Alle inzendingen, jaar 2004, week 29

De slimme surfers in de Dapperstraat Zijn goden in het diepst van hun gedachten Van wie geen jonge sla is te verwachten En als wetten tussen droom en plagiaat Volgroeien van klein bah tot grote boe Dan ben je aan je laatste byte-je toe…

Soms glimlach je om ons - ik weet het wel- om al dat stoer en mannelijk vertoon. -Wij zijn het toch die deze wereld bouwen en al wat jij doet is zo doodgewoon, zo elke dag hetzelfde, kleine dingen: koffie en pap en grote stapels brood en soms- heel even maar- herinneringen aan wat het leven vroeger bood... Ach kom, dat gaat voorbij, de zorgen…

Wat hinder! ’t is een gewone dag Een maandag Voor de één een beetje geluk En voor een ander minder Begin van ‘t leven voor een pas geboren kind Afscheid van een goede vrind Tevredenheid voor wie er nog in gelooft Gramschap die de geest verdooft Liefde en licht Haat afleesbaar op een donker gezicht Een nieuwe start of de herhaalde dagelijkse…

Met haar vergeten woorden is alleen de stilte gebleven in de foto waar ze kijkt naar wie haar ziet en zwijgt omdat ze weet dat haar foto´s alleen maar papieren herinneringen blijven die nooit zullen antwoorden.…

Ik moet gaan zonder bagage jullie kunnen niet met me mee om me er doorheen te slepen of een arm om me heen te slaan als paniek me overvalt waar ik terecht kom, geen idee Ik moet alleen met in mijn rug gekwetste blikken pijn om het verlaten zijn 't is toch mijn keuze, kan niet meer terug afscheid van 't zekere bestaan een ander leven…

voor Marjolijn bleek als een edelman trek je door het landschap zonder god of besturingssysteem zonder licht op je fiets maak je de reis naar het einde van de nacht je merkt niet hoe de nieuwe morgen vrolijk is geen aanstoot neemt aan je wrange heimwee naar het mysterie van de roes de nevels van de zoete waanzucht hoelang heb je…

de kanselier wisselde van heer en wist zich voortaan horig aan de potentaat der potentaten zelfs zijn vriend de koning moest wijken voor diens eer o die bloedige ernst macht verheft zich tegen macht en heimelijk draagt thomas het boetehemd van geitenhaar wemelend van leven hij week niet toen de moordenaars de kathedraal betraden…

mijn straatje geschrobd of niet, Fikkie heeft er sowieso schijt aan!…

Het tentje van die grijsaards zo lieflijk en zo knus zo spottend en gedrochtelijk, die oliebollen dus. Tandertergende meute allen om het tentje teveel betalend voor dat vette olliebollen-krentje.…

Hoe vluchtig als een schim te zweven buiten tijd en ruimtelijk gevaar in een schuilplaats voor de zon te leven. Te bestaan als bijziend dienaar beroofd van oog voor 't vergezicht is het mijn schaduw die ik nastaar. Vermengd met waarvoor ik ben gezwicht, niet langer meer van schuilend zwart, rent hij weg van mij, dragende zijn eigen licht…

de kikkers kwaken in een plas na de regens de reiger doodstil…

Machteloos voel jij je van binnen machteloos kijk je alleen maar toe machteloos omdat je niet denken kunt machteloos, verslagen en zo moe. Machteloos ben je van woede machteloos ook van verdriet machteloos omdat je niks kunt doen machteloos door alles wat je ziet. Je wilt schoppen, schreeuwen en slaan je bent zo ontzettend boos je wilt…

Spinnenangst ze wordt er alleen maar groter door vrees ik en ik hou niet van dat superman gedoe Geef mij de natuur: een regen van bloedzuigers tse tse vlieg en vraatzuchtige penisvisjes heerlijke docu's over duiken naar scheepswrakken met mensenetende witte haaien en over het wroeten in aarde of ik verlies me in een erbarmelijke vertaling…

Hij zwaait met zijn hoed, als een staatsman vaarwel, een deftige staatsman uit vroeger tijd. Een waardige pose die kil cynisme maar geen verkrachting en bloedschuld bedekt. Hij ontvlucht zijn huis en zijn heldendaden: stromen van tranen en rokend puin. Niet wetend van falen stapt hij in het vliegtuig en laat zijn doden alleen met…

Ik heb een leuk parkietje dat beessie praat met mij ik ben dan meestal heel verrast en sta er verwonderd bij. Hij strijkt dan eerst zijn veren glad en zet zijn borsie op hij kijkt mij dan ontdeugend aan en schudt wat met zijn kop. Als je hem zo bezig met zijn showtje ziet dan gaat zijn snavel open en roept hij heel hard “piet.”…

Ik heb slechts woorden Want iets scherpers Mag niet van de wet Kon ik maar zo hard schreeuwen Dat ik je breken kon Zodat je op zijn minst gebukt zou gaan Onder mijn pijn In mijn gedachten Ben je al duizend maal gestorven Trouw rouwend vloeiden mijn tranen Terwijl je ziel lachend Zijn vleugels uitsloeg En jij jouw woorden tot echo maakte…

laat mij jou leiden doorheen het geluk waar tranen verenigd vergaan in een lach verdriet van ons samen herleeft in hoop liefde hernieuwt in armen van troost…

Het lachen was voor hem een serieuze zaak Waarvan hij goed de ernst inzag Dus nooit, nee nooit een schaterlach Want lachen is een diep sociaal–emotioneel beleven Dat lachen voor je lol, die pret Dat doe je beslist niet zo maar even Een glimlach om de mond was al een uiting van zijn innerlijke pret Maar deze zonder argumentatie in een schaterlach…

het is zomer maar je afgrondt me met vergezichten die de sneeuw verijzen de gletsjers tussen ons doen groeien in hun eeuwige verblijven ik pluk bloemen en de kruiden die zo heilzaam zijn laat zinnen groeien balanceer met woorden op een nog niet uitgesproken lijn ben jij de rechter die het evenwicht bepaalt afgrond of de hemel…

Mijn hart wil zich uit mij huilen Wil huilen tot een rivier zich vormt En hem een weg naar buiten leidt Mijn hart wil zich uit mij verlaten Wil zich van mij scheiden Een weg naar buiten vinden Zo veel te verduren gehad Pijn, angst, verdriet Zo vele malen gebroken Enkele keer bedrogen Liefde gekend maar van korte duur Zo veel te verduren…

Hij heeft in heel wat films de held gespeeld die niet behept was met subtiliteit. Maar weldra raakt hij dat imago kwijt, wanneer uw tong zijn achterzijde streelt. Nee, binnenkort staat Arnold echt niet meer alleen bekend als óngelikte beer.…

Zij hield van ijzig blauw Hij meer van geniepig rood Zij hield van mooie kleren aan Hij meer van uit en bloot Zij hield van katten Hij van de hond En als hij schreeuwde Hield zij haar mond Hij deed aan sport en hield van racen Hij wilde naar Hawaï Zij naar de Hudson Baai Had er veel over gelezen Hij wilde kinderen Zij liever niet…

Sneeuw van de bergen, smelten van de hellingen, in een stille beek.. Stroomt snel als water, rivieren van gedachten terug naar de zee.. Damp slaat op en neer de gletsjers van gevoelens in eigen wijsheid.. Boven is onder de cirkel warm gesloten wijsheid zit in ijs..…

Iedereen die "kent" je ze spreken je altijd aan Op je werk ben je bekend voor anderen klaar te staan De buitenwereld denkt dan ook dat je vrienden in overvloed hebt Maar steeds blijkt dat na werktijd de belangstelling snel weg ebt Weinigen die je eens bellen die belangstelling in je tonen Terwijl ze allen notabene zowat bij je om de hoek…

Een jaar of zestien voelt het weer Wanneer ik onder hels lawaai De steile eilandweg opdraai Als snelheidsduivel van weleer “Born to be wild, Born to be wild” Gehuil van boven de motoren Van Steppenwolf opnieuw geboren Terwijl de teller vijftig haalt Totdat een haarspeldbocht me maant Een tikje minder gas te geven Te laat! Daar slipt mijn…

Als ik naar haar kijk tracht zij iets te verbergen. Haar stof is te kort.…

Vochtig spreekt hij erbarmelijk een taal van duizend woorden. Zijn ogen staan een beetje scheel en cijfers zijn uit z'n geest verloren. Dom noem ik hem zeer zeker niet. Dat klinkt té onbewimpeld. Een stempel wil ik hem niet geven, ondanks menigeen die al een oordeel hebben geveld. Quasimodo wordt hem nageroepen, iets wat ik nooit zal…

Ik heb haar lief, die grazige eenzaamheid, Waar ik de zachte hartslag van de tijd Nog kalmer dan het eigen bloed voel kloppen, En, schaduw werpend langs de heuveltoppen, Gods zegen in een wolk mij tegenglijdt. Maar soms, wanneer ik bij mijn kudde wacht Op hem, die straks mij aflost, op de nacht, Komt eensklaps een geschal de stilte storen.…

Jij onverlaat, vlinder, passioneel psychopaat. Ik oordeel machtig, hulpeloos, vervreemd, omdat jij in m'n verzen staat.…

Telkens als ik fluit, gedachten smoren en warme lucht eruit.…