Alle inzendingen, jaar 2005, week 1

Heer, niemand als U Ik zie het niet meer Maar, Here, leer Vertrouwen op U Heer, niemand als U kent mijn hart, weet mijn smart, Ik vertrouw het aan U Want Heer er is niemand als U…

Bedremmeld loopt zij Geslagen uit het lood Onvoldoende spieren die Goed werken Een mooie toekomst die Zij koesterde Gelaten schoonheid Donkere zwerken Kritisch, maar Monddood Gemaakt door haar lichaam Dat voorheen als een otter zwom Inwendig werd zijn ritme Verstoord De mooie toekomst die Hij koesterde Verdreven verleden…

O liefde, al ken jij alle vragen jouw koolmeesogen, jouw tarwekorrelzon, jouw hart van een amandelpit, geven geen antwoorden en jouw macht van het zwijgen leert de ware grootheid van de mens ligt in zijn zwakte. O liefde, hoe klein ben ik in jouw ogen, hoe prachtig is jouw gloed, hoe hard is jouw waarheid...…

het zepige water in de zinken teil begin jaren vijftig woningbouw wordt huizenhoog opgestuwd als bevroren kijk ik naar het zeil waarop het water grote kringen vormt traag verandert in zwembad met rimpelingen zand loopsteigers hete muur voelbare herinneringen het strand van Schier doemt op verlatenheid met plukjes mensen een tractor trekt…

Ik kus de zachte zomerwind en hoop dat die jouw lippen vindt die zuiverheid van puur satijn die schittering van kristallijn ik ervaar een zoete siddering bij deze schone herinnering en beleef opnieuw die zwoele nachten waarin al wat we verwachtten crescendo zijn voltooiing vond tot aan de vroege morgenstond Nu heb ik nog alleen mijn dromen…

Wat moet ik met het mediageschreeuw? Wat moet ik met onvatbare getallen? Wat moet ik met die andere gevallen? Wat moet ik met zo'n walgelijke Leeuw? Mijn mediagestuurd geweten is een zootje, Dus ik gireer nu toch ook maar mijn fooitje.…

regen gaat vaak langs je heen zij stoort je niet je leeft alleen voelt enkel nattigheid die droogt in tijd maar druppels vinden water in een plas die jij pas zag door natte voeten nu is de regen straf en moet je daarvoor boeten waarom laat water in de plas jou regen voelen merkte je het pas toen je de nattigheid erkende de druppels…

Lonkend naar het geheel Zoekende naar waar Sla ik jou open Tastend is mijn oog Adem beroert jouw haar Geen catwalk zal je dragen Mijn intens Rubens vrouw Vol en wulps zijn jouw lijnen Warm klam als pan en duin Waar eb en vloed deinen Geniet ik tot aan horizon Gezicht in struikgewas Smeltend in ademnood Bemin ik jouw zinlijke massa…

met niets dan sokken in de natte sneeuw maakt zij een heuse handstand…

wat moeten ze toch weer naar welke zon, naar welke zee die betrouwbaar is zucht naar bruine huid niet zwemmen tegen golven in maar optimaal genieten bezeten en verzwolgen door hun zonnegod, zijn zij de Tsunami allang alweer vergeten alleen de Noordkaap staat nog open ijzig zoeken zij voorbij getroffen volk naar nieuw vakantieland…

Nederland heeft laten zien dat het een hart heeft het heeft ook laten zien dat het meeleeft. Vanavond zagen we saamhorigheid het delen van een gezamenlijk doel Nederland liet mensen huilen en gaf aan velen een speciaal gevoel. Dit was Nederland weer op z'n best met op de juiste plaats het hart het liet zien wat we echt kunnen meeleven…

aan de overkant de glimmend witte toren van lui lekkerland…

Ik ben de zwarte intrigant, want ik bezorg u immer twist. Ik start een oorlog in uw land en dan verdwijn ik in de mist. Ik heb mijn sporen al gewist als de strijd pas is ontbrand. Naar de oorzaak wordt gegist dat houdt ruzies vaak in stand. Ik draag die vloek zolang ik leef, en zij werkt telkens als ik praat. Zelfs als ik juist naar vrede…

Water en lucht allebei zuiver Zoveel verschillend En toch even mooi Drijvend en zwevend Lijkt het leven een hemel Teruggekeerd op aarde Lijkt mijn leven een kooi Mijn ziel stroomt van verlangen Naar water, zo warm Waarin ik wil drijven Omdat ze voelt zoals ik ben Maar veilig zwevend In de heldere lucht Is mijn thuis…

Zelfs Mies Bouwman werd van stal gehaald om, in een vloedgolf van vrijgevigheid, te laten zien hoe in een mum van tijd bewogenheid in euro’s werd vertaald. Mies heeft, ook al is ze nu al oud, daar toch menig Dorp weer opgebouwd.…

Fysiek trekt me niet toch lach ik lief die aanraking van toen maakte me gek. Je snapt nu wel dat ik liever eet pijn kent geen grenzen maar jij hebt ze wel.…

Een droeve dompteur uit Almere Moet positief denken aanleren Het lijkt dan wel sterk Maar laatst op zijn werk Zag hij enkel leeuwen en beren…

in woorden die ruisloos verbleken in tere gedachten verstilde gebaren in milde ogen kromme lijven in broze mensen die langzaam vergeten wie ze waren ontluiken zacht gerijpte zielen lonkend naar de eeuwigheid…

Ik weet wel dat ik van je hou, en ik voel wel jij ook van mij, maar weet je mijn lieve vrouw, het blijft altijd ik en jij nooit wij, Ik kan niet want iets in mij zegt me dat, ik wil wel of ... ik weet het niet weet je ik ben mezelf zo zat dat het misschien beter is dat je me nooit meer ziet Altijd maar weer die twijfel in mijn kop dat…

Donkerdood zijn haar ogen en gemaakt alsof ze niets zien en alleen de leegte kleuren. Want de leegte is haar droom die haar cocon beschermt en tekent als de nevel die ik zie en niet bestaat als ik hem niet wil zien en haar wil wakker maken. Want ze slaapt niet echt en ze is niet wakker…

Het ongeboren hart dendert vol ongeduld als hoge snelheidstrein naar de wereld Het pasgeboren hart komt tot bedaren en loopt als een trein door de kinderjaren Het tienerhart dat soms op hol slaat dreigt bijna te onstporen als ’t om liefde gaat Het volwassen hart staat bij een ander even stil “Ik heb 2 kaartjes Parijs…

Als er niet meer wordt geschreven en ook niets meer wordt gezegd, als iedereen is moegestreden van een ongelijk gevecht. Is dan eindelijk het leed geleden, Of zijn we dan geknecht? Dan rest alleen nog stilte, Die meer dan alles zegt!!…

gisteravond toen jouw lichaam het mijne vond schreven wij voor de liefde een gedicht een gedicht zonder woorden enkel klanken bij kaarslicht…

Hij hoort de golf nòg komen, door angst en pijn verblind, z’n vrouw en kind ontnomen, de natuur die ze verslindt. Door ’t zien van dat immens verdriet, Voel ik een fractie van zijn pijn, Waar hij ook zoekt hij ziet ze niet, Ik voel me hulpeloos en klein. Als het je niet lukt te geven, Leef je dan een beetje in, En nooit eerder in je leven…

Een geheimpje wat men met je deelt betekent dat men je dusdanig vertrouwd dat je “het geheim” voor jezelf kunt houden Wanneer je eenmaal dat vertrouwen hebt beschaamd, zal men je nooit meer een geheim toevertrouwen.…

Het vuurwerk van de jaarwisseling valt helemaal in het niets vergeleken bij het natuurgeweld van tweede kerstdag. Water en vuur, kontrastrijk. De levensstrijd is ongelijk. Alleen verliezers en geen winnaars levens geblust als een kerstkaars..... Hulpeloos toezien dat hoeft gelukkig niet als je je hart opent voor alle verdriet.…

Gevoelens moet je niet op sluiten, gevoelens moeten naar buiten. Gevoelens moet je niet in je hart bewaren, gevoelens moet je uiten. Gevoelens willen soms rond razen. Soms willen gevoelens zijn als dwazen. Maar meestal willen gevoelens zijn zoals jij bent en soms kom je gevoelens tegen die je niet kent.…

Besluitloos loop je naar het raam. Je ziet een donkere gedaante staan. Het is de schaduw van de dood. Het was de schaduw van de dood die jou volledig afsloot. Mensen rond jou bestaan, zagen jouw toestand achteruit gaan. Je lichaam, je geest. Je beste tijd is er geweest. En zoals gedacht. Zoals verwacht. Kreeg de dood jou in zijn macht. We…

De dag gaat weer in dronkenschap ten onder. Alles wijkt van waar ik loop. Niets houdt meer zijn vaste vormen, verandert zich, verkleint, vergroot. Muren wijken, niks gaat meer vanzelf. Deuren sluiten, geopend tot de helft. Gesprekken gaan aan mij voorbij. Ik weet niet meer wat je zei. Plafonds en vloeren golven op en neer. 'k Zoek mijn…

't Wordt schoorvoetend licht, een dun laagje sneeuw: ijl tintelgedicht in een prille eeuw. Een prille eeuw, met hoop - die doet leven- op een gouden tijd, ook al duurt het maar even. Schemer zuiver en broos, is dat niet genoeg? Maar de dag is nog jong, dus juich niet te vroeg! Aan de doorgangsweg staan als geraamten de bomen- geen…