Alle inzendingen, jaar 2005, week 32

Telkens jouw hartstocht poëtische woorden blies en letters mij deden duizelen als een krachtig parfum, schilderde mijn adem de schuchtere vraag : wie ben je ? Doorheen de schoonheid van taal en een bedeesde stilte ving ik het antwoord op, doch jouw naam verdwaalde toen onze blikken elkaar geblinddoekt raakten en ik weer wegdook in…

Thijs at braaf zijn zemelen, dat hield hem fit en sterk. Wie braaf is die zal hemelen, zei domi in de kerk. Thijs dacht er het zijne van. Hij zag menig stakker, na lang lijden, volgens plan gedragen naar de akker, waar domi deemoed preekte, de dood, die zij geen straf. Thijs zag moeders bleekte, zijn vader dolf het graf. Nu, van kind…

Liever dan een mens te zijn, werd ik een wolk, Te drijven tussen woeste vlammenzeeën; Zij groeien aan het ochtendfirmament. Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom, Hij staat hoog op in het heet licht te kijken, Iedere gedachte is een blad. Liever dan boom te zijn, werd ik een zee, De zee wordt door oud gouden licht begoten, Duizende gestalten…

Nog maar net begonnen en nu alweer voorbij Dan denk ik: dit is déja vu Ligt dat nou echt aan mij Verwachtingen en dromen lijken even heel dichtbij Dan voel ik me fantastisch Gebonden en toch vrij Maar dan ineens die afstand De hartstocht is bekoeld Herhaling van een slechte film die niet zo is bedoeld Ik voel het afscheid naderen…

wierook kaarsen aangestoken lelies die lekker roken zalige Maria Hemelvaart stond op de kaart van missiezuster Tante Godelivia uit de Republic of Indonesia ‘veel devotie in de ecclesia: de felicitaties voor joannes maria’ wel, wat hij verder kreeg ’n tik om z’n oren vanwege de pastorale orde tijdens het verstoren voorts twee guldens een…

Strak staat de uitloop van de lijn, en nét op het moment dat hij wordt teruggefloten, sprint hij de stoep af... Een auto remt, slippend, piepend... te laat.. Nog eenmaal tilt hij zijn koppie op legt 'm weer neer...z'n oogjes breken... Hij is niet meer…

voorbij het koren rijpen rijdt de dorser naar zijn loon waar vroeger boeren bundels bonden groeien granen uit een kloon bomen krijgen nu de lengte van de plukkers van het fruit de takken zijn vol vruchten en de herfst al ver vooruit waar is de boerderij gebleven het rieten dak, de lange stal er staan geen bomen langs de dreven de voedersilo…

Wat is het leven zonder kleur vraagt men niet aan een kleurenblinde de vraag houdt al het antwoord in: het zou niet echt de moeite zijn een kleur op zich vertegenwoordigt op zich wel een bepaalde waarde, de kleur daarnaast werkt erop in accentueertof zwakt juist af of rood of groen is om het even als wat men ziet hetzelfde blijft, geen…

Een helgroene wei en toch regen ook diep in mij de schapen verbergen zich de iris kleurt geel aan de vijver wat is de zomer kil als jij er niet meer bent.…

De vlokken vallen laag na laag Een tapijt van kristallen Aan de bodem tot ijs verdicht Het schuift over een ruw bed Steen verpulvert in zijn stroom Zand, leem en keien -Die krassen in zijn flanken- Stapelt hij voor zich uit Smeltwater mengt zich door kruimels rots Hij rolt zijn tong van melk uit (Traag…Eén meter per dag is genoeg) Zo…

Ze denkt de weg terug te weten maar komt niet verder dan haar eigen verdwaald zijn in het uur van de dag van de maand van het jaar gevangen als ze meestal is in haar eigenste wereld Voor ons een onbekende planeet voor haar soms bitter soms zoet maar altijd realiteit…

met gesloten ogen heb ik een visioen: twee gouden cirkels een zwarte ondergrond in het midden ligt een half maantje met een gouden stip het zweeft en vervaagt oorsprong: toen ik mijn ogen open had, zag ik: een blauwe spiraal op gouden ondergrond een houdertje met brandend waxinelicht de zwarte pit Boeddha kijkt toe met…

De vent zat op de eerste rij balkon. Z'n glazen oog ontsnapte. In een schoot belandde 't in de zaal. Het was een stoot, die 't retourneerde en 'm voor zich won. 'Je hebt bij mij een gapend gat gedicht, hetgeen ik als geen ander kan waarderen. Kom na de show bij mij in huis souperen,' zo bood-ie aan. Ze is voor hem gezwicht. Elkaars gezelschap…

Zo wonderbaarlijk klein maar sterk echt niet te geloven tilt in al haar kwetsbaarheid het beste in ons naar boven Geen weet van wat de waarheid is gelooft in wat je ziet zonder enkele twijfel of God bestaat of niet Maar toch voelt het doopsel beschermend al is zoveel onbekend dat er toch iets is, bewijs jij zelf omdat jij een wonder bent…

het dageind kust mij in haar roze abrikozenvel slaapwel geluiden trekken hun geruite pyjama aan gedaan met twinkeleren, culmineren toten trekken gekken een vogel schrijft een laatste letter in de lucht vlucht en geuren dampen dauw over 't avondgras slaapgas een rijmsnoer trekt de dichter toe moe.…

De wind, de eindeloze wind waait waar hij wil danst op een esdoornblad smijt schepen heen en weer vermaakt zich met een zwaluw legt zich doodmoe neer opeens. Wat hij, zijn waaien te betekenen heeft? Verkeerd, aan dit adres! --------------------------- Uit: 'Boze Wolven', 2002.…

De aanschouwing van haar ranken flanken rondingen overvloedig gepresenteerd eist zij maagdelijk genomen te worden liefdevol overweldigd en grof verteerd Zo ervaar ik haar verleiding mij te veel pluk ik haar om gulzig uiteen te rukken verstikt zij mij adem geeft zoete mond haar zinnelijke sappen spatten in het rond wanneer ik mijn dorst les…

Vanaf haar schouder rolde mijn traan Wederom liet zij mij passief begaan Koud klinkt haar stem toonloos verbeten Is het zo ver leg je nu weer zo te zweten Eens mijn prinses een bloem zo mooi Nu een feeks losgebroken uit haar kooi Heimelijk wend ik mij af wil alleen zijn En duikt ten onder in een poel van pijn Frigide ongeïnteresseerd koud…

zo ik mij afwend en niet verlaag mijn tranen wellen ongevraagd zilte verraders van intens verdriet wilde voorkomen dat jij mij zo ziet want koud berekend van geen weet verwijt jij aanschouwelijk leed verstik ik mij niet meer werend stil vluchtend in mij zelf kerend als de strijd gestreden en ik berust verlaat jij mij verminkt bedrogen…

Zalm gaat het nu echt doen! De lasten van burgers verzachten. In mijn slapeloze nachten, stond ook ik bij het voedselpakketten-legioen. Wij krijgen nu echt een sigaar uit eigen doos..... Ik rook wel graag, maar dit maakt me boos!…

parmantig paradeert puntig de pointe hand in hand met provocerend proza een wonderlijke optocht ontrolt zich aan mijn ogen opgetogen, terneergeslagen eeuwige trouw, op de hak genomen liefdesmijmering, vers in geheugen lettergepenseeld vergezicht een bontje met een kort lontje verwondering, verbazing, woede liefkozing en oorwassing doodsklok…

Al zei mijn moeder niets van u te willen Behalve driekwart jaar het vruchtgebruik Van een klein kwakje sperma in haar buik Dat u waarschijnlijk toch maar zou verspillen, Ik ben en blijf uw kind in elk geval, pa En dank daarnaast mijn leven ook aan Talpa.…

Zien is niet meegemaakt Ervaren is niet van gehoord Goed gemeend is niet geraakt De weg kwijt is niet gestoord De wetenschap is aangeboord De klap in het gezicht vermaakt Ervaring deskundig gestaakt Verdriet verwoordt Mijn ogen zien teveel Door ervaring overspoeld Altijd in het gareel Niet begrepen, onbedoeld Ze zien wat ik beveel…

Mastodonten doorklieven het kiel, marcheren als edele betonnen rosse wachtend voor de grachten van onze mooie ring vluchtend op pilotis verankerd in de aarde als stenen bossen opwaarts naar onze kathedraal zijn enige schoonheid zijn stenen hebbeding…

na bijna een eeuw weer kind aandoenlijk gekromd tussen gesteven lakens oude handen zoeken wat is laatste adem als dit lichaam ontspant de wereld stilstaat de kring verbroken wordt maar als je buiten bent gaat de wereld toch door iedereen is zoals wij geef het leven door dat je kreeg van haar lief mens in wit satijn zo mooi was…

Sonnettine is nu DE dichtvorm voor zon en regen in Mokum geeft een krant daarom kans om op schema demokratisch samen te dichten naar eigen thema zo wordt week’lijks ’n regel uit de post aangeregen Zaterdag is de stress want is er wel een goede zin die past bij de vorige waarvan men zeggen kan oh wat is ie mooi en de vlam blijft in de pan die…

aanvaarde reis naar aangeboden sferen ontvankelijk onmachtig te weren intensief het aangegeven te beleven ervaart na landing begane grond dat dagelijkse realiteit alleen bestond en de geest iets onwerkelijk ondergaan gepunt festijn walmend met fijne geuren trekt cannabis ons in dit vreemd gebeuren rusteloos…

Vrouger, toen'k verkeren haar schreef ik noar mien laif 'n poar keer in de weeke ain verlang'nde, lange braif. Ainmoal traauwt was dat veurbie ging verhuuz'n noar Amsterdam schreef toen noar mien olders mor met 't krieg'n van ain telefoon kwam van 't schrieven niks meer van. Nou, tientall'n joaren loater schrief ik met 'n mail-vriendin…

Precies bij de juiste loting met kans op een echt ontstaan van meer dan miljoenen sprinters eindigde jij vooraan Je leek voorbestemd om te leven we stelden ons op je in droomden hoe je zou wezen als deel van ons gezin We moesten elkaar goed steunen begrepen elkaars pijn maar je blijft zinvol en aanwezig, omdat… we door jou nog intiemer…

tanig eelt in palmen van handen herbergt korrels zand al jaren aangedroogd in plooien vastgeloogd verjaren gaat per dag steeds korreliger tijden troebel lijfljk ingeteerd traan zout hand op lijnen vingers aangebrand onthand tasten mis mens in 't verband hitte heilig vuur de doofpot schrijnen de ziel de strot zachte lach ogen glinsteren…