Alle inzendingen, jaar 2006, week 35

zij telt de dagen af en hoeveel stappen van hier tot aan de finish oneindig in het vierkant blijft een cirkel vicieuze eeuwigheid verdeeld door wat onmetelijk is wordt ook zij -uitgeteld tot nul herleid…

Een schoonheid die ik niet kan vatten, die raakt aan 't diepst van mijn gemoed: muziek van Mozart, bloemenkleuren en zoveel dat me danken doet: een avondzon, een witte vlinder, de dageraad met parels dauw, de held're vriendschap tussen mensen en liefde die niet wijken wou. Ik weet: er is ook veel ellende, de schepping is in barensnood -…

ze staan in groepen bij elkaar hun kleuren steen te bloeien vlakte geeft mijn vrijheid aan hemel is mijn ruimte om te groeien ik dwaal soms naar de rand de ruines van mijn muren mijn leven is daar vaak gestrand in pijn van waardeloze uren ik bouwde met teleurstelling bescherming tegen leven ik dacht me veilig als ik aan een mens niets…

Duistere vijver, in het roerloze water ontstaat een gedicht: goudvissen in een cirkel drinken van de watermaan.…

Jouw mooie lieve ogen jouw lichaam mooi en slank Jouw on-evenaarbare lieve karakter waarvoor ik God nog dagelijks dank Dit durfde ik nooit te dromen toch viel het mij ten deel Ik verwachtte eigenlijk heel weinig en kreeg zo ongelofelijk veel…

Geluid leidt door mijn oren Je woorden verstoren Alles dat wat eens was Verdoven als dodelijk gas Alles wat ik ooit had gedacht Dat wat ik ooit verwacht Smelt weg in mijn geest Niets is meer zoals het is geweest…

Ik heb het nog Draai elke man gek Met mijn heupen Zwierend, zwaaiend Mijn rok nadert zijn hemd…

Jan Smit heeft weer een single uitgebracht En alsof dat nog niet voldoende jammer En ongewenst is, heeft de Volendammer Sinds kort óók nog zijn eigen klederdracht Maar goed: ik wil best in z’n kleren lopen Als ik die plaat dan maar niet hoef te kopen…

Dansend gaat ze 't leven door, houdt zó van mooie dingen. Ze neemt zich immer voor, dat lieve lied te zingen, in de zon, daarboven, van eeuw’ge schoonheid en geluk. Ze kan maar niet geloven: De vlam is hier en dol op de mooiste vlinders. Hij wil vooral de lol. Vlinders, zijn er voor de vinders Dus, mooi meisje zacht, kom hier, bij…

De leegte in je ogen Toont de inhoud van je ziel Die, geruisloos verdronken In de rivier van jouw heden, Je ver weg voert van mij, Onstuitbaar onbereikbaar Voor de herinnering Aan ons kolkend verleden. Jouw blik van herkenning, Voor altijd verzonken In de peilloze dieptes Van het oneindige zwart, Doet echter niets vergeten, Want…

Ik voel mij toch zo ongelukkig ook al lijk ik misschien een hele piet met veel vrienden en vriendinnen alleen mijn vader waardeert mij niet Ik krijg van velen complimenten toch doet mijn gevoel zo zeer want ondanks mijn studie en mijn werk kijkt mijn vader op mij neer Ondanks dat mijn vader arm is en zwaar invalide, maar dan van geest…

Ze graven nog in mijn gedachten zover ze denken te gaan dat ik ze ’s nachts nog in mijn dromen hoor. Nieuwsgierig is het geluk dat danst in een kooitje van breekbare vrijheid. Zo gluur ik en word begluurd door de meisjes die de wereld in handen hebben en zeker niet laten glippen.…

straks sjouw ik met mijn koffer achter mij valt kras de deur in 't slot klokvast vlieg ik op witte wolken naar het zuiden de aarde begroet mij rood wil mij op zijn minst verleiden om te blijven in de netten onder de bomen groen en zwart smakken al olijven maar vooral de oogst van zoete druiven zal beklijven.…

Flarden wolken schuiven voor de maan waar ik ga waar je ook bent er is altijd een cadans tussen jouw hart en het mijne ooit, ooit op een dag smelten ze samen…

Bijna manshoog het gras hier Van watervogels hoorbaar vertier ´t roept en lokt Vragen stellen we uit aan de groengele oever van de trage rivier Wij nestelen ons wijken eerst aren en halmen leggen zich als bij wind neer Wij,gelieven weten van geen talmen geven ons blozend bloot En de vogels... - naar ik hoop - zijn met…

links rijdend alle stoepen mijdend met een uitgestreken kop scheurt die het verkeersplein op hier en daar wat auto's snijdend moed en een groot hart adrenaline neemt de risico’s apart de spiegel kaatst beweging langs bewegging het pookje als pikkie in verheffing bewustzijn is vernauwd tot de cabine alleen de weg het razend remmen zijn…

Lom en Luster daartussen. de smalle weg hoog op, de kille ongenaakbaarheid in de breekbare ademlucht van de koude bergen. zomer en herfst daartussen. witte kleden op hun rug, gehuld in frêle sluiers en afhangend kant van vallend water, staan onwrikbaar de hoge bergen. de weg krult zich intussen vergenoegd met aan zijn zij het…

De draaimolen draait te kleine rondjes Er is een zandbak maar geen zand Van de speelgoedhuisjes is de ruimte Binnenin erg aan de magere kant Zie je die wip daar in ’t midden Da’s een plank met splinters En die scheefgezakte schommels daar ...Staan zo al drie winters De toegangsprijs is niettemin behoorlijk Maar al jaren koop ik kaartjes…

Jij draagt niets dan je zonnebloem maar daarmee ben je rijk; ik die zoveel het mijne noem, voor hebzucht vaak bezwijk, ik zie je stromp'lend verder gaan en voel weer wat ik mis: het lokken van de stem, verstaan in waar geen droefheid is omdat zo hevig geel het veld de oogst draagt van de vrede. Jij hebt al gaandeweg gemeld dat lachen…

de vruchten van mijn lach zijn zo eenvoudig te plukken kijk me gewoon maar aan het moet al gek gaan mocht dat niet gelukken laat het onbegrensde binnen de mond hoeft niet open geen hand hoef je te reiken zelfs stormen nemen af en gaan op strelen lijken zie maar in mijn ogen en de rimpels daar omheen je bent dan uiteindelijk, zo weet…

de iris schaaft droog van dorst en honger ontdaan aan haar kelken kraag met minder blad maar meer vertoon leeft ze fier en wel in haar aarden luchtbel haar opzichtig oog gericht op de mensen aan de stroom ze is museumplant zonder nood aan het Woord, elke blik van een toevallige passant opnieuw sterkt haar in haar zonnebloei de weemoed…

vinken zijn als vrouwen een internationaal verschijnsel veeltallig bij de trek overal stuwing aan de kusten krek dezelfde lokroep herhaald en helder 'pink' ook 'wiet' en 'tsjwit' maar in vlucht en trek een zacht 'tjuub-tjuub' zij zingen hun hoogste lied met de oogjes zo lief geloken in hunne met lakens afgedekte kooi 'tsitsitsitsitsitsitsi-tjoe-ie-ò…

De dag van blinde Anna begon niet fijn ze werd meegesleept met enige drang recht over een spoorwegovergang en kwam frontaal tegen een naderende trein Maar haar problemen bleken gegrond ze had immers een “blinde” geleidehond --------------------------------------------------------- (Een blinde vrouw uit het Gelderse Wijchen is dinsdag…

Aanstormend door mij nimmer gehoord komen doden gedachten wreed vermoord klinken hol en leeg mijn klanken van heden bekende terreinen op de tast betreden Glijden zinnen gespiegeld glad in alle vormen om warrig zoekende hun rode draad los te tornen Verwachtingen laat in tijd steeds voorbij te staren misgrijpend zoekende ondergane levens jaren…

Het zal nooit te laat zijn, we doen geen water bij de wijn, il n'est jamais trop tard, bij tegenspraak zijn de rapen gaar. Ik en mijn Franse taalgenoten hebben eensgezind besloten om terug te keren op onze schreden en dat tot elke prijs moet worden vermeden dat er Engels wordt gesproken in het Europese Parlement, zolang Brown niet in euro…

Jij nam me mee de grenzen over, maar ik vind jou geen echte rover; al stal je wel mijn hart. Jij kon mij blindelings ontvoeren, mijn mond liet zich gewillig snoeren; verraderlijk verward. Langs zachtjes ingestreelde sporen ging ik jou steeds meer toebehoren; ik voel me nu je vrouw. Je armen houden mij gevangen, ik kan alleen nog maar…

Geef mij de eer te delen Bij het verlaten van het licht Te reizen waar u en ik naar streefden Om verlustigd deel te kunnen nemen Aan eeuwig erotisch geil vreet zuip festijn Schijnheilig verdrongen toen ik leefde Stuur mij wenend zo het vermag Daar waar de duivel vertoeft Bij het licht van hellevuur Waarin de wellust zegeviert Van gespuis…

je dolde plagerig en beet toen echt ogen in triomf een hakkelend excuus je warme hand vlak bij mijn mond je kuste zacht verlangen in mijn hals handen door je haar ik beet je lippen terug met heftigheid je was verbaasd we voelen onze pijnen samen verwonderd om elkaar…

ik boetseer in duister licht de beelden van mijn droom ze zijn op volmaaktheid gericht terwijl ik ze met vreugde omzoom mijn handen raken gejaagd als ze zoeken naar de zwarte klei die in gedachten wordt gelaagd totdat ik het heb gemaakt gelijk zij ik durf haar niet de morgen te schenken wellicht zie ik dan mijzelf zal slechts de maan…

Het is 'n blauwe donderdagavond aan de straat staat mijn vuilniszak niet alleen Op m'n gemak kijk ik dezelfde straat in als de kraaien Zij zitten alleen enkele rangen hoger op de nok van ons dak Bespieden als ik de wandelaar met zijn hond die nieuwsgierig snuffelt aan de zak driemaal raaien wat de vogels zullen doen…