Alle inzendingen, jaar 2004, week 9

Leeg te midden van drukte Niets raakt me Zoektocht naar vervulling Onrust vragen Heen weer waar Weg wanneer Geen leidraad, signaal Teken aan de wand Mijn eigen pad Mijn eigen hart Betrouwbaar als Los zand Ik licht mijn hoofd op Strek me uit naar iets daar ergens dat moet toch wel Hart is ‘t spoor bijster Dwalende vragen…

Wanneer mijn mond wijd open gaat vermoeidheid plotsklaps toeslaat mijn benen me niet dragen willen en ik geen stofdoek meer kan tillen dan plof ik neder op de bank en consumeer ik jou, in dank.…

Wanneer je gepest wordt omdat je anders bent Je eenzaam voelt opgesloten in je eigen isolement Jezelf afvraagt waarom ik Je niet stoer genoeg bent maar een bangerik Wanneer je huilt om het schelden Je weer getreiterd bent het steeds moet ontgelden Jezelf klein voelt in je doen en laten Je niemand hebt om mee te praten Wanneer het…

In Elemangora is schaduw het meeslependste deel van het bestaan treiterend volgt dit spookbeeld overal vastgeklit smaller wordend tot ook in stilte de dood deze volgzame opslokt.…

De zonnestralen van de winter laten warmte achter op mijn huid Het is bijna lente, nog even en de knopjes komen uit Ik ben gelukkig de zon, briesje wind vogels zingen, ik zing mee als een vrolijk klein kind Ik vergeet, dat ik weet dat het weer regenen gaat de boeren hebben weer de kolder mest ruik je door heel de polder Maar ik ben…

Vandaag wordt een dag van grootse daden op straat trotseer ik de dwaze koppen niemand ontziend en bij mijn doel aangekomen ken ik geen genade ik wil alles alles of niets maar even later thuis terug van m’n strooptocht moe, trots en voldaan bleek ik dan toch weer ’t toiletpapier vergeten te zijn.…

De zwarte wagen met half gesloten gordijnen, zal straks met de kist de straat uit verdwijnen. Het afscheid valt zwaar voor hen die achter bleven, maar kijken terug op een wondermooi leven. Een leven dat ze samen in liefde hebben gedeeld, het zal een poos duren voordat de wonden zijn geheeld. De laatste reis is begonnen het eeuwig…

kop op, lente haast heffen alle bolletjes hun bolletje op…

Mijn spiegelbeeld Is reeds geheeld Van zware klappen Mijn schaduw Is nog steeds grijs Van die ene, verre reis, Naar land van ooit En dan weer terug, Maar ik, Ik genees Nooit zo vlug.…

In mijn hart voel ik het bonken De moed is in mijn schoenen gezonken Straks moet ik weer gaan praten Maar zullen ze me ook aan het woord laten Vloeiend praten kan ik alleen in mijn dromen Maar verder kan ik moeilijk uit mijn woorden komen Die voor andere zo gemakkelijke zinnen Zijn voor mij een last om aan te beginnen Altijd willen ze me…

De baby slaapt en zijn vader slaapt, de witte kater wulps tegen hem aangevleid op de divan. Het huis vol suizend geluid het licht komt gesluierd de kamer binnen en in de keuken komt de waterketel ruisend klaarop de gloeiende plaat. Voorzichtig schenk ik koffie op niet overhaast en niet te traag maar in het juiste tempo. ------------…

Met het papier van dit gedicht Vang ik heel voorzichtig een traan vanaf mijn kin Precies op dood, het woord vervaagd Een grijze lijn van zoute inkt, zinkt door het papier Nu huil ik weer Want zelfs die lijn van inkt en smart Zelfs die lijn, die stopt…

Expliciet de daad van man en vrouw verwarren de détails van vinger, hals en plooi, terwijl organen samenkomen Wat ziet de man in haar ogen? Ik weet het niet In haar opkijken zie ik tweelingmeren met een bodem zo diep bij een erotische met de hand ingekleurde prent van Kitagawa Utamaro, Japans beeldend kunstenaar (1754 - 1806)…

ben je te klein ga maar staan bal je vuisten breek de hemel laat je gaan tot bloedens toe proef de pijn smaak het bestaan het zijn leugens die je hemel prijzen als aan hun verlangen wordt voldaan ze blaten, maken makke schapen in het doelloos volgen van de herder op de hei willoos en niet vrij de kuddegeest van wij ik ben niet…

De waarheid wint het steeds van een verzinsel Die halve religieuze 24 Was meteen al goed voor een record En heiligde daarmee dit oerbeginsel De dubbel-dvd wordt ongekend Met deleted scenes en zelfs een ander end!…

met klamme hand nam ze die gebruikte naald vast. en stierf ze weer wat...…

stoned op een parking, ver weg, dwaalend in het rond. een auto, een gil, niets...…

Zij draagt het fris gewassen wit in het langzaamste licht van de dag het wegdooiende ritme poogt elk uur, elke minuut te rekken. Ze mag het beeld niet verlaten. Zo puur is haar tred, zo sober haar snit. Haar gaan is een traploos schrijden de aanrollende nevel van de nacht wijkt voor haar ontblote voet een teder voorbijgaan. Geen macht die…

Waar het ijzer zich vermengt gaat het glazuur los van de klei het kleurt zich met de ochtendzon nog kleumend kijk ik toe het kaft van het boek is gescheurd en gekreukt de inhoud was het waard keer op keer gelezen en doordacht muziek gebrand in zilveren schijf draait rond en stoot geluiden uit de rock, het rithme van de dans weerkaatst…

Het raam waar geen licht door viel Struikelde de plant naar beneden Waar schimmel hoogtij vierde En de moed op beterschap kelderde Melkte de baas zijn koe Zonder groene weide Graasde hij alles binnen Zonder blikken of blozen…

Hé jij toekomst Ik weet niet wie jij bent, wie ik word. Hé jij toekomst Jij weet wel wie ik ben, wie jij was Hé jij toekomst Later word ik groot net als jij Later word ik jou…

aan de rand van een afgrond achter het hekje kijk je me nog een keer aan nog maar een stap vallen naar het onbekende heel ver weg ik hou je vast, heel stevig je wil het niet je zegt het is daar mooi laat me los, ik ga je trekt steeds harder ik hou je niet meer ik kan niet meer geef me even rust maar dan val je…

Wanneer jij kreunt en steunt en ik mijn gezicht afwend van jou, is dat niet uit onverschilligheid, maar puur omdat ik van je hou. Zie je, ik kan je pijn niet verdragen dus probeer ik te ontwijken dat ik jou, dierbaar als jij me bent, in de ogen moet kijken. En die woorden die jij spreekt en waar ik uit op moet maken dat jij mijn kwetsbaar…

Opgewonden verklaar ik zonder tegenstroom in genade gevallen struikelend verder balonnen stijgen drijven af met stijl prijskaartjes bungelen vergaren interessenten ook in de fles blijft de klaarheid vochtig achter geschikt voor hergebruik bezin ik mij weer terloops sluipt het binnen vreet zich vast en blijft in de leeg gelaten holen…

Het bloed in de aderen drijft naar leemten en hiaten achtergelaten in kerkers, die het smachten verstomden vlaggend weigerend tot overgave fier, jong en zonder aangezicht het paard dringt door tot de horizon blikkerende zwaarden en tumult begeleiding van gezellen in vol ornaat vaandels gestreken ondergang uitstervend in streven naar gelijkheid…

aahaa zei ik heel stil in een hoekje mysterieus einde…

Een strijd tussen gedachten in de arena van onze ziel gespannen donkere krachten maken de situatie labiel Gehuld in een harnas van tranen ga je de strijd weer verbeten aan met die innerlijke vulkanen waar komen ze toch vandaan? Het gevoelsgevecht kan beginnen je slaat ze met overtuiging neer je moet frustraties overwinnen want elke dag…

Vliegen als een vogel Zo vrij als dat ze zijn Zo wil ik me ook voelen Niet meer opgesloten En storten in een ravijn Vliegen als een vogel Soms onder moeders vleugels Maar zelf ook kunnen vliegen Vrij en los… Vliegen als een vogel Hoe kwetsbaar en klein Zo vrij in de lucht Zou ik ook wel eens willen zijn.…

tegen het licht van mijn verleden en in de schaduw van haar bestaan heb ik gedichten steeds vermeden opdat zij mij niet zou verstaan tegen het licht van haar verlangen en in de schaduw van mijn trouw zal ik gezichten steeds vervangen door die van die ene vrouw…

Soms kan de waarheid, beter niet verteld, maar wanneer we moéten liegen, is 't bijzonder slecht gesteld. Wanneer liegen betekent, dat vriendschap in takt blijft, waar kies je dan voor? Ik verdraai dan de waarheid, een héél klein beetje want anders weet ik het ook niet meer hoor!…