Netgedichten

netgedicht (nr. 6.194):

TSUNAMI (2)

het zepige water in de zinken teil
begin jaren vijftig woningbouw
wordt huizenhoog opgestuwd
als bevroren kijk ik naar het zeil

waarop het water grote kringen
vormt traag verandert in zwembad
met rimpelingen zand loopsteigers
hete muur voelbare herinneringen

het strand van Schier doemt op
verlatenheid met plukjes mensen
een tractor trekt een huifkar zon
schuilt achter donkergrijs gordijn

dat openscheurt het perspectief
is in een oogwenk veranderend
golven bulderen met overslaande
stem ik sluit mijn mond doe dop

op shampooflacon droog me af
trek schone kleren aan kam haren
zie in de ochtendkrant opgestuwd
dood en verderf van Kerstkomaf