Alle inzendingen, jaar 2004, week 23

Na zesentwintig jaar gevangenschap niet gebroken Integendeel zelfs, opnieuw ontloken Zijn leven in dienst van de zwarte bevolking gaan zetten Een vrijheidsstrijder tegen de rassenwetten Bleef al die jaren terecht de vredespijp roken 'Er is geen terugkeer op de weg naar de vrijheid' Aanvaard en accepteer alsjeblieft gelijkheid Samen…

De stemmen voor Europa zijn weer geteld De V.V.D. ligt kreunend in dit Veld S.P. en P.V.D.A die lachen zich een kriek De Haagse coalitie ligt slecht bij het publiek De blijdschap overheerste toch bij de meeste heren Maar Eurlings breekt nog eens zijn tong, bij 't snelle debateren.…

Misschien is het de aanhoudende regen misschien wel de vervuilde natuur misschien de tv van kwart voor negen ik weet het niet maar het is zuur. Het is maar een lichte schittering die mij hinderend in mijn ogen valt een aanwezigheid die me niet bevalt als een vage contour in de schemering. Ik snap niet dat het mogelijk kan zijn het gaat…

Ik geniet als ik geheel onbewust van mijn wazige koers afwijk verbannen is de onzekere rust als ik een seconde vooruitkijk Meegezogen in een kolk van verlangen links en rechts wordt de druk opgevoerd als door levende decoratie gevangen terwijl de gewillige passie loert Vastgeklemd tussen het onzichtbare niet langer mijn vrijheid die telt…

kwam hier voorbij en zag je staan nog iets dichterbij het was met me gedaan keek in jouw ogen jij in die van mij de vonken die overvlogen verrasten ons allebei een klik, een contact zo intens, zo echt samen compact samen in gevecht naar elkaar toe van elkaar af steeds weer is dat het wat ik doe en altijd die spijt achteraf gevoelens…

Begripvol, had ik begrepen, is veel weten: Van woorden, wetenswaardigheden, betekenissen juist op waarde schatten, zonder gissen. Naar nooit lang vissen naar de juiste definitie, maar met concrete taal een abstract verhaal kunnen linken aan een eigen kader van auto-vormende cognitie. Door goed kunnen luisteren naar het fluisteren…

Fluisterend is de schaduw een lied van woorden en momenten die je zocht toen je stem alleen maar in stilte sprak en ik afscheid wilde nemen met de woorden die ik nooit zou kunnen zingen.…

ik heb de dood ontmoet een vriendelijke man bril en witte jas de geleerde titels las ik op de rekening van later pas maar dat terzijde zijn hand was droog de mijne klam hij zei... waarvan ik keek hem aan dacht daar zo het mijne van, zag ineens mijn schoenen zonder veters natuurlijk hoor ik bij betweters hij gaf mij bloemen ik…

Transparantie was het toverwoord waarmee de klokkenluider stemmen scoorde en zo de VVD de grond in boorde. Zo’n dubbelslag is werk'lijk ongehoord. Van Buitenen in plaats van Bolkestein, zou dat geen goede ruil in Brussel zijn?…

Het leven op de zee altijd aan het varen met de kapitein aan boord hij was de anker in je leven wat nu wreed werd verstoord Nu dobber je maar rond niet weten wat te voelen tranen dansen op je wangen, in je hart het is nog niet daadwerkelijk realiteit alles gaat zo snel en lijkt verward Straks zal de zee betijen en stuurt je bootje weer…

De nacht de moeder van de rust des hemels grote fakkel blust, Van arbeid zijn de leden moe, de sluimer drukt de ogen toe. O, Hoeder groot van Israel wees ons een trouwe nachtgezel, en wakker om ons henen ziet, zo vrezen wij de vijand niet. Gij hebt al wat op aarde is begraven in de duisternis, begraaf ook onze zonden boos in Uw genade…

de laatste vrouw omhelzen, enerzijds; de etterende stilte van de laatste baarmoeder doorboord, in mijn schuwe harige handen voelen woelen roerloos ziekteontsmet water, sprakeloos ben ik, geheel merg. en doorheen mijn zwoel bloed beschimmeld beschuitafval van voormiddeleeuws stuifmeel; in de vlucht verborgen, verzwegen mijn altijd open ogen…

De kranigste keeper van allen Liet zich steeds voor elke bal vallen Maar kwam per abuis Er één in zijn kruis Dan greep ie ze klemvast die ballen…

Stel dat ik me iets herinneren kon van de tijd voor ik werd geboren toen ‘k beschermd en aangenaam volgroeide in het moederlichaam en niets m’n drijven kon verstoren Maar al wat ik had raakte ik kwijt ik werd door de natuur verdreven mijn angst werd allereerst gebaard en nadat m’n wegen waren geklaard ademde ik schreeuwende het leven…

De schier open vlakte ligt voor me. Een sereen landschap waarin twee schitterende meren, als ogen, mijn ziel trachten te doorgronden. De vreedzame reflectie van haar warme straling verzacht haar contouren tot een uitnodiging haar te betreden. Twijfelend neem ik het in me op. waar haar openheid me nood voel ik de broosheid van haar…

Het hart is leeg. Het gevoel verschuilt zich achter de rietzoom van een oeverloze vijver waarvan het oppervlak even accentloos is als de weerspiegelde lucht. Niets verraadt enige emotie anders dan de kilheid van een ingetreden winter. En vanuit het gevoelloos zijn treedt een rust naar voren die de verlatenheid van het landschap…

Kijkend, over de schouder, zie ik m'n wereld door een lens van traanvocht heen. Vechtend, tegen spoed wil ik vertragen om even stil te staan, ik alleen. Traag, m'n hoofd terug draaiend richt mijn blik zich voor me uit. De toekomst vangend in 't verleden loop ik achterwaarts vooruit.…

de torrente in via (uit de beek op de route) ik hoor dit woord en zie weer hoe roekeloos wij de route liepen naar het torenhoge licht dat onbarmhartig scheen een scheurende weg en daar slurpte ik water dat naar ijzer smaakte zoals het water in de wezenputten van tessel intussen keerde mirjam om maar ik ik zocht het hoger op…

Het tuinpad van mijn vader, kaarsrecht aangelegd en aangeharkt. Daarlangs moet ik alle dagen, maar liever loop ik in een park. Daar kan ik linksom gaan, of rechts, een grasveld oversteken, zomaar ergens afslaan, langs het bord: "Verboden te betreden". Nog liever ga ik onbegane wegen, zwervend zoeken naar mijn pad, Vantevoren niet kunnen…

Een kwinkslag is een grapje, met een knípoog, een ókkernoot, 'n por met 'n élleboog. Een óplawaai, een schop die vaak geen herrie maakt, een nudist is zónder kleren, dus meestal naakt. Een góede buur, één waar je meestal wel suiker lenen kunt, een lieve zus, waar je verdrietjes mee delen kunt. Een brommende eega waar je soms je inspiratie…

Kijk naar wat we geworden zijn Jij een losgeslagen kind ik een verbitterde oude vrijster Jij eeuwig op zoek naar je identiteit die je steeds denkt te vinden maar die nooit de ware is Ik zit vol wrok keer op keer mijn wonden te tellen Ze schoon te likken maar het vuil van jaren en jaren komt eruit Kijk naar wat we geworden zijn…

Hoe kan alles zo hetzelfde zijn maar toch zo anders Al onze spullen op hun plek Ons huis nog hetzelfde Het leven draait door maar staat toch stil Jouw bedje op zijn plaats maar zonder jou Jij maakte het compleet Nu is alles stuk…

Negen maanden waren als een moment van leven zonder verleden tot stilte geworpen werd en besef plaats nam in het heden waarna de uit nood geboren schoonheid van de dood langzaam stierf door de toekomst.…

in eenzaamheid verdwijnen kleuren als tranen gaan rillen in mijn gespreide hand in donkerheid doven mijn ogen als strelingen huiveren in de laatste samenzang door uitgeputte woorden verdwijnt het leven als mijn hart stuk gaat springen in wat mij lief is door verwrongen schaduwen zwijgt de tijd als mijn adem gaat rusten in wat voor…

De baas van een paard uit Cappele Heeft met dat dier heel wat te stellen Dat wil alleen maar slapen In de wei bij de schapen Die het dan steeds loopt te tellen.…

in rust en vertrouwen je weg vervolgen niet bij elke moeilijkheid stil blijven staan vreugd en verdriet durven te accepteren er zelfs iets van leren dat geeft je een kracht die niemand je afneemt…

Je mond zo dicht bij Je lippen raken me de mijne Ik raak in verroering Alleen van je aanwezigheid Wat doe je met mij? Ik wil je beminnen Laat me zweven op je stem Laat me verdrinken in je ogen Samen de liefde beleven Samen weg drijven op de golven M`n liefste ik heb je lief Bemin me…

Ik werd geboren, enige zoon, kreeg alles wat ik wilde,'k vond het heel gewoon. Heel mijn leven, één vrouw trouw gebleven. Elkaar bemind, kregen één kind. Toen kwam Michiel, het was een hij, enig kleinkind zo dachten wij. Toen kwam 't bericht, en ik dacht, word ik nu van verraad beticht? Daarom mijn vraag, denk met mij mee, hoe deel…

Als 'tafelkleed' nestelde zich een grote wolk Op de Tafelberg van 't Kaapse volk Een gedekte tafel voor zowel blank als zwart Jaren achtereen heeft dit Afrikaners verward Staand voor de afgrond, een diepe kolk…

Handlangertje van de dood, de tijd, haast zich nooit, verlaat zich nooit, treft, geluidloos en rattig in zijn tred. Spoorslags ijlt vooruit al wat de wereld najaagt. De rust tijdens de vlucht. Ik drink wijnrode lippen van minnaressen met wangen hectisch nog van de tocht door de stad; ik brand me aan glazen warm al van blos en mondafdruk.…