Alle inzendingen, jaar 2006, week 39

al wat ik in jou niet meer ben speelt onbegrepen verder in mijn dromen ik draal iedere dag in het herinneringslicht terwijl jij de koude wind verzamelt en de gaten in het raam zelfs het weer vlucht voor de vragen nog open in vreemde pijn er blijft niets meer over in de vertespiegel of van de toekomst morgen nabij…

ik stripte het behang op ieder laag die ik af nam zag ik jouw schaduw de eersten waren fel gekleurd contrasten grof en scherp getekend in confrontatie schreef herinnering voortschrijdende emancipatie het was jouw eerste vrij begin de lagen later hadden weer het zacht désign de wil om bij elkaar te zijn maar op het kaal beton…

Als huisdier ben je vaak een lonely pet Waardoor je seksueel soms ernstig kwijnt Je libido wordt eeuwig aangelijnd Gelukkig komt er hulp op internet Daar kun je daten met een Deense Dog En sjansen met Steve Irwins pijlstaartrog…

ik waande me een leeuw haar dijen verstrikt in mijn manen ik waande me de snaren bespeeld door een Spaanse gitarist ik waande me het lichaam niet het brood of de wijn ik ben een mens in al zijn eenvoud als ik dat toen maar wist had ik mezelf niet hoeven zijn hij zou de wijzers voor je breken het zand doen stuiven uit het glas en de nacht…

ze neemt een brief van de Poolse soldaat hij stelt het goed heeft vrouw en kind een grote moestuin want nooit meer honger dat heeft hij gezworen hij staat terug aan de poort hongerig en verkleumd ze denkt aan haar moeder het prachtmens met haar gulle soepketel en ze voelt elke letter die ze niet lezen kan…

ik zag ze staan ogen hemelwaarts schouders rondjes afgezakt afgegleden in een buig of barst bot de koppen op de dikke nek met starheid ingebed stijf staand van gebeden vingers friemelen aan het kruis meiden dromen schurkend over duivels ongerechtigheden graag verdwalend in Gods huis handen graaien zacht in wit en rond, beesten smakken…

een religieus citaat in beperkte kring uitgesproken en de kerk staat in brand een accident de parcours en wraakengelen zijn bereid de zonde van zelfdoding te brengen tot in de huiskamer der gelovigen waar ze heilige kaarsen branden opdat de opperchristen snel een verzoenend Woord zou richten tot de vertoornde andere massa voor die haar…

Dichterbij en dicht genaderd, dichtgenaaid en dichtgedoe. Dichtersbundel dichtgemaakt, dichtgenoten, dicht je toe Dichtgedaan en dichtgemaakt, dichtersvoordracht, dicht- collectief en dichtersclou en nu dicht ik je met mijn beide ogen toe!…

koppig lang hadden de bomen hun zomerse groen vastgehouden maar slechts twee nachten vorst hebben nu de vreugdevuren van de herfst weer aangestoken bladeren gloeien oranje goudgeel en bloedrood op een valse belofte van warmte op deze koude najaarsdag de zon doet nog een waterige poging het licht wat te verlengen en verspreidt een gulden…

Kende ik je enigzins dan had ik nog begrepen hoe je me bezig hield vandaag en hoe ik naar je verlangde. Ik ken je niet en toch was je naam op mijn lippen. Brandend. En ik wilde om je roepen, schreeuwen dat 1000 gedichten dit gevoel nog niet vangen kunnen. Kende ik je enigzins dan had ik dat begrepen. Maar ik ken je niet. Wat…

Liefde is ja zeggen ook als je nee bedoelt Liefde is lijden, als je die ander zijn pijn ook voelt Liefde is geloven zonder te zien zonder je af te vragen zou het misschien.... Zie ook http://home.deds.nl/~jannyschepenaar/…

Jouw rondingen met schaduw valleien Van volle borsten en gewelfde dijen Toonden mij een landschap vol van erotiek In een wereld van gedroomde mystiek Wanneer ik dan die romige toppen verlaat Wandelend door de zacht sidderende vallei Vlij ik mij neder om te voldoen aan lusten Tussen jouw uitnodigende dijen partij…

Met zwier toverde je ballen uit je woordzak met snoepjes: "Vaatdoekjes van me; PietePeuterige Vliegenpoepjes; mijn allerallerliefste Botervloot. Alsof onze Echte Naam je maar niet te binnen schoot. Je onzuivere Slavenkoor zingzongzaagde van dikke sneden brood, en je Zevende Kikkertje vroor jammerlijk dood. Op één van die avonden nam…

ik zeilde onbezonnen langs 't riet en mijn voogdij terwijl Rottum zich torende toen het tij bij volle maan het water roerde aan de lij in 't gebed lag mijn Wad op dieptes ongehoord terwijl de hele vloot mij najoeg tot in den dood ik was de voogd van het kwadrant waarin het Wad mijn jeugd had gedoogd…

Dan is er ook nog zoiets als loslaten, laten gaan, niets doen, niet ingrijpen, dulden, en dat alles kan de herfst ons leren.…

ineens staat hij voor mij in een grand café legt zijn hand op mijn dij staart in mijn décolleté Zijn mond zoekt de mijne voel zijn warmte op mijn huid hij fluistert gossiemijne! ik houd het niet meer uit een lichaam vol verlangen in zijn ogen lees ik lust raak door zijn blik gevangen als hij me innig kust hij wil dat anderen kijken…

Alles moet beter, mooier, groter in deze tijd maar dat gaat niet altijd. Alles moet liever, gezonder, rijker, dat proberen we toch. De mensen worden brutaler, vervelender er is geen respect, want onbeschofter,geweldadiger, smeriger en nietsontziend, tja dát lukt heel veel mensen wel.…

zondagochtend eind september om het kasteel nog dieprood zie ik de rozen stilaan afwaarts gaan zij geuren steeds meer aangeschoten met of zonder naam geraniums blozen onvermoeibaar lila en vaalrood snedig op de vijver hoor ik het gesurf van wilde eenden halfvermolmd schier spant stokoud een houten brug haar rug…

ik zag in druppels dauw je afscheid van de zomer het kroonblad was beslapen door graaggekome dromers zij laafden zich aan jou met nectar als ontbijt het lunchpakket was gratis zo werd jouw stuifmeel weer verspreid je sluit en kleurt in vruchten maken die na winterslaap als nieuwe lente zullen smaken…

Ooit ging ik weer waar ik was schoolgegaan. Ik zag mijn lerares, krom door haar jaren. Ik voelde haat, maar niet door haar ontwaren - zij had nooit bij mijn voelen stilgestaan. Volwassen nu trad ik haar stevig nader. Mijn hart vol van rancune, van mijn haat. Ik zou haar alles zeggen, accuraat! Bij elke stap gezet werd ik steeds kwader……

NS Publieksprijs 2006 Entree Vredenburg Utrecht Een uur voor aanvang Veroverd Door pijlen Hartstocht Gevuurd. Oprecht Slechts voor jou. Ja jou alleen Zonder drammerig gedril Mijn blik op jouw wulp- se heupen Een mooie Ronding Maakt mij haast stil Hand in hand door 't leven Voetjevrijend. Vrije voeten Obstakels passe- rend. Heuvels…

Als leraar, zeer met kinderen begaan, ben ik degeen die voor de jeugd doorlopend een venster naar de wereld voor ze opent waarin zo’n kind z’n vleugels uit kan slaan. Ach, soms moet je wel streng zijn of wat vitten, je wil gewoon niet dat ze blijven zitten.…

De zon staat hoog een vlakte strekt zich uit in kilometers niets pijnlijke voeten stappen dapper vooruit in hun zoektocht naar water dieren mekkeren hun monotome geluid en grote bellen rinkelen een kommetje melk haar enige maaltijd die dag toch verschijnt een lach…

Ik hou van mij dat hoor je nooit zingen Ik hou van mij wordt nooit gezegd of geschreven Altijd over die ander en die ander z'n dingen Nu hou ik van mij en dat ga ik beleven Ik hou van mij want ik ben te vertrouwen Ik hou van mij want van mij kan ik op aan Ik hou van mij en daar wil ik op bouwen Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan…

We kijken allen van binnenuit naar buiten Zetten ons oordeel af Door met kracht de deur te sluiten Kijken door andermans ogen volgt niet door een straf Vind rust voor je woede gaat uiten Door geweten versterkt vergeven, is niet laf Wens niet te ontvangen wat je de ander gaf Er komt een dag dat we op ons zelf stuiten Geen actie is ook een…

Het blijft zich vertonen de herinnering van jouw intens warme hartstocht hernieuwde beleving er opnieuw mogen zijn het vult mijn dromen de dromen mijn illusie maar bent niet meer het meisje wat ik toen kende een zinsbegoocheling utopie jij hebt zelf een gezin maar die zinloze droom over liefde heeft zich diep in mijn…

Je aan de regels houden, op het zebrapad lopen, ernaast kan ook, luisteren naar goede raad, op tijd thuis zijn later kan toch ook? Goede cijfers halen, naar school gaan, spijbelen is toch geweldig? Van de drank afblijven, ’t wordt overal gepromoot, roken erbij, waarom zou je het rechte pad volgen, als dat andere weggetje meer lokt…

Blaadjes vallen nu één voor één, vogels fluiten weer minder vrolijk…

Het besef drong tot ons door dat wat al jaren één was is geworden als een 2-persoonsbed met voor ieder een eigen matras Jij was Oost en ik was West een Wiedergutmachung ten spijt het is onontkoombaar dat het eind van de Anschluss is geworden tot een feit We hebben elkaar gesproken en gezwegen gezien, ontlopen, gemaild en gebeld maar om…

ach wat de liefde vertel mij niks of zeg mij wat in Barry's jordaanse nachtcafé van de rauwe versier boem boem muziek de flipperkast van je-weet-wel de miljonaire alles in de fruitkast tot de laatste cent we gingen naar die zweefteef vier hoog boven ramses steeds aan de neurie hikkend van de lach ééns in de honderd jaar jij dan jij…