165 resultaten.
huiselijk lot
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 412 de bakstenen vorm doet denken
aan het huis dat ooit bestond
en het door haar deur verstond
mensen warm te laten passeren
voor wat gezelligheid binnenin
de gebakken gaten vandaag
ontkennen het verleden, toen
de ramen nog juist konden passen
ook al stonden ze wagenwijd open
zo ver als haar scharnieren plooiden
er is ook geen brievenbus meer…
nog even
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 906 langzaam sterf ik
in een huis
dat wacht
regen in de ramen
ik poets de laatste dag
hang wolken aan de nacht
koud, steeds bleker
de lippen achter glas
ik praat nog over stenen
en leg ze op mijn huid
alsof de stilte slaapt
in een verre dag na deze
het is de hoogste tijd
het
regent
op mijn mond
buiten
valt
het raam…
Alzheimer
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.178 Bijna ongemerkt werden je ogen wat brozer.
Je wandelingen door het bos
duurden steeds wat langer
omdat je vaak de weg verloor.
Tijdens het avondmaal verviel je soms
in een starend zwijgen
waaruit je plotseling ontwaken kon
om in vrolijk lachen uit te barsten.
Toen je op een middag zei
dat je dacht je verstand
verloren te hebben,
zeeg…
de beelden
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 798 de beelden
zijn uit het park
verdwenen
nog kruipt
er weemoed
tussen het gras
stiller
dan de stenen
durven spreken
er zijn
geen woorden
blijven kleven.…
Transatlanticism
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 250 Waar hij was
was het donker.
Nachtelijke wervelwinden en hun
verteerde herbes de Provence flitsen
grauw verzwakt over de gesmolten
muren. Hij vertrouwde
op verwrongen theelichtjes, ginds ver.
En zijn verbonden vlieger
klonk hem als Vivaldi in de oren.
Spinsels en draden een
melancholisch festijn voor zijn lede
brilglazen. De vissen donderden…
Bijgeloof of niet?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 484 De tijden van de fabels zijn voorbij.
Geen weerwolf of vampier ziet men verschijnen.
Geen griezelvlucht in fantasie, geen deinen
in heerlijk toeven bij die hekserij.
Toch, en dat zult u nauwelijks geloven,
ben ik, een heel gewone jongeman,
een gruwelijke weerwolf nu en dan.
Mijn zelfhaat raak ik nimmer meer te boven.
Maar mijn vriendin,…
Verlaten cortijo
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 462 Nu is het stil
op de binnenplaatsen.
Fonteinen keuvelen niet langer
met badende merels
en niemand harkt de gevallen bladeren
in de boomgaard bijeen.
Maar wanneer ik mijn ogen sluit
hoor ik het lachen van voorbije zomers
en voel ik het sprankelen
van tinto de verano in mijn mond.…
jouw lichaam is meer dame
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 380 je koos voor rood
omdat je blond
wat dommer vond
het hoorde bij onstuimigheid
maakte je apart en paste
bij het wilde bonzen van je hart
je ogen worden groener
je huid is licht en altijd
breekt een glimlach je gezicht
je lippen hebben het fluweel van rozen
ze vormen woorden maar
zijn eigenlijk geschapen om te kozen
jouw lichaam is…
Zoektocht
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 425 Nooit hebben wij onze geest in kloven van
`t sneeuw geworpen
kennen dus ook de verrukking van zijn koude niet
daarvoor willen wij niet heet genoeg als
te lauw ontworpen
wij kennen van de geest slechts vonken
zien niet het aambeeld dat hij werkelijk is
zwijgende blijft onze echte geest in de
wreedaardigheid van zijn hamervonken
liefde wordt…
uiterst sappig
netgedicht
4.0 met 33 stemmen 480 uiterst sappig geel en rond
lig je voor me op de grond
je groeiplek heb je rijp verlaten
ik kan je daar niet liggen laten
je was nog wel een beetje groen
toen mijn mond je beroerde
en ik schichtig rond me loerde
of niemand had vernomen
dat ik je tot me had genomen
je ligt zwaar op mijn maag
al lustte ik je graag
je geur je smaak vergeet…
KPNdemol
snelsonnet
3.0 met 9 stemmen 1.056 Het kan bij KPN'ers wel eens spoken
Een anonieme beller uit Japan
Verkoopt je 's nachts een nieuwe snelkookpan
Waardoor je nachtrust ruw wordt onderbroken
Een camera en op de buis ermee!
Da's commerciële dalurentv!…
Zelfportret
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 894 Langzaam
doorbreekt
de stilte
na een lawaai van
lofgezang over
alles wat ik doe
en wat ik ben
ze weet mijn
naam en mijn
verhaal maar
ze is iemand
die me nooit
heeft gekend
De wereld sluit
me steeds meer in
met ongesproken
woorden te hard
om te mogen
zeggen en
te pijnlijk voor
dit moment alleen
ze zouden mijn
gevoel…
Einstein cijferde zich weg
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 342 echte reuzen van de geest
cijferen zichzelf
eerst helemaal weg
kijk Gautama Jezus Maria
Confucius Ghandi Mandela
maar nu naar Albert Einstein
eerst helemaal verdwenen
onder een cijferbrij
kwam een formule kringelen
speciale relativiteit
in tijd en afstand
later nog de zwaartekracht er bij
ee-is-em-cee-in het kwadraat
dat kwam zo maar…
Ik zou zo graag...
hartenkreet
3.0 met 46 stemmen 5.287 Het stormt in mijn hoofd
ik voel me wild van binnen
dat was toch niet beloofd
toen we wat zouden beginnen?
Of het nu droog is of regent dat het giet
die storm in mijn hoofd bedaart maar niet
de enige remedie om de druk
in mijn hoofd te laten verdwijnen
is als je niet alleen in mijn dromen,
maar ook in het echt aan mij zou verschijnen
mijn…
de Mistap
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 354 Als ik versuft staar naar die verveloze deur
Achtergelaten hopeloos in verwachting
Weet ik uitzichtloos angstig hij blijft dicht
Terwijl de keukenstoel fluistert onder mijn gewicht
Valselijk verlaten betast ik nu het juk
Rest van een hartstochtelijke liefde zonder geluk
Van wat moest zijn de liefde voor het leven
Onderging ik naïef het spel…
Einderloos
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 381 ik schilder de dagen langer dan ze zijn
kleur het zonlicht net iets feller
maak de schaduwen wat kleiner
en meng wat roze door de lucht
aquarelverf verbind ik met olie
zodat zachtheid langzaam uithardt
tevredenheid lak ik af met hoogglans
waarna ik me spiegel in het beeld
geen lijst beperkt mijn levenswerk
het blijft eeuwig open ter aanvulling…
Ontmoeting in oneindigheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 465 Lang nadat mijn ziel
langs de
vingertoppen van het
hiernamaals kroop,
ontdek ik dat achter
de kinderen van
ons wakker bestaan
bloed doorzet
en onder ons vredig komt
van ‘s morgen goud tot
schaduw’s laat.…
vlinderkens (Ode aan Guido Gezelle)
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.013 Vlinderkens tintelen langs open bloemen
zachtkens strijken ze de boom des vlinders
de lenteregen had haar takjes gebogen
onrustig cirkelden ze tussen de bloesem
In verbeelding en gepeins
sloeg mijn mensenharte gade
ze vlogen waarlijk schoon
in harmonie met haar omgeving
Ze vlogen in grote getale om de lamp
heerlijk…
Faas Wilkes (13 oktober 1923-15 augustus 2006)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.077 eigenlijk ben ik bevoorrecht
want ik heb hem nog
zien voetballen destijds
met Fortuna'54 op bezoek bij Ado...
later woonde ik nog een poosje
bij hem in de buurt
wanneer ik hem zag lopen dacht ik
daar gaat Faas Wilkes de levende legende
die furore maakte in het zuiden
op 15 augustus 2006 is de balvirtuoos
van toen van ons heengegaan
hetgeen…
Intermezzo
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 807 Tussen ernst en degelijkheid
even een kleine pauze
om alles weer in 't juiste perspectief te zien;
om te weten hoe relatief alles is
en dat juist het betrekkelijke
het belangrijkste is:
Niets gaat er boven
het rood van de late zomerroos;
de geur van de halmen
na de regen;
het fluwelen kleed
van de vlinder;
jouw glimlach naar mij.…
weemoed
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.095 door duisterend licht omsloten
wiegde mij het kleine bootje,
het water murmelde verhaaltjes,
zacht zong het riet
het werd mij vreemd te moede:
een onbestemd verdriet
sloop binnen door mijn huid,
nestelde in mijn botten.
veelvuldig sloeg ik de riemen uit,
roeide tussen heden en verleden
eindeloos heen en weer.
zo heb ik die nevelende…
verspilde inkt
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 922 Uit geen inspiratie
worden woorden woorden
probeersels
een indicatie
in de zin van
wat het moest worden
welnu
hier staat het…
Ode aan Pachelbel (en zijn canon)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 578 Antieke broederschap echoot
dwars doorheen de aderen
van deze hartverbonden muren
Geen klank kan klinken
zoals deze
de regen doet verdrinken
in haar gebrek aan
Romantische melancholie
Uw perpetuum mobile blijft
kloppen
en straalt ingetogen de
eenzaamheid vaarwel
Ach buien op de achtergrond
sputter pruttel en val nu maar
ik heb het…
het is
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 434 een lome zomerzonnedag
van blakend bladergroen
om ruglings in het sprietend gras
nu verder niets te doen
dan hoofd steun op een elleboog
te turen naar de lucht
daar zweven buizerds hemelhoog
hun zomerzonnevlucht…
Overgave
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 888 Daar sta jij dan
met een warme lach.
Ik snap niet hoe het kan,
wat jij in mij zag.
Toch achter mij aan
hopend op mijn stem.
Zal ik stil gaan staan,
laten zien wie ik ben.
Ik sla mijn ogen op
en zie een leven.
Alles staat op zijn kop,
jij wilt mij rust geven.
Waag ik de gok
en pak ik jouw hand.
Of roep ik dan weer stop
en gebruik…
Los zand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 686 Als zwierige zandkorrels
in dwarrelende winden
drijven we doelloos rond
en kunnen elkaar niet vinden
We wonen in luchtkastelen
vol opgeblazen dromen
tollend aan de hemel
langs de toppen van de bomen
Jezus verbleef drie dagen lang
in het ’t Vaderhuis met open ramen
Zijn wijsheid ving het stuifzand op
en kneedde alles samen
Bijééngebald…
Nederlands En El
hartenkreet
4.0 met 37 stemmen 5.097 Laatst vroeg ik aan mijn boezemvriend:
‘Wil jij iets voor me doen?’
‘Dat ligt eraan,’ klonk ’t nietsontziend,
‘ik kén jouw fratsen, oen!’
‘Maar dit keer ben ik serieus,
neem eventjes de tijd.
Mijn plan is echt miraculeus,
’t is pure listigheid!
Ook kwaaie zin, ‘k ontken het niet,
maar ’t is een grof schandaal!
Op ‘t Nederlands En El gebied…
afscheid van een aardappelschil
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 899 ik misleid
met mijn scheuten
zie ik er bijna
frivool uit
doch het is slechts
de schijn
van stervend zijn…
Hier is mijn hart
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 999 Gaf ik jou mijn hart niet?
Een bloederig stuk vlees dat,
als een Japanse visser
in Russisch water,
ten dode was opgeschreven.
'Help mij',
was in mijn ogen te lezen.
Maar dat leek niet te lukken.
'Neem mijn hart',
hoorde je me smeken.
Maar je brak het slechts in stukken.…
Ochtenden VI
gedicht
2.0 met 58 stemmen 54.774 Ik zie een man die weggaat.
Een vrouw
laat hem passeren.
Daar gaat een schouder
en een heup
die ze heeft vastgehouden.
Ze zijn nu bij de deur.
Het is een messcherpe vouw.
De plooien
heeft ze al weggestreken.
Er valt droge regen
tussen zijn hemd
en haar rok.
Wat zullen ze groeien!
--------------------------
Uit: 'Zandloper', 1997…