Alle inzendingen, jaar 2006, week 40

Ze zeggen dat ik verder moet, maar ik weet alleen niet hoe. Ze zeggen dat het slijt, maar ben ik daar aan toe? Ik wil nog steeds, nog elke dag, een traantje laten gaan. Want leven zonder jou, kan ik nog lang niet aan. Ik twijfel en ik vraag me af, of dit gevoel ooit went. Of lachen ooit nog kan, nu jij er niet meer bent...…

zoals jij leven in geboorte bracht en het kind dat nooit was zo hangt het in mijn hoofd dat in het razen over gaat als een idioom dat niet echt spreekt, of geleuter met geluid van water vanuit de douche of gelaten warmte als jij vroeger op moest en het zo lief zei daarom breek ik gebroken woorden in tien letters tot het blauw…

je schrok moest ik mij aanmelden kloppen of bellen ik dacht de tv staat aan ik kwam door de glazen deur schadeloos ik had iets moois voor oog je handen stak je hoog ik lachte onomwonden je leek me zo fideel al vaak had je lippen van fluweel ik kuste je mond onaangemeld niet aangeklopt ik had je niet gebeld…

De zuinige boenster morst bloedend zilver op de trap. Zij veegt de druppels in haar blik, kijkt scheel de leuning omhoog en bloost bij de aanblik van zoveel onontgonnen. Voortaan staan er geen ongeschuurde eiken klompen in de gang. De laarzen gaan hoog gepoetst op de plank naast de halflage bergschoenen. Rijpe bloedblaren barsten in het…

Staat ´n nieuwe dag op stapel zet zich op de kaart Beter te zeggen: de ochtend bloost of gloort Maan met nacht door ´t sluiplicht vermoord De wekker ben ik voor de stemmen van m´n kinderen Vervuld de kamers van ´n onbeschreven stilte niets kan me hinderen Zelfs niet ´t blaffen van ´n hond op straat.…

je loopt op tonen in het zuchten van de wind danst op de melodie van scheiden en lijden vrijheid herwinnen kans om opnieuw te beginnen veert balanceert op muziek van vandaag springt in het ritme van geven en nemen landt op twee benen lopen dansen en springen op toekomstmuziek ja dat maakt jou zo uniek…

Ze hebben mij hier heen gebracht. Geblinddoekt en geboeid en spraken, Jij zult de mooiste verzen maken. nog deze nacht. Het is niet waar, het is niet waar. Mij schiet een enkel woord te binnen. Herbeginnen. Ik wil geen huis, geen maan ik wil gestorven zijn en weer ontstaan.…

dat ligt helemaal aan de ontvanger ontvankelijk of geen weet hebbend van des schrijvers problemen gemakzucht plaatst mensen in een vakje niemand neemt nog tijd voor zichzelf laat staan, voor een ander kostbare tijd vraagt niet om een pauze en toch, sta even stil bij stille tochten voor vervangend eigen verdriet misschien dat u dan uw eigen…

Zand vloeit weg. En dan is niets meer; geen koude huid of roestpulver van je ring. Ik adem niet de steen of ergens anders het warm van iemand, kleurloos van wind gevangen vertrouw ik kloppend bloed aan je hals. Het ware kind in liefde opgegroeid huivert als mijn meesters aanslag van hervonden letters op de kille zerken krabben…

dag mevrouw, mag ik u interrumperen wil u graag condoleren met het verlies van uw man ben er ondersteboven van hij was altijd zo attent een zeer galante vent met wie ik goed kon praten zoals we soms wel uren zaten af en toe waren het hele dagen dat we samen innig lagen bij mij thuis in het grote bed en nadat ik koffie had gezet begon…

Voor alle ongedoopte zuigelingen gloort er toch nog hoop op zaligheid. Het voorgeborchte heeft zijn beste tijd gehad, althans in katholieke kringen. Het wordt daarboven dus een heel gewemel; Roodkapje was ook bijna in de hemel.…

In door schaduw verduisterde gedachten volg je ondergronds op afstand jezelf wegglijdend in zo’n fenomeen van tweeslachtigheid: meegaan of vechten voor allebei te moe doe je niets laat de keuze maken…

luchtig geblazen bellen vullen zich met buitelende woorden, dansen speels rondom nieuwelingen voor ze fragmentarisch uiteen spatten in een kring ze verdampen langzaam maar niet, nee niet voordat ik ze met zin heb geproefd ze kietelen mijn gehemelte en prikkelen mijn papillen smaken naar meer dan een vliegensvlugge hap tussen hongerend…

Mag ik aan je borsten zitten Ook al doen ze nog wat zeer Ik zal dit keer niet zo hard knijpen Dat doe ik wel een andere keer Mag ik ze zacht behandelen Als een zakje smurfensnot Lekker kneden als amandelen Dan voel ik me minder rot Mag ik aan je borsten zitten Maar heel even, niet zo lang Ze zijn zo groot ik moet weer wennen Anders maken…

Vrouw Holle en twee dwergen zeiden: ’We zagen de dader nog rijden.’ Mij lijkt het niet raar als straks het spoor naar een pater in Moeskroen zal leiden……

Mijn liefste, wat gaat er in je om? Gun mij een blik in 't diepst van je gedachten. De ruzies, de geschillen, zijn de som van wat je voelt. Ik wil de pijn verzachten. Waar mogelijk zocht jij de dialoog. Ik trok mij terug in mijn ivoren toren, maar wat bij alles steeds het zwaarste woog was het vermogen de ander ook te horen. Jij kunt, wat…

Begrijp je niet Als ik mij rot voel De wereld mij ontgaat Ik niets meer wil beseffen Ben opgefokt en kwaad Zonder zelf te weten Irriteert mij elk moment Voel ik mij aangeschoten Vernederd en miskend Begrijp je niet Als mijn dag slecht is Ik niet in rede waad Mijn hoofd een stukje tekst mist Ik dingen zomaar laat Zonder…

zo af en toe betreed ik onbekend terrein, ik zou het wel wat vaker willen maar zonder er veel tijd aan te verspillen waar vind je nog een plek die niemand kent? en als je er één hebt ontdekt, dan schend je vast een wetsartikel, je gaat trillen uit angst voor een pak slaag op blote billen alsof je nog een kleine jongen bent wat kan ik anders…

oh welk een gruwelijckheyt dook op uit het Leidsch archief Goeie Mie zeer geliefd wief in de hele stad zo bekend als mens van hulpvaerdigheyt bij arme zwaar zieken present teer en zacht bijna zelfs voor nop zorgzaam en attent bij hun getob Mie's tante lag lijdend te bed haar vertrek leek aan te staan ja zie daar kwam de Goeie Mie met…

Het is oorlog in haar lichaam. Onder de huid vechten gevoel en ratio met elkaar om de overwinning. In stukken gevallen kan wilskracht ze niet meer samen brengen Verstand versus gevoel in de oorlog van het zijn. Waarbij haar eigen zelf verdwijnt, vlucht. Geen controle is nog mogelijk in de verwarring van het gevecht. Vreemde is zij…

blikkend terug in verleden kijkend van hoog naar laag zoekend naar de plek waar ik afscheid nam zachtjes voeten losliet, met haren waaiend langs rietpluimen vanuit het licht ooit geboren de wegvormend naar gene zijde…

Wat is thuis? Thuis is wat je bij je draagt Waar je ook mag gaan Thuis is vergelijken In het begin Vooral vergelijken Nu gaan ze thuis naar bed Nu staan ze op Nu is het Sintermaarten En bijna Sinterklaas. Thuis is maar een klikje weg Je ziet elkaar En hoort de ander spreken Maar het beeldscherm schiet tekort Voor het kraken…

Ja ik laat mezelf spreken Niemand houdt me tegen ik ben trots op de eeuwigheid een eenzame rots in de bergen Wat de Brit in zijn parketten hal voelt bij tea time kan ik maar ervaren wanneer ik buiten ben, niet meer kan voelen finesse met een warme kant gewoon sec, zonder melk of honing daarvan genieten is een kunst grand cru zelfs…

weidsheid in benauwde kommen klompenkots en prikkeldraad koeien moeten molken worden door de boer die hen verstaat dorps achterhaalde wereld altijd kippenneuken over land grijze resten zijn gebleven zonder jeugd met landverstand je woorden zijn grootsteeds maar ruiken mestig naar gewauwel in roodbont dat kiert door scheef gehangen deuren…

In een monsterstad staat een somber huis ik hang er rond en kom tot niets achter het sombere huis ligt een lommertuin ik dood er rondjes van verdriet in de lommertuin staat een hoge boom een pijnboom daar huil ik uit klaag ik aan aan de pijnboom zit een tak daaraan hang ik zeer en terwijl ik dat doe voel ik…

Zorg voor elkaar en nieuwe solidariteit Dat zijn de pijlers van dit kabinetsbeleid Volgens mij zit de kneep 'm daar nou net, Want met het zorgstelsel van dit kabinet, Raken we vanzelf massaal aan de pillen, En hebben ze ons precies waar ze willen. Volgt er weer een maatregel van JeePee, Dan pak je gewoon een valiumpje of twee. In de portemonnee…

Aan de dood ben ik langzamerhand gewend zolang het niet te onverwacht en te onbegrepen zoals een mooie jonge vrouw die behangen met springstof een heiligdom binnengaat zeven tellen aarzelt knopje indrukt en afgaat…

rond rond je in de stad de stad van het de stad van het leven de ghetto der verdoemenis alle fouten der leven in een hoek gestampt een gevaar, een ieder die zich erin vergeeft het park alle geneugdigheden des levens opgehoopt in een afgesloten centrum in het centrum het leven speelt zich af tussen beide rond je in de stad grijs…

zijn hel heet leegte tot explosief verval een enkel geval vol niets dat hem verder drijft vervuld van chaos ruikt hij naar vreemd en andere ongekendheid stuurt hij stuurloos op de eeuwigheid aan ditmaal zonder nalatenschap een leven zonder kern holt hij nog verder uit met de scalpel van bedrog meer redenen ziet hij niet enkel nog de…

Kan je het aan dat sluiers scheuren, een nieuwe wereld openbreekt? Kan je de lichtgloed wel verdragen, het vuur dat hevig brandt en steekt, of blijf je liever veilig wonen in 't huis dat 's avonds luiken sluit en waar je heel vertrouwde dingen telkens weer vindt? Durf je nog kijken met de ogen van het kind dat alles nieuw ziet en de daagse…