Alle inzendingen, jaar 2005, week 13

Ik voel je handje nog in de mijne en zie je lieve gezichtje voor me Ik denk nog elke dag aan mijn kleine warme scheuten trekken dan door me Zo onrechtvaardig en zo onbegrepen dat ik zonder jou verder moet gaan Zo onwezenlijk en onwaarschijnlijk alsof je zo weer naast me kunt staan 's Nachts hoor ik je lieve stemmetje soms en voel dan je…

Romance In 't eenzame hutje Sleet COLMA bij winter De slepende nacht. De noodstormen huilden, De springvloeden gierden, En 't ijs loeide in 't rond. Een dwarrelend lampje Verspreidde aan de kleiwand Een nevelig licht; Gelijk bij de doden, De statige doden, De lijklampen doen. Daar zat zij en treurde, Zo eenzaam, zo ledig, Zich…

Ver van de vernieuwende ooievaar zweven reikhalzende zwanen in een lente-oord vol zadendragers. Zoals zeebeesten zich nestelen aan het strand vinden hoogpotigen hun plek in weidsheid van land. Lichtzinnig scheppen wij ruimte bedden ons in onder een hemel en planten nieuwe troostzaden. Roffelende specht krijsende kraai brutale…

oh ja, ik was trots bezitster van zo’n buik, gespierd en plat niet van intensieve training maar gewoon, omdat ik hem had jammer genoeg waren toen die korte truitjes nog niet ‘ vet’ en op navelpiercings reageerde men bepaald ontzet ach mijn buik, kijk hem nou en beetje hangen over mijn broek hou ik hem in, dan lijkt het nog maar de ‘…

Ik lees jouw naam naast de kuil eerder op de dag gegraven, ruimte kent hier geen tijd, uitzicht evenmin draai mijn gezicht naar donkere wolken en vang luchtig het enige licht dat jou nooit meer zal raken narcissen lijken te grijnzen, harteloos loopt geel over in wit, kou trekt op langs duistere klanken ijzig…

Ik pak mijn gedachten in cadeaupapier En doe er een mooie roze strik omheen Schrijf er in sierlijke letters je naam op Het is een presentje enkel voor jou alleen Als je dan weer een keertje aan mij denkt Maak het pakje dan maar voorzichtig open Luister goed naar mijn gedachten voor jou En laat ze niet in het luchtledige weglopen Beschouw…

Verlaten onschuld achter muren mist die ondoorgrondelijk mijn zicht blinderen, laten zoutloze sluiers in leegte opgaan en onthullen mijn dorst naar wat mij ooit zo na was…

Genoeg van dit leven En genoeg van dit lijf Genoeg van het licht En genoeg van de sterren Alles is te veel En niks kan nu goed gaan Recht is te recht En stilte te stil Het is allemaal Zo erg echt niet Maar net iets meer Dan genoeg zou zijn…

Wil je echt met rust laten, Let dus maar niet op mij, Maar shit, wat heb ik zin, .............zin in jou, met een lekker roseetje erbij.…

waar goudenregen welig tiert dragon haar lentegeur de ochtend siert als zacht geelgroen ontloken blaadjes schuw verborgen in krokus wit overwoekeren blaadjes rozemarijn als dauw van de zee lavendelvelden…

Er rijdt een lege tram door ’s-Gravenhage, onmerkbaar bijna, nauwelijks verlicht. De ramen en de deuren blijven dicht, in scherpe bochten kan hij schuchter klagen. De ouderwetse tram met aanhangwagen doet alle dagen, rusteloos, zijn plicht. De eindeloze reis gaat doelgericht langs sporen van verdrongen onbehagen. En niemand die de vragen…

Ergens ver weg ruist een stem terwijl een eerbiedig suizen door het eikenhakhout glipt Ik zie een lijster die daar onwetend hipt door een hoofd waarin alles blijft verhuizen Hier huist het allerlaatst van hem.…

ken je de plaatsen waar de aarde ademt, waar heden en verleden samengaan, en dus de tijd wel stil moet staan? voel je de plaatsen waar de aarde ademt, voel je het kloppen van de eeuwigheid, in een ritme zonder tijd? oh, bewaar de plaatsen waar de aarde ademt, het zijn de schakels in de keten van altijd weten en vergeten……

Daar stond je weer en ik had willen roepen ga weg, ga weg kom nooit meer terug Maar ik zweeg en de regen mengde zich met tranen die langzaam stierven op mijn wangen en de strijd verloren Net als ik Alweer…

Vragen vervagen het antwoord blijft hangen in het luchtledige Angst om te weten Bikkelhard, de waarheid of is het verbeelding Vastklemmend aan dromen bang voor gevolgen Als illusie bedrog wordt.…

mijn God wegens het uitblijven van uw reactie voel ik me genoodzaakt U weer te schrijven ik stel U wederom met klem deze keer mijn onbeantwoorde vraag waarom kijkt U op mij neer…

Wat is de zin van zoeken Naar de zin van het bestaan? Breng je neus naar de grond En zie hoe onzinnig zinnig het gekrioel Patronen trekt op en in de aarde Zie hoe rijp en groen Onzinnig lichtzinnig Haar hele wezen in overgave Richt naar de zon Zie omhoog naar het firmament Onzinnig oneindig draait het Zijn eeuwenoude figuren Wie…

'k Heb mijn dinars op tijd voor dollars geswapt, 'k ben zo slim aan een devaluatie ontsnapt. Dan snelsnel een pak obligaties gekocht, goedkope junk bonds, precies wat ik zocht. Mijn bankier adviseerde in calls te beleggen. Dat hoefde hij me geen twee keer te zeggen. Een toprendement en risico nul. Dus alles of niets, verder geen flauwekul…

Tussen de cakewalk en de achtbaan speelt het leven. De kist blijft leeg ook als je er een handvol konijnen in verbergt. Je ziet iets en je ziet het niet. Het is er en het is weer weg. Alleen je hoofd is vol en soms je hart. Maar voor de rest is het de cakewalk en de achtbaan.…

ach, praat me niet van wolken in de hogere sferen die schaapjes zijn te mak om daar te kunnen existeren ze hebben nog geen poot om op te staan vloeien zo uiteen en laten zich door wind oplossend gaan wil je echt met sterren gooien schepper spelen, het heelal ontplooien zwarte gaten vullen en de nova's laten brullen in hun stervend…

Gekluisterd in het kleinste kabinet lieten ze alle hoop niet zomaar varen. Toch zaten ze (‘k zal u details besparen) wel vierentwintig uur op het toilet. Zo lang heb ik daar ook wel eens gezeten, toen ik bij Van der Valk wat had gegeten.…

een souvenir voor mijn gedachten die in donkerzwarte nachten adem, licht en vangnet was mijn hand en mijn gedichten las en daarin de liefde vond een rimpeling in het water die ik meedraag tot ik later de herinnering vergeet zodat niemand dan nog weet waardoor de rimpeling ontstond…

Ik geniet als jij me wakker kust ook als je je arm om mij heen legt soms krijg ik zelfs vlinders in mijn buik als je lieve woordjes tegen mij zegt Maar nog liever kijk ik even naar jou als jij slaapt, ver in het land van dromen dan streel ik heel zachtjes je wang en vergeet wat ik me had voorgenomen Je ziet er lief uit als je net wakker…

Stil verstrijken al mijn dagen Nadat jij plots bent weggegaan En je hebt echt geen enkel idee Wat het met mij heeft gedaan Besef van tijd totaal verloren Geen dag geen nacht geen rust Ogen vol tranen “ik mis je zo” Ik voel me compleet uitgeblust Door emoties word ik overvallen Gewoon elk willekeurig moment Een gedachte aan jou heel even…

foutje was hij nam haar in bepaling terwijl ze zei “alleen na hervertaling m'n letters staan in de koeling om vanuit een warmer bedoeling te worden uitgezet tegen betaling”…

Voor elk teken dat ik voel, want zelfs de wind geeft zacht gehoor, aan mijn hunkering zo zwoel.. En de storm die raast maar door… De balans neigt naar dat gene Wat ik angstig zal aanschouwen… Want ik voel dat jouw gedachten De mijne niet vertrouwen… De reden blijft omslachtig.. Maar ik leg mij erbij neer.. Want in het verleden niet daadkrachtig…

ze woont al levenslang in koog ja aan de zaan haar maatje die heet daan geboren als pang-van gang zijn vader's kant dichtte lekkende kraantjes langs vergeten laantjes in ’t verre montferland zij daarentegen is heel verlegen met ‘r moeder’s kant grootmoe was de lieve lady kant beter bekend als faliekant te zijn doorgezakt na…

Ik zit alleen hier met de Pasen en ik zwem in mijn verdriet, het had een feestdag kunnen zijn maar dat is het uiteindelijk niet. Mijn allerdiepste gevoelens kan ik niet meer bij je uiten, het vreet aan mij van binnen, het wil zo graag naar buiten. Het vonkje dat er nog over is blijft bij mij veilig gloeien en ik hoop dat jij de brandstof…

Jij kijkt mij in mijn ogen strijkt zachtjes door mijn haar Jouw hand in de mijne toen, hier, nu en daar Jij vertelt mij van duizend dingen zonder een woord te zeggen Jij laat mij de wereld zien door mij in je armen te leggen Jij houdt me vast en kijkt naar mij Ik ben hier nu, samen met jou wij zijn er allebei...…

Daar stond ik dan gespannen als een veer mooi te zijn voor jou alleen wachtend op je komst ogen priemden in mijn rug stemmen fluisterden tot jouw stem klonk ogen zochten de mijne open en blij keek ik je aan blauwe ogen weerkaatsten kil in de mijne je liet me staan als een hond achtergelaten in een bos natuurlijk leef ik met je mee…