Alle inzendingen, jaar 2004, week 2

dit dwergkonijntje laat zich bibberend bekijken ...waar zijn je handjes dan? volk stuift op platte gympen uiteen zo'n hoofd is een hard ding -weg uit deze dimensie! dit meisje poetst haar paardenstel haar meester verstopt zich ik kan al bijna een staart hier zijn haar handjes ze laat haar verse vrind heus niet buiten staan (zeker…

liefde verzwolgen emoties blijven drijven aan het oppervlak…

He, moet je nou eens komen kijken, Waar vind je mijn gezicht op lijken? Grote neus en het voorhoofd heel hoog. En verander ik mijn hoofd van richting, zo in de gekleurde kerstverlichting, dan kleur ik als een regenboog. En lach ik dan mijn tanden bloot, zien die ineens enorm groot. Al draaiend vervormt mijn gezicht. Ogen groot en wangen bol…

ik heb op wolken gelopen mijn lichaam in de zon sterren voor het grijpen geluk dat niet op kon je gaf me lente met de smaak van eeuwigheid er bloeiden bloemen groeiend uit vergetelheid we zomerden in warmte met lange dagen zon donker koelde onze huid verliefde krekels zongen luid we deelden in de oogst van bontgekleurde herfstdagen…

Verdrongen door een vale schaduw Schuifel ik langs kale muren, Besmeurd door vertwijfeling, Uitgeput door gekwetste uren Aan het eind van de dag, Zo beklemmend zwaar, Hoor ik alleen nog maar stemmen, Zo verward en ondraagbaar Ik beweeg als een vreemde, Rusteloos in de tijd, Gebonden door een cirkel Neemt mijn falende adem afscheid…

De adverteerder tracht als nooit tevoren De kijker van z'n centen te beroven Maar roofdier Loeki moet er straks aan geloven Dan kan bedrijvig Holland verder scoren In plaats van hem wil ik een tekst die zegt 'Waar zijn we nou mee bezig?'. Meen ik echt.…

Ik ben gelukkig, als ik haar zie, als haar lach me betovert, en mijn hart klopt als een bezetene. Zij is wat ik altijd al wilde, zij is de liefde van mijn hart, alles wat ik wil is haar liefde, niet meer, en niet minder. Als ik wakker word is zij mijn gedachte, als ik in slaap val, slaapt zij met me mee Zij is mijn dagdroom, en ik…

Wat wil je, het went wel elke keer maar alleen zijn het komt bij ieder op het klopt bij iedereen aan misschien wel op die nutteloze zondagmiddag. Sommige doen niet open zijn "niet thuis" maar het komt door de kieren van de ramen en voor je het weet zit het bij je op schoot of, erger nog, staat achter je stoel en blaast je door je haren…

hoe de afwas na maanden oefenen een synchrone bezigheid werd en wat ik dacht dat jij graag hoorde ook in mijn collectie schijfjes zat. zielsverwanten, noemde je ons en we zuchtten verlangend naar het raam en hoe grappig het wel niet was dat jouw links mijn rechts was zo heb ik uren naar jou staan wuiven ik in de mijne en jij in…

als in een sneltreinvaart dendert het leven aan mij voorbij meegesleept door jouw kracht vooruitkijkend losse momenten in een rij vluchtig genot voor zolang het duurt met jou als chauffeur die m'n leven bestuurt…

Ach weet je, ze blijven haar maar vragen, of ze éven luisteren wil... of ze één minuutje heeft... of de koffie bruin staat... of ze thuis is, éven tijd heeft? En weet je... ze lúistert, hééft een minuutje, zet koffie, is thuis én heeft TIJD. Heeft ze dat niet, dan maakt ze het en weet je, dát zouden meer mensen moeten doen. Te makkelijk…

als ik naar je kijk lees ik het leven in ied’re groef die jouw gelaat doorslingert als twijgen van een wilde wingerd waardoor ik niet meer vragen hoef de diepte spreekt over je pijnen die niet naar je lippen willen stijgen geleden worden in berustend zwijgen en zich verwoorden in scherpe lijnen ik strek m’n hand en streel ze glad wil…

De melkmeid van z'n dromen laat hem slechts kort genieten. Slechts even mag-ie komen aan één van beide tieten. Dan weert de griet de herder. Het zit de vent niet mee. Hij vraagt: 'Mag ik niet verder? Waarom heb jij er twee?' Het antwoord van de griet staat hem maar matig aan. Ze zegt: 'Er is een tiet van koom'n en van gaan.'…

dag prachtige vogel heel alleen op die tak ik zie je wel zitten fijn op je gemak je fluit mooi en hard kijkt mij daarbij aan toch is het nu beter om huiswaarts te gaan zal ik je wat geven of heb je geen nood ik kan het best missen zo'n klein sneetje brood dag prachtige vogel met je vleugels startklaar ga snel naar je vriendjes…

Zinloos geweld Wanneer houdt het op Zinloos geweld Misselijk makend Zieke geest Zinloos geweld geen medicijn dat deze wereld daarvan geneest…

Tijd kan me mateloos vervelen Ik kan in de minuten verdwalen Tijd kan de wreedste wonden helen daar waar de beste medicijnen falen Tijd kan me eindeloos boeien, Je kunt het niet terugdraaien, Het is onmogelijk uit te roeien, Maar 't kan wel twijfel zaaien, Tijd is iets onvoorspelbaar, Soms heel snel, soms tergend traag Ze neemt iedereen…

Een leven dat zin had werd zomaar verwoest omdat de jonge dader wraak nemen moest. Ieder mens heeft recht op een waardig bestaan en zo'n kind van zeventien maakt er zomaar een einde aan. Wat is er in het hoofd van die jongen omgegaan verstandsverbijstering of graag in de belangstelling staan? Een familie, aangeslagen, kapot geen…

bittere smaak van tranen de verslagenheid is groot stel mij duizend vragen hoe zacht is de dood waarom nu dit scheiden toekomstplannen gesmeed vrij van al het lijden is jouw leven nu geleefd…

Een doolhof van doodlopende paden waar de uitgang niet te vinden is. Hoog opgetrokken hagen bebladerd uitzichtloos geen weg kunnen vragen alles is hopeloos. Op weg om mezelf weer te vinden omkijken naar niets blik op oneindig. Toch blijkt niets is zomaar verloren ik ben gewoon ik alles uit mezelf geboren.…

daar waar bomen langzaam sterven stikkend gras van kleur verschiet zal de mensheid onkruid erven omdat het zaad geen wortel schiet daar waar mensen eenzaam sterven stikkend in hun eigen leed zal men zwarte kruisen verven omdat niemand dan nog namen weet…

Niet toegeven aan de werkelijkheid die mij omringt en vorm krijgt in mijzelf Het delen van de laatste wanhoop, het strelen van een teder gebaar na het verlies van warmte het gehoor, het zien reuk en smaak Een stem van licht alleen van binnenin nog verstaanbaar lichtvoetig huppelend als een gedachte over de herinnering…

Dag kleine vlinder van onder mijn hart Onze tijd samen is voorbij In mij is jouw leventje gestart En nu laat ik je vrij…

weer thuis na weken onderweg ergens tussen nooit en ooit weer thuis voor wat het waard is een reis voorgoed gekoesterd als herinnering weer thuis nog gloeit de warmte in mijn ziel gelijk de hartstocht in mijn lijf weer thuis genietend van doorleefde dagen en toch nog steeds zo rusteloos als toen weer thuis laat…

Alleen verder wandel voort, kijk vooruit zoals het hoort, want als je ooit naar boven kijkt, en dan uiteindelijk het punt bereikt, waar zon en aarde elkaar tegenkomen, zijn al jouw dromen eindelijk uitgekomen…

Kleine witte duif vertel me wat je ziet tijdens de lange vluchten wanneer je drijvend op de wind de weg naar ‘t nest zo feilloos vindt langs blauwe of bewolkte luchten Kleine witte duif je hart is vol verdriet ik lees de droefheid in je ogen waar de onrust schemert; vaag je vleugelslagen worden traag het weten heeft je moe gevlogen Kleine…

Het is zoals wanneer de regen in de afvoer valt en zaden uit de bomen vallen nieuw leven na de winter in een goot dood, maar niet dood Het is zoals wanneer de televisie zegt straks nieuws nu eerst reclame je wacht een laatste weerbericht en weet dat er iets anders komt Het is zoals wanneer je met een roeiboot land aanvaart, opduikt…

Als ik muziek hoor uit vervlogen tijd krijg ik kriebels van weemoedigheid. De tijd van provo's alles kon in Amsterdam omgaan met homo's ik, die er als groentje kwam. Partnerruil en vreemd-gaan als ik Simon en Garfunkel hoor denk, aan wat we hebben gedaan mijn onschuld daar verloor. De herinnering aan die mooie stad wekt geen verbittering…

Ik heb honger, honger naar jou Als ik naar je kijk lust ik je rauw Wil m`n tanden zetten in je hals En met veel passie likken aan je huid Je proeven, ruiken, voelen Dicht tegen me aan Samen ritmisch bewegen Mijn handen zoeken je heupen Meer, meer wil ik van jou Stil mijn honger mijn lief Geef me elke dag jouw lijf Nee geen dieet, dat…

Mijn liefde voor jou kent geen grenzen Het gaat over bergen Langs blauwe luchten Nog verder gaat mijn liefde voor jou Zo diep als de wereld zeeën Zo wijd als de steppen Maar vooral ook heel klein En warm bij jou Zo samen dicht bij elkaar Zonder woorden, die ik niet kan vinden Gewoon een blik naar elkaar Dat zegt genoeg, lees het maar…

Ongedwongen beweegt zijn lijf, Niet geheel op de maat. Ongecontroleerd, ietwat stijf, Lachend om zijn daad. Men kijkt hem aan, Hoe hij zichzelf vermaakt. Uitgeput blijft hij staan. Hij heeft zijn dansje afgemaakt. Eenmaal buigt hij naar de man Die halverwege de straat Een foto van hem nam En van het lachen vergaat. De dansende man dacht…