Ik mis je iedere dag Ik droom van je elke nacht Ik hoor bij jou en jij bij mij Samen zij aan zij Dat ene plekje in mijn hart is speciaal voor jou Daarom wil ik je zeggen ik hou van jou…

Gehuld in het eenzame schuim ik door straten in een schulp verborgen voel ik jou kijken nat voelt het vocht wat van wimpers glijdt een lint van vlinders houdt kermis in mijn ziel in een draaikolk tolt de liefde in stilte rond mij heen zonder jouw warmte Voelt het hart als steen Misschien herken je In sier mijn geschrift Stuur je…

Afgesneden door de dichtvallende deur wordt muziek slechts windgeruis De ketting klettert op de keien ik stoot mijn kets vannacht de tweede keer de fiets zwalkt met mij door verlaten wegen richting niets Ik schreeuw kreten tegen de storm maar wil terugzweven naar het feest om te dansen in jouw ogen helder , maar te zelfbewust stralende…

In het pakhuis woont mijn suikertante. Ze heeft het koud in haar stilte. Ze broedt op haar gedachten en een kwaad verdriet mengt zich door de nachten. Ze gaat alleen naar de markt tussen het rumoer, het gekrijs van warm aanbevolen appels. Maar de liederen van de zigeuner stemmen haar mild. Ze is verloofd met de burgemeester, alleen zij weet…

Ooit beminde ik elke genster van jouw vlees, druppels van vuur, spatten van verlangen... Toen volgden kwalen en de gedeelde snik. Enkel taal slijt niet. Ze vraagt om meer en anders en meer. Nu herhalen we traag ons spel. Toen…nu…later Ze dringen zich op in een wisselvallige spurt Later? Later zal ik minder haten En beminnen in rijke tonen,…

In mijn wieg oefende ik in de start “De halve winst” zeiden de volkse monden, lippen die de waarheid binnen de lijnen dwong Vader schreef de regels voor de zege las ze voor op de toon van een bitter sprookje Alhoewel ik zelden kon wat het beloofde. Ik voorspelde mijn gal en val. Geprevel. Bij de meisjes waagde ik weinig Hun sier schetste ik…

Toen was ik een wankel veulen Toen ik snuffelde aan wie en wat, aan wat een merk in mijn vacht brandt. Lastdier, lastig dier dat geschonden door zijn slaap wandelt. Zij liet het licht los op mijn netvlies, ketende de vragen aan mijn enkels. Ze woelt zich bloot terwijl ik jank, de eenvoud van haar boezem vraag. Toen werd ik een jongen en mijn…

Met een vacht die knettert Op poten van een luipaard, bespatte flanken, Ontsnap aan haar klauw! Een driftig dier, een vrouw of een gevaar? Haar tanden raken mijn vezels, Haar koorts besmet mijn lachend bloed, Zij staat in mijn oor te hijgen, tropenwind. Zij haakt de poten in mijn heup en hals. Volgzame prooi, gebeef van verlangen. Verfrommeld…

Voor wie 't nog niet weet, 't is 14 februari Valentijnsdag, daar kun je niet omheen. 't Is maar dat je 't niet vergeet, voor zover dat kan en mag, 't is in z'n algemeen. De dag bij uitstek om je geliefde, vriend, minnaar of man, te laten weten, wat je van hem vindt, door 't geven van iets liefs, iets kleins, iets groots. 't Begon…

Valentijnsdag vervult mij na jaren nog met afgrijzen De dag dat ik m'n jeugdige lief de rug toekeerde Ik dacht bij het kaartje namelijk aan de verkeerde Terwijl hij toen slechts zijn liefde wilde bewijzen Verwachting was iets wat hij mij stellig afleerde Nooit doe ik mee aan die commerciële onzin riep hij Ik toon je wel romantiek als ik heftig…

zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw Ik wil haar leren…