Alle inzendingen, jaar 2006, week 13

in Utrecht eens per jaar een hoogtepunt voor dichters, excentriek of juist gewoon om in de zaal of bij de microfoon te zorgen voor gehoor of voor een stunt je praat met hem met haar, met die en die in Vredenburg, de Nacht der Poëzie…

Ons Rintje Ritsma is een oer-icoon. Toch noemt met hem passé, 'over the top' en wil men van hem horen: 'Ja ik stop'. Maar nee, de schaatser schaatst zoals gewoon. Het is gezeur, geklets, gestook, geëmmer. Wanneer hij stopt bepaalt de Beer van Lemmer.…

Een moorkop is niet politiek correct. Ik weet nog hoe het allemaal begon. Een negerzoen te eren is 'not done'. Dus kies voor recht, gelijkheid en respect. En wat ze met dat zoet-goed moeten doen? Hernoem het in een negerinnenzoen.…

de linies sluiten aan en men drijft het op de spits aanval, beste verdediging sport verbroedert generaal pardonneert voetbal naar oorlog de bal is rond vrouwen zijn gemeen maar kunnen niet voetballen buiten spel…

Zoals de herinnering aan dode mensen verdwijn ook jij bij stukjes na de spullen verdween de gedachte van hoe je stem klonk foto’s laten zien hoe je eruit zag maar ook daar ben je nu toch een vreemde Zoals dode mensen verdwijn ook jij -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

We sporten thans in scholen, veilig binnen Het trimmen, joggen, surfen is passé Al tweeënhalf miljoen doen eraan mee Aan bodycombat, steppen en aan spinnen De fitnessfreaksverzameling groeit straf En valt dezelfder tijd meteen weer af…

de gladde wanden van de put verhinderen mij te klimmen en schimmen uit het verleden houden mijn voeten stevig vast de harde stemmen in mijn hoofd belemmeren mij te schreeuwen en eeuwen lijkt het geleden dat ik je naam hier heb gekrast…

Mijn dochter kan niet zonder haar knuffel En elke nacht gaat ze met ‘m naar bed: die trouwe hond die ze al jaren heeft, versleten, maar toch niet te vervangen Mijn zoon kan ook niet zonder een knuffel Elke nacht gaat hij er met een naar bed en of ie nou een schaapje of een draak heeft, voor mijn zoon zijn ze zo te vervangen…

Er werd geklopt op de deur de oude man was verrast dat een bezoeker zo laat onaangekondigd verscheen welkom komt u toch binnen ik krijg bijna nooit bezoek wilt u iets stevigs drinken misschien wat lekkers erbij geef mij maar iets ijzig kouds en kies uw eigen drankje het zal uw allerlaatste zijn ik kom u halen voor uw reis ’t werd…

als vader schreit huilt de kinderziel hulpeloos als het kind huilt troost moeder zijn geschrei als moeder schreit brengt het gehuil het gezin bijeen…

als een bijzettafeltje onverwoestbaar mooi voel ik mij in het leven er onder kruimels brood en pindadoppen en stinkschoenen ernaast ik zou met je willen wandelen alleen je pootjes zijn fragiel vannacht op je blad een brief geschreven ik liet hem verscheurd wegwaaien ik kon blijkbaar niet met taal uit de voeten… met…

zon je rolt je stralen van oost naar west over mijn hart zon je doet je best je warmte maakt teder morgenkleur komt op en verwarmt de dag avondrood daalt neder de nacht ziet mijn dorst naar lieve warmte nagloeien van je kern brandt in mij zon geef mij energie om te bidden lief te hebben en te danken zon mijn genie…

terwijl er grote vlokken vallen in eindeloze stilte beweegt het in mijn oor de stemmen van een broos gesprek met spatten glasgerinkel en kletterend servies in kleren wil ik ze wel hullen de vreemde schelpen aan mijn hoofd beschermend koesteren tegen de golven die ongevraagd en onverwacht soms zacht soms ongenadig mij willen overspoelen…

zij vlecht heur haar, lang van eeuwig groeien en zwart van jeugdig genot, tesamen met gretige vingers uitzwermend over een gulzige boezem in mei zo. zocht zij mij te boeien ik, de oude heer in een overjarig krot met reeds één been in klei geen blik gunt zij mij weet toch wel de man te verleiden haar gratie vraagt mij een onbevredigende…

ik ga over haast blanke velden in zachte dalen die van ontvangende verwachting verhalen met heuvels als ronde dijen waar wortel en bloesem in een ontluikende lente later zullen vrijen toch zijn er al die onzichtbare borrelende sappen die bij mijn gang over paden uit diepe geisers hun passie tappen en naar nieuw onstuimig…

waterkant, aflopend zand glinsterende watersplinters spatten door fladderende kwekkende eenden uit boven de rieten oeverkant stotende zonnestralen op een wazig herhalend transparant trekgordijn dromerige projectie op een waarnemersbrein zwoel is het dampend gras door regenwater gedoopt ruikt weer naar jeugdig elan dat blindelings…

Ik kijk naar hem in zijn slaap is dit de ongezien aan Bachus gewijde priester alle offers reeds geplengd kind nog bijna donkre wimpers op rode wangen krullend haar op `t voorhoofd en naast zijn oren de kunstig geknipte lijn van zijn kapsel Prins op het blauwe paard van wilde en verwarde dromen boven alles wereldveroveraar…

kijk me aan zie wat tijd me heeft gedaan de strakte van mijn huid is weg haren zijn verdwenen ogen branden maar mijn geest wil nog meer jaren lenen zon voor mij de eeuwigheid gaat niet voorbij wolken kunnen minder dragen en regenen meer vragen wat doet de tijd als ik niet kijk verstrijkt ze alle dagen?…

Een heel klein beetje lente komt langzaam aangetreden, met storm en regen, hagel en soms nog even sneeuw, maar onweerstaanbaar breekt door- heen de zwarte aarde het jonge groen dat heel voorzichtig alles groet,...ons ook opnieuw heel blij doet leven.…

De nacht, Maïma, is van maanlicht blond… De maan, Maïma, strooit heur zilvren tranen Langs ’t lispelzieke lover der platanen… O, mengelen we onze zielen in deêz stond ! Met mijmrend oog en murmlensmoede mond, Zo ligt, o, allerloomste der sultanen! Gij in uw hangmat wieglende aan lianen, Terwijl uw lokken kronklen tot de grond… Het purpren…

Ik val en val dieper en dieper in een put vol gedachten in een put zonder bodem Ik val en val dieper en dieper zal ik er ooit uitkomen? Ik val en val dieper en dieper gedachten vliegen langs me heen een wervel storm waait in mijn hoofd Ik val en val dieper en dieper ik wens een bodem dat de storm gaat liggen leegte. Ik val en…

als een moegetergde paperclip probeer ik bladzijden bijeen te houden die jij met de kracht van een najaarsstorm terug overhoop blaast en radeloos plooi ik de verkeerde kant uit…

leven in de lucht leven in de put leven op een roze wolk leven op een mooi moment leven in een donkere grot leven omdat het moet leven vrolijk in en uit de zon schijnt vrolijk op je huid leven op een roze wolk k'wou dat t'zo blijven kon leven somber en verdriet dag in dag uit die dichte mist soms heel soms denk ik,... was ik er…

De matglazen vrouw verraad, heel vaag, het kloppen van een hart. Van haar rijpbedekte lippen wolken de beschuldigingen. De man verslikt zijn tranen met weer een gouden glas en boort zijn glinsterende kin in de wildwrede borst. De ijzige wijzers van haar klokkeogen draaien; de wachtende uren slaan op hol en de nacht draaft door: een…

De rode tapijten, de fresco´s, de koperen glans van het luchtpaleis aan de rand van de grijskoude zee. Met een tas vol kaarslicht klik-klakt de betoverende dame resoluut door de klinkende galerijen. De passie der verwarrende krullen op de bleke kussens. Het blozende gelaat van de diepe omhelzing. Het waxinegoud gloeiend in de bijna…

vrijen dat het een lieve lust is met heimwee in de botten naar woestijnen waar gejaagde herten lafenis vinden…

En toen, gifmuze, kroop hij in mijn blik: een man, klein, dik, met onbemand gezicht die keek alsof hij Ron of Ruud moest heten. En alles wat hij dacht was mij bekend: belasting, voetbal, Emma, missverkiezing, broccoli, koffiefilters - heel zijn mond een dunne brief vol blanco levensdrift. En ik was in verwachting van een scheef gedicht, wou…

De langgerekte gang afstandelijk onsamenhangend onoverbrugbaar steriel licht laag benauwend gehangen schreeuwt de stem van waarschijnlijk vervallen waanzin onmenselijk brandend in rappe etappes van verstikkend draaistaal Wacht en hergroepeer de verstooide gedachten verstrengeld in vaste routes en schaduwberijdende glooiende heuvels…

de waarheidsboom groent schitterend blad bloeit ongerept de mooiste bloemen maar aan haar voet scheurt traag de bast woekeren liegbeestjes in een zelfknagend gat ze nemen stukje leven mee en bouwen zo een wereld die de waarheid niet zo nauw meer neemt het leugennest groeit best terwijl de bladeren al snel verdorren…

Slaap onbewust onderbroken wakker uit anderland donker buiten binnen kaars vlam van vuur zuurstof en vaste stof licht nacht verzwakt in schaduw verborgen storm stroom door druk hoog naar laag verplaatsing hier is het stil bewegingloze schijn…