Alle inzendingen, jaar 2008, week 10

als ik echt een dichter zou zijn als ik schreef voor echte mensen mensen las men kwatrijn kwatrijn kon ik mij geen betere herdenking wensen als ik een echte dichter vond de lezer gedichten ergens tussen Vasalis en Bloem leunend tegen Kopland en Kouwenaar verscholen achter Komrij een werk van mij mij daar…

4 kleine muren en een deur om naar buiten te gluren. geen levensgroot iets, beter gezegd bijna niets, Daar voel ik me safe na alles wat ik heb beleefd. Tot de deur, verder ging ik niet, even door het gaatje gluren, niemand die me ziet tussen die 4 muren. Niemand die me kent, want dan ben ik bang; Langzaam gaat hij open, helemaal…

In de krant en de pc staat groot vermeld dat kabouters echt bestaan. Dat wisten wij allemaal, vandaar dat ik de vaat heb laten staan. Want als wij het geloof van die kleine wezentjes verloochenen zouden, is er weinig meer om in te geloven en van te houden. Dus dat kaboutertjes bestaan, is ons allen welbekend 't Is alleen vaak…

Ieder begint ergens anders ik op ms de Caledonia uit nood studentenwoonboot met de prangende vraag van dat theezakje pickwick tea blend for one er was er daar maar één van Moederziel alleen met een godvergeten kopje en een vers vriendinnetje met zoveel stelletjes om water op te koken Zou ze iets proeven en merken wat zeggen en vertrekken…

Ik wurgde haar niet hield heel veel van m'n vrouw en knuffelde haar dood; ik heb een nieuwe vriendin en hou heel erg veel van haar…

de mens wordt niet zomaar groen geboren met een paar armen en brekebenen soms heeft hij `t land of ploetert in de vijver schoolslag vlinderslag zift mugjes uit de lucht of kwaakt maar iets raak ergens onder de zon op een plompenblad…

zij is weggegaan hoe kon een wereld die eeuwen lang tussen eikenhout werd aanbeden met kruis en kralen worden gesust Veurne riep ze steeds gij mijn uitzicht op de brakke kreken geen steen is zonder een gebed op elkaar gestapeld zij is weggegaan…

Utopia? Al lang vergaan! de schedelinhoud naar de maan het gabberdom penoze de tekstballonnen uit de mond zijn leger, maar wel lekker rond want méér telt nu de pose verloedering van de moraal wordt door de kekke turbotaal zo goed als niet verborgen helaas,mentale RSI beperkt - de macht van Pi - de horizon van morgen ---------------…

eenzaamheid onthult me een leeg gevoel niemand die het ziet niemand die het wil weten een traan glijdt langzaam langs mijn wang omlaag valt op de grond verloren in de tijd niemand die het ziet niemand die het wil weten…

Creatie is het uitdrukken van je geliefde bezigheid. Een woord, een schets ze betekenen veel meer dan het geheel. Het is echt waardevol als het niet in je schuif blijft liggen. De enige voldoening is dat juist iemand het kan zien.…

Botox, lypofill Implantaten in je bil Gelifte borsten Kuiten als opgepompte worsten Gelifte ogen Opgetrokken wenkbrauwbogen Weggezogen vet Neuzen recht gezet allemaal voor de sier Maar... de tand des tijds laat alles toch weer zakken my dear!…

Ik huil nog dagelijks voor het slapen Ik kan het niet vergeten Ik moet de scherven van mijn leven oprapen Jij had dit kunnen weten! Als vader had je moeten begrijpen Dat je mijn leven ruïneerde Dat je me alle veiligheid ontnam Terwijl jij over meer en meer fantaseerde. Je sloopte een kinds wil om te ontdekken, Om het leven te ervaren en…

je bent niets meer dan een infiltrant die wandelt door mijn gangen zijn oor tegen mijn muren legt om woorden op te vangen het is moeilijk zoeken in dit vernuftig systeem maar heus ik zal je vinden dan sluit ik de poorten en maak zo een eind aan dit storende probleem…

een lyrische ontboezeming en dan nog wel kort samengevat vraagt van de rede een vroegtijdig bedijken vaak bezat door overvloeiende gevoelens, zo willoos bereden, wordt van mij het bovenmenselijke gevraagd immers het stoppen van innerlijke weerbarstigheden is vaak ook nog dubbel gelaagd al heeft men weet van een doofpot, verstandelijk…

nog steeds bespeur ik rond het geluid van een verre trein die vage ongerijmde melancholie alsof iemand zich in 't holst van de nacht nog even horen laat weer afscheid neemt en verder gaat in 't duister zacht verstomt verglijdt vervliegt…

[Haiku-gedicht] Opdwarrelend zand het verdroogde goudgele graan smoor hete zomer. Drippende druppels kletsnatte regenvlagen waterige zon. Zwanen klapwieken egels scharrelen wat rond het verdroomde land. Mensen lieven zich traag zwiepen paardenstaarten alles in een wei.…

speel je stormpje windekind jaag je vormen in de wolken met regenbogen die geen ander vindt dwarrel letters in vergeten hoeken vertel de wereld het verhaal hoe het gaat met allemaal kon je woorden lezen in destructie zag taal in een volledige obstructie want de natuur ging aan de haal mijn windekind ik wacht de nacht waarin…

Alsof het stralende licht van de tijd dooft En mij zeeën van herinneringen geeft Biedt de nacht mij de troost van de dag Zonder schaamte komt zij elke dag tot mij Zodat ik dingen zie, die ik overdag niet zag Wanneer de tijd dan weer gaat schijnen Laat het de duistere charme verdwijnen…

Als je je jeugd bekijkt met ogen van iemand die nu ouder is in dubbele zin hoe kun je dan niet zien dat al wat zij bedoelden was goed te doen, recht uit het hart, dat liefde zich vaak niet vertaalt in zachtheid zonder norm maar heil ziet in de regels waartegen jij als jonge hond wild te hoop liep in verzet Je was voor hen het liefste…

Ik schreeuw erom Verbondenheid Ik schreeuw erom Het delen Ik schreeuw erom Weet niet meer hoe Ik wil dansen Contact maken Ik schreeuw erom En toch, iets houdt me tegen Ik wil leven Delen met mijn medemens Ik wil er zijn Ik wil zo veel Ik wil aanwezig zijn Mij openstellen voor contact Een kans om te delen En mijn hart te…

Oké dan, sprak de voorzitster en gaf Heel routineus een klopje met haar hamer Wij schaffen hier vanmiddag in de Kamer Dus het verbod op godslastering af En dan komt nu agendapuntje elf: Het afschaffen van God de Heere zelf…

ik voel het scheuren van de lucht in elke vezel van mijn lijf het lijkt alsof ik zinnen schrijf zonder lust naar pennenvrucht het broeit in fluisterend gezucht geen enkel woord staat buiten kijf slechts het allerlaatste bedrijf behoedt me voor een klucht want gedonder schudt me wakker en een lichtflits opent ogen ineens toont alles zoveel…

De oude man loopt door de stad, En denkt terug aan de oude tijd, Aan het leven dat hij heeft gehad, Aan de zin die nergens heen leidt. En zij, een meisje zonder naam, Zit af te wachten achter ’t raam. Zij wenkt mannen en ze lacht, Ze is de koningin van de nacht. Hij kijkt met ogen zonder gevoel, En denkt terug aan de oude tijd. Hij slentert…

Wat ben je mooi Wat ben je lief Het is toch vreemd dat ik dat nu pas zie Wat ben je mooi.... Ik ben het zelf Het is toch vreemd dat ik dat nu pas zie Wat ben ik mooi! Ja....ik ben het zelf! Ik ben zo blij, dat ik dat nu mag zien…

de trein vertraagt onverwacht vaart, knarsend schuren de ijzeren wielen roestige bouten raken verweerd ijzer, een bleke, jonge vrouw leest de krant soms blikt ze verveeld naar buiten, nipt rode wijn die hart, ziel en zinnen slechts even gloeien doet, treinreis naar het zuiden van Italië, proestend en slikkend, verdroogt en verstikt stof…

de nevel vroor aan en het kale winterbos tooide zich met kant…

ik ben een huis met open wonden toon mijn zwakte niets is verborgen wie wil er verder voor mij zorgen herstelt mijn gevel pleistert mijn zonden ik draag de wonden van de tijd maar mijn wortels liggen diep gespreid ik bied beschutting , rust en zekerheid heet u welkom met armen wijd…

Een woord, in moderne stijl Siert de muur. Een handtekening in de lege tijd. Tot een schoonmaker zijn werkt en het verdwijnt, tot mijn spijt.…

In gedachten lig ik elke nacht naast jou, Wetend wat ik dan allemaal doen zou. Samen gaan we naar die ene plek, Voorzichtig streel ik je lichaam, ik kus je nek. Die speciale plek, zo mooi dat het je stil maakt, Die speciale plek, waar je hartje altijd over waakt. Hele nachten denk ik aan jou, Ik draai me om, waar ben je nou?…

Voor het blonde meisje schreef ik dat ze meer dan schaduw was meer dan een kus of nabijheid van een een troostende aanwezigheid Wat kon zij anders doen dan mij achterlaten in een ver land met vage herinneringen aan hoe het ooit tussen mij en haar begon…