Alle inzendingen, jaar 2004, week 17

Niet meer stoeien in de morgen nooit meer dansen in de nacht elke dag heeft een zwart randje warmte wordt niet meer verwacht Ook de zonnestralen lijden schijnen zacht gebroken licht willen duist're gloed omarmen glans geven aan jouw gezicht 'n Rail van tranen door het leven trekt een wissel op jouw geest zelfs de sporen van de liefde…

Bliksemschicht schiet door dicht getrokken gordijnen van zwaar beladen kolken wolken pakkerds treffen in`t aangezicht schokken smeltwatervallen langs haar lijnen Regenbui drijft over als een sluier prevels schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt…

Ik ben gegijzeld in mijn eigen gevoel omheind door muren van het verleden niemand begrijpt meer wat ik bedoel en alle hoop is aan stukken gesneden Elke seconde van leven is er één teveel elke dag duurt daarom veel te lang van de toekomst is ook niets meer heel en dat maakt mij zo vreselijk bang Ik ben bang voor wat er komen gaat bang…

De wolken storten regen neer Zoals mijn hart de angst Door mijn lichaam pompt en meer Om van de donder maar niet te spreken Een knal, mijn hart slaat over Ik zit mezelf te steken Met woorden, daden, zelfs een mes Want ik moet gestraft Dat is een wijze les Een neerwaartse spiraal draait Mij het diepste ravijn in En windkracht duizend…

Jouw laatste woorden ademen nog rustig door in een lucht van taal…

de weg betegelt met geluk kon lange tijd niet stuk eerst ligt alles recht dan is het opeens slecht een herinnering aan toen je kon er niks aan doen even kwam het pesten terug ik dook weg, net zo vlug weg is weer het vertrouwen opnieuw weer wegen bouwen dat duurt weer een eeuwigheid liefde kent even geen veiligheid en laat me nu niet…

Mijn wens is om met jou te leven Jij maakt mijn wereld kompleet Als je me aanraakt met je handen Is het net of ik zweef Maar niet alle wensen komen uit Er voor gaan is zo complex Ik ben bang voor het echte Bang dat het weer over gaat Ik heb geen angst om me te binden Wel voor het verlaten van Er zijn zoveel die ons hinderen En liefste…

Ze kan geen complimenten geven geen uiting van bewondering haalt met -nou én- haar schouders op tuit haar lippen tot twijfeling. Is het afgunst en jaloezie vindt ze 't mooi of verfoeilijk, laten blijken hoe je iets vindt dát is toch niet zo moeilijk. Ze wil van mij wél horen hoe ik iets vind van haar is 't leuk, kan 't ermee door dan…

Jij kunt me kussen met je handen en strelen met je ogen jij kunt van alles met me doen het ligt allemaal in jouw vermogen. Jij bent mijn tovenaar en leest al mijn gedachten want als jij bij me bent kan ik van alles verwachten. Jij neemt zo heel spontaan een bloemetje voor me mee stiekem een verliefde knipoog jij bent voor mij gewoon oké…

in groen verscholen schuilplaatsen voor mens en dier, oase van rust…

Een klein insect door vloeibare hars omgeven tot in de kleinste details in zijn oorspronkelijkheid weergegeven. Door golfstromen verspreid uit verleden bewaard gebleven teneinde zich in barnsteen afgezet en ingebed. Ergens uit oertijd wacht een week skelet misschien in klei of zand op oog en hand; een teken van leven.…

de stilte doet je pijn door het niet aanwezig zijn van koesterende armen een diepgevoelde kou die je niet meer kan verwarmen je keert weer terug naar overleven, oogt nog vrolijk maar je hart heeft weinig meer te geven door de tralies van je kooi je hebt je oren dichtgestopt het geluk goed afgeklopt en kleed je ongenaakbaar maar je…

Sierlijke vogel duikt door schuimende golven een vis is zijn buit.…

Een heldenstatus, koen en onverschrokken, koelbloedig, altijd moedig, steeds paraat, dat wilde ik beslist, ik werd soldaat en ben krijgshaftig naar Irak vertrokken. Nu zit ik hier, onfier ineengedoken. Ze schieten terug, dát was niet afgesproken !…

tien vingers rijk dansen toppen sierlijk over alles dat verlangt naar innerlijke rust warmte stroomt over van je handen die ik zo maar voel kussend in mijn hals gewoon prikkelend als vlinders in je buik steelt het verlangen liefde uit je handen je geeft me veel zonder na te denken ik voel het maar zwijg en geniet zoals jij vingertipt…

Zaterdag: mijn vingertoppen leidden me naar de spiegel Ben ik verliefd? Zaterdag: ik heb alle pagina’s van het heelal doorzocht, Zoekend naar jou Zaterdag: ik droomde van je Je ligt op je vrouwelijkheid Zaterdag: ik werd wakker aan je voeten, tastend naar de staart van de wereld Zaterdag: ik verlos je van de inktpot Zaterdag: ik tekende je vanaf…

als je me leest als een kasteel-roman, kun je een deel van m'n hart vinden, maar zie je dat ik ook vluchtig kan zijn, als je me leest als een detective, is de uitkomst niet voor de hand liggend, maar blijft de spanning wel aanhouden, als je me leest als een stratenboek, sla je niet altijd de juiste weg in, maar houd je wel zicht op de eindbestemming…

Twee zielen één gedachte samengesmolten in het lot samen ongekende krachten elke seconde is een genot Liefde is de sleutel tot het heelal en ook nog alles daar omheen op gevoel zweef je meestal de wonderen zijn voor jou alleen De stevig gebouwde liefdesbrug veilig tegen weer en wind kent ook een eigen weg terug naar de plek waar hij vlinders…

Als onze handen teder strelen, de gevormde lijnen van ons bestaan, als onze lippen drinken, onverzadigbaar van de bron van het wezenlijke zijn - als onze woorden stilaan zwijgen doch we spreken door het aanraken; en twee harten zich begeven, naar daar waar hun zielen leven. Dan lezen wij ademloos in de zucht van het beleven, het gedicht…

In alle eenvoud zet ik hier mijn woorden die samen vormen een verhaal niet één woord is verzonnen ze zijn waar, allemaal. Het is geen poëzie wat ik schrijf maar dingen uit mijn leven gedachten wil ik met jullie delen een stukje daarvan prijs gaan geven. Niet mijn hele ziel en zaligheid leg ik hier voor jullie neer de diepste geheimen…

Alle mooie dingen verminderen En verlaten mij nu - Mijn lieve zinne-kinderen Haten mij nu - De gouden, de grauwe, de blauwe, Ze gaan, ze gaan allen heen - Tussen grote mensen-gebouwen Sta ik alleen - In de mensen, in de zon-straten Koel, onbewogen. - Ik ben heel alleen gelaten Door mijn ogen. Mijn ziel is in leven gebleven - Leeft…

Het leven is te kort, om te lang boos te blijven, om alsmaar ruzie te maken, om oorlog te voeren. Het leven is te kort, voor onzin... Het leven kan te lang zijn, als je niet meer wilt, meer kan, meer moet, tegen elke dag opziet als was het een onbeklimbare berg. Neem het leven, zoals het komt, met leuke en vervelende dingen.…

Verloren in het niets, Schreien voor het onbekende, Hopen op een toekomst die er nooit was, Streven naar de vrede met geweld, Houden van maar niet mogen, Zoeken naar de vrijheid die niet bestaat, Hoop bouwen maar weer verliezen, Begrip tonen maar niet krijgen, Zijn maar niet zijn.…

De roep van de golven het duister van de nacht verdringen gedachten ik voel een woeste kracht Nietsontziend stamp ik door mijn stappen happen zand zelfs de scherpste schelp ram ik pijnloos aan de kant Het diepe verlangen naar het eindige trekt ontsluit het zilte zeepad laat voeten bodemloos Tranen ebben niet weg stromen als een vloedgolf…

met ogen dicht hoort zij geluiden in de kamer rechts van haar zij huivert licht wil hem beduiden met een aarzelend handgebaar te blijven liggen zich niet te roeren en beseft dan net op tijd dat de man die zij zo lief heeft naast haar met een ander vrijt…

vervallen is het oude huis je kunt het renoveren een goed bewoner doet dat ook het huis zal promoveren verwaarlozing van oude panden ja, dat leidt tot verval zo is het lichaam van de mens maak er niet van een zwijnenstal het oude huis als monument wel oud maar niet vervallen maak het daarom toch resistent dat het je lang niet zal ontvallen…

woorden fladderen in mijn hoofd als vleermuizen in de vroege zomernacht doelloos schieten ze voorbij als aangeschoten duiven van klei tuimelen ze omlaag in een vrije val woorden die ik morgen schrijven zal…

Je bent voor mij zo belangrijk Ook al ben je er je zelf niet van bewust Jij bent voor mij een rots in mijn bestaan Altijd klop ik met mijn problemen bij je aan Zonder vragen steun je mij Als ik kom met mijn verdrietjes Heb je altijd een luisterend oor Geeft me advies, helpt me er weer door Je hebt niets tegen mijn levensstijl Spoort me…

Een aanstekelijk geluid gevoel dat overdraagt, behaagd. Het is prettig hier te zijn. Ik verstop me in je glimlach en de wereld lacht mij toe.…

Haar deur heeft een bordje niet storen maar manlief wil daar niet van horen want elke keer weer komt hij zeven keer zo denkt hij zijn lief te bekoren…