Alle inzendingen, jaar 2007, week 48

In glanzend wit violieren geuren zoet in klamme handjes heet gekrulde haren gebonden met een strik groter dan het hoofdje van een kind van zes. Verborgen in een rij kleine stapjes zwarte schoentjes zij aan zij het lange pad dat leidt naar de verlossing.…

Hoe kon je doen Zoals je deed Wat was daar voor de reden De dingen Die jij mij verweet Jij was zelden tevreden Het heeft mij Zwaar en diep geraakt Gekwetst moet ik nu voort Geen mens ter wereld Is volmaakt Jouw houding ongehoord Een dialoog Was niets voor jou Het kon je nooit iets schelen Gevoelloos lachend En chagrijn Een plaag voor…

We drijven verder van elkaar vandaan mijn gevoel is soms ontdaan van elke ratio, ieder verstand wat is er toch met me aan de hand... Ik wil je kwijt, maar ook weer niet en wil niet dat iemand ziet hoe ik worstel met dit gevoel ben even helemaal zonder doel. Laten gaan, laten lopen en dan kunnen we alleen maar hopen dat dit niet meer voelt…

Er was eens een slager uit Strijen, zijn ega moest af en toe schreien. Want zij had het koud, daarop sprak hij bout: Als je nou eens ging balkenbreien. Happyturf…

Twijfel is het zaad van de angst. Jaloersheid een dodelijk gif. Huichel het invretend zuur. Egoisme een woekerend gezwel. Hoogmoed bevuilen van eigen nest. Kortom, wij zijn aan bederf onderhevig. Tenminste houdbaar tot...…

De sneeuwbes fonkelt alweer een herfstig wonder je kikt ervan op…

de werkelijkheid druipt langs kale stammen soms lijkt het of ze terugvalt op de knoesten van de tijd ik wil er aan voorbij zien om hoog boven de kruinen het pluralisme te zien hangen in een vale grijze lucht pas dan zal ik erkennen dat ik alleen ben zoals wij allemaal…

hoog kleurt geel tussen betonnen muren de onderkant afvallig groen jij waaiert bladeren op knisperende hoogte wervelt kleur in herfstoogsten maar rust dan als de avond valt en het tapijt je eindelijk bevalt mag ik misten in het ochtendgloren zo dat de zon zichzelf weer rood kan kleuren een klein detail ik loop buiten en de mensen…

Mijn hart hangt Aan een zijden draadje... Ooit had mijn hart jou gevonden en gewacht op jou... Jij had mijn hart gestolen en teruggegeven. Mijn hart aan een zijden draadje En ook een deel van jou...…

Ze moesten zich in hun beroep bekwamen. De ene zat het mee, de ander tegen. De slager en de warme bakker kregen een oproep voor het middenstandsexamen. Slechts een verkreeg de fel begeerde akte: de bakker slaagde, maar de slager bakte.…

Na het dichten vallen straks mijn ogen dicht en droom ik over dootjes waarvan sommige met een gezicht…

Je dochter zwanger? Snel een bijl gepakt? Begrijp dan toch: zo'n knul raakt opgewonden en spanning zoekt ontlading, da's geen zonde. Boos? Had er dan wat anders afgehakt! Zijn rechterarm, die moet hij juist gebruiken, dan hoeft-ie niet bij haar in bed te duiken.…

Nooit zag ik de Hemel, en laat dat ook nog maar even zo blijven. Maar wel zag ik eens een klein glimpje van de Hel. Zelfs de herinneringen aan dat moment hebben lastige, scherpe weerhaakjes en zijn eigenlijk best nog wel lang blijven steken in mijn vel.…

Dit is overmacht lief we gaan niet hard water tot aan de kade dauwdruppels in de mist het hart ontdooid ben je daar waar je wil zijn elke dag weer een laatste dans ik begin van voor af aan…

kind van de nacht waarom ben je zo stil sluip je eenzaam door de straten door god en iedereen verlaten geweten sussend in je verdriet dat je altijd draagt en niemand die het ziet hoe je wegteert van binnen niet wetend hoe opnieuw te beginnen kind van de nacht waarom ben je zo stil gevallen vervallen het is je om het even zolang…

Alles is zoals het is Niets is meer dan dat Alles gaat zoals het gaat Alles is niet meer dan dat Ik voel mij zo Zo en niet meer dan dat Ik leef mijn leven zo Zo gaat dat in mijn leven Zo en niets meer dan dat Is dit het dan? Dit en niet meer dan dat? Is het leven zo gewoon Zo gewoontjes als dit en dat? Ik weet het nu Nu ik het weet…

Was het maar eens RAAK met KerstMIS was er maar eens échte rede alleen gevouwen vrome handjes is te weinig voor oprechte vrede beloven en niets nakomen mijn Allah is beter dan jouw God mijn God beter dan jouw Allah mensenlief, is dit ons lot is de mensheid zo kortzichtig dat zij strijden voor hun Heer als na de Kerst het geweld oplaait…

winter sluimert over de wereld traag klinkt de winterhoorn mystiek in eindeloze nevel bomen zwarte silhouetten zweven boven dit witte niets tegen de vervagende bossen oergeluid in een lege wereld weemoedige bezinning op deze verre stille heide straks komt het licht in de diepste winterdag schreien in een verre stal zingen d’engelen…

De Sint is niet enkel voor het kind gekomen Wie houdt er niet van 't vervullen van dromen? Donkerende tijd vooraf klopt van stil verwachten Krijgt dat aangename dat verzachte vraag en vragensteller van belang Bij de haard: de aarzelzang van het kind 'drie turven hoog' De maand december heeft zo z'n kantwerk zomen.…

Zachtjes ontwaakt de natuur zo mooi, zo lieflijk en zo puur Op het water ligt een zachte glinstering en de lucht verbergt een gouden schittering Het berglandschap is zo mooi en na de sneeuw komt ook weer de dooi De bomen dragen hun nieuwe vruchten En ik volg de grote vogelvluchten zoals ze weer door de lucht vliegen Nee de natuur kan nooit…

Mannen die gedichten schrijven zijn bijna altijd winnaars ze hebben strak gespierde lijven het zijn waanzinnig goede minnaars ze verplaatsen zich per BMW fietsen nooit eens door de regen hen gaat altijd de wind mee windkracht acht of negen we schrijven vaak over het leven o o o wat gaat het slecht daarin ben ik heel bedreven meestal meen…

De dag breekt aan Maar geen zon te zien De leegte blijft om me heen De stilte is m’n enige vriend De herinneringen aan jou zijn niet genoeg om m’n hart weer met liefde te vullen Dagen lang zit ik naar je foto te kijken, alsof ik hoop dat je er zomaar uit zal stappen en me kus Bij het besef dat ik je nooit meer zal kunnen omarmen, je nooit meer…

Vol verwachting ligt zij daar wachtend op wat komen gaat Stromend water weerklinkt niet meer wanneer hij dampend voor haar staat Genietend kijkt zij zonder schroom naar zijn buik en trillend lid Nagels strelen zacht zijn lichaam wanneer hij knielend voor haar zit Zij leest zijn ogen kent zijn wensen leidt hem in zich zo…

Ik weet nog heel lang in 't verleden ging ik prat op mijn edele delen maar nu ben ik getrouwd en daar ging het fout nu lig ik me 's nachts te vervelen…

Als schipper mag er 0,8 in je bloed. Op Rijn en Waal is dit slechts een half, Dit geldt ook de ruiter van het gouden kalf. Maar ben je groen, nog niet zo goed, Dan moet je hem bij 0,2 al knijpen. Misschien moet je nuchter zijn, Helemaal zonder gin, bier of wijn, Om deze promillages te begrijpen. En voor ‘t geval blazen tegenviel? Gewoon…

Ik geef je een por of ik geef je een zet zomaar, een tikkie tegen je schouder. Maar ook zeg ik, man kop op, want wat er is gebeurt ’t is niet belangrijk laat maar waaien! Jij bent toch wijzer, rijper, maar vooral geestelijk zoveel ouder.…

kunstmatig werd ik geboren door jou de warmte voelde zalig zacht ik wist meteen het was door een vrouw je leerde me een taal die ik niet begreep "mama" was het woord dat in me bleef 'k zag geen verschil tussen blank en zwart een ras was mij totaal onbekend ik wist dat je me verdedigde met je hart je voedde me op zoals het moet soms…

Klokkenstem begeleidt lang en monotoon bedrukte zwijgen verdwaald herfstblad bedwarrelt traag het dode eiland witte bloem korte snik laatste groet langzaam verzinkt het houten schip in de aarden zee het leven herneemt z’n gang…

Ik grijp in het duister als ik spreek over deze jonge man Mijn hersens blijven suggereren omdat mijn gevoel dat niet laten kan Er is geen leven meer in de blonde schone jonge vrouw genaamd Natalee Holloway Alleen zij weet zoveel meer Een leugen is de waarheid niet En de waarheid kent geen leugen Welke van deze twee neemt de Nederlandse…

ik sinterklaas en in mijn baard groeien de eurootjes uit spanje zij pieten zwart maar geven europees hun appeltjes van oranje zij schoenen als veel mensen maar toch zou ik meer stro en wortels wensen mijn paarden zullen gaan de manen staan al aan en wind waait hoog in bomen ik schoorsteen weer en breng wat ooit gedacht maar…