Alle inzendingen, jaar 2006, week 24

weer de bocht gemist in het rechtdoor rijden iemand maakt een kruis de klok slaat twee er ontbreekt een hek op de begraafplaats graven mollen de graven vrij…

je hand is nog warm de lippen iets koeler dan gisteren je wangen zacht met onrust die blost ogen wat harder lijken woorden te zeggen die je schrijft op fluweel met een tegenvleugpen we kennen elkaar hoe goed nog want ik ik wil verrijzen schitteren in paleizen bergen beklimmen hun toppen bedwingen omhoog kijken en mijn ego verrijken…

om het zekere voor het onzekere te nemen elke schijn van mogelijk beter weten in luim en schuim gemeden de winnares was genesteld patiënt in de tunnel waar MRI wordt gescand tweede werden zes Tedere Blasfemieën het holle heelal kreeg daar klank van aanwezigheid aan gene zijde hierna kwam Verwachting na meting van ruis in ’t hart volgden…

een vleugje satijn meer is niet nodig om te bedekken wat ik ga onthullen misschien nog een hoed en stoere cowboylaarzen om de aandacht af te leiden van mijn rusteloze handen muziek kleedt de ruimte in een ontspannen sfeer “you can leave your hat on” opgelucht haal ik adem als ik kijkers zie binnenstromen die betalen met belangstelling…

Zoals overal in luchthavens: mensen van allerlei kleuren en geuren lezend, etend, wachtend. Gezellig of droevig, pratend, zwijgend, wachtend... Big business, maar ook kleine tederheden, woorden verloren in de drukte, herkenning en vreugde, mededogen, ook hier. Wachten op de weg naar huis, opnieuw naar huis, Upekka (1) betrachtend, wachtend…

De namen van de vaders en de zonen worden kruis aan kruis hier uitgespeld. Altijd nieuwe wind waait over steen en bladert steeds nieuwsgierig weer in kruinen. En lispelt in de stad van stilte de namen van de vaders en de zonen. Blad na blad en boom na boom vertakt zich naar de hemel schreiend. Een weeë welhaast goddeloze droom van bloed…

als volle maan ons groet in al spelend voorbij bedtijd gaan weerspiegelt glans van acht pupillen waarin ik als deses dubbelmol zelfs cijferblind mijn rijkdom tel…

het is nog steeds zo vreemd mijzelf in de spiegel te aanschouwen wil wel kijken maar ook weer niet doet het mij goed of wellicht berouwen je weet wel wat ik bedoel zal ik op die kop lijken die ik ergens zwevend boven mijn schouders voel laatst keken schimmen heimelijk mee wilden mijn ogen sluiten naar believen kom wees toch…

hier schijnt nog zon terwijl je ramen regenen ik pak nog zomer op terras en voel de kou op jouw balkon je hebt geoogst als nooit tevoren hun zin in blikken konden je niet meer bekoren, het was geen spel enkel om te scoren erbij te horen in eenvoudige verovering je voelde je weer prooi maar bent geen speleding ik ga niet…

Het writers block heeft een verzekering Wanneer het witte vel je bijna worgt Dan kies je voor de firma die ontzorgt En overigens ook menig faker ving Dus zogenaamd zes dagen down and out En donderdags een snelsonnet, da's fout…

tussen lommerrijke bomen liggen bruinwitte vlekken roerloos bijeen verstillen zelfs hun lome staarten lijdzaam wachtend op de koele avond schemering…

Ik voelde me een vreemde eend in het dorp waar ik geboren ben waar ik allemaal mensen zag en er maar weinig meer van ken. Velen zijn er net als ik vertrokken vonden het geluk op een andere plek de ouderen zijn vaak al gestorven en de jongeren zitten nu op mijn stek. Ja, ook de straten zijn veranderd met nieuwe huizen die er zijn gebouwd…

woorden bouw ik zachtzinnig golvend om je heen lettergreep voor lettergreep in deining van liefde loods ik ze binnen in de haven van jouw naam in dronken water dans ik met jou in turbulentie van wind met passende letters in een vasthoudende cadans drijven we verder in schrijven van geluk spartelend verlangend zwemmen woorden in…

Jouw warme glimlach Die ervoor zorgde Dat ik ging stralen Jouw warme glimlach Die mij liet geloven Dat je van me hield Jouw warme glimlach Die uiteindelijk Gelogen bleekt te zijn Jouw warme glimlach Die nooit meer Hetzelfde zal zijn…

De droom is weggevaagd Door het bijtend realisme Van alledag Het gevoel is verzwolgen Door de pijn Van de verscheurde levens De dood is ingetreden De ontbinding gestart Het leven wordt geleefd Door de idioten Van strijdende partijen En het jongetje speelt op straat Het ziet de kogels niet Maar mijn oren horen zijn schreeuw Dan is het…

De zon komt op achter de horizon en schenkt hem haar rosse gloed. Hij repeteert hartstochtelijk zelfverzekerd over Wonderen - heelt juichend de tijd: de winter voorbij. Hij overdondert haar met zijn waterval van schrille tonen. Fantaseer ik in haar bekhoek even een glimlach? Ze vliegt op, de schaduwen glijden en houden haar geheim…

Elke bladzijde met leegte gevuld wordt beschreven door mijn woorden. Op elke nieuwe dag brengt mijn pen het boek dichter bij het einde. Het dagboek wordt eens gesloten door het laatste woord van mijn gedachten. Maar aan mijn gedachten komt nooit een einde Elke dag is een nieuw begin om te schrijven.…

heb je zon beloofd maar de stralen breken in je ogen tot een valse glans woorden krijgen nu geen kans handen trekken schaduw aan ze boeien licht waarheid kijkt onaangedaan vervuld van plicht je vreet nu energie omdat de verte andere dingen ziet geen rust om stil te staan want anders vallen angsten je weer aan ga…

Weet je nog hoe we zaten? Voel je de warmte nog? Zij aan zij jij en ik werden wij.…

toen je zei dat het tijd was om te gaan hield ik je niet tegen ook ik dacht aan later -wist ik veel- nooit was tijd zo ontregeld als nadien…

uit dromen weer tussen de lakens vallen en nog slaapdronken merken het is niets en toch die onrust in mijn hand op zoek naar schrammen letsels tere plekken er is niets de sprong dan in een scharreldag kip zonder kop - niet meer weten wat ik dringend moet vergeten niets…

Ik word wakker met je naam op mijn lippen, houtduiven roepen vanuit de pijnboom in mijn tuin. Het licht in de slaapkamer wordt gefilterd door een regensluier en ik herinner me opeens dat het sprankelende groen van je ogen bij regen altijd iets verschoot. Je droeg een gele jurk toen ik bij het afscheid je natte gezicht in mijn…

vormen zijn in dichtkunst warempel gelijk aan vaste kosten alle rijmen staan rechts beschreven in het boekhoudboek links de poëzie actief uitgesplitst voor vlotte zoek te boek per saldo resteren in rijm-plus of –min vrijgevallen posten…

een schuif gaat open trillend licht het water schubben van een vis Lapidair 24.3 130606…

Geesten van stand wonen, men weet het, gaarne onder een steen. En niet alleen in het theehuis denkt men zo beminde, de schorpioen, de grijze pissebed, de vaal gezinde muis kan het u vertellen. Vreemd volk, vriendelijk voor vrienden, vreselijk voor vijanden, zegt toch ook het boek met gekleurde houtgravure, kleur van broodjes harde waterverf,…

ik voel vertrouwen in je armen in het bewegen van je vingers sierlijk laat je schoonheid vloeien in de zomer, nu voorbij het kringt in hoge twijgen en het diep gegroefde schors ontvangen over het water wacht het stromen, los in mij langs oevers en langs bomen, de brug van…

Ik droom een oud hart bloot zijn ziel hangt aan een draadje Het was toen ik Descartes las over de pijnappelklier, de erwt of het denkende ding zoals hij de ziel en het vlees kon splijten Dat lichamen kunnen verstrengelen benen, armen, een hoofd, jouw buik op het buigzame gras met niets tussen ons in dan wat aan een draadje hing…

nog schijnt de zon op Turkse en Spaanse stranden de verf verdroogt, penselen rusten doelloos in mijn handen ik zie het licht in groen met blauwe ogen palmen wuiven maar mijn hart schildert slechts jouw gezicht ik mes je op het doek in zacht mediterane kleuren door wijn smaakt je olijf pikant in zuidelijke gebeuren maar mis…

In de stille harten dreef hij mede de nacht in, tegemoet de einder waar hij enkel geniet van de donkerte, de inspiratie van het genegen woord - en de stilte alom – Droef glimlachend schreef hij, over liefde die hij nog niet gekend had, hunkerend, verlangend naar die warme hand en bij het zetten van de laatste punt krulde het papier, nat…

boven geborgen op zolder staat glimmend te wachten opa`s oude mono radio de lampen werken maar missen energie vergeelde toetsen wachten geduldig op contact en ik wacht terwijl haar beeld zo helder staat naast hem binnen handbereik zacht rustend op warm rood perzisch tapijt nostalgie gevoel nog één keer die tijd luisteren en laten de…