Alle inzendingen, jaar 2007, week 40

Gure wind maakt blind luister en open Volkomen onschuldig ontzettend klein kon het zijn Een geliefde warmte vertrouwen zo groot wat me deugd bood Ongemerkt wat in me werkt in een vlaag Gevoel overheersend even puur 't kost veel…

Met stomheid geslagen, versuft, niet begrijpend, niet in te voelen... Maar Tineke toch, gisteren nog hebben we samen gelachen, geplaagd niet wetend wat er zo vlug zou volgen... Jij was een vechter, voor jezelf, je man, je kinderen,voor ons en zovelen; je kon relativeren en donker kijken, maar ook weer opstaan en licht ontsteken; hoe…

Ik verlies mezelf in je ogen Ik weet dat onze liefde nooit echt zal mogen Ik verlang wel degelijk naar jou Met je liefde hemelsblauw Met je lust scharlaken rood Ik geef mezelf bij jouw gewillig bloot Ik laat me gaan en jij komt weer binnen We willen elkaar zo graag beminnen Een samenzijn van puur genot Is dit nu echt ons lot? Ik wil zoveel…

De middelbare leeftijd gepasseerd zitten ze ontspannen op 't bankje aan de onveranderlijke tijdloze zee Zilte wind, krijsende meeuwen ruisen der branding, kinderstemmen die boven zee-geluiden uitkomen Ze zwijgen, praten kun je overal de jonge liefde werd vriendschap elke dag blij dat ze elkaar zien Incidenteel conflict korter dan 'n dag…

De stortstroom die de bergen af komt springen, Vergruist de rotse' en vult zijn bedding aan Met zand en puin, tot hij in nieuwe baan Zich zelve dwingt de kronkelloop te wringen. Zo glijden door de tijden alle dingen Rusteloos voort en voeren al maar aan Wat hen vervormt, en elk vernieuwd bestaan Schept weer zichzelf uit de eigen wisselingen…

Haar handen omklemmen licht. Wind houdt haar gaande, steeds verder weg van wat zij weet, van wat haar voorkomt als echt, het bestaande, tastbare: van een lichaam het gezicht, van eenheid de breuk. Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ---------------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

als wij ons nesten bouwen met liedjes en zoenen getuimel en kozen waarin ik je lief vannacht, en jij mij tot ademnood lachend, onbegrijpelijk terwijl jij als een stille bries mijn lijf natekent in mijn lenden verhalen schrijft teder en licht als water en jouw gestreel mij branden laat als laaiend vuur waarin de dorst verdampt wanneer…

zag jouw sigaret een puntje op balkon zij lichtte zonder zon wist dat jij de rust genoot van eindelijk alleen in windstilte kringelt rook in zacht weer herbeleven van alle mensen om je heen zo ga je naar een nieuw stuk leven doof je sigaret ik wacht op je in het nieuwe kuiltje van je bed…

in het kader van de belevingswereld der papillen moet u mij niet vertellen wat ik lekker vind ik had dat al een tijdje op de punt van mijn tong…

Gij zult niet stelen wat een ander toebehoort dus ook geen verzen! Bron: de bijbel.…

Ik rook kringetjes Kriebel dingetjes Paars gelakte nagels In zoete suikerwafels Ik betover woorden Streel witte boorden Zwijmel en verlang Naar liefde eerste rang Ik ga naar de haaien Gedachten die draaien lik boterzachte room Kreun in mijn droom Ik zweef en ik land Tussen gevoel en verstand Eet nootjes drink bier Verkreukel van…

Zoveel mensen die je kent. Zoveel leuke dingen om te doen. Mensen weten niet wie je bent. En het is nog steeds, net als toen. Er verandert niet veel. Dingen blijven zo. Het doet je zeer in je keel. Schor en stug, zoals ’n stuk stro. Zaterdagavond, alleen op mijn kamer. Nadenkend over van deze dingen.. Ik probeer gedachten weg te slaan…

Dromen. Dromen over landen, eilanden, stranden, prachtige koraal blauw oceanen met felgekleurde vissen die erin zwemmen. Van vliegen door de lucht, tot president worden van Amerika. Lekker liggen zwijmelen over het mooiste meisje van de klas, of over die gespierde jongen van die populaire bioscoopfilm. Hang een poster boven je bed, en…

Ze botste op een tram in Amsterdam. De vrouw was heel haar leven toen vergeten. Ze wist niet wie ze was en hoe ze heette, niet waar ze heenging of vanwaar ze kwam. Volgens de vrouw van Willem-Alexander is zij daarmee een èchte Nederlander.…

Stel, het had die dag geregend Stel, je band was lek geweest Je knie was nog niet echt genezen Of was je snel naar huis gesjeesd Stel, je was niet zo van buiten Was je eten aangebrand Of je wou nog even douchen Dan was er nu niks aan de hand Stel nou dat je sneller fietste Of heel langzaam, of erg om Stel dat je je sleutel kwijt was Wou…

Zoetgevooisde hymnen en lofzangen bezwangeren de blauwe lucht Woorden zonder betekenis noch toekomst dwarrelen neer als herfstbladeren in het altijd mistig okeren ochtendgloren Terwijl een vrolijke rouwstoet van dierbare herinneringen als een slang door het rottende groen sist en de grond zich opent als een vuilbruine schede gaapt…

hij zo jong nog we gaven hem eigenlijk pas geboren toch kreeg een plaatsje daar op Zorgvlied kerkhof aan de rivier je bent er mooi nooit klaar mee het stormt en regent altijd bij die steen bij al die andere jongskes met gelukkig uitgehouwen ik kan het nog lezen zijn letters verf houdt het hier ook niet twintig al weer zou hij…

Zonder twijfel schop ik het raam open Spring eruit, de diepte in Hoop ik zachtjes neer te komen Vallend in jouw armen Maar je bent er niet Keihard val ik op de grond Waar ben je; nu ik je nodig heb? De duisternis omarmt me Als een moeder bij haar kind Kom lekker bij me, fluistert hij Mijn ziel waakt in mijn verdoofde lichaam Kom je me helpen…

Steekproefsgewijs worden de kastjes gecontroleerd. Te weinig Ruzie om een pen, de oorzaak van een dodelijke steekpartij. Te veel. Het zoveelste slachtoffer Te krankzinnig. ---------------------------------------- Op 11 okt. vond er een steekpartij plaats in Amsterdam. De dader was een 14jarige jongen, het slachtoffer was 16…

Weet niet wat ik doen moet, Wanneer je naar me kijkt... Weet niet wat ik moet denken, Is het wel wat het lijkt? Je slaat je ogen neer, Verdrinkt in eenzaamheid. Er is niets wat ik kan doen, Waardoor je je verblijdt. Kom op! Laat me je helpen! Dit is realiteit... Maar steeds duw je me verder weg Nog meer buiten bereik...…

Het doet pijn Dat als ik bij jou ben Ik niet mezelf durf te zijn Je zet me onder druk En maakt zo mijn leven stuk Ik wil een vrij leven En me niet aan jou geven Je houdt me constant in de gaten Je moet me eens los laten! Je doet dingen die ik niet wil Je maakt mij bang En mijn leven kil Ik wil me los rukken uit jouw handen Maar ze zitten…

Ik zie een vrouw met onderkin verschijnen Wie is dat, krijs ik naar mijn spiegelbeeld Haar huid is perkamentachtig vergeeld Waarom wil ze niet uit het zicht verdwijnen? En dan, moet je ze zien, die diepe lijnen Die groeven en die bruinachtige vlekken Laten we alle spiegels gaan bedekken Wat doen geraniums in mijn kozijnen? Wat heeft ze dikke…

Ze was een jonge huisvrouw, amper zeven jaar de schort van moeder hing rond frêle kuiten en kon haar middel driemaal wel omsluiten maar banden strikten het teveel goed elkaar het roerei stolde vlot, tot gare kluiten haar toe geurden en trots riep ze: ma het is klaar ik heb de tafel al gedekt, dus eten maar thee komt eraan, de ketel staat te…

Poetin is knap ras we moeten hem daarom maar Raspoetin noemen…

Ik zie je woorden, terwijl je spreekt en geen acht slaat op mijn blikken. Als blikken konden doden, wie weet naar wie jij dan zou kijken? Een luisterend oor heb ik je steeds geboden, ook al wist ik dat je er niets aan had. Het weten dat ik er ben, is steeds genoeg geweest voor jou. Tenminste, dat maak ik mezelf steeds wijs. Want…

In de duistere pracht van je ogen zag ik de onuitgesproken verhalen Ik dacht aan mijn verhalen die onaangeboren vernietigd zijn gegaan verwijtend kijk ik hem aan waarom liet je mij gaan? Ik wilde met jou een verhaal vormen een verhaal van ons samen…

het is als een schreeuw het nooit ontwaken ik ben verdwaald dichte huizen drijven achter luiken groeit het water en jij in de verte doet ons zwijgen ons geloven dat wij voor altijd overwoekerd door de zee…

emotionele archeologie maar de bronnen die ik aanboor zijn zo krachtig en zo diep, dat ik huiver. na jaren vind ik mezelf terug gestold naast de honden van Pompeii…

reeds denk ik me verloren wegvloeiend uit het leven kan niet ontkomen aan ’t altijd brandend verlangen eindeloos wachtend op verlossing door uitslaande vlammen ik lief je, begeer verteer, vergloei en los me op in hete as blijf als wat stof tot de volgende kus mijn zinnen overspoelt en heb ‘k mij in de hand - jou ontzegd - met zon…

de kleur heb je zelf bepaald in maten die je al mocht weten de inrichting was in jouw gedachten al compleet met ruimten zonder ziel passen en opnieuw weer meten toch was de erfenis te groot begon het grote schonen niet alles zomaar in de goot je hart is ruim kamers anders dan gedacht het opruimen doet pijn je boezemt toch nog onverwacht…