Alle inzendingen, jaar 2004, week 22

stil, zachtjes niet bewegen hier was het dat wij zwegen dit plekje paradijs begin … of einde van de reis…

Hoe zou het komen denk je dat ik jou nooit eerder zag je bent me nu pas echt opgevallen misschien door je irritante lach. Je ogen kijken dwars door me heen ik voel ze prikken op mijn huid dat je me nooit opgevallen bent met je veel te hoge stemgeluid. Er is niks aan jou dat klopt niks dat echt bij je past ik wou dat ik je nooit gezien…

Gevangen web van woorden op het ritme van jouw stem weven draden een spinsel tranen ogen naar het licht de dolgedraaide klinkers gooien letters op het vuur zelfs vechten in het duister neemt mijn nacht van werklijkheid schud mij en maak mij lichter neem onbevreesd mijn adem wis gedachten in mijn geest laat de pijn mijn waarheid zijn…

Ik draai me om, geef een vlugge kus op je wang - dag jij - Je glimlach blijft maar brengt een stilte in je ogen. Ik ontvlucht je gewilde handen, vermijd zo het naderend afscheid. Even dat moment van onzeker zijn, van pijnlijke, zoete geuren, van neerduiken in een vreemd, warm gevoel. Ik draai me nog een keer om, Zacht streelt…

Mijn huid is verschroeid en verschrompeld; Mijn hart klopt steeds langzamer; Mijn DNA is voorgoed gemuteerd; Ik ontdekte in de scheikunde een nieuw element; Mijn hart doopte het 'Liefdenium' Elke dag gaf ik mezelf bloot aan de radioactieve stof, niet wetend dat het mij van binnen opvrat. Het oxideerde mijn hemoglobine tot zijn slaaf…

Een grote doos drijft door de Lange Haven van Korenbeurs naar herenhuis en zinkt, zinkt al maar dieper met vuilnis van het veilinghuis, van restaurant en kledingzaak. Blokkeert onder een brug tenslotte de toegang naar een weids verschiet met afval van de bloemenzaak, verweerd metaal en vaal antiek.…

Mijn zoon, jou maak ik advocaat Professor, arts en diplomaat Ik maak je mediamagnaat En lid van de ministerraad Zo sprak een kannibaal in Tsjaad Behalve als het oorlog wordt Dan maak ik je soldaat. -------------------------------------------------- Uit: 'Dat lijkt warempel sandelhout', 2003…

een vinger die wijst niets meer te maren ik volg je gebaren maar houd me gedeisd je daagt uit, in je stem een verlokkend geluid ik lees in je ogen de wereld van toen proef aan je zoen de wisselende smaken waarmee jij in mij emoties kunt raken je lach lijnt spontaan mimiek toont de sporen van vaker gedaan je onschuld speelt de vermoorde…

Zit je je thuis vaak stierlijk te vervelen, dan leer je lang je adem in te houden - dat valt niet mee want soms ben je verkouden - en ga je onderwaterhockey spelen. Je wordt dan ooit geëerd door ‘t legioen als onderwaterhockeykampioen.…

ze maken aldoor steeltjes met dertien blaadjes aan deze boom -…

Vervormd gegoten in de mal der deugdzaamheid. Omgeven door verbrandde lucht van leven op de rem. Kluisters van fatsoen verlammen het reiken naar, de trommel vol geneugten en de strijdlustige vlam sterft als de drang naar vrijheid wordt gesmoord.…

Laatst zei men een kok in Hoboken Dat al zijn salades vies roken Hij antwoordde eerst Nog heel erg beheerst Maar loopt nu van woede te koken…

Gister zo bedreigend Morgen zo beangstigend Vandaag zo onzeker Om morgen niet meer bang te zijn Moet ik de strijd aan met gisteren Vandaag nog, zeker vandaag…

De appel valt. Wie onwetend is Verlaat de voorraadschuur met bebloede handen. Anderen keren op hun stappen terug En vervloeken de vlag van het vaderland Zij krijgen de splinters van de wanhoop over zich heen Knielen voor de willekeur van de meester Zij zijn verdoemd, Al zij die onwetend zijn. Reten morgen hangen boven de mist op het slagveld…

Moegestreden bewandel je een route een kaart brengt je niet altijd daar waar je voor je gevoel zou willen zijn weet u soms de plek waar ik wil zijn? Telkens weer kom je bij mij terecht maar blijkbaar kan ik je niet die voldoening geven waardoor mijn beste advies nu luidt vraag ook een ander eens de weg…

Tussen Enkhuizen en Almere reed een dame helemaal fout, kon d'r auto niet meer keren, helemaal tegen d'r zin, recht tegen de verkeerde richting in. Razendsnel bel ik de alarmlijn, spookrijder gesignaleerd, op de weg naar Almere, geef ik door heel gewoon en da's nou het nút van de mobiele telefoon.…

WOORDEN SPORADISCH UITGESTROOID plots gaf zij een kreet, en allen getuigden UIT MIJN HAND, LEEGLOPENDE LEKKE DOOS, wij dit later, in het nieuwe korenveld; ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN…

hoe weinig ingewikkeld is de essentie van leven ik zou voor jou, mijn lief het mijne willen geven…

Ik ben als de regen in een woestijn, Als vrieskou in de zomer. Ik ben een bloem op antartica, Op de mooie witte sneeuw. Ik ben op een plaats waar ik niet hoor te zijn, Verdwaald in het oneindige. Gevangen in een web van leugens, Ik ben een buitenbeentje!…

Een verliefde zatlap uit Amsterdam Die zachtjes aan z'n grenzen kwam Sprak door de drank bevangen Ik laat hem node hangen Voor rechtop ben ik veel te lam…

De spijkerbroek die ik zoëven zag zo goddelijk glad rond je billen lag heeft mij toch wel bewogen Verlangend ontvlood mijn mijmerende mond 't wijfelend woord dat geen mens verstond als dat toch eens zou mogen Ik eerde schoonheid nooit gezien hopeloze honger, naar wat misschien ook smeulde in jouw ogen Maar momenten vergaan in eeuwigheid…

Als ik mijn ogen sluit is alles anders en zo mooi ik zie mijn jeugd voorbij komen waarin ik speelde in het hooi. Als ik mijn ogen sluit blijf ik in gedachten een kind dat nooit van oorlog heeft gehoord en overal rust en vrede vindt. Als ik mijn ogen sluit is het nooit echt duister dan open ik mijn oren en ik luister. Als ik mijn ogen…

Kabbelende beek, haar verval door zon gestreeld: ultiem klatergoud.…

Tedere lichtstraal doorschijnt het broze vaatwerk dat mijn lichaam vormt.…

Anders dan anderen, wij noemen ze de armen van geest, maar is niet juist voor hèn Jezus hier op aarde geweest? Anders dan anderen, hun denken gaat ons begrip te boven. Hoe klein van geest zijn wij om niet in hun geluk te geloven? Anders dan anderen beleven de wereld van een heel andere kant, fladderen en vlinderen door het leven, stevig…

zongebleekte lucht vervagende regenboog bewolkte kleuren…

heel de wijde wereld met al haar zeven schone wonderen vervaagden… verdwenen plots naar de achtergrond op het moment dat hij aan kwam lopen… niet bewust van de hapering van mijn gedachten wierp hij een terloopse blik deze kant op groter maakte ik mijzelf om die blik te vangen kleiner…

Mijn ogen wachten hulpeloos op U, nu al die losse vogels weer een tweespan... hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic enda thu wat unbidan we nu ? Maar ik, ik kleef hier vast aan perkament vol zwart en traan en voel het blanke vel zo vloeibaar op uw borst hier in mijn cel tot alles stolt - alleen gemis is permanent. Alle dingen worden…

Welkom op deze wereld, bijzonder kind, zo innig gewenst, 't wachten wordt beloond. Welkom bij je ouders, die nu al zo gelukkig met je zijn. Welkom in de straat waar je opgroeien zal, maar eerst ben je baby en peuter, gaat verzorging vóór alles. Welkom in het gezin dat af en toe voor je zorgen zal, als je vader en moeder uit werken gaan…

Vaders navigatie is een feilloos instrument, als je ver op reis gaat en de juiste weg niet kent. Je hoeft nooit te vrezen dat je hopeloos verdwaalt, als je maar goed luistert welke route wordt bepaald. Gaat het net iets anders zoals op de borden staat, moet je soms zelfs keren aan het einde van de straat, volg dan toch de stem maar die…