166 resultaten.
ochtendmist
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 569 een vochtige deken
verblindt het zicht
van polder en lucht
ganzen verdoezelen
hun vlucht in doffe
klanken verzonken
leegte…
Staking
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 567 Over een grindplein naar de binnenstad
Langs fietsers, winkels, stoplichten
Het was maar even dat ik vergat
Langs grachten, gebouwen, toeristen
Hoe afhankelijk we zijn, we zwichten
Langs kleine huizen, panden, tegels
Ik wandel van bovenaf
De metroroute…
het getal 13 bij Schoenberg en Massenet
netgedicht
4.0 met 53 stemmen 9.369 Schoenberg en Massenet geniale componisten
beide ook triskaidekafobisten
moesten bij leven vele keren
uitgeteld dode punten passeren
Jules Massenet had zijn naam al tegen
moest zich publiekelijk afkorten
bladzijde dertien werd altijd 12bis
zijn verscheiden was tragisch
13 augustus 1912* bezeten bezig
aan zijn 14e compositie voor orkest…
uit de crisis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 346 in de verte, waar het trilt
een langzaam wezen
geen haast, geen spoed
maar moed om te durven
kijken naar het geluid
van de stilte
die zich hier verborgen
houdt aan mensenregels
door de tijd zelf opgesteld
het is koud, ondanks de hitte
van een machine in overdrive
give me five en laat ons gaan
naar het einde aan alles
een ontmoeting met…
DE LAATSTE DAG ?
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.523 Ik kijk naar je vandaag.
Ik neem je in me op.
Vandaag,
wat klinkt dat eindeloos.
Vandaag
de laatste dag ?
Ik wil je bij me houden
om je te knuffelen
en je te koesteren.
Ik wil je bij me houden
omdat je bij mij hoort
en ik hoor bij jou.
Elke dag kan de laatste zijn
maar als je dat nou weet
dat dit de laatste dag kan zijn…
Wat…
breezerslet
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 368 'Breezerslet' in de Nieuwe Van Dale
Ze oogt wat ouder dan ze werkelijk is.
Ze draagt een lekker sexy naveltruitje.
Ze geurt naar jeugd en heeft een perzikhuidje.
Ik knipoog cool naar deze teener-miss.
"Een drankje en je mag met mij naar bed."
"Ja, Lekker." Een Van Dale's breezerslet.…
Metamorfose
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 361 vlinderbezoek
Zacht strijkt zij
langs de rand
der baar, haar
warme kleurenpracht
ontvouwend
alsof ze wenkt
treur niet om haar
het nieuwe kleed
dat haar omhult
het is uit Liefde
slechts geweven…
Daar in rottende bladeren
gedicht
3.0 met 127 stemmen 18.598 Daar in rottende bladeren ontwaakt
de slang die zich, staart in de bek, vermaakt,
die zo traag ademhaalt, dat hij geen kind
schrik aanjaagt; de dood in zijn slaap aanraakt
en toch niets aan leven verliest. Hij vindt
zichzelf in stof dat hem aan aarde bindt.
Daar in rottende bladeren ontwaakt
de ringslang - die lange zinnen verbindt,
dat rappe…
doorbladeren
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 408 Mijn dagen krimpen
kou guurt de wereld
maar die glimlach
warmt koude botten
tot een warme dag
Onbezonnen jaren
zijn verloren gelopen
in een oogst reeds begonnen
nog voor men sprietjes
aan de einder zag
de herfst dekt kou
van de winter toe
met zijn duizendvoudig
donzen dekenpracht
die de sterke wind
ziedend zorgzaam
knisperend knus…
Genormeerd drankgebruik
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.042 Als de resten van een doorwaakte nacht
pijnlijk in je hoofd de dag opbouwen,
weet dan dat de offers, Bacchus gebracht,
alleen kleur geven aan het ochtendgrauwen
als je in je gehandicapte geest
voelt dat het de moeite waard is geweest.
Uit het bovenstaande volgt de moraal:
stel aan drankgebruik perk en paal.
Praat erover met vrienden in het…
wimpers krullen
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 582 kom bij me zitten vraag je onverwacht
je blik is open en je ogen zacht
je lippen nemen mij apart en
kussen liefde uit mijn hart
je handen woelen door mijn haar.
woordjes in je oor als een intiem gebaar
ik streel je teder en je opent blozend
ogen dicht genietend minnekozend
wimpers krullen als je ogen zich met tranen vullen
kwetsbaarheid…
Ontroostbaar
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.437 langzaam voel ik hoe hete vochtige tranen
zich een weg zoeken
via mijn wangen naar beneden
onder aan mijn kin
blijven de druppels hangen
aarzelend, of ze wel of niet zullen vallen
eenmaal gekozen
vallen ze met grote snelheid
tegen de vloer te pletter
onafgebroken
loopt het vocht
uit mijn neus
om zich langzaam te vermengen
met het zoute…
Blik
netgedicht
4.0 met 42 stemmen 499 Leeg blik schittert
in kunstlicht
eerder gevuld met
tomatensoep
nu een sieraad
glimmend als zilver
- Andy Warhol mandaat-
vaas voor bloemboeket
schaars gebloemde
berm
links rechts
soepblik bloemboeket
langs de berm wordt opgelet
en
giftig bestoft
staan ze nu te pronken
bloemen…
en
een soepblik glimt bestofte kleuren.…
KLIMATELOOS
snelsonnet
2.0 met 14 stemmen 1.259 Die rare zomer is nog niet voorbij.
Het is nog amper herfst als u dit leest
en nachtvorst is er nauwelijks geweest.
We krijgen nooit meer winter, volgens mij.
Probleem: (nog afgezien van nooit meer ijspret)
Wat moet ik met mijn vierseizoenendekbed?…
Beter
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 841 De kamer ruikt naar lysol
of iets dergelijks
dat men gebruikt om te ontsmetten.
Wat verdorde bossen bloemen
sieren de kamer op.
Mijn buurman doet er het zwijgen toe.
Maar goed ook, want zelf ben ik al te moe
om een gesprek te beginnen.
De zaalarts doet zijn ronde,
zijn witte jas keurig gesteven.
Een stethoscoop interessant om zijn nek gehangen…
Rita de vice premier
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 555 Rita wilde best vice premier worden
'maar Mark die werd toen buitengewoon woest
en schreeuwde: 'Rita Verdonk, hou jij je koest!
Die vrouw snapt echt niets van de pikorde.'
Maar Rita riposteerde heel gelikt:
'Die man is gewoon op z'n trap gepikt!'…
Vlieg ik weer rond
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.282 Ik ren weer mee
in een knipoog
herkende ik weer
het juiste ritme
van wilde golven
storm met regen
schepje liefde
vuurtje gestookt
In veren wolken
zonder schaduw
zacht geworden
door stralen zon
vlieg ik weer rond
omhoog wil ik
nooit meer dalen
nooit weer donker
nooit meer dood…
Uitgekookt
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 756 ik verschuil mezelf in lariekoek
met zachte notenvulling, verlos
wat krenten uit kwakzalverige brij
vertoef verdraaid secondenlang
in een massaal gevormde klont, laat
me overdonderen door ‘t beslag
meligheid is het hoofdbestanddeel
van mijn eigengedraaide vlaai, nee
zoete koekjes worden hier niet gebakken…
nageslacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 436 zwaar, het slijk van aneengeklit mensdom
rottigheid, een immense brei van kwaad
hij schoof er zijn schouders onder en droeg
droeg door de dood
striemen in zijn gezicht
gruwelijk, onmenselijk van aanblik
stootte door tot het licht
trok uit zondig slib
een nageslacht vrij
zij aan wie niets is verteld
zien
kennen…
Lijnen van jouw lichaam
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 2.195 'k Zou je willen kennen
Echt graag weten
Hoe jij
En ik elkaar voelen
Als we samen delen
De dingen die
Heel mooi deelbaar zijn
'k Pak jou vast
Volg de lijnen van jouw lichaam
We verstrengelen
En komen samen tot één.…
Vergeten in laatste licht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 522 we vingen voor elkaar
wat stralen zon en
lachten om de schaduw
we keken toch niet om
we liepen voor de wind
aan de rand van schijn
vond werkelijkheid een
blaadje gevallen zonder pijn
haar valse glans
zocht onze blikken
een koud herkennen deed
het kind in je weer schrikken
je las het groen
voelde je schuld
het nooit kunnen voldoen…
‘k Rij Trabant
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 561 'k Rij Trabant maar dat zeg ik zonder spijt
Ik tuf naar huis als eenling door het land
'r Loopt wat koelwater weg, er sist een band
Maar 'k heb geen handboek en geen vaardigheid
Men zegt dat dit geen wagen is van stand
Maar 'k maak in auto's echt geen onderscheid
Als men mijn lang verwende onpraktischheid
Verwart met het ontbreken van…
geëngageerd
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 917 ik zie een kind creperen
aan de leukemie
dan schrijf ik zachte woorden
en voel mij een genie
ik zie soldaten sterven
oorlogsindustrie
dan hekel ik voorzichtig
de politici
ik zie de mensen moorden
ideologie
dan zoek ik in een versje
naar een compromis
ik zie ze dieren slachten
reality-TV
dan schrijf ik boze woordjes
misschien zelfs…
Denemarken (2)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 683 Op 't eiland Funen is
de zee een bruisend blauwe vlakte,
met aalscholvers die wachten op vis,
daar verrijst het oude slot Waldemar eenzaam
temidden van ruw boerenland, stille straten,
Deense haring, velden met pompoenen.
Verlaten liggen daar stenen in alle kleuren en maten,
op het strand, waar wij zonder woorden, met een regenboog
hoopten…
Huwelijk
netgedicht
3.0 met 57 stemmen 6.401 Je durft het aan om met elkaar vanf nu
dezelfde weg te gaan, ook al weet je niet
wie die ander echt is en ken je jezelf nooit helemaal;
Je vertrouwt erop dat het leven
voor jullie goede dingen in petto heeft
en dat de duisternis niet eeuwig duurt.
Je moet maar durven, tegen zoveel onzekerheid in
en eindeloze vragen en bezwaren.
Het leven…
ogen spreken
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.155 je ogen spreken woorden
in de stilte
van ons samenzijn
helder en mooi
lees ik de woorden
uit jouw hart
je ogen spreken woorden
die me raken
en die maken
dat de stilte verdwijnt…
we waren er samen goed in
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 402 we waren er samen goed in
liefde laten stromen door onze lijven
we bouwden ons plein steen voor steen
ik het voeteneind en jij het hoofdeind
zo kropen we samen naar elkaar toe
het werd een levendige schoonheid
waar we samen alles inbrachten
in een ruimte zonder omheiningen
liefde in lijnen naar alle hoeken
nimmer te bedwingen in houden…
De schilder.
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 3.699 Hij verdoezelde dát wat hij
zat was, door balancerend
op een trap, gewapend
met verf en kwast,
streek na streek de muur
van een andere kleur
te voorzien.
De smerigheid bedekkend,
hier en daar wat lekkend,
zich soms nét iets te ver
uitstrekkend,
verloor hij zijn evenwicht.
Nu was niet alleen de muur
voorzien van een andere kleur…
Waar vind je hem...
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 411 Waar vind je hem, de weg ten leven;
de weg die leidt naar echt geluk?
Veel zekerheid is niet gegeven,
je denkt soms haast je hersens stuk,
en toch wil je niet enkel dromen,
het leven is daarvoor te klein;
soms schijnt het licht doorheen de bomen
maar vaak ook kan het duister zijn.
Je bent een mens onder de velen,
je krijgt en geeft, en…
zo ik iets ben ...
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 859 die oude stad waar jij ooit bent geboren
is op je tochten zwijgend meegegaan
je waant je mijlenver bij hem vandaan
bij tijd en wijle vind je toch zijn sporen
hij speelt met jou een spel van ‘zwaan-kleef-aan’
men kan de wieg nog aan je tongval horen
de nestgeur is wel vaag, maar niet verloren
zijn wortels zitten diep in elk orgaan
in welke…