Alle inzendingen, jaar 2007, week 31

lamplicht vangt een mot de wrede vuurgloed verzengt het vleugelpapier…

Jij bent mijn kleine man, iemand die mij nooit verlaat. Iemand die nog maar net in het leven staat. jij maakt mij gelukkig en blij. Ik hou van jou en jij van mij kusjes mama…

Geert W. geeft weer eens af op de Koran Dat boek zet enkel aan tot meer geweld Dat heeft hij ons toch vaker al verteld Verbied het boek en doe het in de ban! Vervangen door 's mans bio dan misschien? Daar zijn veel lege pagina's te zien…

Nog een keer De laatste keer Kijk ik om het hoekje Jouw kamertje in Je bent lief aan het spelen Zo druk Hebt helemaal geen tijd Ik geef je een kusje Een aai over je bol Dag lieve jongen Ik zal je missen Wees maar niet bang Alles komt goed Jij bent een lieve knul Je blijft mijn kleine vent Ik ben nu niet meer in jouw leven Jij zegt dat…

Ik draai de film af in m'n hoofd van jou te vroege sterven waarvan de beelden op m'n netvlies zijn gebrand die in duizenden scherven als tranen vallen in m'n hand Maar het is de tijd die m'n tranen doen verdwijnen en blijven die beelden over waarop de zon altijd zal schijnen…

een boom, Annick, vier duizenden, Annick, zoveel als nodig zijn, een bos voor wat groeien moet nu jij dat niet meer kunt of ik je gekend zou hebben elke dag ontmoet ik je in een lach, in het geloof dat het allemaal mogelijk is de wereld voor de jeugd aan de jeugd ook jij, de wereld, zeker wel want je spreekt klaar, Annick taal die iedereen…

De mens is als een veer de kracht bewijst telkens weer hoe je er ook naar kijkt de veerkracht nimmer bezwijkt.…

De kracht van een veer is dat ie telkens opnieuw bij een zuchtje wind zich op een and're plek bevindt, maar de veerkracht van jou is zo subliem da'k je zeggen wou 'n ieder moest je zo zien.…

ook in Meppel zit poëzie zo herinner ik mij een gedicht van de dichter Kopland over het Meppelerdiep... een diep triest relaas over de eenzame juffrouw A. waar een mens normaal gesproken niet vrolijk van zal worden maar toch voor mij een voldoende bewijs dat er ook in Meppel nog immer voldoende poëzie aanwezig is…

Ze praat honderduit, Maar niemand kan haar horen. In haar hoofd zijn duizend gedachten, Die haar de mond smoren. Ze is de beste vriend, Voor ieder die haar nodig heeft. Ze werkt samen met haarzelf, Terwijl ze naar haar doel streeft. Ze laten haar totaal vallen, Ze kan het niet helpen. En ze doet nog zo haar best, Om de innerlijke wond…

ik heb van pure liefde bloemen doodgetrapt die bedoeld waren voor in je haar onhoudbaar zijn de vonken die door mijn neuronen razen en mij dwingen een onbenoemde roos voor je te maken niet zomaar even plukken ik wil haar ontrukken aan mijzelf…

Vader zijn is moeilijk je moet koesteren opvoeden en loslaten. God, onze Vader is een vader zoals het hoort. Hij leidt ons niet meer, neen, Hij begeleidt ons. Ieder mens heeft een eigen vrije wil gekregen, maar als we struikelen vangt God ons op en als we vallen helpt Hij ons overeind en loopt even mee tot wij het weer aan kunnen.…

Vroeger ja was alles anders 't leek of we gelukkiger waren kregen niet alles zomaar maar moesten klusjes doen om zo wat geld bijeen te sparen o ja, we hadden vroeger al t.v. en keken Swiebertje, Pipo en Mammaloe verder deden we spelletjes samen lazen prachtige boeken en puzzelden en zondags gingen we naar opa toe vroeger wachtte onze…

zoals ik haar beminde bemin ik haar niet meer ooit bij haar schaars verschijnen wierp ik mij voor haar neer hoe zij mij verleidde, verblindde verleidt zij mij niet meer zij is nog wel de mijne maar niet zo als weleer ligt zij op mijn terras kan ik dat niet verdragen als ware zij de duivel kan ik haar deo gratias verbazend snel verjagen…

Waar blijft de reden ontevreden uitkomst der vele gebeden het recht geluk te wensen blijf het een zoektocht of een zich simpel vertreden en vinden de zingevingzin ‘U heeft ons gevonden!’…

Een dierenarts uit Achterbroek Was al urenlang zoek. Hier een vlek en daar een vlek Nee meneer ik ben niet gek Hier nog één en daar! Het klinkt misschien wel raar Maar mijn werk is nog niet echt af Lang hoor, de nek van zo’n giraf…

Nu danst geen vlinder in de zon en alles lijkt zo grauw, maar ook vandaag zijn er gelukkige mensen, worden kinderen geboren en is er feest. Ook al ben jij nu heegegaan en is dit allemaal zo onwerkelijk - al kunnen wij dit niet bevatten of verklaren, niet invoelen of duiden: er zal wel zin zijn, er is het grote geheel waarin ook dit puzzelstukje…

Aan een ander heb ik al mijn trouw beloofd En daar tot vandaag ook echt in geloofd Maar als je je ogen in de mijne zou boren Zo dichtbij dat ik je hart zou kunnen horen Als je me aan zou raken, je hand onder m'n kin Met jouw adem in de mijne, sta ik niet voor mezelf in…

je moet er even bij stil staan als je hem ontmoet hoe hij bij de oversteek simpelweg niets of niemand ziet en al bij voorbaat van de kevers aan de overkant geniet…

Als een nacht zonder duisternis in stilte klinkt verlatenheid. Langzaam snijdt pijn door mijn lichaam, niemand kan het zien de tranen die maar komen het gemis, de herinnering. Hopen op weerzien, niet zomaar verdwijnen. Onuitwisbaar.... intens gedeeld leven.…

ze doen je pijn ze denken dat ze alles zijn je gaat door een hel je gelooft in hun spel je hebt veel verdriet maar ze snappen jou niet jouw liefde is echt iets waar je voor vecht ze spelen met je hart en maken je zwart ze weten niet wat liefde is en jij zit opgescheept met gemis ze lijken lief dat wel..maar trap niet in hun spel…

De koning, danig in de war, is moe van al 't regeren. Hij engageert daarom een nar om hem te amuseren. Een echte hofnar is nu vast aan 't vorstenhuis verbonden. Hij zegt: 'Ik ben uw leukoplast als pleister op uw wonden.' De grapjas is heel enthousiast. Steeds is-ie leuk in opdracht: hij is er altijd leuk op last, daar anders hem de…

:+)= :+)= :+)= :+)= dichten gaat vanzelf mijn grijze cellen bedenken tekst die ontstaat hoofdzaak :+)= :+)= :+)= :+)=…

er zijn nog ochtenden waarop ik een goeie morgen rondstrooi met de losse pols de echo gooit een klank terug ik herken hem niet hij kaatst langs het plafond stoort de spaarlamp…

De hemel is zachtgrijs Als de as van een cigaret. Er is niemand die op ons let Dan de speelman met de zeis. Over de jonge sneeuw, De glinsterend reine, Schaduwt zijn fijne Wapen, wij geven geen schreeuw. Wij weten het, als een riet Zal hij ons plots afsnijden. Maar zaligen durven lijden En letten op hem niet.…

misschien dat het dan donkert zoals in de buik van een vogel en de winden vloekend jammeren maar niemand die zegt waarom ’t zou kunnen dat wij plots wakker worden opeens wetende waar het eerste leven begon zelfs wanneer eindigheid verlorene parels rijgt en ook dat onder ingehouden gongslagen van bogen tijd het daglicht verslapen wordt…

spiegelbeeld kijkt stil wateroppervlakte toont zelfs geen rimpeling de wind is stil gaan liggen op het zachte waterbed…

mag ik je hand even raken de bloem die jij plukt nog even haar leven te laten zie hoe fier ze nu steelt wiegend op wind in een wei pas betreden door lente bemind en nu zomerend in heden mag ik je vragen haar daar te laten de bloei af te maken om vruchten te geven in de kleur en de geur voor ons komend nieuw leven…

steentje voor steentje opgebouwd. Het muurtje om mij heen. Helemaal afgesloten. Helemaal alleen. Niemand komt dicht bij. Niemand doet me pijn. Het leven is zo hard dat ik alleen wil zijn. Het liefs zou ik slapen en mijn ziel laten varen...…

Donker, koud en kill,tranen,verdriet niet wat ik wil. Het eeuwig verlangen naar rust in mijn hoofd. Geef me de kracht die de pijn verdoofd. Ik voel me zelf zo wankelen.... En vraag me af wanneer ik val!!…