Alle inzendingen, jaar 2004, week 2

schrijf je naam in mijn agenda noem een dag een tijd en plek en ik verleid je met gedichten want aan woorden geen gebrek…

Dat ik weet, wat u doet, zal bij deze met zekerheid worden bewezen. Ik zeg u gewis, wat uw bezigheid is: deze slotregel bent u aan 't lezen.…

Luister…, hoe kakelende kaketoes zwijgen het loof lispelend zijn ruisen trilt de rivier ‘t kabbelen deinend stilt en stapelwolken donker dreigen zie…, de nevelwazen zuchtend krullen verrijzen in ‘t hoog verheven rijk uit zilvergrauw geweven tijk waarin zich zoete geuren hullen weet…, dat de zon zich zal verdrinken in rode sluiers stervend…

Door ontbrekend licht verbijten de winterblues een eenzaam gevoel…

Een vredige stilte schrijft woorden neer in een zacht gefluister Een omringende rust daalt over een schemeravond in een stil ontluiken Een onbewaakt ogenblik leest blinde antwoorden in een gezicht Een tedere lach gebaart een zwijgend begrijpen in het kaarslicht Mijn hunkerend hart bewaart dit gevoel binnenin, verwarmd door…

In mijn zondagse krant Staat een foto van jou, Midden op de voorkant, Die ik net lezen wou. Ik denk aan hoe je was Hoe jij mooi vertellen kon Daar voor in mijn klas Waar jij onze aandacht won. Hoe jij verhalen aan ons richtte Bijna poëtisch in het oor. Dus dat jij bent gaan dichten Dat was geen verassing hoor Ik lees dus in het zondagsblad…

miljoen zandkorrels aangespoelde kristallen juweel in de zon…

waar ik val voor die ogen duizel van jouw stem zwijmel door gefluister in mezelf verloren loop voel ik hartsverlangen in mijn zoektocht naar dromen hoor jouw zacht gefluister in het ritme van mijn hart en verdwaal ik in mezelf vervaagt de eenzaamheid vraag ik jou heel zacht waar was jij mijn leven…

door het grijs van lood brandschildert zon de kleuren in het marmer de vloer is wit dooraderd gepolijst met vele handen uit een lang verleden tijd zuilen dragen in etages stukjes hemel naar de toren in een luchtgeschilderd paradijs heiligen staan nu vooraan hebben voor de Heer geleden prevelen bevroren zijn gebeden hun litanieën…

in het winterbos het laatste pak bladeren op elkaar geplakt…

Hij zei iets over die groep Marokkanen en reed zelfs op een rijwiel zonder licht. Maar nu hij ook voor porno is gezwicht nu moet de burgemeester hem vermanen. Misschien betekent dit voor onze Rob het einde van zijn politieke job.…

'De dieren, onze vreugde- en leed-genoten, Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij, (Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij; Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten. Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten, Niet of zij weten van der stof waardij. Zij denken en herdenken; nochtans, zij Vermogen niet, als wij, 't waaróm te ontbloten…

Verdriet omdat je weg gaat Je luistert niet naar mijn stem die overslaat De tranen vallen over mijn wangen Voel je je door mij dan zo gevangen? Liefste blijf bij mij, dat is wat ik vraag Je hoor me wel, maar je loopt met je hoofd omlaag Mijn vertwijfeling duurt voort Waarom wil je nu niet praten? Wanneer ben je mij zo gaan haten? Je schrikt…

Als je van te voren zou weten dat je leven ophoudt door een moord zou je dan nog een leven hebben als het eindigt met zo'n slotakkoord Wat gaat er in je om als je een jongen van zeventien jaren ziet staan met een pistool denk je dan: Nu gaat hij schieten hij schiet echt die halve zool Is dat het laatste wat je kunt denken…

Ik was streng maar wel rechtvaardig Niet joviaal maar toch wel aardig Werkte in het onderwijs Hij was streng maar wel hulpvaardig Deed zijn plicht Was nog zo jong had nog volop zicht ook in de raad voor allemaal Tot dat moment die dag werd ‘t werken in het onderwijs voor hem fataal…

Een klungelige goochelaar uit het circus van Moskou moest aan de directeur uitleggen waarom zijn truc niet lukken wou hij zei: dat konijn uit die hoed dat lukt helaas niet meer zo goed maar dat is nog altijd beter dan bij alle trucs een aap uit de mouw…

Doordringende oogjes die je aankijken bijna smekend om het stukje aandacht klamme handjes die je willen bereiken een hopeloze schreeuw in een kille nacht Tranen van een kind continu in aantocht vreselijke pijn laat zich meedogenloos lezen terwijl het altijd tegen de pijn vocht wordt het nu door het leven afgewezen Absoluut het ergste…

Het nieuwe jaar brengt ons verdomd veel nieuwe onruststokers. De aanwas van het aantal komt door ontevreden rokers. De antiroker vindt gehoor bij onze overheid, zodat de roker laf wordt door 't ontmoedigingsbeleid. Wie nu met rookverslaving kampt, die krijgt het extra zwaar, want als-ie in een spoortrein dampt, dan is-ie de sigaar.…

Als ik in mijn slaap dood ga, weet ik in ieder geval dat ik ben bemind. Mocht ik morgen toch weer opstaan, is het leven mij hopelijk goed gezind. Als ik in mijn slaap dood ga, vind ik zeker de eeuwige rust. Mocht ik morgen toch weer opstaan, weet ik dat het ochtendlicht mij zachtjes kust. Als ik in mijn slaap dood ga, weet ik nooit…

grillige vormen sporen verdiend in sprookjes rustplaats in het bos…

deinend op de geurige muziek dwing je me, je aan te staren en ik heb geen repliek op je allesomvattende gebaren: je handen, ze schrijven geheimen rond diepe bas-tonen en ik draai mijn hoofd blijf kijken, jou ontcijferen bekijken, als een peuter die een prinses tussen rozen aanschouwt en ineens... na oogcontact begint te blozen…

Een kleine kamer is haar onderkomen waar ze zichzelf moed in praat de pillen die ze heeft ingenomen tekenen grof op haar droeve gelaat De wereld en al haar onderdanen lieten deze vrouw keihard in de steek niemand ziet nu nog haar tranen elke dag duurt minimaal een week Isolement in een oase van pijn slechts God mag haar komen halen uit…

Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aankomt, voor je bidt en vecht Pas als die iemand met je lacht en grient, dan pas kan je zeggen... "Ik heb een vriend"…

terwijl haar lichaam zich verwijdert van mijn geest en haar hand met tijdloze gebaren uitgetrokken kleren leest streel ik zachtjes warme lakens van het bed dat zij verliet en verlang intens naar haar verschijnen als de maan weer sterren ziet…

Een brave blindengeleidehond uit Beilen liep 24 uur per dag ongelooflijk te kwijlen z’n bazin niet blij vandaar dat ze zei hadden ze dat beest maar leren dweilen…

Buiten is het donker, het stormt en het regent. In je huisje zit je alleen. Ga even bij de kachel zitten, dan sla ik vanaf hier, even een arm om je heen. Doe je ogen maar even dicht en denk ... ik ben toch niet alleen.…

Ik zit met m'n dochtertje te bellen heerlijk dat ik haar stemmetje zo herken het is alleen voor haar niet voor te stellen waarom ik nu niet bij haar ben Liefje, kijk 's om je heen ik ben het zonlicht in je gezicht je bent nooit alleen doe je oogjes maar 's dicht Ik ben jouw maanlicht bij nacht ik ben de droom die jij beleeft…

Voor vrijdag zijn de plannen, relax met een alcoholische tint. Op de bank, lekker ontspannen. Omdat het weekend dan begint. Zaterdagochtend, even bewegen, In het bos of langs het strand. Zaterdagavond, kwart voor negen. Schud ik vrienden van mij de hand. Zondag laat ik niets van me horen. Tot de klok het middaguur slaat. Daarvoor mag…

Het woekerend mos waarop geen stap zich waagt omringt de kille plaat, het gesloten luik van het pril bestaan. De fuik in het juist ontloken leven. Wie draagt de glimlach terug en zingt het kinderlied zoals het elders klinkt ? Dit monument vol treurnis verscholen en ook zo dodelijk stil vertolkt zo koud en pijnlijk schril de eeuwige grendel…

Zijn hart is vervormd tot een doffe diamant als hij nerveus de sleutel in het slot steekt hij woelt door zijn haar met een trillende hand een vreselijk gemengd gevoel wat spreekt Binnen wacht een kamer met verloren momenten waar zijn vrouw heel rustig op hem wacht een gesprek volgt met vervelende accenten duidelijke taal ontnemen hem plots…